Bitwa na równinie Sedgemoor
Główni bohaterowie:
Anna, jej brat - Bobby, książę Monmouth (przeciwnik króla Jakuba II), William (żołnierz z partyzantki księcia, przyjaciel Anny), porucznik (upija Annę i gwałci ją w obozie).
Miejsce akcji: Bridgewater, Sedgemoor (bitwa), obóz w Chedzoy)
Podłoże historyczne: król angielski Jakub II (zaciekły katolik) musi zmagać się z rebeliami wewnętrznymi oraz z pretendentem do tronu po swoim zmarłym bracie (Karolu II) -księciem Monmouth (popierał protestantyzm). Na równinie Sedgemoor Monmouth traci ostatnie szanse na wygraną z Jakubem II, ucieka do Londynu i tam zostaje ścięty.
„Historia daremnego poświęcenia dziewczyny jest autentyczna”
- Anna mieszka w Bridgewater, w którym wszyscy popierają Monmoutha, ona natomiast nie podziela ich zdania. Pamięta, jak jej rodzice (papiści=katolicy) zginęli przed laty z powodu ukrywania księdza (ścięto ich na szafocie). Teraz Anna mieszka z babcią (purytanką=protestantką) i bratem Bobbym.
- do miasta przyjeżdża Monmouth z żołnierzami (partyzantami), by zebrać ludzi do walki. Wszyscy się cieszą, piją, bawią się, wszystkie dziewczyny haftują wielką chorągiew dla „króla Monmoutha”. Anna nie wie czy też ma uczestniczyć w haftowaniu, przyjaciel - William Hewling doradza, by poszła, bo mają ją już na oku w mieście i nazywają papistką. Anna słucha jego rady.
- Anna uczestniczy w ofiarowaniu chorągwi księciu w ratuszu, ucieka stamtąd szybko do domu i modli się do króla Jakuba II;
- partyzanci Monmoutha ruszają na Londyn, walczą z żołnierzami Jakuba II, jednak z powodu braku broni wycofują się; armia królewska zbliża się do miasta, bo chce skończyć z partyzantką księcia,
- Anna spotyka w kościele Monmoutha i jego towarzyszy, dowiaduje się przypadkiem, że partyzanci mają zaatakować w nocy obóz żołnierzy królewskich, to miało być ostateczne starcie.
- Anna postanawia ostrzec żołnierzy króla (dokładnie wodza tych żołnierzy Fevershama) i rusza z bratem do obozu w Chedzoy, po drodze spotykają żołnierza, który prowadzi ich do obozu, gdzie wszyscy są pijani. Pijany porucznik upija Annę (traci przytomność) i ją gwałci. Ta budzi się po jakimś czasie i zauważa, że trwa już walka, a ona wraz z bratem jest w jej środku. Bobby zostaje trafiony, Anna ucieka z nim i rano, gdy budzi się w lesie, zauważa, że brat już nie żyje.
- okazało się, że Książe uciekł z pola bitwy, a jego żołnierze - chłopi walczyli (bezsensownie) bez broni i padali setkami od kul. Żołnierze króla krwawo rozprawili się z mieszkańcami Bridgewater. William został sprzedany wraz z innymi jako niewolnik na Jamajkę, po jakimś czasie wykupił się, został handlarzem, osiadł w Londynie. Przybywa po latach wraz z synem do Bridgewater i spotyka Annę. Ta mówi mu, że ta bitwa sprzed lat była na marne, bo książę i tak zginął, króla po 3 latach przegnano, a z powodu jej wyprawy do obozu zginął Bobby. Mówi, że jej życie się zmarnowało i odeszła od katolicyzmu, jest prezbiterianką.
Matka Joanna od Aniołów
Główni bohaterowie:
Ksiądz Suryn (wysłany z Połocka do klasztoru opętanych przez diabły urszulanek), szlachcic Wincenty Wołodkiewicz (pijaczyna, przyłącza się w czasie jazdy do klasztoru do księdza i Juraja-sługi), Matka Joanna od Aniołów (najbardziej opętana zakonnica, siostra przełożona w klasztorze), siostra Małgorzata a Cruce (jedyna nie opętana zakonnica).
Miejsce akcji: klasztor urszulanek w Ludyniu, karczma Cyganki Awbosi (po drodze do Ludynia), zajazd w Ludyniu.
- Suryn z rozkazu ojca prowincjała jedzie do klasztoru urszulanek do Ludynia. Po drodze zajeżdża do gospody u Cyganki, ta przepowiada mu, że zobaczy pannę, co matką będzie i że będzie biedny. W gospodzie Wołodkiewicz prosi księdza o podwiezienie do Ludynia, potyka się przy tym o siekierę, ksiądz zabiera siekierę spod nóg szlachcica. Suryn czuje, że siekiera (oręż) dobrze mu leży w dłoni…
- do Ludynia dojeżdżają w nocy, dlatego Suryn postanawia zatrzymać się w zajeździe, gdzie spotyka kalefaktora klasztornego, ten opowiada, że siostry jedzą mięso, bo niby je diabeł kusi i że czekają na Suryna nawet w nocy,
- ksiądz idzie do swego pokoju, tam modli się żarliwie i z jasności zaczyna wyłaniać się ku niemu diabeł; zastanawia się czy potrafi się modlić, mówi: „chcę, ale się boję”;
- tymczasem towarzystwo w zajeździe rozmawia o opętanych siostrach; opowiadają Wołodkiewiczowi o księdzu Gorńcu oskarżonym o czarnoksięstwo i spalonym; ksiądz ten ponoć wspierał w opętaniu siostry, ale jego śmierć nic nie zmieniła, siostry nadal są opętane.
- Juraj (sługa księdza) i Kaziuk (syn właścicieli zajazdu) rozmawiają o diable - prosta, ludowa wiara;
- ksiądz rano idzie do proboszcza Bryma, rozmawiają o opętanych zakonnicach i ich zbereźnych opowieściach o diabelskim członku itp. <PS. Ja znam takie, które nie są opętane, a mówią hehe)
- Brym uważa, że siostry wcale nie muszą być opętane, bo w człowieku tkwi naturalna skłonność do upadku); proboszczowi modlitwa kiepsko wychodzi, nie wierzy w jej moc;
- Suryn spotyka się w klasztorze z siostrą przełożoną - zniekształconą, garbatą Matką Joanną od Aniołów,
- Joanna mówi księdzu, że ma w sobie 9 demonów, zna ich imiona; nagle wstępuje w nią diabeł, ksiądz próbuje go wypędzić i dostaje kopniaka w kolano;
- jedyną nie opętaną siostrą jest Małgorzata Akrucze; przychodzi często na ploteczki do zajazdu; w zajeździe goszczą dworzanie króla Jakuba, który miał z okazji odpustu zjawić się w mieście, by zobaczyć egzorcyzmy dokonywane na opętanych siostrach,
- dworzanie piją z Wołodkiewiczem, siostra Małgorzata też pije, zaczynają wszyscy śpiewać, wtedy wpada Suryn na kieliszka, milkną;
- w dzień odpustu królewicz uroczyście jedzie do kościoła; zakonnice w procesji z księżmi, kalefaktorem i organistą również zmierzają w tym kierunku; nagle w kościele siostry zaczynają tańczyć(prócz Joanny i Małgorzaty);
- księża rozpoczynają egzorcyzmy; pokropione wodą święconą siostry (prócz Joanny i Małgorzaty) kryją się, nagle Joanna wygina się i przemawia przez nią diabeł (Zapaliczka) i zapowiada, że nie wyjdzie z niej.
- księdzu Laktancjuszowi udaje się przegonić Zapaliczkę, czterej pozostali księża z trudem pozbywają się bluźnierczego diabła - Grezyla; Książe zdaje się być nie poruszony;
- Suryn będąc sam wieczorem rozmyśla o matce, ucieka w świat dzieciństwa, w końcu prosi Boga, by to jego opętał Szatan, a ocalił siostrę Joannę; przez następne dni Suryn prowadzi egzorcyzmy na Joannie w delikatny sposób, (nacisk na miłość), ale i tak nie działają. Później na osobności słucha spowiedzi Joanny, ale ona kłamie, bo diabeł wciąż przez nią przemawia;
- dowiadujemy się, że w wieku 13 lat Suryn miał widzenie Matki Boskiej;
- ksiądz idzie z Wołodkiewiczem do Żyda - cadyka rebe Iszy, który ponoć zna się na egzorcyzmach; rozmawiają o demonach i aniołach; Żyd mówi, ze Szatan może opętać z miłości jeśli ktoś go pokocha, a Joannę mógł po prostu opuścić jej anioł i pozostało w niej, to co ludzkie; Reb radzi Surynowi, by pozwolił wejść demonom w siebie, wtedy dopiero je pozna; Żyd ciągle szydzi z księdza;
- Suryn spotyka pozostałych księży i mówi im, że się boi bardziej kaznodziei niż diabła, bo na diabła ma krzyż, a księżom krzyż nie straszny, ci wybuchają śmiechem;
- ksiądz Suryn prowadzi spowiedź z matką Joanną, ta wyznaje mu, że ma upodobanie w Szatanie, czuje zadowolenie, że to ją bardziej dręczy niż inne zakonnice; bez tego byłaby nadal nudną mniszką, zwykłą zakonnicą, jeśli nie może być świętą, to woli być potępiona; To pycha siostry sprowadziła na nią diabły; szatani siostry Joanny wstępują w Suryna i witają się z jego szatanem,
- do gospody wraca Chrząszczewski (jeden z dworzan króla), wpada tam siostra Małgorzata i opowiada, co się zmieniło w klasztorze: siostra Joanna jest zdrowa, inne siostry mają w sobie tylko małe diabliki, z ato Suryn jest całkiem opętany; dworzanin zaleca się do siostry Małgorzaty Akrucze.
- Suryn opętany je obiad z prowincjałem (swoim przełożonym z Połocka) i księdzem Brymem; diabły męczą fizycznie Suryna, potem zabrały się za jego morale; mówi księżom, że nie chce wyganiać szatana z siebie, bo to ten szatan, który posiadał duszę i ciało siostry Joanny (miłość do Joanny?),
- Suryn wraca do swojej celi w Połocku, towarzyszą mu w drodze Juraj i Kaziuk; Suryn przywiązuje się do czarnej pustki, zaczyna ją kochać, czuje się przy tym bardzo samotny. Nagle wszyscy trzej spotykają na drodze Wołodkiewicza z siostrą Małgorzatą-wchodzą na wóz;
- po drodze znów zatrzymują się w gospodzie u Cyganki i tam śpią; Suryna dręczy obojętność przyrody na jego cierpienie wewnętrzne; czuje, ze zwycięża go grzech, nie demony, myśl o matce Joannie go uspokaja, bo zgrzeszył, by ją ocalić
- ksiądz słyszy z pokoju śpiewy siostry Małgorzaty, która zbiegła z zakonu, przychodzi do zebranych w zajeździe i widzi, jak Chrząszczewski tańczy z siostrą Akrucze.
- po północy szatan zaczyna rozpierać się w księdzu, ten walczy z diabłem, każe mu odejść; Szatan mówi, że odejdzie, ale tylko powrotem do ciała matki Joanny; Suryn ją kocha i nie pozwala na to, prosi, by szatan został na zawsze z nim. Diabeł mówi mu, że musi swą decyzję przypieczętować i wtedy matka Joanna będzie świętą, wtedy Suryn idzie po siekierę;
- Chrząszczewski budzi się nad ranem i ucieka niepostrzeżenie, bo nie ma zamiaru żenić się z mniszką, wykorzystał ją tylko na jedną noc;
- Małgorzata rano szuka Chrząszczewskiego, wtedy Wołodkiewicz zauważa, że Juraj i Kaziuk nie żyją; idą do księdza. Suryn każe im jechać do Ludynia po prowincjała i powiedzieć Joannie, że zrobił to dla niej, by ją szatani więcej nie opętali;
- prowincjał przywozi wiadomość, że diabły znów gnębią Joannę;
Po latach matka Joanna sama wyzdrowieje, a po jej śmierci matką przeoryszą zostaje świątobliwa i pobożna siostra Małgorzata a Cruce (Akrucze).
Stara cegielnia
Bohaterowie:
Antoni - stróż cegielni, Elwira - żona Antoniego, mieszka w Warszawie, Wacek Mielczarek - jednooki drobny złodziejaszek, Jaś - 10cioletni kolega Wacka i starego Antoniego, Klara - siostra Jasia, w której kocha się Wacek, Wojciech - nauczyciel, narzeczony Klary, Karol - ukrywający się w pobliżu cegielni zbiegły żołnierz;
- Antoni mieszka samotnie 4 lata w cegielni; ukrywa w starej szopie zbiega, zauważa to Jaś i mówi o tym Wackowi, w zamian Wacek dzieli się z chłopcem swym sekretem: ma zakopaną broń z wojny;
- Wacek i Jaś kąpią się w stawie. Przychodzi tam Klara z narzeczonym i poznaje się z Wackiem. Kobieta zazwyczaj mówiła z pogardą o złodziejaszku, ale teraz jest miła dla niego, wpatruje się w jego wysportowane ciało.
- Jaś z Wackiem i Antonim rozmawiają w cegielni, Jaś zasypia, przychodzi po niego Klara, w drodze do domu oznajmia bratu, że Wacek może pojechać z nimi na majówkę do Podkowy Leśnej w niedzielę.
- Jaś wkrada się do szopy i spotyka tam Karola. Zbieg oznajmia chłopcu, że nie jest żadnym bohaterem i że w nic już nie wierzy; radzi Jasiowi, by pamiętał, żeby nie zostać takim bohaterem, jak on i żyć szczęśliwie jak we śnie;
- w niedzielę Jaś z Wackiem idą do kościoła, a potem jadą kolejką z resztą (Lodzią, Stachem, Klarą, Wojciechem, Antonim) do Podkowy; Wacek ma wyrzuty sumienia, bo ukradł ubranie, w którym teraz paraduje; mężczyźni piją wódkę w trasie,
- Wacek podpity wyznaje Klarze, że 3 miesiące za nią chodzi, z czego ona się tylko śmieje; towarzystwo pije w Podkowie, Wacek się upija, upada i nic nie pamięta, budzi się u Antoniego, który opowiada mu, jak wlazł na drzewo za wiewiórką i się obdarł, potem chciał bić Wojciecha, a Stach mu naubliżał, a Jaś bardzo płakał;
- Klara spotyka Wacka na drodze, jest na niego bardzo zła, ale rozmawiają, Wacek mówi jej nawet swe sekrety o rewolwerze i zbiegłym Karolu; na koniec Klara oznajmia, że nie znała Wacka i nie zna go nadal.
- Wacek wraca do domu, przychodzi do niego Jaś i chce ukraść żyletki, by je sprzedać i pomóc Karolowi; w rozmowie wychodzi na jaw, że Jaś wie, iż Wacek kradnie;
- wzburzona Klara napotyka na drodze żonę Antoniego - Elwirę, narzekają na mężczyzn; Klara nieumyślnie powiedziała Elwirze, że Antoni ukrywa zbiega; Jaś podsłuchał tą rozmowę i szybko pobiegł powiedzieć o wszystkim Wackowi, w tym czasie Elwira idzie do Antoniego;
- Antoni rozmawia z żoną, wypomina jej, że zawsze jej czegoś brakowało, a przecież dobrze im się razem żyło na dworze u Potockich. Elwira chce tylko pieniędzy, stróż mówi, ze ich nie ma, wtedy żona dzieli się z nim wieściami o zbiegu. Antoni wyciąga pieniądze, jednak, gdy żona doradza mu, by wydać Karola policji, Antoni nie wytrzymuje i uderza ją w twarz;
- oburzona Elwira biegnie do miasta po ludzi, po policję, Jaś biegnie za nią; Wacek doradza Antoniemu, by czym prędzej uciekał z Karolem, a sam zamknął się w szopce z bronią w ręku czekał na ludzi z miasta; Oddał nawet Karolowi swoją kannkartę (dowód osobisty), choć to grozi śmiercią.
- Ludzie weszli do komórki, a Jaś z daleka usłyszał tylko strzał, po nim kilka detonacji, tynk się z okien posypał, a Jaś zapłakał.
3