ŻYWOT I ŚW. WOJCIECHA:
spisany w latach 998 - 999 w Rzymie, w języku łacińskim,
prawdopodobnym autorem tekstu był Jan Kanapariusz,
pierwszy tekst hagiograficzny związany z historią narodu polskiego.
ŻYWOT II ŚW. WOJCIECHA:
powstał ok.. 1004 roku w Rzymie,
twórca: Brunon z Kwerfurtu,
pisany prozą w języku łacińskim,
utwór hagiograficzny.
MODLITEWNIK GERTRUDY:
powstał w latach 1078 - 1087 lub 1084 - 1087,
autorką była Gertruda (córka Mieszka II i Rychezy)
pisany prozą w jęz. łacińskim,
zbiór ok. 90 - 93 modlitw podzielonych na dwa typy: apologie (samooskarżenia grzesznika) i dziennik intymny.
ŻYWOTY ŚW. STANISŁAWA:
dzieło dzieli się na: żywot mniejszy Vita Minor - powstał nie wcześniej niż w 1253 r. i żywot większy Vita Maior - 1257 - 1261,
żywot większy to redakcja pierwszego tekstu,
napisany prozą po łacinie.
KAZANIA PERYGRYNA Z OPOLA:
powstały między 1297 a 1304 r.
napisane prozą w jęz. łacińskim,
dzielą się na dwa cykle: 57 kazań - de tempore - na każdy dzień roku; 64 kazania - de sanctis - o świetych.
KAZANIA ŚWIĘTOKRZYSKIE:
najstarszy zabytek prozy polskiej,
rękopis powstał ok. poł. XIV w., jest jednak kopią oryginału z XII lub początku XIV stulecia,
dzieło odnalazł w XIX wieku Aleksander Brückner, w bibliotece w Petersburgu,
tekst kazań pocięty był na paski, które posłużyły przy oprawianiu księgi z klasztoru benedyktynów Świętego Krzyża na Łysej Górze (stąd nazwa),
zbiór zawiera 8 polskich kazań o świętych, jedno zachowane w całości (kazanie na dzień św. Katarzyny), pozostałe we fragmentach,
dzieło nieznanego autorstwa,
utwór spisany kunsztowną prozą zgodnie z zasadami sztuki retorycznej,
kazania akademickie - skierowane do ludzi wykształconych.
PSAŁTERZ FLORIAŃSKI:
1 część powstała pod koniec XIV w., natomiast część 2 i 3 na początku wieku XV.,
najstarszy zachowany polski przekład księgi psalmów,
przekład trójjęzyczny: łacińsko - polsko - niemiecki,
nazwa działa pochodzi od miejscowości w Austrii - Sankt Florian, gdzie był przechowywany przez długi czas.
BOGURODZICA:
data powstania oryginału: XII - XII w.
dwa najstarsze przekazy: przekaz kcyński oraz przekaz krakowski - 1408 - 1409 r.
tekst oryginału nie jest znany,
dzieło nieznanego autorstwa,
utwór powstał nie później niż w 1420 r., gdyż po tych latach inaczej zapisywano zmiękczenia głosek,
Bogurodzica jest najstarszą utrwaloną polską pieśnią religijną i najstarszym zachowanym polskim tekstem poetyckim,
tekst przepełniony jest archaizmami.
KAZANIA GNIEŹNIEŃSKIE:
powstały pod koniec XIV w. lub początkiem wieku XV,
zbiór zawiera 10 kazań w jęz. polskim i 95 w jęz. łacińskim,
rękopis kazań zachował się w bibliotece kapitulnej w Gnieźnie,
przeznaczone były dla prostych słuchaczy,
miały dydaktyczny charakter,
70 z 95 kazań łacińskich jest autorstwa Perygryna z Opola.
BIBLIA KRÓLOWEJ ZOFII:
zwana inaczej Biblią szaroszpatacką,
powstała w 1455 r.,
najstarsze polskie tłumaczenie Starego Testamentu,
napisana dla królowej Zofii, żony Władysława Jagiełły,
przechowywana była na Węgrzech w bibliotece Saros-Patak.
ROCZNIKI CZYLI KRONIKA KRÓLESTWA POLSKIEGO:
dzieło powstało w latach 1455 - 1480,
autorem był Jan Długosz,
łaciński utwór pisany prozą,
obejmuje dzieje królestwa polskiego od czasów bajecznych do 1480 roku,
w swej pracy Długosz oparł się dokonaniach poprzedników,
w kronice pojawiają się dwa zdania polskie: „Biegajcie, biegajcie” i „Gorzej nam się stało”.
PSAŁTERZ PUŁAWSKI:
powstał pod koniec XV wieku lub w I poł. Wieku XVI,
autor tekstu jest nieznany,
dzieło obejmuje nie tylko przekład psalmów, ale i ich interpretację bądź streszczenie,
utwory spisane prozą w jęz. polskim.