2. Historia miłości i tragicznej śmierci młodych, których rozdziela spór rodzin
gwałtowna i wzajemna miłość od pierwszego wejrzenia Romea i Julii - najsłyn- niejszych literackich kochanków, potomków skłóconych od dawna ze sobą rodów Montekich i Kapuletów,
spontaniczne, płomienne i wzniosłe wyznania miłosne Romea i Julii po balu nocą w ogrodzie,
ich pospieszny, potajemny ślub bez zapowiedzi, świadków i wiedzy rodziców (wyznanie wszystkiego rodzicom ani przez chwilę nie jest brane pod uwagę); Romeo zamieszany w uliczną burdę, musi opuścić Weronę,
środek nasenny (zakonnika Laurentego) ma pomóc Julii udawać śmierć, by nie dopuścić do wyjścia za mąż za Parysa; po jej przebudzeniu się wezwany Romeo ma ją wykraść żywą z grobowca i razem z nią opuścić Weronę,
bezsilność Romea i Julii wobec przypadków i zdarzeń, prowadzących nie- uchronnie ku katastrofie; wydarzenia toczą się inaczej, niż zostały zaplanowane i w konsekwencji oboje wolą wybrać śmierć niż życie bez ukochanej osoby; Julia po wypiciu sennego napoju zapada w długi letarg, podobny do śmierci; Romeo przekonany, że ona nie żyje, zażywa w jej grobowcu truciznę; Julia po przebudzeniu się na widok jego trupa przebija się sztyletem.
3. Charakterystyka Julii, jej przemiana
Julia - młodziutka, 14-letnia dziewczyna, posłuszna, pełna uległości, milcząca, niedoświadczona (na balu miała przyjrzeć się Parysowi); tymczasem spotyka Romea i pod wpływem wielkiej, namiętnej miłości dokonuje się w jej psychice głęboka przemiana; dojrzewa emocjonalnie,
staje się młodziutką kobietą, zakochaną, szczęśliwą, zaradną, doświadczoną, zde- cydowaną, odważną, praktyczną, świadomą swej młodości, zdolną do taktycz- nych posunięć, szczerą w uczuciu, stanowiącym teraz sens jej życia,
oczekuje od Romea słów szczerych i prostych, nie chce go stracić,
szybko podejmuje inicjatywę i odrzucając konwenanse, pierwsza proponuje małżeństwo,
wypytując Martę o różnych kawalerów, celowo Romea wymienia na końcu (Jeżeli żonaty, całun mnie czeka zamiast ślubnej szaty),
na wieść o zabiciu Tybalta przez Romea zdecydowanie broni miłości i zawar- tego małżeństwa; uważa, że Romeo nie mógłby postąpić niehonorowo,
życie bez ukochanego traci dla niej sens i wygnanie Romea staje się dla niej równoznaczne ze śmiercią; dla obojga wyrok księcia o wygnaniu Romea z kraju to wyrok równy śmierci,
wobec nieszczęść staje się silniejsza od ukochanego i poszukuje ratunku; od- trącona przez bezwzględnego ojca i obojętną matkę (rodzice żądają od niej, aby poślubiła Parysa), zwraca się o pomoc do Marty, a następnie do zakonnika; powinna była powiedzieć rodzicom, że jest mężatką,
świadoma zupełnego osamotnienia, widzi ostateczne wyjście w samobójstwie.
4. Charakterystyka Romea, jego przemiana
Romeo, wzdychający początkowo do Rozaliny, przybywa na bal do Kapuletów, by na nią popatrzeć; kiedy spotyka Julię, zostaje oczarowany jej urodą i wów- czas rodzi się u niego wielkie, namiętne uczucie,
niezaradny życiowo młodzieniec, zakochany w Julii, pod wpływem gwałtownej miłości zmienia się, dojrzewa i posłusznie spełnia jej wolę (słucha jej poleceń i uzgadnia z ojcem Laurentym termin potajemnego ślubu),
prawdziwa miłość przeobraża go wewnętrznie; staje się spokojny, zaradny i do- świadczony; przysłanej przez Julię Marcie przekazuje plan dalszego działania,
niespodziewana odmowa walki przed dramatycznymi wydarzeniami; jego spo- kój wobec obelg, układna pojednawczość zaskakują zebranych na ulicy i nawet przyjaciele nie mogą go zrozumieć,
pomszczenie Merkucja wymaga od Romea walki z krewnym żony oraz niebez- piecznego złamania książęcego zakazu,
próba popełnienia samobójstwa przez Romea na wieść o rozpaczy Julii dowo- dem jego bezsilności,
dożywotnie wygnanie z Werony (złagodzony wyrok księcia) Romeo utożsamia, tak jak Julia, ze śmiercią,
w obliczu nieszczęścia, wstrząsu wywołanego wiadomością o śmierci Julii (przywiezioną przez Baltazara zamiast spodziewanego listu od Laurentego), Romeo staje się w pełni dojrzałym mężczyzną; głęboki szok maskuje spokojem i z energią przygotowuje własną śmierć - uważa, że tylko ona zbliży go do uko- chanej,
konflikt i walka Romea z Parysem (na cmentarzu), wynikające z niedoinfor- mowania i nieporozumienia,
monolog Romea, jego spokojne pożegnanie ze światem; przy grobie Julii śle jej ostatnie pełne zachwytu spojrzenia oraz ostatni pocałunek.
|