POLITECHNIKA CZĘSTOCHOWSKA
KATEDRA FIZYKI
Ćwiczenie nr 5
Temat: Badanie statystycznej czystości pomiarów.
Wykonali:
I. Wstęp teoretyczny.
Rozkład Poissona.
Emisja cząstek z preparatu radioaktywnego nie następuje w równych odstępach czasu, lecz podlega fluktuacjom statystycznym. Przeciętne odchylenie względne pojedynczego pomiaru od wartości średniej , czyli fluktuacja statystyczna jest tym większe , im mniejsza jest aktywność preparatu radioaktywnego.
Wyniki pomiarów w ustalonym przedziale czasu t , to znaczy liczby zliczeń zarejestrowane przez układ liczący w tym przedziale t , podlegają rozkładowi Poissona opisywanemu funkcją analityczną w postaci
gdzie: P(m) - prawdopodobieństwo, że w czasie t układ zarejestruje liczbę m. Impulsów
- średnia liczba impulsów obliczona na podstawie bardzo dużej ilości rejestracji, w takim samym czasie t.
Średni rzut wartości doświadczalnych x względem wartości rzeczywistej x0 scharakteryzowany jest poprzez wielkość zwaną wariacją lub dyspersją zdefiniowaną wzorem
gdzie: n - ilość pomiarów.
Powszechnie przyjętą miarą dokładności pomiarów jest tzw. odchylenie standardowe (średni błąd kwadratowy) , które jest równe pierwiastkowi kwadratowemu z wariancji (dyspersji).
Odchylenie standardowe pojedynczego wyniku w serii pomiarowej spełniającej prawo rozkładu Poissona , zwane również niekiedy standardowym odchyleniem statystycznym jest równe pierwiastkowi kwadratowemu z wartości średniej.
gdzie: m. - średnia liczba zliczeń.
Względne odchylenie standardowe (średni „błąd” kwadratowy względny) pojedynczego wyniku jest w tym przypadku równy
Rozkład normalny Gaussa.
Dla preparatu o dużej aktywności dominują duże liczby zliczeń m i duża jest również wartość średnia , a rozkład Poissona można z dobrym przybliżeniem zastąpić rozkładem Gaussa.
Rozkład Gaussa jest rozkładem ciągłym i symetrycznym opisanym wzorem
gdzie: - tzw. Gęstość prawdopodobieństwa tego , iż wartość odchylenia znajduje się w przedziale x i x+dx.
Statystyczna czystość pomiarów.
Oprócz odchylenia statystycznego pomiar może zawierać jeszcze błędy systematyczne.
Jeżeli wpływ błędów systematycznych jest mały w porównaniu z rozrzutem statystycznym pomiarów , to pomiary uważane są za „statystycznie czyste”. Jeżeli błędy systematyczne są na tyle duże , że uzyskany na podstawie przeprowadzonej serii pomiarów różni się zauważalnie od rozkładu normalnego Gaussa , to pomiary nie są „statystycznie czyste”.
Względne odchylenie standardowe odchylenia standardowego wielkości podlegającej rozkładowi normalnemu Gaussa (błąd średniego błędu kwadratowego) w przypadku jednej serii pomiarowej wynosi:
II. Schemat pomiarowy.
Schemat blokowy aparatury pomiarowej:
E - źródło promieniowania γ (izotop kobaltu 60Co)
D - detektor (licznik Geigera-Millera)
Z - zasilacz wysokiego napięcia
- przelicznik typ PT-72
Tabela pomiarowa.
Napięcie pracy licznika 460V |
Czas pomiaru t = 40 s |
||||||||||
Numer pom. |
Ilość zliczeń |
Numer klasy |
Numer pom. |
Ilość zliczeń |
Numer klasy |
Numer pom. |
Ilość zliczeń |
Numer klasy |
Numer pom. |
Ilość zliczeń |
Numer klasy |
i |
m[imp] |
p. |
i |
m[imp] |
p. |
i |
m[imp] |
p. |
i |
m[imp] |
p |
1 |
11501 |
3 |
26 |
11503 |
3 |
51 |
11679 |
8 |
76 |
11610 |
6 |
2 |
11434 |
2 |
27 |
11612 |
6 |
52 |
11688 |
8 |
77 |
11432 |
2 |
3 |
11679 |
8 |
28 |
11609 |
6 |
53 |
11621 |
6 |
78 |
11479 |
3 |
4 |
11699 |
8 |
29 |
11641 |
7 |
54 |
11627 |
6 |
79 |
11418 |
1 |
5 |
11551 |
4 |
30 |
11663 |
7 |
55 |
11477 |
3 |
80 |
11609 |
6 |
6 |
11477 |
3 |
31 |
11589 |
5 |
56 |
11473 |
3 |
81 |
11592 |
5 |
7 |
11494 |
3 |
32 |
11517 |
4 |
57 |
11595 |
6 |
82 |
11570 |
5 |
8 |
11682 |
8 |
33 |
11707 |
8 |
58 |
11493 |
3 |
83 |
11692 |
8 |
9 |
11546 |
4 |
34 |
11576 |
5 |
59 |
11601 |
6 |
84 |
11743 |
9 |
10 |
11391 |
1 |
35 |
11794 |
10 |
60 |
11542 |
4 |
85 |
11623 |
6 |
11 |
11502 |
3 |
36 |
11689 |
8 |
61 |
11455 |
2 |
86 |
11591 |
5 |
12 |
11416 |
1 |
37 |
11650 |
7 |
62 |
11482 |
3 |
87 |
11499 |
3 |
13 |
11428 |
1 |
38 |
11695 |
8 |
63 |
11498 |
3 |
88 |
11546 |
4 |
14 |
11544 |
4 |
39 |
11441 |
2 |
64 |
11530 |
4 |
89 |
11541 |
4 |
15 |
11482 |
3 |
40 |
11767 |
10 |
65 |
11596 |
6 |
90 |
11501 |
3 |
16 |
11539 |
4 |
41 |
11537 |
4 |
66 |
11500 |
3 |
91 |
11593 |
6 |
17 |
11740 |
9 |
42 |
11537 |
4 |
67 |
11646 |
7 |
92 |
11647 |
7 |
18 |
11532 |
4 |
43 |
11642 |
7 |
68 |
11615 |
6 |
93 |
11571 |
5 |
19 |
11665 |
7 |
44 |
11544 |
4 |
69 |
11493 |
3 |
94 |
11460 |
2 |
20 |
11632 |
6 |
45 |
11561 |
5 |
70 |
11516 |
4 |
95 |
11493 |
3 |
21 |
11565 |
5 |
46 |
11672 |
7 |
71 |
11549 |
4 |
96 |
11503 |
3 |
22 |
11503 |
3 |
47 |
11497 |
3 |
72 |
11594 |
6 |
97 |
11589 |
5 |
23 |
11405 |
1 |
48 |
11534 |
4 |
73 |
11542 |
4 |
98 |
11530 |
4 |
24 |
11638 |
7 |
49 |
11452 |
2 |
74 |
11516 |
4 |
99 |
11561 |
5 |
25 |
11523 |
4 |
50 |
11636 |
7 |
75 |
11565 |
5 |
100 |
11561 |
5 |
11564,8 |
11349,7 |
11779,8 |
|||||||||
11391 |
11794 |
= 40,3 |
|
Zakres klasy |
|
|
|
|
Numer klasy |
granica dolna |
granica górna |
Ilość wyników w klasie |
Częstość wyst. klasy |
Suma częst. występow. klasy |
p |
md [imp] |
mg [imp] |
np [imp] |
Cp [*] |
[*] |
1 |
11391 |
11431,3 |
5 |
5 |
5 |
2 |
11431,3 |
11471,6 |
6 |
6 |
11 |
3 |
11471,6 |
11511,9 |
20 |
20 |
31 |
4 |
11511,9 |
11552,2 |
20 |
20 |
51 |
5 |
11552,2 |
11592,5 |
12 |
12 |
63 |
6 |
11592,5 |
11632,8 |
14 |
14 |
77 |
7 |
11632,8 |
11673,1 |
10 |
10 |
87 |
8 |
11673,1 |
11713,4 |
9 |
9 |
96 |
9 |
11713,4 |
11753,7 |
2 |
2 |
98 |
10 |
11753,7 |
11794 |
2 |
2 |
100 |
= (m1 + m2 + m3 + .... + mn) / n = gdzie - średnia arytmetyczna
R = m max - m min =403[imp] gdzie R - rozstęp wyników serii
Δ k - szerokość zakresu pojedynczej klasy k = ( m max - m min ) / 10=40,3[imp]
Zakres poszczególnych klas
p1 = mmin ÷ (m min + Δ k = mg1)
p2 = mg1 ÷ (mg1 + Δ k = mg2)
p10 = mg9 ÷(mg9 + Δ k = mmax)
Obliczam ile pojedynczych wyników np mieści się w zakresie danej klasy , a następnie częstotliwość występowania klasy Cp = np / n , Cp (%) = %
Obliczam sumę częstości klas
∑ Cp = C1 + C2 + ... + Cp
Z wykresu odczytujemy odchylania d1 i d2 otrzymanej prostej doświadczalnej od teoretycznej w punktach odpowiadających 2,3% oraz 97,7%.Obliczamy wartości względne otrzymanych odchyleń.
WNIOSKI I UWAGI
Można zauważyć, że obliczone wartości względne odchyleń nie przekraczają 0,5%. Oznacza to że pomiary zostały wykonane ze statystyczną czystością, czyli błędy aparatury można uznać za pomijalnie małe. Ze sporządzonych wykresów zauważamy, iż te przecięły się prawie w środku ciężkości prostej teoretycznej. Prosta doświadczalna wyznaczona została poprzez odpowiednią aproksymacje naniesionych punktów przyjmując za rzędne - odpowiednie sumy częstości klas , za odcięte - wartości górnych granic klas. Poza tym można zauważyć, że ilość zliczeń dla klasy położonej bliżej wartości średniej może być mniejsza niż dla klasy leżącej dalej i nie oznacza to dużych błędów, gdyż po zwiększeniu ilości pomiarów prawdopodobieństwo tych wyników znacznie się zmniejsza.