Sprawozdawczość jest zbiorem różnorodnych zestawień i danych liczbowych dotyczących pewnego okresu opracowanych według ustalonych zasad i wzorów.
Podstawowym celem sprawozdawczości finansowej jest zaspokojenie potrzeb informacyjnych (na temat sytuacji finansowej, wyników oraz ich zmianach), które będą użyteczne dla szerokiego kręgu użytkowników przy podejmowaniu decyzji gospodarczych.
Użyteczność informacji zależy od zapewnienia cech jakościowych, spełnienia kryteriów uznania i wyceny składników tworzących sprawozdanie finansowe.
Najważniejsze cechy jakościowe sprawozdania finansowego:
Zrozumiałość informacje zawarte w sprawozdaniu finansowym powinny być zrozumiałe dla użytkowników posiadających wiedzę o procesach gospodarczych oraz rachunkowości. Koniecznością jest dokumentowanie przez kierownika jednostki przyjętych rozwiązań, zastosowanej metodologii, podstaw do przyjętych założeń czy szacunków. Brak jasno sformułowanej, udokumentowanej polityki rachunkowości powoduje zaciemnienie obrazu jednostki.
Przydatność (istotność) informacji informacje przydatne, czyli takie, których brak ujawnienia może w znaczący sposób wpływać na decyzje ekonomiczne użytkowników. Np. jednostka prowadząca zróżnicowaną działalność postanowiła zlikwidować segment, który przynosił straty. Dla użytkownika sprawozdania ważna jest informacja o kosztach i przychodach segmentu przeznaczonego do likwidacji. W przypadku dużego udziału omawianego segmentu w działalności całego przedsiębiorstwa, brak informacji mógłby wpłynąć na decyzje użytkowników
Wiarygodność informacje są wiarygodne, gdy nie zawierają istotnych błędów, są bezstronne i wiernie odzwierciedlają rzeczywistość gospodarczą.
Porównywalność przyjęte zasady rachunkowości należy stosować w sposób ciągły [art. 5.1]. Jednostka może, ze skutkiem od pierwszego dnia roku obrotowego, zmienić bez względu na datę podjęcia decyzji, dotychczas stosowane rozwiązania inne, przewidziane ustawą. Zmiana dotychczas stosowanych zasad wymaga wówczas określenia w informacji dodatkowej wpływu tych zmian na sprawozdania finansowe wymagane innymi przepisami prawa. Ponadto w informacji dodatkowej za rok obrotowy, w którym zmiany te nastąpiły należy podać:
Przyczyny tych zmian
Określić liczbowo wpływ tych zmian na wynik finansowy
Zapewnić porównywalność danych sprawozdania finansowego dotyczących roku poprzedzającego rok obrotowy, w którym dokonano zmian.
Podstawowe założenia (zasady) sporządzania sprawozdania finansowego:
Zasada memoriału polega na ujmowaniu transakcji i innych zdarzeń z chwilą ich wystąpienia, niezależnie od momentu otrzymania lub wydania środków pieniężnych
Zasada współmierności przychodów i kosztów w celu poprawnego ustalenia wyniku finansowego jednostki za dany okres od uzyskanych przychodów należy odjąć koszty, które przyczyniły się do powstania tych przychodów. Funkcjonowanie zasady wiąże się z występowaniem dwóch kategorii:
Rozliczeń międzyokresowych czynnych należą tu koszty poniesione w danym okresie ale dotyczące okresów przyszłych
Rozliczeń międzyokresowych biernych zaliczmy tu otrzymane w bieżącym okresie opłaty za świadczenia, które zostaną wykonane w przyszłych okresach
Zasada ostrożnej wyceny zgodnie z którą poszczególne składniki aktywów i pasywów wycenia się stosując rzeczywiście poniesione na ich nabycie (wytworzenie) ceny (koszty), z zachowaniem zasady ostrożności, w tym celu w wyniku finansowym, bez względu na jego wysokość należy uwzględnić m.in. zmniejszenia wartości użytkowej lub handlowej składników aktywów, w tym również dokonanie w postaci odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych
Zasada kontynuacji działania sprawozdanie finansowe sporządza się przy założeniu, iż jednostka jest w stanie prowadzić swoją działalność i będzie ją kontynuować w dającej się przewidzieć przyszłości w nie zmniejszonym istotnie zakresie
Zasada ciągłości przyjęte zasady (politykę) rachunkowości należy stosować w sposób ciągły, tak aby informacje za kolejne lata były porównywalne
Zasada istotności informacje wykazywane w sprawozdaniu należy pogrupować i utworzyć zagregowane pozycje. Proces agregowania nie może doprowadzić do zgubienia pozycji istotnych
Zasada niekompensowania każdą istotną pozycję należy prezentować w sprawozdaniu oddzielnie.
Sporządzanie, zatwierdzanie i ogłaszanie sprawozdań finansowych
DZIEŃ BILANSOWY (na ogół 31 grudnia)
Dokonanie przekształcenia wyceny bieżącej w wycenę bilansową składników majątku.
Doprowadzenie wyceny rzeczowych składników majątku - rzeczywistej ich ceny nabycia lub zakupu - do wartości księgowej netto, a więc urealnionej wartości nabycia o skutki ewentualnie trwałej utraty wartości
Wprowadzenie w niektórych przypadkach zmiany wartości określonej pozycji bilansowej w wyniku zastosowania zasady ostrożnej wyceny, np. należności i roszczenia w kwocie wymaganej zapłaty, przeceny zapasów na skutek utraty przez nie wartości
Wprowadzenie do ksiąg rachunkowych korekt wynikających z przeprowadzonej inwentaryzacji i dokonanej aktualizacji wyceny
Uzgodnienie ksiąg pomocniczych (ewidencji analitycznej) z księgą główną
Sporządzenie zestawienia sald i obrotów - do 85 dni po dniu bilansowym.
Do 3 miesięcy po dniu bilansowym - zamknięcie ksiąg rachunkowych i sporządzenie sprawozdania finansowego (ostateczne zamknięcie ksiąg rachunkowych jednostki kontynuującej działalność powinno nastąpić najpóźniej w ciągu 15 dni od zatwierdzenia)
Badanie sprawozdania finansowego - w sytuacjach przewidzianych ustawą.
Udostępnienie wspólnikom, akcjonariuszom lub członkom spółdzielni sprawozdania - na 15 dni przed zgromadzeniem.
Do 6 miesięcy po dniu bilansowym - zatwierdzenie sprawozdania finansowego.
W ciągu 15 dni od zatwierdzenia sprawozdania finansowego kierownik jednostki powinien je przesłać do ogłoszenia ( wprowadzenie do sprawozdania finansowego, bilans, rachunek zysków i strat, zestawienie zmian w kapitale własnym, rachunek przepływów pieniężnych wraz z opinią biegłego rewidenta, uchwałą o zatwierdzeniu sprawozdania finansowego oraz decyzję o podziale zysku pokrycia straty).
Ogłoszenie następuje w Monitorze Polskim B lub Monitorze Spółdzielczym.
W ciągu 15 dni od zatwierdzenia sprawozdania finansowego kierownik jednostki powinien je złożyć do właściwego rejestru sądowego (KRS):
Sprawozdanie finansowe (wprowadzenie do sprawozdania finansowego, bilans, rachunek zysków i strat, zestawienie zmian w kapitale własnym, rachunek przepływów pieniężnych)
Opinię biegłego rewidenta jeżeli podlegało ono badaniu (jeżeli jednostka sporządza uproszczone sprawozdanie finansowe w miejsce opinii biegłego rewidenta składana jest informacja o rodzaju tej opinii wraz z wskazaniem czy zawiera ona dodatkowe objaśnienia)
Odpis uchwał bądź postanowień organu zatwierdzającego:
O zatwierdzeniu sprawozdania finansowego
O podziale zysku lub pokrycia strarty
Sprawozdanie z działalności (w przypadku spółek kapitałowych, spółek komandytowo - akcyjnych, przedsiębiorstw państwowych i spółdzielni)
Podatnicy podatku dochodowego mają obowiązek złożenia sprawozdania finansowego do urzędu skarbowego, w terminie:
10 dni od daty jego zatwierdzenia - podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych (wraz z opinią i raportem, a spółki także odpis uchwały zgromadzenia zatwierdzającej sprawozdanie finansowe)
Do 30 kwietnia następnego roku - podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych (łącznie z zeznaniem o wysokości osiągniętego dochody - poniesionej straty)
Pozostałe informacje:
Odpowiedzialność za sporządzenie sprawozdania finansowego oraz sprawozdania z działalności ponoszą solidarnie:
Kierownik jednostki
Członkowie rady nadzorczej lub innego organu nadzorującego
Sprawozdanie finansowe sporządza się w języku polskim i walucie polskiej.
Informacje w sprawozdaniu finansowym powinny być prezentowane w zakresie ustalonym w ustawie:
Sprawozdanie finansowe może być przedstawione w sposób uproszczony w stosunku do wzoru zawartego w załączniku ustawy ( w ciągu dwóch kolejnych lat nie osiągnęła dwóch z następujących wartości: średnioroczne zatrudnienie nie więcej niż 50 osób; suma aktywów nie przekroczy równowartości 2 mln euro; przychody netto ze sprzedaży produktów i towarów oraz operacji finansowych w walucie polskiej nie przekroczy równowartości 4 mln euro)
Z większą szczegółowością w przypadku gdy jednostka przewiduje zaprzestanie określonego zakresu działalności mającego wpływ na przychody i koszty przyszłych okresów sprawozdawczych, przy zachowaniu zasady kontynuacji, wskazuje odrębnie przychody i koszty działalności kontynuowanej i odrębnie - przychody i koszty związane z zaprzestaniem działalności [art. 47 ust3]
Sprawozdanie finansowe podpisują - podając datę podpisu - osoba, której powierzono prowadzenie ksiąg rachunkowych i kierownik jednostki, a jeżeli jednostką kieruje organ wieloosobowy - wszyscy członkowie tego organu.
Odmowa podpisu wymaga pisemnego uzasadnienia dołączonego do sprawozdania finansowego.
Podpisy powinny być złożone na każdym elemencie sprawozdania finansowego.
Osoba. Której powierzono prowadzenie ksiąg rachunkowych, nie podpisuje sprawozdania z działalności jednostki. Sprawozdanie to podpisuje jedynie kierownik jednostki, a jeżeli jest nim organ wieloosobowy (zarząd) - wszyscy członkowie tego organu
Dane ujęte w rocznym sprawozdaniu finansowym można wykazać w zaokrągleniu do pełnych tysięcy złotych, jeżeli nie zniekształca to obrazu jednostki przedstawionego w sprawozdaniu finansowym
Jeżeli informacje dotyczące poszczególnych pozycji sprawozdania finansowego nie wystąpiły w jednostce zarówno w roku obrotowym, jak i w roku poprzedzającym rok obrotowy, wówczas przy sporządzaniu sprawozdania finansowego pozycje te pomija się
Zatwierdzone roczne sprawozdania finansowe podlegają trwałemu przechowywaniu
Wszystkie jednostki gospodarcze |
Jednostki o dużym znaczeniu podlegające obligatoryjnemu badaniu |
Spółki akcyjne, spółki zoo, towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, spółdzielnie, przedsiębiorstwa państwowe |
Bilans |
Bilans |
Bilans |
Rachunek zysków i strat |
Rachunek zysków i strat |
Rachunek zysków i strat |
Informacja dodatkowa (wprowadzenie do sprawozdania finansowego, dodatkowe informacje i objaśnienia) |
Informacja dodatkowa (wprowadzenie do sprawozdania finansowego, dodatkowe informacje i objaśnienia) |
Informacja dodatkowa (wprowadzenie do sprawozdania finansowego, dodatkowe informacje i objaśnienia) |
|
Zestawienie zmian w kapitałach własnych |
Zestawienie zmian w kapitałach własnych |
|
Rachunek przepływów pieniężnych |
Rachunek przepływów pieniężnych |
|
|
Sprawozdanie z działalności |
Wartości niematerialnie i prawne
Zgodnie z układem bilansu wartości niematerialne i prawne obejmują:
A. I. 1. Koszty zakończonych prac rozwojowych
A. I. 2. Wartość firmy
A. I. 3. Inne wartości niematerialne i prawne
A. I. 4. Zaliczki na wartości niematerialne i prawne
Aktywa są to kontrolowane przez jednostkę składniki majątku o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, powodujące w przyszłości do jednostki korzyści ekonomicznych
Według ustawy o rachunkowości (Art.3.1.14): Wartości niematerialne i prawne to nabyte przez jednostkę, zaliczane do aktywów trwałych, prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone do użytkowania na potrzeby jednostki, a w szczególności:
Autorskie prawa majątkowe, prawa pokrewne, licencje, koncesje
Prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów zdobniczych, wzorów użytkowych
Know - how
Do wartości niematerialnych i prawnych zalicza się również nabytą wartość firmy oraz koszty zakończonych prac rozwojowych.
Księgi rachunkowe:
Wartości niematerialne i prawne wprowadza się do ksiąg rachunkowych według ceny nabycia (wyjątek: prace rozwojowe wykonane siłami własnymi, które wycenia się po koszcie wytworzenia)
Cena nabycia to cena zakupu składnika aktywów, obejmująca kwotę należną sprzedającemu, bez podlegających odliczeniu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, a w przypadku importu powiększona o obciążenia o charakterze publicznoprawnym oraz powiększona o koszty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem składnika aktywów do stanu zdatnego do używania lub wprowadzenia do obrotu, łącznie z kosztami transportu, jak też załadunku, wyładunku, składowania lub wprowadzenia do obrotu, a obniżona o rabaty, opusty, inne podobne zmniejszenia i odzyski. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie ceny nabycia składnika aktywów, a w szczególności przyjętego nieodpłatnie, w tym w drodze darowizny - jego wyceny dokonuje się według ceny sprzedaży takiego samego lub podobnego przedmiotu.
Wartości niematerialne i prawne wniesione przez wspólników jako wkłady niepieniężne, wyceniane są w wartości zadeklarowanej w umowie spółki, nie wyższej od ich wartości rynkowej
Wartości niematerialne i prawne otrzymane nieodpłatnie wycenia się w wartości rynkowej
Zmniejszenie wartości początkowej
Poprzez odpisy amortyzacyjne:
Metoda liniowa w przypadku amortyzacji wartości firmy, a dla pozostałych wartości niematerialnych i prawnych możemy stosować różne metody
Okres dokonywania odpisów:
Od kosztów zakończonych prac rozwojowych - nie dłużej niż 5 lat
Od wartości firmy - nie dłużej niż 5 lat, a w uzasadnionych przypadkach kierownik jednostki może ten okres wydłużyć do 20 lat (wydłużenie okresu amortyzacji może być zasadne, gdy kwota wartości firmy jest znaczna i istnieje prawdopodobieństwo, że nabyta jednostka będzie przynosiła zyski. Informację o wydłużeniu okresu amortyzacji powinniśmy podać w informacji dodatkowej wraz z uzasadnieniem
Od pozostałych wartości niematerialnych i prawnych - przez okres ekonomicznej użyteczności
Naliczone odpisy amortyzacyjne zaliczamy do kosztów operacyjnych „amortyzacja”, wyjątek stanowią odpisy dokonywane od wartości firmy, które zaliczamy do „pozostałych kosztów operacyjnych”
Poprzez odpisy z tytułu trwałej utraty wartości
Zwiększenia wartości początkowej
Ustawa nie przewiduje zwiększenia wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych ani poprzez ulepszenie, ani przez aktualizację wyceny.
Wycena na dzień bilansowy
Według wartości początkowej pomniejszonej o odpisy amortyzacyjne, a także o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości
Wartość początkowa jest to cena nabycia lub koszt wytworzenia środka trwałego. Powiększają ją koszty ulepszenia. Wartość początkową środków trwałych - z wyjątkiem gruntów niesłużących wydobyciu kopalin metodą odkrywkową - zmniejszają odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe dokonywane w celu uwzględnienia utraty ich wartości, na skutek używania lub upływu czasu. Wartość początkowa i dotychczas dokonane od środków trwałych odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe mogą, na podstawie odrębnych przepisów, ulegać aktualizacji wyceny.
Sprzedaż, likwidacja, przekazanie w drodze darowizny
Wykazywane są w obszarze pozostałej działalności operacyjnej
Otrzymane w drodze darowizny środków na sfinansowanie prac rozwojowych lub też otrzymanie wartości niematerialnych i prawnych
Ujmowane jest jako „rozliczenia międzyokresowe przychodów” (art. 41.1.2. i art.41.2).
Zgodnie z artykułem 41.1: rozliczenia międzyokresowe przychodów, dokonywane z zachowaniem zasady ostrożności, obejmują w szczególności:
Równowartość otrzymanych lub należnych od kontrahentów środków z tytułu świadczeń, których wykonanie nastąpi w następnych okresach sprawozdawczych
Środki pieniężne otrzymane na sfinansowanie nabycia lub wytworzenia środków trwałych, w tym także środków trwałych w budowie oraz prac rozwojowych, jeżeli stosownie do innych ustaw nie zwiększają one kapitałów (funduszy) własnych. Zaliczone do rozliczeń międzyokresowych przychodów kwoty zwiększają stopniowo pozostałe przychody operacyjne, równolegle do odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych od środków trwałych lub kosztów prac rozwojowych sfinansowanych z tych źródeł
Ujemną wartość firmy, o której mowa w art. 33 ust. 4 i art. 44b ust. 11.
Zgodnie z art. 41.2 przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio do przyjętych nieodpłatnie, w tym także w drodze darowizny, środków trwałych w budowie, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
Koszt zakończonych prac rozwojowych zakończonych powodzeniem wykazuje się w pozycji A.I.1.
Są to koszty poniesione na opracowanie (np. pod względem konstrukcyjnym lub składu chemicznego) nowych lub istotne ulepszenie ściśle ulepszonych produktów bądź technologii (sposobu) ich wytwarzania, co nastąpiło przed rozpoczęciem produkcji, pod warunkiem, że:
Koszty te są wiarygodnie ustalone
Techniczna przydatność rezultatów pracy rozwojowej została stwierdzona udokumentowana i przewiduje się, iż w najbliższej przyszłości nastąpi wykorzystanie wyników tych prac
Oczekuje się, iż koszty prac rozwojowych zostaną pokryte spodziewanymi przychodami ze sprzedaży tych produktów lub zastosowania technologii
Przykłady prac badawczych:
Działania zmierzające do zdobycia nowej wiedzy
Poszukiwanie, ocena i końcowa selekcja sposobu wykorzystania prac badawczych lub wiedzy innego rodzaju
Poszukiwanie nowych alternatywnych materiałów, urządzeń, produktów, procesów, systemów lub usług
Formułowanie, projektowanie, ocenę i końcową selekcję nowych lub udoskonalonych materiałów, urządzeń, produktów, procesów, systemów lub usług
Przykłady prac rozwojowych:
Projektowanie, wykonanie i testowanie prototypów i modeli doświadczalnych (przed ich wdrożeniem do produkcji seryjnej lub użytkowania)
Projektowanie narzędzi, przyrządów do obróbki, form i matryc z wykorzystaniem nowej technologii
Projektowanie, wykonanie i działalność linii próbnej, której zdolności produkcyjne nie umożliwiają prowadzenia ekonomicznie uzasadnionej produkcji z przeznaczeniem na sprzedaż
Nie stanowią kosztów prac rozwojowych:
Koszty przygotowania (wdrożenia) nowej produkcji np. wytworzenia serii próbnej. Są one wykazywane w pozycji A.V.2 lub A.IV pozycji bilansu jako długo- lub krótkoterminowe rozliczenia międzyokresowe kosztów
Koszty reklamy i działań promocyjnych. Obciążają one bieżąco koszty sprzedaży
Wartość firmy stanowi różnicę pomiędzy ceną nabycia jednostki lub jej zorganizowanej części, a niższą od niej wartością godziwą przejętych aktywów netto (aktywów pomniejszonych o zobowiązania).
Jeżeli cena nabycia jednostki lub zorganizowanej jej części jest niższa od wartości godziwej przejętych aktywów netto, to różnica stanowi ujemną wartość firmy.
Czynniki mające wpływ na wielkość tej pozycji:
Rozbudowana sieć kontraktów handlowych
Silna pozycja konkurencyjna
Wysoko kwalifikowana kadra kierownicza
Znana marka firmy
Dobra lokalizacja
Nowoczesne rozwiązania technologiczne
Zadanie 1
W czerwcu 20x1 roku nabyto zorganizowaną część jednostki, za którą zapłacono 250 000zł. Wartość godziwa przejętych składników wynosiła: środki trwałe 160 000zł, materiały 40 000zł, należności 15 000zł. Wartość przejętych do spłaty zobowiązań wyniosła 25 000zł. Naliczono amortyzację wartości firmy za 6 miesięcy w roku obrotowym 20x1 według stawki 20%.
Ustal wartość firmy oraz zaksięguj operacje gospodarcze.
Wartość godziwa przejętych aktywów netto:
(160 000 + 40 000 15 000) - 25 000 = 190 000
Wartość firmy:
250 000 - 190 000 = 60 000
Amortyzacja wartości firmy za 6 miesięcy:
[(60 000 x 20%) : 12] x 6 = 6 000
Rachunek bankowy |
|
Środki trwałe |
|
Materiały |
|||
|
250 000 1) |
|
1) 160 000 |
|
|
1) 40 000 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Należności |
|
Zobowiązania |
|
Wartość firmy |
|||
1) 15 000 |
|
|
|
25 000 1) |
|
1) 60 000 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Umorzenie wartości firmy |
|
Pozostałe koszty operacyjne |
||
|
6 000 2) |
|
2) 6 000 |
|
|
|
|
|
|
Inne wartości niematerialne i prawne
W ich skład wchodzą głównie prawa majątkowe nabyte przez jednostkę (zakupione, wniesione jako aporty, ale niewytworzone we własnym zakresie).
Zgodnie z ustawą o rachunkowości obejmują m.in.:
Autorskie prawa majątkowe
Prawa pokrewne
Licencje
Koncesje
Praw do projektów, wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów zdobniczych
Know - how
Do pozostałych wartości niematerialnych i prawnych zaliczamy oprogramowanie komputerowe.
Wyróżniamy oprogramowanie:
Operacyjne (systemowe) umożliwia uruchomienie komputera oraz stosowanie oprogramowania użytkowego
Użytkowe w jego skład wchodzą:
Standardowe programy i pakiety użytkowe
Pakiety użytkowe (np. edytory tekstu), arkusze kalkulacyjne
Bazy danych, pakiety graficzne
Indywidualne systemy i programy użytkowe (np. system F-K, system środki trwałe)
Ponieważ środki trwałe powinny być zdatne do użytku bez oprogramowania operacyjnego komputer nie nadawałby się do użytku. Dlatego oprogramowanie to powinno zwiększać wartość początkową komputera, zaś oprogramowanie, które może być wykorzystane po uruchomieniu programu operacyjnego, powinno być traktowane jako wartości niematerialne i prawne (MS Office zwierający edytory tekstu, arkusze kalkulacyjne, bazy danych).
Zadanie 2
Jednostka nabyła: komputer za 5 000zł, monitor za 2 000zł, system Windows za 1 500zł oraz program MS Office za 2 000zł.
Wartość środka trwałego (zestawu komputerowego) = 5 000 + 2 000 + 1 500 = 8 500
Rzeczowe aktywa trwałe
Zgodnie z układem bilansu obejmują:
A.II.1. Środki trwałe:
Grunty (w tym prawo wieczystego użytkowania gruntów)
Budynki, lokale i obiekty inżynierii lądowej i wodnej
Urządzenia techniczne i maszyny
Środki transportu
Inne środki trwałe
A.II.2. Środki trwałe w budowie
A.II.3. Zaliczki na środki trwałe w budowie
Środki trwałe i środki trwałe w budowie
Księgi rachunkowe
Środki trwałe i środki trwałe w budowie wprowadza się do ksiąg rachunkowych według ceny nabycia lub kosztu wytworzenia
Zmniejszenia wartości początkowej
Poprzez odpisy amortyzacyjne
Szczególnym rozwiązaniem jest amortyzacja środków trwałych o niskiej wartości początkowej
Poprzez odpisy z tytułu trwałej utraty wartości
Trwała utrata wartości zachodzi wtedy, gdy istnieje duże prawdopodobieństwo, że kontrolowany przez jednostkę składnik aktywów nie przyniesie w przyszłości w znacznej części lub w całości przewidywanych korzyści ekonomicznych
Odpisy dokonywane są w ciężar „pozostałych kosztów operacyjnych”. Przez utratę wartości rozumiemy różnicę między wartością bilansową a wartością ekonomiczną, którą jest najczęściej cena sprzedaży netto. Do przesłanek wskazujących na ryzyko utraty wartości zaliczamy:
Przesłanki zewnętrzne, np. postęp techniczny, zmiana warunków rynkowych, w których działa jednostka
Przesłanki wewnętrzne, np. uszkodzenie, rezygnacja z części produkcji
Cena sprzedaży netto jest to możliwa do uzyskania na dzień bilansowy cena jego sprzedaży, bez podatku od towarów i usług i podatku akcyzowego, pomniejszona o rabaty, opusty i inne podobne zmniejszenia oraz koszty związane z przystosowaniem składnika aktywów do sprzedaży i dokonaniem tej sprzedaży, a powiększona o należną dotację przedmiotową. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie ceny sprzedaży netto danego składnika aktywów, należy w inny sposób określić jego wartość godziwą na dzień bilansowy.
Zwiększenia wartości początkowej
Zwiększenie wartości początkowej środków trwałych następuje w przypadku ulepszenia, a czasami (na podstawie odrębnych przepisów) w wyniku aktualizacji wyceny).
Ulepszenie polega na przebudowie, rozbudowie, modernizacji lub rekonstrukcji i powoduje, że wartość użytkowa tego środka po zakończeniu ulepszenia przewyższa posiadaną przy przyjęciu do użytkowania wartość użytkową, mierzoną okresem użytkowania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych przy pomocy ulepszonego środka trwałego, kosztami eksploatacji lub innymi miarami.
Tryb i termin aktualizacji wyceny określa w drodze rozporządzenia minister właściwy do spraw publicznych, jeżeli wskaźnik wzrostu cen nakładów inwestycyjnych w okresie trzech kwartałów w roku poprzedzającym rok podatkowy w stosunku do analogicznego okresu roku ubiegłego przekroczy 10%.
Ustalona w wyniku aktualizacji wyceny wartość księgowa netto środka trwałego, nie powinna być wyższa od jego wartości godziwej, której odpisanie w przewidywanym okresie jego dalszego użytkowania jest ekonomicznie uzasadnione.
Powstałą na skutek aktualizacji wycenę różnicę wartości netto środków trwałych, odnosi się na kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny i nie może ona być przeznaczona do podziału. Kapitał ten podlega (z pewnym zastrzeżeniem) zmniejszeniu o różnicę z aktualizacji wyceny uprzednio zaktualizowanych zbywanych lub zlikwidowanych środków trwałych. Różnica ta wpływa na kapitał (fundusz) zapasowy lub inny o podobnym charakterze.
Kapitał z aktualizacji wyceny {art. 31.4 i 32.4 i 5}
Wycena na dzień bilansowy
Według wartości początkowej skorygowanej o zwiększenie (ulepszenie, aktualizacja wartości) i zmniejszenia (odpisy amortyzacyjne i z tytułu trwałej utraty wartości).
Sprzedaż, likwidacja, przekazanie w formie darowizny
Wykazywane są w obszarze pozostałej działalności operacyjnej.
Sprzedaż wykazywana jest „per saldo” jako zysk lub strata ze zbycia niefinansowych aktywów trwałych (przychody ze sprzedaży minus koszt uzyskania przychodu)
Darowizna środków na zakup środka trwałego lub też samego środka trwałego
Otrzymanie w drodze darowizny środków na zakup środka trwałego lub też samego środka trwałego ujmowane jest jako Rozliczenia międzyokresowe przychodów.
Zapasy
Zapasy są to rzeczowe aktywa obrotowe, składniki aktywów mające postać fizyczną, przeznaczone do zbycia lub zużycia w ciągu 12 miesięcy od dnia bilansowego lub w ciągu normalnego cyklu operacyjnego właściwego dla danej działalności, jeżeli trwa on dłużej niż 12 miesięcy [art. 3.1.18a].
Należą do nich:
Materiały nabyte w celu zużycia na własne potrzeby jednostki (materiały podstawowe, paliwa, części zamienne, materiały w drodze)
Wytworzone lub przetworzone przez jednostkę produkty gotowe (wyroby i usługi) zdatne do sprzedaży lub w toku produkcji
Półprodukty oraz towary nabyte celem odsprzedaży w stanie nieprzetworzonym
Księgi rachunkowe
Materiały i towary wprowadza się do ksiąg rachunkowych według ceny nabycia
Dopuszcza się alternatywnie wycenę według cen zakupu, jeśli nie zniekształca to stanu aktywów oraz wyniku finansowego jednostki [art. 34.1]. Np. w przypadku, gdy koszty zakupu są nieznaczne i utrzymują się na zbliżonym poziomie w kolejnych okresach.
Jeżeli zapasy ewidencjonuje się według cen rzeczywistych, należy w polityce rachunkowości dokonać wyboru jednej z metod wyceny rozchodu: LIFO, FIFO, ceny przeciętnej lub szczegółowej identyfikacji [art. 34.4] (MSR 2 odrzucił metodę LIFO). Jednostka może, ze skutkiem od pierwszego dnia roku obrotowego, bez względu na datę podjęcia decyzji, zmienić dotychczas stosowane rozwiązanie na inne, przewidziane ustawą.
Ustawa dopuszcza również możliwość wprowadzenia zapasów do ksiąg według cen ewidencyjnych innych niż rzeczywista cena nabycia lub zakupu, pod warunkiem ustalenia odchyleń przypadających na rozchód i pozostały zapas na dzień bilansowy [art. 34.2]
Ewidencja według cen ewidencyjnych może opierać się na przeciętnych cenach zakupu czy nabycia z ubiegłego okresu. W jednostkach handlowych za ceny ewidencyjne przyjmuje się zazwyczaj ceny sprzedaży towarów na poziomie netto (bez należnego podatku VAT) lub brutto ( z zarezerwowanym, należnym podatkiem VAT).
Jednostki mogą zakupione materiały ujmować od razu w kosztach okresu, w którym dokonały zakupu, muszą jednak wówczas nie później niż na dzień bilansowy doprowadzić koszty do rzeczywistych wartości poprzez ich korektę o wartość wynikającą z inwentaryzacji [art. 17.2.4]
Jeżeli nie jest możliwe ustalenie ceny nabycia składnika aktywów, a w szczególności przyjętego nieodpłatnie, w tym w drodze darowizny - jego wyceny dokonuje się według ceny sprzedaży takiego lub podobnego przedmiotu.
Produkty, półprodukty, produkty w toku
Ewidencja produktów i półproduktów może być prowadzona według:
Rzeczywistych kosztów wytworzenia
Cen ewidencyjnych na poziomie kosztów planowanych bądź normatywnych, rzadziej cen sprzedaży (pod warunkiem ustalenia odchyleń)
Ewidencja produkcji w toku może być prowadzone:
W koszcie wytworzenia
W wysokości bezpośrednich kosztów wytworzenia lub tylko materiałów bezpośrednich, bądź nie wyceniana w ogóle, jeśli nie zniekształca to stanu aktywów oraz wyniku finansowego jednostki [art. 34, ust.2]. Zasady te nie mogą być stosowane do produkcji o przewidywanym czasie wykonania dłuższym niż 3 miesiące, przeznaczonej odsprzedaży lub na rzecz środków trwałych w budowie. Nie dotyczy to produkcji rolnej.
Koszt wytworzenia produktu obejmuje [art. 28, ust.3]:
Koszty pozostające w bezpośrednim związku z danym produktem
Uzasadnioną część kosztów pośrednio związanych z wytworzeniem tego produktu, do których zalicza się:
Zmienne pośrednie koszty produkcji
Część stałych, pośrednich kosztów produkcji, która odpowiada poziomowi tych kosztów przy normalnym wykorzystaniu zdolności produkcyjnych.
W przypadku, gdy RSF nie podlega obowiązkowi badania i ogłaszania to obliczając koszt wytworzenia produktu jednostka może do kosztów bezpośrednich doliczyć koszty pośrednie związane z wytworzeniem tego produktu, niezależnie od poziomu wykorzystania zdolności produkcyjnych.
Ustalony w ten sposób koszt wytworzenia nie może być wyższy od ceny sprzedaży netto [art. 28.4a]
Wycena na dzień bilansowy
Rzeczowe składniki aktywów obrotowych wycenia się według cen nabycia lub kosztów wytworzenia nie wyższych od cen ich sprzedaży netto na dzień bilansowy [art.28.1.6], co może wymagać dokonania odpisów aktualizujących.
Za cenę (wartość) sprzedaży netto składnika aktywów [art. 28.5] przyjmuje się możliwą do uzyskania na dzień bilansowy cenę jego sprzedaży
Bez podatku VAT i podatku akcyzowego
Pomniejszoną o rabaty, opusty i inne podobne zmniejszenia
Pomniejszoną o koszty związane z przystosowaniem do sprzedaży
Powiększoną o należną dotację przedmiotową
Zasady dokonywania odpisów aktualizujących wartość zapasów muszą być określone przez każdą jednostkę w ramach przyjętej przez nią polityki rachunkowości.
Art. 34.5. Odpisy aktualizujące wartość rzeczowych składników aktywów obrotowych dokonane w związku z utratą ich wartości oraz wynikające z wyceny według cen sprzedaży netto zamiast według cen nabycia, zakupu, albo kosztów wytworzenia - zalicza się do pozostałych kosztów operacyjnych.
Prezentacja w bilansie
B.I.1. Materiały
B.I.2. Półprodukty i produkty w toku
B.I.3. Produkty gotowe
B.I.4. Towary
B.I.5. Zaliczki na dostawy
Prezentacja we wprowadzeniu do sprawozdania finansowego
Należy opisać przyjęte zasady ewidencji i wyceny zapasów w zakresie, w jakim ustawa o rachunkowości pozostawia jednostce prawo wyboru.
Prezentacja w informacji dodatkowej
Należy wskazać:
Zmiany w zasadach wyceny zapasów w stosunku do roku poprzedzającego, jeżeli wywierają one istotny wpływ na sytuację majątkową, finansową i wynik finansowy jednostki, ich przyczyny i wpływ na wysokość wyniku finansowego
Wysokość odpisów aktualizujących wartość zapasów
Stan na początek roku |
|
Wykorzystanie |
|
Rozwiązanie |
|
Utworzenie |
|
Stan na koniec roku |
|
Aktualizacja wyceny zapasów ma miejsce wówczas, gdy cena nabycia lub koszt wytworzenia zapasów nie są możliwe do odzyskania. Sytuacja taka może mieć miejsce wtedy, gdy:
Zapasy zostały uszkodzone
Utraciły całkowicie lub częściowo swoją przydatność
Spadły ich ceny na rynku
W takiej sytuacji następuje konieczność obniżenia wartości zapasów do poziomu cen sprzedaży netto.
Punktem wyjścia do oceny przydatności zapasów jest inwentaryzacja.
Inwentaryzacja
W sytuacji, gdy ustała przyczyna, dla której dokonano odpisu aktualizującego wartość aktywów ustawa [art. 35 c] nakazuje przywrócenie wartości zapasu sprzed momentu dokonania odpisów aktualizujących.
Metody ustalania odpisów aktualizujących wartość zapasów:
Odpis ogólny dokonywany na podstawie szacunków utraty wartości poszczególnych grup zapasów, z uwzględnieniem ich przeznaczenia, stopnia zbywalności, okresu rotacji i struktury zapasów
Odpisy indywidualne dokonywane osobno dla każdej pozycji magazynowej, dla której cena sprzedaży netto jest niższa od rzeczywistych cen nabycia / kosztów wytworzenia.
Należności
Należności są to roszczenia w stosunku do dłużników z tytułu przekazanych dóbr, świadczenia usług, udzielonych pożyczek i innych zdarzeń.
Wśród należności zakwalifikowanych do aktywów krótkoterminowych należy wymienić:
Należności tzw. Klasyczne, handlowe, obejmujące należności z tytułu dostaw i usług niezależnie od terminu ich spłaty. Powstają one jamko następstwo bezgotówkowej sprzedaży produktów, towarów i materiałów. Ujęciu należności z tytułu dostaw i usług towarzyszy ujęcie zobowiązania z tytułu podatku VAT.
Należności z tytułu rozliczeń publicznoprawnych. Stanowią one nadpłaty z tytułu rozrachunków publicznoprawnych, takich jak podatki, dotacje, cła, ubezpieczenia s[społeczne i zdrowotne, podlegające zwrotowi z urzędu skarbowego, jednostek samorządu terytorialnego, urzędu celnego bądź ZUS, a także dotacje przyznane jednostce
Pozostałe należności. Obejmują one należności od właścicieli (np. zaliczki pobrane na poczet zysku przez właścicieli w spółkach osobowych, zaliczki pobrane na poczet dywidendy w spółkach kapitałowych) oraz należności od pracowników (np. z tytułu wypłaconych zaliczek dla pracowników do rozliczenia), a także należności niezakwalifikowanych do wymienionych grup.
Należności skierowane na drogę sądową. Np. należności skierowane do sądu, gdy dłużnik zwleka ze spłatą, skierowane na drogę sądową należności publicznoprawne, bądź należności z tytułu niedoborów i szkód, dochodzone od pracowników odpowiedzialnych za powierzone mienie. Należności dochodzone w drodze sądowej ujmowane są w określonej w pozwie kwocie roszczenia. Po wydaniu prawomocnego orzeczenia sądu, kwota orzeczonego na rzecz jednostki roszczenia zmniejsza pozycję „Należności dochodzone na drodze sądowej”, a powiększa odpowiednie należności bezsporne. Należność podstawowa podwyższana jest wówczas o orzeczone przez sąd odsetki z tytułu zwłoki w spłacie oraz zwrot kosztów postępowania spornego.
Do należności długoterminowych zalicza się przede wszystkim:
Należności z tytułu sprzedaży długoterminowych aktywów finansowych
Należności z tytułu sprzedaży środków trwałych, jeżeli termin zapłaty jest dłuższy niż 12 miesięcy od dnia bilansowego
Należności z tytułu umów leasingu
Należności z tytułu wpłaconej kaucji za wynajem lokali, których rozliczenie będzie miało miejsce po 12 miesiącach od dnia bilansowego
Księgi rachunkowe
Na dzień powstania ujmuje się w wartości nominalnej [art. 28.11]
Wycena na dzień bilansowy
Należności na dzień bilansowy wycenia się w kwocie wymaganej zapłaty, czyli wraz z naliczonymi odsetkami, jednak z uwzględnieniem zasady ostrożności, czyli po uwzględnieniu odpisów aktualizujących.
Prezentacja w bilansie
A.III. Należności długoterminowe
B. II. Należności krótkoterminowe
Prezentacja w informacji dodatkowej
Informacja dodatkowa powinna zamieścić omówienie przyjętych zasad (polityki) rachunkowości, w tym metod wyceny należności.
Należy umieścić dane o odpisach aktualizujących należności:
Stan na początek roku |
|
Wykorzystanie |
|
Rozwiązanie |
|
Utworzenie |
|
Stan na koniec roku |
|
Naliczanie odsetek
Wysokość odsetek oraz warunki ich naliczania powinna wynikać z umowy z kontrahentem. Jeśli w umowie nie przyjęto konkretnych ustaleń co do wysokości naliczanych odsetek, ich wysokość przyjmuje się równą odsetkom ustawowym.
Odsetki stają się wymagalne, gdy wierzyciel skorzysta z przysługującego mu prawa obciążenia dłużnika ustawowymi odsetkami za zwłokę w płacie należności.
Odsetki powiększają wartość nominalną należności oraz przychody finansowe.
Wzór na obliczanie odsetek:
Odsetki za zwłokę = N x i x t / 365
, gdzie:
N kwota zaległej należności
i oprocentowanie roczne
t Liczba dni, dla których obliczane są odsetki
Aktualizacja wartości należności
Tworzenie odpisów aktualizujących należności jest obowiązkiem i wynika wprost z ustawy o rachunkowości.
Dokonując aktualizacji należności [art. 35b, ust. 1, pkt. 1-5] należy pamiętać, aby należności:
Ze sprzedaży bieżącej należy aktualizować wiarygodnie oszacowanym odpisem, który pokryje potencjalne straty
Od dłużników, w przypadku oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości, jeżeli majątek dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego, aktualizujemy w pełnej wysokości
Kwestionowanie przez dłużników oraz z których zapłatą dłużnik zalega, a według oceny sytuacji majątkowej i finansowej dłużnika spłata należności w umownej kwocie nie jest prawdopodobna, aktualizować do wysokości niepokrytej przez otrzymane od dłużnika zabezpieczenia
Stanowiące3 równowartość kwot podwyższających długi odbiorców aktualizować w pełnej ich wysokości
Od dłużników postawionych w stan likwidacji lub upadłości aktualizować w pełnej wysokości z wyłączeniem otrzymanych zabezpieczeń.
Do wyceny należności należy podejść w sposób ostrożny (z zachowaniem zasady ostrożności), co oznacza, że w bilansie należy wykazać realną wartość należności, tj. wartość niezagrożoną utratą i możliwą do uzyskania przez jednostkę.
Szacowanie wielkości odpisu aktualizującego należności
Punkt wyjścia: analiza należności przeterminowanych na koniec roku obrotowego.
Może być przeprowadzona:
W sposób indywidualny. Podejście polega na przeanalizowaniu każdej należności osobno i ocenie sytuacji dłużnika na potrzeby ustalenia wysokości odpisu. Indywidualna ocena sytuacji finansowej dłużnika jest niezbędna w sytuacji należności imiennych, tj. dłużników postawionych w stan likwidacji lub upadłości.
Wynika z tego, że odpisy mogą dotyczyć:
Tylko tej części należności, na którą wierzyciel nie ma zabezpieczenia, czyli może ponieść stratę
Do wysokości tej kwoty (niekoniecznie pełnej), uwzględniając stopień ryzyka, jaki się z tą należnością wiąże, np. 30%, 70%, 100% kwoty potencjalnej straty.
W sposób grupowy. Sposób stosowany jest w jednostkach, w których ze względu na specyfikę działalności, występują należności, których indywidualne przeanalizowanie jest niemożliwe np. w przypadku sprzedaży dóbr długotrwałego użytku na raty bez żyrantów, sprzedaży wysyłkowej, w zakładach energetycznych, wodociągowych, telekomunikacyjnych.
Nie tworzy się wówczas odpisu aktualizującego dla poszczególnych należności, lecz globalnie na ryzyko kredytowe - jest to podejście grupowe - ogólne.
Sposób ujęcia odpisów:
Odpisy aktualizujące zalicza się odpowiednio do [art.25b.2]:
Pozostałych kosztów operacyjnych gdy należność powstała z tytułu wykonania usługi lub dostarczenia towaru
Kosztów finansowych gdy należność powstała w wyniku sprzedaży posiadanych udziałów innej spółki zoo
Korekty odpisów aktualizujących wartość należności zwiększają odpowiednio pozostałe przychody operacyjne lub przychody finansowe. Odsetki od należności zwiększają przychody finansowe.
Odpis aktualizujący należności zostanie uwzględniony w bilansie, gdzie wykazywane są należności netto, jako różnica pomiędzy:
Wartość netto należności = wartość nominalna należności - odpis aktualizujący
W bilansie - zgodnie z ustawą o rachunkowości - nie mogą być wykazywane należności z tytułu sprzedaży dostaw i usług:
Nieściągalne, gdy nie jest możliwe jej zaspokojenie w sposób opłacalny. Stanowią one koszty uzyskania przychodów jeżeli:
Uprzednio stanowiły przychody należne
Niemożność ich wyegzekwowania została odpowiednio udokumentowana (np. postanowienie o nieściągalności wydane przez komornika, postanowienie sądu o ukończeniu postępowania upadłościowego, sporządzony przez podatnika protokół stwierdzający, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne byłyby równe lub wyższe od kwoty należności
Przedawnione, gdyż upłynął przewidziany prawem termin i dłużnik jest zwolniony od spełnienia świadczenia. Bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne, np. faktura wystawiona 5/10/2007 z 10 - dniowym terminem płatności przypadającym na 15/10/2007 to roszczenie staje się wymagalne 16/10/2007.
Bieg przedawnienia przerywają:
Każda czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpatrywania spraw lub egzekwowania roszczeń, podjęta przez wierzyciela w celu dochodzenia, ustalenia, zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia
Uznanie roszczenia przez dłużnika w postaci jego jednostronnego oświadczenia lub umowy, np. ugody.
Przedawnienie traktuje się jako przejaw braku dbałości o środki firmy przedawnione należności nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.
Umorzone, wobec zwolnienia dłużnika przez wierzyciela z długu, wywołane innymi przyczynami aniżeli zapłata, przedawnienie lub nieściągalność. Dłużnik powinien potwierdzić zwolnienie go z długu - dopiero wtedy wygasa jego zobowiązanie.
Umorzona należność stanowi u wierzyciela koszt uzyskania przychodu (bez VAT i różnic kursowych). Dłużnik przekształca ją w przychód (łącznie z VAT).
Należności, których nieściągalność jest prawdopodobna
Spisanie należności
Należność oraz odpis aktualizujący figuruje w ewidencji jednostki tak długo, jak długo istnieje nadzieja na odzyskanie należności. Należność umorzona, przedawniona lub nieściągalna, nie stanowi zasobu jednostki (nie spełnia definicji aktywów). W takiej sytuacji należy daną należność spisać.
Spisanie należności odbywa się poprzez:
Zmniejszenie stanu należności od dłużnika o kwotę uznaną za straconą
Równoległe zmniejszenie stanu odpisu aktualizującego należności.
Spisanie należności nie wpływa na zwiększenie kosztów. Koszty zostały zarejestrowane w okresie, w którym stwierdzono, że należność może zostać utracona, a nie wtedy gdy należność faktycznie została stracona.
Odzyskanie spisanej należności
Niekiedy zdarza się, że należność uznana za umorzoną, przedawnioną lub nieściągalną oraz spisana zostaje odzyskana w części lub pełnej wysokości. Oznacza to, że spisaną należność należy przywrócić do ewidencji.
Kapitały
Kapitały (fundusze) własne odpowiadają aktywom netto, czyli aktywom pomniejszonym o zobowiązania (w tym rezerw oraz rozliczenia międzyokresowe). Ujmuje się je w księgach rachunkowych w wartości nominalnej według ich rodzajów i zasad określonych przepisami prawa, statutu lub umowy spółki.
Kapitał własny obejmuje następujące kategorie:
Kapitał (fundusz) własny
Kapitał zakładowy
Należne wpłaty na kapitał podstawowy (wielkość ujemna)
Udziały (akcje) własne (wielkość ujemna)
Kapitał (fundusz) zapasowy
Kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny
Pozostałe kapitały (fundusze) rezerwowe
Zysk (strata) lat ubiegłych
Zysk (strata) roku obrotowego
Odpisy z zysku netto
Kapitał zakładowy spółek kapitałowych, fundusz udziałowy spółdzielni na dzień bilansowy wykazuje się w wartości nominalnej, zgodnej z umową spółki (lub statutem) oraqz wpisem do rejestru handlowego.
Podwyższenie kapitału zakładowego w spółce akcyjnej wymaga zmiany statutu i następuje:
Zwykłe podwyższenie kapitału:
W drodze emisji nowych akcji
W wyniku podwyższenia wartości nominalnej dotychczasowych akcji
Kapitałów rezerwowych utworzonych z zysku i kapitału zapasowego
Warunkowe podwyższenie celem jego jest emisja akcji przeznaczonych m. in. dla:
Obligatoriuszy obligacji zamiennych lub obligacji z prawem pierwszeństwa
Przeznaczonych dla pracowników spółki, członków zarządu i rady nadzorczej w zamian za wkłady niepieniężne, stanowiące wierzytelności, jakie przysługują im z tytułu nabytych uprawnień do udziału w zysku spółki lub spółki zależnej
Zmniejszenie kapitału zakładowego w spółce akcyjnej może być dokonane przez:
Zmniejszenie wartości nominalnej akcji
Połączenie akcji
Umorzenie części akcji
Należne wpłaty na kapitał zakładowy (wielkość ujemna) dotyczą przede wszystkim spółek akcyjnych, gdyż przed zarejestrowanie spółki nie trzeba koniecznie wnieść całej wartości nominalnej akcji.
W przypadku wkładów pieniężnych przed zarejestrowaniem spółki akcje powinny być opłacone co najmniej w ¼ ich wartości nominalnej
Gdy część (lub całość) wkładów wnoszona jest w formie niepieniężnej, wówczas kapitał zakładowy powinien być pokryty przed zarejestrowaniem co najmniej w ¼ jego minimalnej wysokości określonej przez kodeks spółek handlowych (1/4 z 500 000)
W przypadku wkładów niepieniężnych powinny być pokryte nie później niż przed upływem roku po zarejestrowaniu spółki.
W przypadku spółek zoo prawo handlowe (kodeks spółek handlowych) wymaga wniesienia przez wspólników wkładów na pokrycie całego kapitału zakładowego przed powstaniem spółki. Pozycja ta, więc nie występuje.
Udziały (akcje) własne (wielkość ujemna) na dzień bilansowy wycenia się je według cen ich nabycia, powiększonej o poniesione przez spółkę koszty postępowania egzekucyjnego.
Wykazywane są tu wszystkie własne udziały (akcje), które chwilowo są w posiadaniu firmy, które jeszcze nie zostały sprzedane lub nie zostały umorzone.
Spółka akcyjna i zoo nie może obejmować, nabywać ani przyjmować w zastaw własnych akcji lub udziałów. Zakaz ten wynika z konieczności zapewnienia bezpieczeństwa obrotu gospodarczego i ochrony wierzycieli.
Zakaz ten nie dotyczy m. in. takich sytuacji:
W spółce akcyjnej:
Nabycia akcji w celu zapobieżenia, bezpośrednio zagrażającej spółce, poważnej szkodzie
Nabycia akcji, które mają być zaoferowane pracownikom lub osobom, które były zatrudnione w spółce lub spółce z nią powiązanej przez okres co najmniej trzech lat.
Nabycia akcji w celu ich umorzenia
W drodze egzekucji na zaspokojenie roszczeń spółki, których nie można zaspokoić z innego majątku wspólnika
W spółce zoo:
W drodze egzekucji na zaspokojenie roszczeń spółki, których nie można zaspokoić z innego majątku wspólnika
W celu umorzenia udziałów
Kapitał zapasowy może być tworzony:
Ustawowo (w spółkach akcyjnych, przedsiębiorstwach państwowych, spółdzielniach) gdy przepisy prawa zobowiązują do dokonania odpisu z zysku (np. w spółkach akcyjnych należy przeznaczyć 8% zysku netto na kapitał zapasowy do czasu, gdy kapitał ten osiągnie 1/3 wartości kapitału zakładowego - ta część kapitału zapasowego może być użyta na pokrycie strat)
Dobrowolnie (w spółkach osobowych) w zależności od decyzji organów firmy
Kapitał zapasowy w spółkach akcyjnych
Źródła tworzenia kapitału |
Wykorzystanie kapitału |
Podział zysku (ustawowo oraz ponad wymaganą ustawowo minimalną wartość) |
Pokrycie straty bilansowej |
Kapitał z aktualizacji wyceny sprzedanych lub zlikwidowanych środków trwałych |
Podwyższenie kapitału zakładowego |
Nadwyżki osiągane przy emisji akcji powyżej ich wartości nominalnej, po pokryciu kosztów emisji akcji |
Koszty emisji akcji poniesione przy powstawaniu spółki akcyjnej lub podwyższaniu kapitału zakładowego - do wysokości nadwyżki wartości emisji nad wartością nominalną akcji (pozostałą ich część zalicza się do kosztów finansowych) [art.36.2b] |
Dopłaty, które akcjonariusze wnoszą w zamian za przyznanie szczególnych uprawnień ich akcjom |
|
Nadwyżki osiągnięte przy sprzedaży uprzednio odkupionych akcji własnych |
|
Kapitał rezerwowy z aktualizacji wyceny w pozycji tej jednostki wykazują:
Ustaloną na 01.01.1995 rok różnicę między wartością netto środków trwałych przed i po aktualizacji. Kapitał ten pomniejszają:
Różnice z aktualizacji wyceny dotyczące rozchodowanych środków trwałych (sprzedanych, likwidowanych) przenosi się na kapitał zapasowy
Odpisy z tytułu trwałej utraty wartości środków trwałych objętych aktualizacją wyceny
Różnice wyceny długoterminowych aktywów finansowych wycenionych przez jednostki według wartości rynkowych (wzrost ich wartości powyżej ceny nabycia zwiększają kapitał z aktualizacji wyceny, późniejsze korekty do wysokości uprzednio podwyższonej kwoty korygują ten kapitał)
Pozostałe kapitały (fundusze) rezerwowe tworzenie ich, np. z zysku musi być przewidziane w statucie (umowie) spółki. Natomiast o ich użyciu rozstrzyga walne zgromadzenie (zgromadzenie wspólników).
W spółce z o.o.:
Służy on przejściowemu zatrzymaniu w spółce zysku netto w celu stabilizowania wysokości dywidendy w latach przyszłych mimo gorszych wyników ekonomicznych
Może być wykorzystany na pokrycie zadań specjalnych (np. kosztów prac badawczych)
Tworzony jest w wysokości równowartości nabytych udziałów własnych
Może być tworzony z dopłat wspólników, jeżeli przewiduje to umowa spółki i na tej podstawie podjęto uchwałę zgromadzenia wspólników
W spółce akcyjnej
Jeżeli w ciągu roku nastąpiło podwyższenie kapitału zakładowego, a akcjonariusze opłacili całkowicie lub częściowo akcje lub wnieśli wkłady niepieniężne, a sąd rejestrowy nie wydał do dnia bilansowego postanowienia o podwyższeniu kapitału to podwyższoną wysokość kapitału wykazuje się również w pozycji II. Pozostałe kapitały (fundusze) rezerwowe.
Zysk (strata) lat ubiegłych może wystąpić w sprawozdaniu finansowym w wyniku braku decyzji zwyczajnego zgromadzenia akcjonariuszy (walnego zgromadzenia wspólników) co do podziału zysku (pokrycia straty) oraz wskutek błędu popełnionego w poprzednich latach obrotowych (tzw. Błędu podstawowego art. 54 ust. 3)
Zysk (strata) roku obrotowego sposób podziału zysku powinien przewidzieć statut. Jeżeli statut tego nie przewiduje, podstawą podziału zysku jest nominalna wartość akcji, przy czym jeżeli akcje nie są całkowicie pokryte, zysk rozdziela się w stosunku do dokonanych wpłat na akcje.
Odpisy z zysku netto w ciągu roku obrotowego (wielkość ujemna)
W spółce akcyjnej statut może upoważnić zarząd do wypłaty akcjonariuszom, za zgodą rady nadzorczej, zaliczki na poczet przewidywanej po zakończeniu roku obrotowego dywidendy, jeżeli spółka posiada środki wystarczające na wypłatę.
Spółka może wypłacić zaliczkę, jeżeli jej zatwierdzone sprawozdanie finansowe za ostatni rok obrotowy wykazuje zysk.
Zaliczka stanowić może najwyżej połowę zysku osiągniętego do końca ostatniego roku obrotowego, wykazanego w sprawozdaniu finansowym, zbadanym przez biegłego rewidenta, powiększonego o kapitały rezerwowe, utworzone z zysku, którymi w celu wypłaty zaliczek może dysponować zarząd oraz pomniejszonego o niepokryte straty i akcje własne.
(analogicznie w spółkach z o.o.)
Rezerwy oznaczają zobowiązania, których termin wymagalności lub kwota nie są pewne.
Rezerwy powinny być tworzone jeżeli:
Na jednostce ciąży obowiązek wynikający ze zdarzeń przeszłych (prawny lub zwyczajowy)
Jest prawdopodobne, że wypełnienie obowiązku spowoduje wypływ korzyści ekonomicznych
Obowiązek można wiarygodnie oszacować
W przypadku, gdy wykonanie obowiązku zależy od zdarzeń niepewnych, powstają zobowiązania warunkowe.
Definiuje się je jako:
Potencjalne obowiązki, których istnienie trzeba potwierdzić, na przykład przyszłe zobowiązania w wyniku zmian prawa, na etapie projektu rządowego, jeszcze przed głosowaniem w sejmie
Istniejące obowiązki, które nie spełniają kryteriów ujmowania w sprawozdaniu, ze względu na małe prawdopodobieństwo wypływu korzyści ekonomicznych albo na brak możliwości wiarygodnej wyceny kwoty przyszłego obowiązku. Przykładem może być zawarcie niekorzystnej umowy, której realizacja jest mało prawdopodobna.
Zobowiązania warunkowe nie są prezentowane w bilansie, ale na podstawie ewidencji pozabilansowej wykazywane są w informacji dodatkowej.
Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania
I. Rezerwy na zobowiązania
1. Rezerwy z tytułu odroczonego podatku dochodowego
2. Rezerwa na świadczenia emerytalne i podobne
Długoterminowa
Krótkoterminowa
3. Pozostałe rezerwy
Długoterminowe
Krótkoterminowe
Do pozostałych rezerw na zobowiązania zalicza się m.in:
Przewidywane koszty napraw i przeglądów gwarancyjnych w przypadku sprzedaży dóbr trwałego użytku
Przyszłe zobowiązania spowodowane restrukturyzacją, jeżeli na podstawie oddzielnych przepisów jednostka jest zobowiązana do jej przeprowadzenia lub zawarto w tej sprawie wiążące umowy, a plany restrukturyzacji pozwalają w sposób wiarygodny oszacować wartość tych przyszłych zobowiązań.
Rezerwę wykazuje się tak długo, jak długo aktualne jest ryzyko, na które ją utworzono.
Z chwilą zrealizowania się ryzyka następuje zamiana rezerwy na zobowiązania.
Zobowiązania (art. 3 ust. 1 pkt. 20) stanowią wynikający z przeszłych zdarzeń obowiązek wykonania świadczeń o wiarygodnie określonej wartości, które spowodują wykorzystanie już posiadanych lub przyszłych aktywów jednostki.
Zobowiązania handlowe wycenia się w kwocie wymagającej zapłaty według stanu na dzień bilansowy, a więc łącznie z ustawowymi lub umownymi odsetkami.
II. Zobowiązania długoterminowe
Wobec jednostek powiązanych
Wobec pozostałych jednostek
Kredyty i pożyczki
Z tytułu emisji dłużnych papierów wartościowych
Inne zobowiązania finansowe
inne
Zobowiązania krótkoterminowe
Wobec jednostek powiązanych
z tytułu dostaw i usług, o okresie wymagalności:
do 12 miesięcy
powyżej 12 miesięcy
inne
Wobec pozostałych jednostek
kredyty i pożyczki
z tytułu emisji dłużnych papierów wartościowych
inne zobowiązania finansowe
z tytułu dostaw i usług, o okresie wymagalności
do 12 miesięcy
powyżej 12 miesięcy
zaliczki otrzymane na dostawy
zobowiązania wekslowe
z tytułu podatków, ceł, ubezpieczeń i innych świadczeń
z tytułu wynagrodzeń
inne
Fundusze specjalne
IV. Rozliczenia międzyokresowe
Ujemna wartość firmy
Inne rozliczenia międzyokresowe
Długoterminowe
Krótkoterminowe
Ujemna wartość firmy różnica między wyższą godziwą wartością składników majątkowych jednostki (lub jej zorganizowanej części), pomniejszoną o zobowiązania, a niższą ceną przejęcia jednostki jako całości. Przypadki takie nazywane są mianem „okazyjnego zakupu”. Ujemna wartość firmy traktowana jest jako swoista darowizna i ujmowana w rozliczeniach międzyokresowych przychodów, co oznacza, że w ustalonym przedziale czasowym będzie ona sukcesywnie wpływała na wynik finansowy nabywcy.
19