PRÓBA PSEUDOPEROKSYDAZOWA - bardzo czuła próba wykożystywana do wykrywania nawet śladowych ilości hemu (a przez to krwi np. w moczu). Układ hemowy hemoglobiny daje odczyn barwny z benzedyną. Powstaje niebieskie zabarwienie.
PRÓBA MOLISCHA - służy do wykrywania cukrów. Jeśli na granicy roztworu i stężonego H2SO4 powstaje pierścień barwy czerwonofioletowej to znaczy że w roztworze znajduję się cukier lub cukry.
PRÓBA Z ANTRONEM - służy do wykrywania cukrów. Jeśli po zmieszaniu roztworu z odczynnikiem antronowym powstanie zielony lub niebieski kolor znaczy to że w roztworze znajduje się cukier lub cukry.
PRÓBA SELWINOWA Z REZORCYNĄ - służy do wykrywania ketoz. Pod wpływem kwasu solnego ketozy (lub wielocukry na które składają się ketozy) o wiele łatwiej przechodzą w hydroksymetylofurfural niż aldozy. Po dłuższym niż 30 sek gotowaniu próby zabarwienie pojawi się również jeśli w roztworze znajdują się aldozy.
PRÓBA BIALA Z ORCYNĄ - służy do wykrywania pentoz. Po wpływem ogrzewania z kwasem pentozy przechodzą w furfural, który w obecności soli żelazowych oraz orcyny daje charakterystyczne zielone zabarwienie
PRÓBA BERFOEDA - w celu odróżnienia jednocukrów od dwucukrów redukujących. Wykorzystuje ona obniżenie zdolności redukcyjnych cukrów w środowisku kwaśnym. Przy krótkim czasie ogrzewania, kwaśnym środowisku i niskim stężeniu cukru otrzymujemy wynik dodatni (czerwony osad) dla cukru prostego a ujemny dla dwucukrów redukujących.
PRÓBA JODOWA - służy do wykrywania skrobi. W środowisku alkaicznym jod cząsteczkowy wchodzi w reakcję i powstaje jodek (a w związku z tym ciemnoniebieskie zabarwienie, które znika po oziębieniu próby). W obecności skrobi zabarwienie nie wystąpi.
STOPNIOWA KWAŚNA HYDROLIZA - w początkowej fazie hydrolizy powstają amylodekstryny, dające fioletowe zabarwienie z jodem. Dalsze produkty rozpadu to erytrodekstryny dające z jodem barwę czerwoną, a następnie achrodekstryny i maltodekstryny nie dające z jobem zabarwienia. W końcowej fazie rozpadu powstaje maltoza oraz wolne cząsteczki glukozy.