1. PODSTAWY TEORETYCZNE

Każdy przewodnik umieszczony w obwodzie prądu elektrycznego stawia opór przepływającemu w nim prądowi. Oznacza to, że każdy przewodnik posiada cechę go charakteryzująca, którą jest opór elektryczny. Wielkość oporu elektrycznego określa pierwsze prawo Ohma. Dla każdego przewodnika stosunek napięcia przyłożonego do końców tego przewodnika do prądu przez niego przepływającego jest wielkością stałą, którą nazywamy oporem elektrycznym. Matematycznie prawo to opisane jest wzorem

Opór danego przewodnika jest uzależniony od jego geometrycznych rozmiarów oraz od rodzaju materiału z jakiego został wykonany. Określa to wzór nazywany drugim prawem Ohma.

gdzie:

S - przekrój przewodnika, l - długość, p - opór właściwy (charakteryzujący dany materiał).

Z obwodami elektrycznymi ściśle związane są dwa prawa Kirchhoffa.

1) I Prawo Kirchoffa

Suma algebraiczna natężeń prądów wpływających i wypływających w węźle jest równa 0. Matematycznie można to zapisać wzorem
lub opisując rysunek

I

I

2) II Prawo Kirchoffa

Suma algebraiczna sił elektromotorycznych wewnątrz dowolnego obwodu zamkniętego jest równa sumie iloczynów natężenia prądów i oporów elektrycznych w różnych częściach tego obwodu.

Korzystając z zależności zachodzących w takim obwodzie można wyprowadzić wzory pozwalające określić wielkość siły elektromotorycznej źródła. Można określać ją różnymi metodami:

a) pomiar prądu w obwodzie

b) metoda bezprądowa (kompensacyjna)

- źródło siły elektromotorycznej o znanych parametrach korzystając z II prawa Kirchhoffa

Regulując suwakiem doprowadzamy do takiego stanu by przez galwanometr nie płynął prąd. Wówczas prąd z badanego źródła nie płynie i nie występuje spadek napięcia na jego rezystancji wewnętrznej.
Jeżeli prąd nie płynie , to

---