Powstanie Krakowskie inaczej TRÓJZABOROWE- od 21 lutego do 4 marca 1846 roku. Dowódcą powstania miał być Ludwik Mierosławski, dopóki pruska policja nie odkryła spisku i nie aresztowała wielu jego uczestników wraz z Ludwikiem. 22 lutego w Krakowie ukonstytuował się trzyosobowy RZĄD NARODOWY. 24 lutego Jan Tyssowski ogłosił się dyktatorem. Edward Dembowski- kolejny przywódca powstania i sekretarz Tyssowskiego. Głosił on, że trzeba chłopom bezrolnym nadać ziemię, czyli tym którym nie posiadają własnych gospodarstw. Chłopi zbuntowali się i wyruszyli z procesją. Dembowski postanowił wyjść im naprzeciw. Odwołując się do uczuć religijnych uczestników rabacji- chciał pozyskać ich dla powstania. Po drodze procesja natknęła się na oddział armii austriackiej, która zaczęła do nich strzelać. Zginęli wszyscy wraz z Dembowskim. Jego śmierć okazała się punktem zwrotnym powstania. Tyssowski wraz z innymi przywódcami powstania opuścił Kraków. Do miasta wkroczyły wojska austriackie. W 1846r. Rzeczpospolita Krakowska została zlikwidowana, a obszar ten załączono do zaboru austriackiego. Powstanie zakończyło się klęską. Skutkami było aresztowano ponad 1200 obywateli pod zarzutem uczestnictwa w powstaniu, skazano na śmierć (m.in. Ludwika Mierosławskiego); 23 skazano na dożywocie; Karol Libelt dostał karę 25 lat więzienia; 88 otrzymało wyroki długoletniego więzienia. Wyroków jednak nie udało się wykonać, gdyż już w 4 miesiące po ich ogłoszeniu doszło do wybuchu Wiosny Ludów, a rewolucjoniści uwolnili wszystkich skazanych.
Rabacja Galicyjska (rzeź galicyjska, rzeź tarnowska, rabacja chłopska)- 19 lutego 1846 roku Dowódca to Jakub Szela. Na terenie zaboru austriackiego. Rabacja, czyli inaczej napad zbrojny. Przyczyny rabacji: ucisk chłopów przez panów, wzrost pańszczyzny, kłamliwa polityka austriacka (inspirowanie chłopów), brak kontaktów pomiędzy wsią a dworem, nieurodzaj i powodzie w poprzednich latach (wzrost biedy wśród chłopów). Austriacy bojąc się powstania narodowego (zrealizowanego jako powstanie krakowskie) rozpuścili w środowisku chłopów plotkę, że szlachta polska ma zamiar ich wymordować . Rabacja była skierowana przeciw polskim ziemianom, urzędnikom dworskim, urzędnikom rządowym, księżom. Austriacy wypłacali nagrody za każdego zamordowanego ziemianina- dlatego zabijali. Koniec rabacji to w marcu 1846 roku. Jakub Szela po rabacji został odznaczony przez Austriaków i przesiedlony na Bukowinę (teren dzisiejszej Rumunii), gdzie otrzymał gospodarstwo