• Leczenie zaburzeń odżywiania

• 1. metody biologiczne (farmakoterapia, nawadnianie, odżywianie)
  2. metody psychoanalityczne (psychoterapia wgladowa, oparta na zwiazku psychoterapeutycznym, wspierajaca)
  3. metody behawioralno: poznawcze (uczenie nowych zachowań, wzmacnianie, więz terapeutyczna)
  4. terapia rodzinna (zmiana dysfunkcjonalnych elementów struktury rodzinnej)
  5. psychoterapia grupowa
  6. terapia skoncentrowana na ciele
  7. grupy wsparcia i samopomocy
  
  
  
  Co składa się z programem leczenia?
  
  Wszystkie osoby z zaburzeniami odżywiania wymagają pomocy specjalistów z różnych dziedzin. Jednak ludzie są tak różnorodni, że nie ma jednego programu leczenia, który byłby skuteczny dla wszystkich. Na przykład, pierwszą osobą, z którą zechce się spotkać anorektyczka, może być lekarz rodzinny, zwłaszcza jeśli jej problemy są poważne. Lekarz pierwszego kontaktu może następnie skierować ją do terapeuty i dietetyka. Ktoś inny może spotkać najpierw z terapeutą, a potem pójść do lekarza ogólnego(tka było w moim przypadku). Ponieważ trzeba zająć się kilkoma problemami równocześnie, wiele osób decyduje się pójść do kliniki zaburzeń odżywiania się. Jedną z prawdziwych zalet kliniki specjalistycznej jest to, że personel ma doświadczenie w tego typu chorobach. Dla osób z zaburzeniami odżywiania się jest to szczególnie ważna sprawa. Jednak takie kliniki nie są ogólnodostępne i mogą nie być dostosowane do twoich potrzeb. Istnieją jednak inne możliwości. Podstawą większości programów leczenia jest psychoterapia.
  
  Jakich objawów lekarz może szukać u mnie?
  
  Lekarz prawdopodobnie zacznie od zważenia ciebie i zebrania wywiadu na temat twojego odchudzania i stosunku jedzenia. Następnie przeprowadzi badanie, szukając przede wszystkim objawów związanych z głodzeniem, objadaniem, przeczyszczaniem lub nadużywaniem leków. Jeśli masz za sobą znaczny spadek masy ciała, lekarz zwróci uwagę na niskie ciśnienie tętnicze krwi, zwolnioną akcję serca, objawy nietolerancji zimna, pocenia się oraz pojawienie się wyraźnego meszku na ciele. Twój brzuch może być wzdęty, co jest związane z zaparciem i opóźnionym opróżnianiem żołądka. Możesz nie miesiączkować. Będziesz prawdopodobnie przygnębiona i rozdrażniona. Możesz mieć zaburzony zmysł smaku. Badania laboratoryjne mogą ujawnić zaburzenia funkcji tarczycy; zanik mięśnia sercowego, wysoki poziom cholesterolu i zmniejszoną ilość białych krwinek co pogarsza zdolność zwalczania infekcji. Jeśli wymiotujesz lub nadużywasz środków przeczyszczających, lekarz może stwierdzić zapalenie i powiększenie gruczołów ślinowych. Dochodzi do owrzodzeń śluzówki żołądka i przełyku. Perystaltyka jelit jest zaburzona. Badania laboratoryjne mogą wykazać zaburzenia elektrolitowe, zwłaszcza obniżony poziom chlorków, magnezu i potasu.
  
  Kiedy stosuje się psychoterapię?
  
  Psychoterapia(terapia rozmową) jest podstawą większości programów leczenia zaburzeń odżywiania się. Najczęściej jest to rozmowa sam na sam z terapeutą. Twój lekarz może prowadzić terapię poznawczo-behawioralną lub bardziej interpersonalną. Pomocna dla ciebie może okazać się także terapie rodzinna, małżeńska, grupowa lub grupa wsparcia. Leki też mogą być przydatne. Jest wiele do wyboru.
  
  Jak powinnam wybrać terapeutę?
  
  Wybierz terapeutę, do którego czujesz zaufanie. On musi mieć doświadczenie i wieże w zakresie odżywiania się i powinien być prawdziwie zainteresowany twoimi problemami. Na początku najważniejszym aspektem terapii jest zdobycie wzajemnego zaufania. Gdy pojawią się problemy, dzięki dobrym relacjom między wami łatwiej pokonać trudność.
  
  Czy powinnam wybrać psychiatrę, psychologa czy psychoanalityka? Na czym polega różnica?
  
  Powinnaś wiedzieć, że psychiatrzy kończą akademie medyczne, a potem odbywają co najmniej czteroletni staż specjalizacyjny z psychiatrii. Jako lekarze, psychiatrzy są jedynymi terapeutami, którzy mogą przepisywać leki, często pomocne dla osób z zaburzeniami odżywiania się. Ponieważ możesz potrzebować leczenia w szpitalu, powinnaś wiedzieć, że to psychiatrzy zazwyczaj decydują o skierowaniu do szpitala. Psychiatrzy są zwykle najdroższymi terapeutami, chociaż w większości koszty leczenia są refundowane. Niektórzy z nich prowadzą wyłącznie psychoterapię. Inni leczą zarówno psychoterapią, jak i lekami. Psycholodzy mają albo tytuł magistra, albo doktorat z psychologii. Ci, którzy zajmują się leczeniem zaburzeń odżywiania się, przechodzą dodatkowe szkolenie i mają odpowiednie doświadczenie kliniczne. Psychoanalityk jest zwykle psychiatra lub psychologiem, który przeszedł dodatkowe szkolenie w psychoanalizie. Szkolenie psychoanalityczne może zająć terapeucie nawet dziesięć lat, co zapewnia wyższy poziom ogólnego doświadczenia klinicznego. Nie koncentruje się ono jednak na zaburzeniach odżywiania się, ponadto nie zapewnia umiejętności w innych formach leczenia, jak na przykład terapia poznawcza- behawioralna.
  
  Jak długo trwa terapia?
  
  Zaburzenia odzywiania się często rozwijają się w ciągu całego życia. Dlatego ich leczenie może trwać kilka miesięcym a nawet lat.