70. Omów zastosowanie i zasady metody Vojty.
Metoda Vojty wykorzystuje globalny odruch obrotu i pełzania. Jej istotą jest określenie głównego problemu osoby podlegającej terapii.
Założenia (zasady) terapii metody Vojty to:
-Zdefiniowanie położenia wyjściowego,
-Adekwatne bodźce poprzez ściśle określone strefy wyzwalania ruchu np. wyrostek barkowy łopatki,
- Zdefiniowanie i opisanie kinezjologicznie motorycznej odpowiedzi,
- Powtarzalność,
- Indywidualne dawkowanie ( 4 x dziennie, min. 2 godz. przerwy między sesją).
Zastosowanie:
Jest to neurofizjologicznie sterowany system torowania, mający na celu przywrócenie wrodzonych fizjologicznych wzorców ruchowych, które są zablokowane w swoim rozwoju przez wczesnodziecięce uszkodzenia mózgu lub zostały utracone na skutek urazów. Metoda ta zwana również uruchomieniem odruchów, jest stosowana głównie profilaktycznie i leczniczo w dziecięcych neurologicznych zaburzeniach ruchowych oraz ortopedycznych wadach postawy. Stosowana jest również u dorosłych.
|
Strefy wyzwalania w odruchu pełzania- stymulacja na okostnej |
|
|
STRONA TWARZOWA |
STRONA POTYLICZNA |
|
Nadkłykieć przyśrodkowy k. ramiennej |
Wyrostek barkowy łopatki |
|
Przyśrodkowy brzeg łopatki |
Strefa tułowia |
|
Kolec biodrowy przedni górny |
Rozcięgno m. pośladkowego średniego |
|
Nadkłykieć przyśrodkowy k. udowej |
Wyrostek rylcowaty k. promieniowej |
|
- |
Wyrostek boczny guza piętowego |
Metoda
Vojty może być stosowana od pierwszych dni życia dziecka aż do
późnej starości -
zmieniają się tylko cele. Metodę
Vojty możemy stosować
w
różnych schorzeniach:
w zaburzeniach ośrodkowej koordynacji nerwowej(ZOKN),
w mózgowym porażeniu dziecięcym,
w skrzywieniach kręgosłupa,
w dysplazji i zwichnieciach stawów biodrowych,
w przepuklinie oponowo-rdzeniowej,
w kręczu szyi,
w asymetriach ułożeniowych,
w okołoporodowym uszkodzeniu splotu ramiennych,
w artrogrypozie.
w w schorzeniach nerwowo-mięśniowych,
po udarach mózgu i uszkodzeniach rdzenia kręgowego,
u dzieci wiotkich i z zespołem Downa.
Terapii Vojty nie należy stosować:
w trakcie ostrych chorób zapalnych z wysoką gorączką
w ciąży
przy łamliwości kości,
w ciężkim upośledzeniu umysłowym,
w autyzmie
w trakcie biegunki i wymiotów,
w niektórych chorobach serca i mięśni,
w chorobach nowotworowych.