Zdrowa flora jelitowa a syndrom zmęczenia nadnerczy [ZN]

Healthy Gut Bacteria and Adrenal Fatigue Syndrome

Dr Michael Lam

Część 1

Mikrobiom definiuje się jako całe środo-wisko, łącznie z mikroorganizmami, ich genomami (czyli genami) i otaczającymi ich warunkamii środowiskowymi. Słowo to pochodzi od 'biom' – cechy środowiska łącznie z czynnikami biotycznymi (żywymi) i abiotycznymi (nie żywymi).

Mikrobiom można łatwo pomylic z innym powszechnie uzywanym określeniem 'mikrobiota', [mikroflora], które pokazuje skład populacji mikroorganizmów w okre-ślonym środowisku, na przykład w przewo-dzie pokarmowym lub w jamie ustnej.

Szacuje się, że 90% komórek znajdujących się w ludzkim ciele nie są ludzkie, a głównie pochodzenia prokariotycznego, od co najmniej 40.000 szczepów bakteryjnych 1800 rodzajów. Chociaż znacznie mniejsze, te około 100 trylionów komórek ważą do 5 funtów (ok. 2kg) u osobnika dorosłego - w przybliżeniu tyle ile mózg dorosłego człowieka. Zamieszkują one we wszystkich częściach ciała, które są wystawione na działanie środowiska, na przykład w jamie ustnej, skórze i pochwie. Największa populacja znajduje się w jelitach, gdzie zdrowe bakterie jelitowe mają stały dopływ składników odżywczych niezbędnych dla ich przetrwania. Razem organizmy te przewyższają liczbę naszych ludzkich komórek 10: 1.

Rozwój mikroflory [mikrobiomu]

Jelito płodu jest jałowe i ustala się przy urodzeniu mikrobami z pochwy i kału mikrobiomu matki, jak również z innymi drobnoustrojami środowiskowymi skonfrontowanymi w pierwszych dniach życia. Wczesna kolonizacja zależy od wybranego trybu porodu, diety (karmienie piersią w porównaniu z karmieniem mieszanką), higieny i leczenia antybiotykami. Pierwszymi kolonizatorami są fakultatywne beztlenowce (Escherichia coli i Streptococcus spp.) i obowiązkowe gatunki beztlenowe, które kolonizują się kiedy spada poziom tlenu w jelitach. Mikroflora dziecka stabilizuje się i staje się dorosła w wieku 3 lat. W okresie dorosłości, nasza mikroflora jest w ciągłym procesie samo równoważenia żeby pomóc organizmowi utrzymać homeostazę.

Kiedy się starzejemy, występuja zmiany w mikroflorze, co skutkuje różnorodnością drobno-ustrojów, a z tym zwiekszonym stanem zapalnym.

Większość drobnoustrojów w organizmie nie jest w ogóle szkodliwa, a pomaga w utrzymaniu procesów niezbędnych dla zdrowia organizmu. W normalnych okolicznościach nie wywołują choroby i są uważane za członków normalnej flory lub normalnej mikroflory. Nasz organizm potrzebuje zdrowych bakterii w jelitach do wielu funkcji, w tym przeprowadzania różnych reakcji enzymatycznych, których w przeciwnym razie nie możemy prowadzic sami, lub syntezy witamin takich jak wit. K niezbędna dla dobrego zdrowia.

Mikroflora i metabolizm

Metabolizm to określenie służące do opisania reakcji uczestniczących w zacho-waniu żywego stanu komórek i organizmu. Ma bliskie związki z odżywianiem i dostępnością substancji odżywczych.

Zdrowe bakterie jelitowe odpowiadają za rozkład złożonych cząsteczek znajdujących się w niektórych produktach takich jak warzywa i mięsa. Dlatego one pomagają w metabolizmie. Te drobnoustroje nie tylko odpowiadają za zbieranie energii dla siebie z konsumowanego przez nas błonnika roślinnego, ale także za rozkład takich roślin na mniejsze cząsteczki, żeby organizm mógł łatwiej je strawić. Proste badanie myszy pokazało, że pewne bakterie uczestniczą w takich zaburzeniach przemiany materii jak otyłość. [Zob. Związek między tłuszczem brzusznym i ZN] Kiedy otyłej myszy wstrzyknieto mikroflorę normalnej myszy, ta otyła całkowicie straciła na wadze. Odwrotna sytuacja również okazała się być prawdą, czyli normalnej myszy wstrzyknieto mikroflorę otyłej, i ta normalna też utyła. Podobne badania przeprowadzono na bliźniakach o różnej wadze, z takimi samymi warunkami dorastania i o identycznym kodzie genetycznym, i potwierdził się związek między otyłością i mikroflorą jelitową.

Badania pokazały również bezpośredni związek miedzy dietą i rozwojem pewnych wspólnot drobnoustrojowych w jelitach. To powinno być raczej oczywiste. Na przykład wegetarianie mają florę jelitową bardziej wyposazoną do rozkładu błonnika roślinnego, sprawiając by niestrwane cząsteczki np. celuloza, były dostepne dla człowieka. Podczas bakteryjnego metabolizmu złożonych cząsteczek, wysyłane sygnały chemiczne kończą w mózgu i mogą wpływac na nasze zachowanie. To żaden wielki skok spekulacyjny by rozważyć, że drobnoustroje odpowiedzialne za te sygnały chemiczne mogą odpowiadać za niektóre zachcianki pokarmowe i wpływają na nasz wybór produktów. Oczywiste jest, że związek między mikroflorą zdrowych bakterii jelitowych i metabolizmem jest znacznie większy niż sobie wyobrażamy.

Warto zauważyc, że w konkretnych miejscach organizmu zupełnie inne zestawy drobnoustrojów mogą spełniać identyczne funkcje u różnych ludzi. Na przykład zupełnie ine rodziny mikroorganizmów istniejących na językach róznych osób będą prowadzic rozkład cukrrów. Więc jaki są to funkcje wszystkich drobnoustrojów żyjących w naszych organizmach? Drobnoustroje korzystają z trwałego stałego środowiska, bogatego w energię z przyjmowanych pokarmów, a my z kolei korzystamy z energii powstałej w bakteryjnym rozkładzie składników takich jak celuloza, których nie trawi ludzkie jelito. Interakcja między organizmem człowieka i drobnoustrojami w nim jest rozległa. Działania wewnętrzne toczące się w organizmie, które są istotne dla zdrowia organizmu, zależą od konkretnych drobnoustrojów w różnych miejscach w całym organizmie. Kiedy one traca równowagę albo się zmieniają, nazywa się to dysbiozą.

Dysbioza

Dysbioza może prowadzic do zapalenia ogólnoustrojowego, które wiąże się z szerokim wachlarzem chorób i sytuacji np. choroby serca, cukrzycy, otyłości, astmy, a nawet autyzmu. Dysbioza uczestniczy również w kilku problemach wiążących się z zapaleniem jelit, zwłaszcza tych, które opierają się na objawach takich jak wrzodziejące zapalenie jelita grubego i choroba Leśniowskiego-Crohna. Istnieje również silne powiązanie z mózgiem, powodujące syndrom drażliwego jelita (IBS). Każdy z tych wyniszczających dolegliwości ma silne powiązania ze zmianami zdrowych bakteriach jelitowych.

Powszechną przyczyną dysbiozy jest przyjmowanie antybiotyków, które niszczą symbiotyczne i konkurujące ze sobą szczepy niezbędne dla optymalnej równowagi. Kiedy zmienia się nasza normalna mikroflora, ma to negatywny wpływ na nasz system odpornościowy.

Mikroflora i system odpornościowy

Na wczesnym etapie życia mikroflora odgrywa integralną rolę w tworzeniu bardzo mocnego układu odpornościowego u ludzi, zwłaszcza we wczesnym dzieciństwie kiedy rozwija się adaptacyjny układ odpornościowy. W tym czasie nasz układ odpornościowy przyzwyczaja się do obcych antygenów w organizmie i rozwija się tolerancja dla tych antygenów. Kiedy powstaje homeostaza, drobnoustroje niepatogenne i inne nieszkodliwe antygeny nie wywołają reakcji zapalnej.

Jest to dobra reakcja adaptacyjna w celu zachowania organizmu w stanie równowagi. Nadmierna ekspozycja na alergeny, w połączeniu z osłabionym lub słabo rozwiniętym układem odpornościowym może powodować reakcje zapalne, które mają cechy patologiczne, np. ostre alergie, wrażliwość pokarmowa, wrażliwość chemiczna, i choroby autoimmunologiczne. Koncepcja ta jest głownie pokazana na wolnych od zarazków myszach (myszach utrzymywanych w stanie sterylnym w ciągu całego życia). Te jałowe myszy są wyjątkowo niezdrowe i mają drastycznie słabo rozwinięte systemy odpornościowe. Wykazują niepożądane cechy i cierpią z powodu chorób autoimmunologicznych.

Wyraźne jest to, że pierwsza mikroflora jelitowa niemowlęcia może mieć stały wpływ na jego / jej zdrowie. Naukowcy porównali niemowlęta urodzone z zastosowaniem cesarskiego cięcia [C-section], kiedy nowonarodzony kolonizuje florę skóry matki, i urodzone pochwowo, kiedy niemowlę kolonizuje florę pochwową i jelitową. U tych pierwszych występuje większe prawdopodobieństwo wystąpienia otyłości i alergii niż u ich odpowiedników urodzonych pochwowo.

Kiedy dysbioza występuje w przewodzie pokarmowym, powstały stan zapalny może prowadzić do uszkodzenia błony sluzowej [mucosa]. Ścisły związek między komórkami błony śluzowej zostaje naruszony i inicjuje dalsze reakcje układu immunologicznego. Niechciane białka, toksyny i bakterie mogą łatwo przedostac się przez uszkodzoną ściankę jelitową i wejść do systemowego krwiobiegu. O tym często mówi się jako o nieszczelnym jelicie, które daje przyćmienie mózgu, depresję, nieznanego pochodzenia ból, zmęczenie, niepokój, bezsenność, wymieniając tylko kilka skutków.

Natomiast zdrowe bakterie jelitowe i różnorodna mikroflora jelitowa, a zatem kiedy nie ma zapalenia jelit i nieszczelnego jelita, wzmacniają układ odpornościowy człowieka. Osoby majace zdrową mikroflorę jelitową są fizycznie silniejsze i mniej skłonne do infekcji i nawracających chorób. Ich system odpornościowy jest po prostu silniejszy.

Mikroflora i mózg

Mikroflora jelitowa jest ściśle powiązana z mózgiem. Dwukierunkowy kanał komunikacyjny łączący system pokarmowy z neuronowym, znany również jako oś jelito-mózg, koordynuje zachowanie zdrowych bakterii jelitowych z funkcjonowaniem mózgu. Ta oś ma ważny wpływ na rozwój i zachowanie mózgu. To dowodzi, że rozszerzony system komunikacji wpływa na szerokie spektrum chorób, w tym zaburzenia psychiczne, zespół wrażliwości jelita grubego i schorzenia demielinizacyjne np. stwardnienie rozsiane.

Mózg może bezpośrednio wpływać na mikroflorę jelitową, poprzez cząsteczki sygnalizujące uwalnianie do światła jelita z komórek w komórkach enterochromafinopodobnych, neuronach i komórkach odpornościowych. Mózg może także bezpośrednio lub pośrednio wpływać na mikroflorę jelitową, poprzez zmiany w wydzielaniu jelitowym, ruchliwości i przepuszczalności jelit.

Sytuacja odwrotna jest również prawdziwa na tej dwukierunkowej ścieżce jelito-mózg. Komunikacja z mikroflory jelitowej do mózgu może wystąpić dzieki komórkom nabłonkowym, sygnalizacji za pośrednictwem receptora, oraz - gdy przepuszczalność jelit ulegnie polepszeniu - poprzez bezpośrednią stymulację komórek immunologicznych. Zaburzenia w tej dwukierunkowej interakcji pomiędzy mikroflorą pokarmową i układem nerwowym, mogą uczestniczyc w patofizjologii ostrych i przewlekłych stanów chorobowych układu pokarmowego, w tym w zaburzeniach funkcjonalnych i zapalnych jelit.

Dlatego z dobrych powodów jelito nazywa się "drugim mózgiem". Ponadto, wiele neuroprze-kaźników, w tym serotonina wytwarzane są w przewodzie pokarmo-wym. Zwykle obecne w jelicie drobno-ustroje stymulują liczne komórki jelitowe do produkcji do 90% serotoniny w organizmie. Serotonina peryferyjna produ-kowana jest w przewodzie pokarmowym przez komórki enterochromafino-podobne (EC) jak również przez szczególne rodzaje komórek odpornościowych i neurony. Drobnoustroje potrzebne są komórkom EC do produkcji serotoniny. Dlatego komórki EC sa bogatym źródłem serotoniny w je-licie. Bez odpowiednich zdrowych bakterii jelitowych, serotonina, zwana także "neuroprzekaźnikiem dobrego samopoczu-cia", ulega ostremu osłabieniu. Zmiany w poziomach serotoniny peryferyjnej wiąza-no z chorobami takimi jak zespół wraż-liwego jelita [IBS], chorobą sercowo-naczyniową, depresją i osteoporozą.

Mikroflora ma również ważny wpływ na zachowanie gospodarza. Wiele końcówek nerwów znajduje się wokół jelita, które przekazują sygnały przez nerw błędny prosto do mózgu. Metabolity i inne maleńkie cząsteczki ze zdrowych bakterii jelitowych mogą wpływać na wszystko – od smaku do nastroju. W rzeczywistości w badaniach naukowcy zamienili mikro-florę u myszy podejmujących ryzyko z tą tchórzliwych myszy z awersja do ryzyka. Inne ba-dania sugerowały, że zachcianki na rodzaje pokarmów, jak również co nam dobrze smakuje, może być nakazane przez mikroflorę w jelicie. To może nawet mieć związki ze zdolnością mikroflory do zuzywania określonych pokarmów w produkcji energii.

Mikroflora i wątroba

Watroba jest głównym "czyścicielem" organizmu. Odpowiada za rozkład pokarmu, toksyn, substancji odżywczych, leków itd. Na mniejsze elementy zwane metabolitami, i przygotowuje je do wydalenia jako część ogólnego procesu detoksyfikacji, by zachować nas w "wewnętrz-nej czystości". Interakcja między wrodzonym układem odpornościowym i mikroflorą jelitową w sytuacji otyłości albo autoimmunizacji sprzyja rozwojowi przewlekłej choroby wątroby.

Chorobę wątroby od dawna wiązano z jakościowymi i ilościowymi (przerost) zmianami dysbiotycznymi w zwykle zdrowych bakteriach jelitowych mikroflory [jelitowej]. Niezdrowe czynniki zewnętrzne, takie jak wysoki poziom cukru, tłusta zachodnia dieta i alkohol, mogą zmieniać homeostazę. Dysbioza wywołuje stany zapalne jelit, zburzenie bariery jelitowej i translokację toksycznych produktów bakteryjnych w całej ścianie jelitowej do wątroby, co może sprzyjać uszkodzeniu wątroby i zapaleniu. Jest oczywiste, że interakcja mikroflora-odporność-wątroba odgrywa istotną rolę w ogólnym stanie zdrowia.

https://www.drlam.com/blog/healthy-gut-bacteria-microbiome-and-adrenal-fatigue-syndrome-part-1/21862/

- o – 0 – o -

Część 2

Zdrowe bakterie jelitowe

Związek między ZN i mikroflorą jest bardziej niż przypadkowy. Mikroflorę określa się jako całe środowisko, łacznie z drobnoustrojami, ich genomami (genami) i otaczającymi je warunkami środowi-skowymi. Mimo że dysbioza – zaburzenia w naszej mikroflorze kiedy zdrowe bakterie jelitowe tracą równowage albo są zmie-nione – jest jednym z najczęściej doku-czliwych czyników ZN, często ją się pomija.

ZN jest stanem opisującym osłabione funkcjonowanie nadnerczy z uwagi na nietolerancję stresu. Głownymi jego objawami są zmęczenie i brak energii. Przedstawia ono neuroendo-krynną odpowiedź stresową organizmu, kiedy on stara się przezwyciężyć stres poprzez oś hormonalną podwzgórze-przysadka-nadnercza (HPA). Wyniki rutynowych badań labo-ratoryjnych są zazwyczaj normalne, a chorych zazwyczaj wysyła sie do domu i konwen-cjonalnie kształceni lekarze mówią im, że nie ma nic złego, po wykluczeniu choroby Addisona.

Mikroflora i ZN

Są 4 etapy ZN. Na początkowych etapach – I i II – objawy są bardzo łagodne i często ustaja, z dolegliwościami takimi jak zachcianki na cukier, popołudniowe zmeczenie i nietolerancja aktywności fizycznej kompensowana podjadaniem, posypianiem i zmniejszoną aktywnością fizyczną. Zaawansowane etapy ZN – III i IV – sa dużo bardziej poważne i mogą być obez-władniające, z objawami np. hipoglikemii reaktywnej, insomnią, niskim ciśnieniem krwi, zach-ciankami na sól, zawrotami głowy, palpitacjami serca, nieregularnościa miesiączkową, de-presją, atakami paniki i utrata wagi. Niektóre osoby staja się nawet niezdolne do jakiegokol-wiek ruchu i wymagają pomocy ambulatoryjnej.

Dobrze znany jest fakt, że patogeny jelitowe np. Escherichia coli, kiedy wejdą w jelita, mogą aktywować HPA. Ale zwierzęta hodowane w środowisku wolnym od zarazków pokazują również przesadne reakcje HPA na stres psychologiczny. Stres wywołuje zwiększoną prze-puszczalność jelit, szczególnie na "ścisłe połączenie", czyli przerwą między komórkami śluzówki która zwykle jest trudna do przeniknięcia. Kiedy ścisłe połączenie staje się bardziej rozluźnione, toksyny, bakterie i antygeny bakteryjne przekraczaja barierę nabłonka i wcho-dzą do układu krążenia, przynosząc sygnały komórkowe do mózgu. Lokalnie aktywowana jest odpornościowa reakcja śluzówkowa, co z kolei powoduje zmianę składu mikroflory i prowadzi do zwiększonego napędu HPA. Oczywiste jest, że zdrowe bakterie jelitowe trzeba brać pod uwagę przy rozpatrywaniu tych czynników, które regulują HPA zarówno lokalnie jak i ogólnoustrojowo.

A zatem zdrowe bakterie jelitowe sa bezpośrednio powiązane z tym jak dobrze mózg radzi sobie ze stresem, i ostatecznie z działaniem nadnerczy. Objawy żołąd-kowo-jelitowe bezpośrednio powiązane z zaawansowanym ZN obejmują wzdęcia, konstypację, nietolerancje pokarmową, zaburzenia trawienne, biegunkę, nieto-lerancje lekową i na suplementy, i reakcje paradoksalne [skutki odwrotne do zamierzonych przez lekarza], wymieniając tylko kilka. Te objawy zwykle ustępują kie-dy optymizują się zdrowe bakterie jelitowe.

Wiele ścieżek uczestniczy w tym w jaki sposób dysbioza może wpływać na zdrowe bakterie w jelitach. Obejmują one spowolnienie układowej asymilacji przez przewód pokarmowy, kie-dy organizm stara się oszczędzać energię, gromadzenie się metabolicznych produktów ubocznych ze względu na opieszałość wątroby, zator macierzy zewnątrzkomórkowej i uszko-dzenie miejsca receptora. Dysbioza jest nieuniknioną częścią wielkiego obrazu kiedy zwykle zdrowe bakterie jelitowe nie normalizują organizmu w próbach utrzymania homeostazy, gdy szaleje dysbioza. Nadmierne zapalenie wydaje się być główną powszechną końcową ścież-ką patofizjologiczną z dysbiozą.

Read  Protein Rich Egg Benefits

Kiedy występuje nadmierny stres zmienia się nasza mikroflora. Badania wiewiórek żyjących w nisko-stresowym środowisku wykazały, że mają zdrowsze kolonie drobnoustrojów. U tych samych wiewiórek zbadanych 2 tygodnie później badania wykazały, że kiedy zwiększał się stres, zwiększała się również liczba bakterii potencjalnie szkodliwych. Im większy stres u wiewiórek, tym mniejsza różnorodność bakteryjna, co może być wskaźnikiem słabego zdrowia.

Przerost złych bakterii i wynikająca dysbioza w przewodzie pokarmowym to znaczące wy-zwania kliniczne kiedy ZN pogarsza się do zaawansowanego etapu. To może przytłoczyć i zmniejszyć liczbę dobrych bakterii. Gdy grzyby i złe bakterie przejmują nasze jelita, mogą stymulować stan zapalny, który ma bezpośredni wpływ na miejscowe uszkodzenie przewodu pokarmowego. Jeśli problem nie zostaje rozwiązany, zapalenie ogólnoustrojowe jest częścią naturalnego rozwoju kiedy pogarsza się ZN. Im więcej złych bakterii, tym bardziej obciążone są nadnercza by produkowały większe ilości przeciwzapalnego hormonu kortyzolu. W końcu nadnercza ulegają wyczerpaniu. Po osiągnięciu szczytu zaczyna spadać produkcja korty-zolu. Kiedy spada poziom kortyzolu, zwiększa się stan zapalny.

Zapalenie jest cichym zabójcą. Jeszcze bardziej niszczy organizm, a to wymaga więcej kortyzolu by pomóc go naprawić. Nadnercza są zmuszane do jeszcze cięższej pracy. To tworzy błędne koło, w którym organizm w końcu się kruszy, bo brakujee mu energii. W obliczu zagrożenia dla jego przetrwania, organizm rozpoczyna automatyczne zamknięcie procesu nieistotnych funkcji w celu zaoszczędzenia energii. To również wpływa destabilizująco. Bez rezerw odżywczych czy uzupełnienia na tyle by były wystarczające do tego co jest potrzebne do walki ze stresem, organizm przechodzi w stan negatywnej rezerwy odżywczej, tworząc błędne koło coraz większego obniżenia energii i w końcu w stan kataboliczny, kiedy organizm poddaje się i wchodzi w niski wegetatywny stan energii jako metody ostatniej sdeski ratunku. Chory staje się przykuty do łóżka, z powolną funkcją przewodu pokarmowego i szalejącym zapaleniem ogólnoustrojowym napędzanym częściowo przez ciężką dysbiozę.

A zatem mikroflora jelitowa odgrywa główną rolę w ZN. Modulowanie mikroflory jelitowej powinno się uważać za technikę terapeutyczną w celu wyleczenia ZN. Fiasko przywrócenia normalnej mikroflory może prowadzic do opóźnionego zdrowienia, częstych nawrotów, niższego progu awarii nadnerczy, częstych infekcji, niewiadomego pochodzenia bólu, zaburzeń metabolicznych, przycmienia mózgu i depresji.

Inne choroby powiązane z mikroflorą

1. Zespół drażliwego jelita [IBS]

Zaburzenia funkcji jelit takie jak zespół drażliwego jelita diagnozuje się wyłącznie na podstawie opartych na objawach kryteriów diagnostycznych. Dyskomfort w podbrzuszu albo ból jak również zmienio-ne zwyczaje jelita są głównymi objwami tego schorzenia. Dokładna patogeneza IBS prawdopodobnie jest sumą wielu czynników, ale wydaje się być związek mięszy zmianami we florze jelitowo-żo-łądkowej i drażliwym zapaleniem jelita charakterystycznym dla IBS. Flora je-litowa jest ważna także w profilaktyce rozrostu patogenów, dlatego zmienione zdrowe bakterie jelitowe mogą również odgrywac rolę w pozwalaniu na powsta-wanie kolonii organizmów wywołujących choroby.

2. Zapalenie jelit

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (UC) i choroba Crohna (CD) są formami choroby zapalnej jelit (IBD). Obejmują one nawracające przewlekłe zapalenie przewodu pokarmo-wego. Ale różnią się od siebie, mają różne wzorce objawów. Chorobę Leśniowskiego-Crohna uważa się za rezultat interakcji między strukturą mikroorganizmów w jelitach i ge-netyką organizmu. Jest diagnozowana przez przewlekłe odcinkowe zapalenie przewodu pokarmowego. Objawy wrzodziejące zapalenie jelita grubego są podobne, jest zapalenie i owrzodzenie błony śluzowej jelita grubego. Ale uważa się, że te dwie dolegliwości nie sa skutkiem jednego patogenu, a powstają z dysbiozy jelita zmieniającej mikroflorę przewodu pokarmowego oraz zmiany funkcjonalnego środowiska, choć dokładne przyczyny dalej są dyskutowane. Badania wykazały, że drobnoustroje jelit wpływaja na rozwój IBD, i że uważa się je za kluczowe czynniki powstawania uszkodzenia śluzówki. Pomimo braku wyraźnie określonej etiologii, dowody wskazują na silny związek między drobnoustrojowym zdrowiem jelit i IBD.

3. Rak odbytnicy [Colorectal Cancer]

Flora jelitowa może także mieć do odegrania rolę w rozwoju raka odbytnicy [CRC]. Jak IBD, nie znaleziono żadnego pojedynczego organizmu patogennego jako przyczyny, ale niektóre organizmy zidentyfikowano w badaniach. Fusobakterie znaleziono w większych ilościach w guzach odbytnicy w jednym badaniu, co sugeruje związek między tymi dwoma. Guzy te są często skutkiem, lub co najmniej sa powiązane z trwałym i przewlekłym zapaleniem jelit, które jest czynnikiem ryzyka CRC. Związek między mikrobiologicznie wywołanym zapale-niem i CRC również podkreśliły inne badania. Rzeczywiście, stwierdzono, że produkty mi-krobiologiczne mogą wejść w wadliwe bariery guzów okrężnicy, wywołać zapalenie przez reakcje odpornościową gospodarza i z kolei zwiększyć rozrost guza.

4. Otyłość

Otyłość jest złożonym rozregulowaniem metabolizmu jakie powstaje z przedłużonej nierów-nowagi miedzy energią spożytą a zuzytą. Mimo że czynniki stylu zycia, dieta i aktywność fizyczna mają wielki wkład w nowoczesna epidemię, mikroflora jelitowa odgrywa wazna rolę w rozwoju otyłości.

Liczne badania na myszach i ludziach wykazały silny związek zmian w zdrowych bakteriach jelitowych i powstaniem oty-łości. Niektóre badania wykazały rozkwit drobnoustrojowego rodzaju Firmicutes ra-zem z odpowiednim spadkiem populacji bacteroidetes w jelitach osób otyłych. Ale to wypaczenie proporcji populacji miedzy róznymi rodzinami mikroorganizmów znik-nęło po utracie wagi, wracając do tych zaobserwowanych we florze jelitowej osób chudych. Tę wypaczoną proporcję Firmi-cutes do bacteroidetes zaobserwowano u myszy genetycznie predysponowanych do otyłości.

Różnice genetyczne, które mogą powodować predyspozycję do otyłości obejmują większą liczbę genów kodujących funkcje fosfotransferazy, które zwiększają tempo przetwarzania węglowodanów, sugerując, że tym osobom może być łatwiej przyswajać energię z diet bogatych w cukier.

Przeprowadzono badania z wykorzystaniem przeszczepu feralnej mikroflory żeby wpro-wadzić populacje drobnoustrojów z obu – myszy otyłych i chudych – do jelit myszy wolnych od drobnoustrojów. Wyniki sugerują relacje przyczynowe między zmiana mikroflory i rozwo-jem otyłości.

5. Type 2 diabetes (T2D)

T2D głównie wiąże się z łączoną z otyłością insulino opornością. Ale kilka genetycznych i pewne czynniki środowiskowe uważa się za mające wpływ na tę sytuację. Zauważono zmiany w strukturze flory jelitowej u dorosłych z T2D w stosunku do tych zdrowych pod kontrolą.

Występowalność cukrzycy typu 2 (T2D) zwiększa się w liczbach równolegle z otyłością, i czynniki środowiskowe które wiążą się z ryzykiem T2D obejmują diety bogate w węglowo-dany i już zmienioną zdrową bakterię jelitową. U pacjentów z T2D widac niskiego stopnia zapalenie, u diabetycznych myszy i ludzi w osoczu krwi występują podniesione poziomy lipo polisacharydu (LPS), składnik błony bakterii Gram-ujemnych, które okazały się szkodzić metabolizmowi glukozy u myszy. Myszy wolne od zarazków mają mniejsze makrofagi w tkance tłuszczowej i zwiększony metabolizm glukozy w porównaniu ze skolonizowanymi myszami.

6. Miażdżyca [Atherosclerosis]

Płytki miażdżycy to stwardniałe, zgrubiałe sekcje ścianek tętnic powstałe w wyniku nagroma-dzenia się białych komórek krwi i przylegania do tej ścianki cholesterolu. Zgrubienie naczyń krwionośnych znane jest jako miażdżyca, i często jest przyczyną poważnych sytuacji zdro-wotnych takich jak atak serca czy udar. W tych płytkach odkryto drobnoustroje rodzaju Chryseomonas, Veillonella i Streptococcu, i one znajduja się również w jamie ustnej i w jelicie. Badania wykazały, że pacjenci z miażdżycą mieli wyższe poziomy Collinsella i niższe poziomy Eubacterium i Roseburia we florze jelitowej w porównaniu ze zdrowymi pacjentami.

Read  Understanding Cholesterol and Fat to Achieve Optimum Health

7. Różne

Wymień określenia nieszczelne jelito, bakteryjny przerost jelita cienkiego (SIBO), wrażliwość pokarmowa, wzdęcia i choroba autoimmunologiczna, i nasz umysł rzadko maluje obraz nierównowagi mikroflory jako możliwego sprawcy. Ale z powyższej dyskusji powinno być jasne, że mikroflora może odgrywać ważną rolę w takiej patologii chorobowej. Choć nadal jesteśmy na początkowych etapach badań, zwieksza sie liczba dowodów na to, że objawy wiązane z dysbiozą mogą sięgać wszędzie, łącznie z objawami często wydającymi się nie mieć związków z mi-kroflorą. Sa to nieznajomego pochodzenia ból, wzrost dolegliwości autoimmuno-logicznych, nietolerancja pokarmowa, alergie pokarmowe, migrenowe bóle gło-wy, niewyraźny wzrok, spowolnienie meta-bolizmu, bezsenność, depresja, lęk i przyćmienie mózgu.

Jak skorygować mikroflorę

Poniżej rady dla przywrócenia zdrowszej mikroflory poprzez zmniejszenie zapalenia i poprawę wchłaniania:

• Unikaj antybiotyków. Antybiotyki mogą mieć szkodliwe skutki na zdrowe bakterie jelitowe. Szeroki wachlarz antybiotyków szkodzą szczególnie kiedy wyrządzają szkody w połaciach populacji drobnoustrojów, i mogą zaburzać równowage funkcjo-nalną mikroflory. W rezultacie bardziej wymagający medycy mogą skupiać się na wąskim zakresie środków przeciwbakteryjnych w przeciwieństwie do klasycznego szerokiego wachlarza antybiotyków, jeśli nie ma innego wyboru.

• Stosuj prEbiotyki i prObiotyki. PrEbiotyki i prObiotyki stają się coraz bardziej popu-larne. PrEbiotyki to szczególne substancje odżywcze które pomagaja korzystnym drobnoustrojom w zdrowych bakteriach jelitowych mnożyć się i rozrastać, pomagając zachować zdrową florę jelitową, są to np. produkty włókniste, sfermentowane, szpa-ragi, czosnek i cebula. Stosowanie doustnych kultur prObiotyków dla przywrócenia flory jelitowej dało obiecujące rezultaty w leczeniu zaburzeń jelitowych takich jak UC i otyłość. Choć można twierdzic, że dawki doustnych prObiotyków nie dają wystarcza-jącej liczby drobnoustrojów by w pełni wpływały na populacje w jelicie grubym, to może być tak, że te mikroby maja wpływ złożonymi sposobami. Do nich należą pro-dukcja substancji przeciwbakteryjnych albo modulacja układu odpornościowego. Badacze zasugerowali również, że większe dawki bakterii jednego typu mogą nie być tak ważne jak przyjmowanie prObiotyków o największej koncentracji. Więcej nieko-niecznie oznacza lepiej. To odnosi się szczególnie do tych ze ZN, bo one mogą wywołać awarię nadnerczy jak również konstypację. Idealne dawki odpowiadają potrzebie organizmu by mógł się oczyszczać.

• Skupiaj się na składnikach pokarmowych proponowanych jako korzystnych dla zdro-wych bakterii jelitowych. Żywe mikroorganizmy znane jako "prObiotyki" powszechnie występujące w produktach np. jogurt, kefir i kimchi, niestrawne węglowodany (błonnik w owocach, warzywach i całych ziarnach), i drugorzędne metabolity roślinne takie jak flawonoidy (kolorowe owoce, warzywa i czerwone wino). Takie produkty mogą nie być tolerowane w zaawansowanym ZN. Bardzo ważny jest stały pomiar i regulacja równowagi w odpowiedniej ilości, albo miareczkowanie.

• Do posiłków dodawaj naturalne substancje przeciwgrzybiczne, np. czosnek i wyciąg z liści oliwki. Dotknięci ZN muszą zachowac ostrożność, bo te składniki mogą wywołać awarię nadnerczy.

• Jedz więcej szpinaku. Świeże warzywa są ważnym źródłem dobrych bakterii. Liście szpinaku, szacuje się, zawieraja ponad 800 róznych gatunków drobnoustrojów. Sa top takie, których nie da się wysterylizować czy usunąć z rośliny poprzez mycie, bo one są wewnątrz liści. Dlatego dostęp do tego rodzaju różnorodności drobnoustrojów w produktach jest prawdopodobnie bardzo ważny.

• Stosuj sfermentowane zioła które pomagają wątrobie metabolizować składniki toksyczne na nieruchome cząsteczki do wydalenia, np. ostropest.

• Wprowadź bardziej alkaliczną i opartą na roślinach dietę by zwiększyć pH organizmu. [Uwaga: w sklepie zielarskim kup papierki lakmusowe, trzymaj przez chwilę papierek pod językiem i sprawdź swoje pH. Odkwaszaj organizm rozpuszczoną w wodzie odrobiną sody oczyszczonej.]

• Unikaj substancji wywołujących stan zapalny np. gluten, pszenica, nabiał, kukurydza, produkty przetworzone, słodycze i nadmierna ilość węglowodanów. Zachodnia dieta bogata w cukier i tłuszcz daje mniej korzyści ochronnych niż produkty roślinne i jednocześnie wywołuje inne zaburzenia metaboliczne i przyczynia się do dysbiozy jelitowej i zapalenia.

• Pamietaj o enzymach trawiennych w każdym posiłku pomocnych w trawieniu. Ale pamiętaj tez, że nadmierna ilość enzymów może wywołać biegunkę. Zacznij od małych dawek i zwiększaj je zależnie od ich tolerancji.

• Stosuj dobrej jakości wolnych od rtęci przeciwzapalnych olejów omega-3 o wysokiej koncentracji EPA/DHA.

• Przeszczep drobnoustrojów fekalnych (FMT), bardziej znany pod nazwą przeszczepu fekalnego, jest inną strategią wykorzystywaną w celu skorygowania i wzmocnienia flory jelitowej. Przeszczep od dawcy ze zdrową florą jelitową może wprowadzić do przewodu pokarmowego zdrowe populacje korzystnych drobnoustrojów tam gdzie mogą być małe albo może w ogóle ich nie być. Np. trudne przypadki skażenia Clostridium difficile, która wydaje się być oporna na zwykłe leczenie, a pomaga tu FMT, z wysokim wskaźnikiem remisji. Dotknięci ZN zwykle tego nie doświadczają tak dobrze jeśli nie usunie się stresorów, i faktycznie po krótkim okresie sukcesu często występuje nawrót.

https://www.drlam.com/blog/healthy-gut-bacteria-microbiome-and-adrenal-fatigue-syndrome-part-2/23047/