Rasputin
Rasputin to główny bohater książki. Mieszka od dziecka w syberyjskiej wsi Pokrowskoje. Jego rodzice Jefim i Anna, są zamożnymi wieśniakami. Ich dom liczy 8 izb i wiele hektarów ziemi. Jefim to rolnik jaki i furman. Dziarsko zarabia na życie. Anna wydała na świat 2 synów: Rasputina i Michaiła. Rasputin jest młodszy i urodził się 10.01.1869r. Obaj dorastają wśród gospodarstwa nie chodzą do szkoły. Jeden z braci umiera na zapalenie płuc. Po jego śmierci Rasputin zmaga się z gorączką i kaszlem. Ludzie tu wieżą w cuda, niebiosa, rośliny i Boga. Rasputin zdrowieje i postanawia wyruszyć w pielgrzymkę. Rodzice wyrażają zgodę. Najpierw odwiedza sanktuarium. Potem w wieku 19 lat spotyka piękną dziewczynę o 4 lata starsza Dubrowina, z którą bierze ślub i rodzi im się syn, lecz w po 6 miesiącach umiera. Jak wielu przed nim, Grigorij poddaje się wpływowi Makarego – asceta w Wierchoturia, on uczy go czytać i pisać oraz rozumieć Biblię. Liczni wieśniacy uznają Rasputina za uzdrowiciela dusz i ciał. Ma on 3 dzieci: Dmitrij, Maria i Warwara. Na mistyczne spotkania garną się przede wszystkim kobiety. Natomiast niektórzy uważają, że paktuje z Szatanem. On przyjmuje ludzi w swej piwnicy. Uczy ich obrzędowych tańców i pieśni chłystów. Uważa on, że dla zatriumfowania dobra jest konieczne zło. Pan Bóg kocha tylko te swoje stworzenia, które dostąpią oczyszczenia , unurzawszy się najpierw w grzechu. Niezdolny jest do zachowania wierności, uznaje że Ojcu Odwiecznemu miłe są ziemskie rozkosze. Ma on dar uzdrowiciela.
Wiosną w 1903r przybywa do Sankt Petersburg. Ma on 34 lata. Jest to wieśniak słusznej postury, o długich prostych włosach, gęstej brodzie, na czole ma szramę. Jego oczy przypominają nieruchomy magnes. Bluza ściągnięta do połowy ud. Szerokie spodnie i buty z cholewami. Jest typowym analfabetą, ale sceptycy słuchają go z zaciekawieniem. Je ryby, jajka na twardo, warzywa, czarny chleb posypany solą. Teofan mistyk jest poruszony prostackim zapałem gościa. Widzi on w Rasputinie czysty twór ziemi rosyjskiej, chrześcijanina z 1 wieków, bliskiego nauce Chrystusa. Rasputin nie chce studiować, nie wierzy hierarchi prawosławnej. Woli pozostać prosym pątnikiem, świątobliwym starcem, wolnym strzelcem religii. Po 5 miesiącach spędzonych w hałaśliwym i ruchliwym Petersburgu odczuwa potrzebę powrotu w zacisze wsi, aby uporządkować myśli.
Wspomniana wojna rosyjsko-japońska wybuchła w 1903r, gdzie Rasputin nie może tego zrozumieć, bo Japończycy nie chcą zajmować Rosji. Już pierwsze porażki Rosji po niespodziewanym ataku nieprzyjaciela, potem oblężenie i kapitulacja Port Arthur wystawiły dumę narodową na ciężkie próby. Na Dalekim Wschodzie armia rosyjska też ponosi klęskę: na lądzie upadek Mukdenu, na morzu – rozbicie floty narodowej w pobliżu wyspy Cuszimy.
Pierwsza osobą, którą wyleczył Rasputin jest Olga Łochtin. Wyleczył ją z neurastanii w sposób duchowy jak i fizyczny. Ona w dowód wdzięczności uczy go czytania, pisania i dobrych manier. ! listopada 1905r Milica gości w Pałacu Znamienskim cara i carycę. Przedstawiono im Rasputina. Stojąc przed nim Rasputin nie jest zbulwersowany ani speszony. Wszystko dzieje się zgodnie z wolą bożą. Aleksandra Fiodorowna jest nim zachwycona.
Rasputin nic nie wiedział na temat Mikołaja II, istota najwyższa, dysponująca nieograniczoną potęgą. Mikołaj II jako car, jego obsesja to utrzymać podstawy dynastii i nie oddać ani krzy władzy która mu została przekazana przez przodków. 15.10.1906r Mikołaj przyjmuje Rasputina w swoim pałacu w carskim Siole. Ma obok siebie żonę i dzieci. Rasputin jest w siódmym niebie. Swobodnie rozmawia z rodziną cara. Aleksandra fiodorowna jest zaprzyjaźniona z Anną, która wychodzi za mąż za Aleksandra Wasiliewicza, oficera marynarki. Rasputin ma wyrazić opinię o tej parze. Mówi, że ten ślub nie wnioskuje nic dobrego. Mimo tego dochodzi do ślubu. Natomiast Anna wyznaje niebawem swej przyjaciółce, że nie jest szczęśliwa. Okazało się, że jej mąż jest pijakiem, impotentem. Od tego momentu Anna wierzy w każde słowo jasnowidza. Aleksandra jest zawiedziona, że wydała na świat słabego i o kruchej kompleksji syna. Jest zrozpaczona i prosi o pomoc Rasputina. Ten o północy przychodzi i wpatruje się w syna carycy. Kiedy Rasputin odchodzi, chłopiec zaczyna być spokojny i obrzęk ustąpił.
Następnie Rasputin opuszcza Petersburg i wraca do swej wsi, aby nabrać tam sił. Rasputin jest bardzo ceniony wśród ludzi. Jego słowa są przyjmowane jak perły. Nie brak mu niczego, a on nie prosi pieniędzy. Wszyscy dają mu spontanicznie dla okupienia swoich win, tak jak się płaci na świecie w cerkwi. Trzeba wspomnieć, że we wsi kultywuje i obsiewa glebę, a w mieście kultywuje i obsiewa duszę. Uważa, że Bóg kieruje jego postepowaniem. Wokół niego stworzył się mit erotyczno-religijny. Przynosi ulgę sumieniom, ale też moc zaspokojania ciał spragnionych miłości.
Generał Diediulin, komendant pałacu i pułkownik Drenteln, jego adiutant polowy, mają przyjrzeć się Rasputinowi. Chodzi o oszustwa z jego strony, niezdolny do trzymania na wodzy swoich instynktów seksualnych. Miał deprawować młode dziewczyny i mężatki w swojej wsi, a w Sankt Petersburgu chodzi do łaźni publicznych z kobietami lekkich obyczajów. Policja zatrzymuje Rasputina i wydalają go do wsi. Rasputin nie sprzeciwia się im, ale w 1909r nabiera odwagi i wraca do Petesburga. Chce zaznaczyć swoją obecność w życiu religijnym, wykorzystując pogrzebowe ceremonie przy trumnie zmarłego ojca Jana z Kronsztadu i pokazać publicznie, że cieszy się poparciem duchowym. Jest wiele ludzi, którzy tęsknią za nim:
Aleksandra Fiodorowna 37 lat, która uważa go za zbawcę, mistrza, doradcę.
Olga 14 lat kocha jego mowy o Bogu i brakuje jej go.
Tatiana 12 lat jest jej smutno bez Rasputina i brakuje jej jego obecności.
Maria 10 lat zawsze rano wyjmuje spod poduszki Ewangelię i całuje ją.
Anastazja 8 lat często widuje go w śnie i tęskni za brakiem jego mowy o Bogu.
Kiedy 1909r Grigorij odchodzi ludzie idą za nim na dworzec i płaczą. On nigdy nie czuł się tak potężny i kochany. Lecz są ludzie, którzy go nienawidzą. Chionia Bierładzka i niejaka Jelena oskarżają go o gwałt. On im nie pomógł, ale uwiódł i zostawił. Maria Wiszniakowa skarży się carycy, że ją zhańbił w pokoju pałacowym i ma stosunki z innymi kobietami. Zofia Tiutczewa dama z dworu również uważa go za prostaka o złych zamiarach.
Aby wzmocnić obóz sprzymierzeńców w walce z wrogimi siłami, Rasputin udaje się do Saratowa i próbuje omamić pobożnego Hermogena. Po to, aby uwierzył w jego dobre intencje prosi go p przygotowanie go do stanu kapłańskiego. Okazuje się, że Rasputin nie jest wstanie nauczyć się modlitw na pamięć. Dlatego nie mogą go przyjąć.
W tym czasie Stołypin ma dość intryg Rasputina i postanawia pozbyć się go, gdzie jego obecność wzbudza zamieszanie publiczne. Rozmawia na ten temat z carem. On słucha to ze spokojem, ale nie odp. Rasputin decyduje się opuścić stolicę i wyrusza na pielgrzymkę do Jerozolimy. Chociaż tam go nie będzie nikt szpiegował. Gdy zbliża się do grobu Chrystusa, nie może opanować gwałtownego bicia serca nad grobowcem. Jest nim zachwycony.
W 1911r wraca do Rosji. Tam zabiega o audiencję u monarchy i u monarchini. Społeczeństwo uważa, że Rasputin kompromituje carską rodzinę w oczach całej Rosji. Natomiast on się wybrania i mówi, że słowa cara są dla niego najważniejsze. 1.09.1911r na galowym wieczorze w teatrze rozlegają się strzały. Został postrzelony Stołypina i umiera. Został postrzelony przez Bogrowa, tajnik zatrudniony przez policję. Car obawia się o swe życie.
Iliodor i Mitia wykrzykują Rasputinowi, że jest szelmą, śpi z carycą i shańbił dziewczyny. Rasputin nie wytrzymuje i rzuca się na nich. Następuje wymiana ciosów. Skopany i pobity ucieka do Olgi i Marii. Rasputin składa skargę do carycy i cara o obrażenie cielesne z poduszczenia Hermegona. 17.01.1912r Hermogen zostaje zmuszony do opuszczenia Petersburga i z powodu dopuszczenia się nie łaski, do życia w klasztorze żyrowickim w diecezji grodzieńskiej. Iliodor uważa, że Rasputin, mistyczny rozpustnik i należy do wyklętej sekty chłystów, że zdeprawował dziesiątki kobiet.
16 marca car i caryca z dziećmi wyjeżdżają na Krym. Rasputin nie został zaproszono, ale wsiada potajemnie do pociągu, aby nie wzbudzać podejrzeń. Rasputin ma osłaniać rodzinę. Jest bojownikiem bożym i jemu wolno.
Mikołaj II wybiera się na polowanie w puszczy białowieskiej. W tym czasie mały Aleksiej znowu choruje. Dochodzi do wewnętrznego krwotoku z lewej strony, w okolicy biodra. Gorączka jest bardzo wysoka. Wylew powoduje straszny ból. Matka jest zrozpaczona i wpada w depresję. Jest przekonana, że dla niego nie ma ratunku. Prosi o pomoc Rasputina. Uzdrowiciel jak najszybciej mógł przybył do chorego syna. Po przybyciu mężczyzny i jego pomocy gorączka zaczyna spadać. Krwiak zanika i lekarze stwierdzają, że krwotok wewnętrzny ustał. Rodzina jest mu bardzo wdzięczna. Przy stole Rasputin mówi, że dopóki car i lud będą szli razem, mocarstwo rosyjskie nie zejdzie na manowce ze wspaniałej drogi.
Iliodor zrzuca habit i przyjmuje swe nazwisko rodowe Sergiej Trufanow i zakłada swego rodzaju wspólnotę religijną. Jest ona związana z hierarchią prawosławną Nowa Galilea stworzona przez kobiety złączone nienawiścią do Rasputina. Ich głównym celem jest schwytanie fałszywego proroka i zniszczenie go, aby nie nakłaniał innych do grzechu.
Wielki Książe Mikołaj Mikołajewicz nakłania cara do wypowiedzenia wojny. Jest przekonany, że w tym przypadku wielkie mocarstwa pozostaną neutralne i pokonają Austriaków. Przy tym zatrze pamięć o przegranej z Japonią.
W maju 1914r Rasputin wynajmuje mieszkanie na ul. Gorochowej niedaleko stacjie Carskie Sioło, co jest wygodne ze względu na bliskość rezydencji monarszej. W czerwcu 1914r jedzie z córką Marią do Pokrowskoje. Tu na peronie wita ich tłum. Setki nieznajomtch proszą g o błogosławieństwo. Zbiegają się ludzie z prezentami. Mówi im, że chce zbudować szpital we wsi. Oni są bardzo szczęśliwi. Przed bramą napotyka on żebraczkę bez nosa, która chwyta go za rękę i prosi o jałmużnę. Podczas gdy on szpera w kieszeni, ona wyciąga kosę i wbija mu w brzuch. Rasputin ledwo co czołga się do domu i mdleje w ramionach żony. Doktor Władimirow dokonuje operacji przy świecach, gdzie później chory zostaje przewieziony statkiem do szpitala w Tiumeniu. Natomiast Chionia Gusiewa zostaje oskarżona o zabójstwo z premedytacją. Iliodor myli czujność policji i ucieka przez Finlandię do Szwecji.
Tymczasem na zachodzie wisi w powietrzu wybuch I wojny światowej. 15.06.1914r serbski student Princip, zabija w Sarajewie arcyksięcia Franciszka Ferdynanda, następcę tronu monarchii austro-węgierskiej oraz jego małżonkę. To podwójne zabójstwo wywołuje ogromny gniew rządu wiedeńskiego przeciwko Serbii. Otóż Serbia jest związana z Rosją, a Rosja z Francją i Anglią. 21 lipca 1914r Niemcy wypowiadają wojnę Francji. Następnej nocy Anglia Niemcom, a nazajutrz Austro-Węgry ogłaszają wojnę z Rosją. W tym czasie Rasputin wraca do wsi, gdzie czerpie siły.
W tym czasie dzieje się wojna. Mikołaj II chce objąć dowództwo nad całym wojskiem. Lecz ministrowie mówią mu, aby nie ryzykował, bo to bardzo niebezpieczne. Naczelnym wodzem zostaje Wielki Książe Mikołaj Mikołajewicz, który cieszy się wielkim poparciem w kręgach wojskowych. Jedyną wadą tego człowieka jest to, że nienawidzi Rasputina. Niektórzy zarzucają mu też brak kompetencji w sprawach militarnych. Najgorsze jest to, że wojsku brakuje sprzętu i wprawy w działaniach bojowych. 2 armie pod wodzą Samsona i Rennenkampfa przenikają w głąb Prus Wschodnich i zmuszają przeciwnika do wycofania część wojsk z frontu zachodniego celem natychmiastowego przetransportowania ich na wschód. Ten manewr pozwala Francuzom odnieść zwycięstwo nad Marną i uratować Paryż. Zrozpaczony i okryty hańbą Samsonow popełnia samobójstwo na polu walki. Rosjanie tracą 100 tys. Ludzi. Wojsku zaczyna brakować amunicji i karabinów. Zaczynają się oskarżenia na generała o nieudolność. Po wyparciu oddziałów austro-węgierskich z terytorium Rosji, wojska cara zajmują Lwów i wschodnią Galicję.
Po długich natarciach Niemcy odbijają Przemyśl i Lwów. Wojska rosyjskie niebawem zostają wyparte z ziem polskich i litewskich.
2.01.1915r Anna Wyrubowa została przygnieciona przez kolejowy wagon. Nogi i kręgosłup ma przetrącone. Rasputin, który został wezwany mówi, że wyzdrowieje, ale zostanie ułomna.
Rasputin to człowiek, który uwielbia imprezy. Spędza dużo czasu wśród kobiet lekkich obyczajów, zabawa w pubie, alkohol dobra muzyka cygańska i zabawy łóżkowe.
Z dnia na dzień Mikołaj II przekonuje się, że wolą bożą, ucieleśnianą przez Rasputina jest żeby był energiczniejszy, żeby przepędził nieudolnego Wielkiego Księcia Mikołaja Mikołajewicza i sam stanął na czele wojsk po to, aby podnieść morale i poprowadzić je do zwycięstwa. W środku lata 1915r przychodzi jeden z najkrytyczniejszych momentów. Od Bałtyku po Karpaty Rosjanie cofają się. Pada Kowno, Galicja i Litwa. W rękach nie przyjaciela jest Polska, Litwa i Galicja. Mikołaj II chce pozbyć się Mikołajewicza i jego miejsce ma zająć monarcha. Żona namawia go, aby tego nie robił. Lecz tak się nie dzieje i na czele wojska staje sam monarcha. Uważano, że Rasputin jest niezwykłym jasnowidzem i może doprowadzić Rosję do zwycięstwa. W tym czasie znowu Aleksiej dostaje krwotoku. Aleksandra jest załamana, że na świat wydała tak słabe dziecko. Boi się o nowego następcę tronu. Natomiast Rasputin daje jej do zrozumienia, że mały wyzdrowieje. Podczas gdy Aleksandra Fiodorowna jest przekonana, że odkryła w nim wybawcę syna i całej Rosji, społeczność wielkich miast otwarcie wskazuje Rasputina jako odpowiedzialnego za wszystkie nieszczęścia ojczyzny. Caryca broni Rasputina, przed ludźmi, którzy chcieli go rzucić w cień. Wielki Książe Mikołaj Michajłowicz w oficjalnym raporcie mówi do cara, że wolałby doprowadzić naród do rozpaczy niż przeciwstawić się żonie.
Żołnierze oskarżają rząd o prowadzenie kraju do zguby. Pod koniec 1916r liczba mężczyzn powołanych pod broń przekracza 13 mln., liczba zabitych 2 mln. A okaleczonych 5 mln. Car nadal obawia się o nowego następcę tronu. Oprócz Aleksjego ma on jeszcze 4 córki: Olga, Tatiana, Maria i Anastazja. Wszystkie bardzo kochają brata, a nad nim czuwa jeszcze marynarz Dierewienko. Społeczeństwo obrzuca błotem carycę i cara tylko dlatego, że wzięli sobie do pomocy Rasputina. Większość narodu widzi w nim człowieka, która opętał carycę i cara. Nawet ranni z pałacowego szpitala, których odwiedzała Aleksandra, nie są jej wdzięczni za monarsze miłosierdzie. Kiedyś witali ją ze łzami w oczach, a teraz zarzucają jej zaslepienie i przypominają jej o pochodzeniu Niemki.
Chwostow usiłował wielokrotnie zabić Rasputina przy pomocy różnych ludzi: Bieleckiego i Komisarowa, następnie młodego dziennikarza, Borysa Rżewskiego, który nawet w tym celu spotykał się z niepohamowanym Iliodorem. Przeciwnicy uważają go za gbura, prymitywa i ciemnotę. Według nich istnieje na dworze stronnictwa niemieckiego, zdominowane przez Rasputina, dążące skrycie do podpisania separatystycznego pokoju. To ułaskawienie wskazuje, jak twierdzą wspomniani oskarżyciele, że święty mąż i caryca ochraniają zdrajców.
W Rosji brakuje żywności, nie ma drewna opałowego, ulice są zawalone odpadami, w sklepach są kolejki, podniosła się cena chleba, ziemniaków cukru. Mnożą się strajki, protestują przeciwko rządowi i władzy. Uważano, że Rasputin staje się najlepszym sprzymierzeńcem sił nieprzyjacielskich. Rasputin odnosi wrażenie, że stając się osobnikiem znienawidzonym, osiąga wymiar legendarny. Monarchia jest zaślepiona Rasputinem, lud boi się, że dojdzie w kraju do rewolucji. Caryca nie może zrozumieć, dlaczego społeczeństwo nie na widzi Rasputina. On jest dobrym człowiekiem. Rasputin mówi, że nasza droga jest wąska, ale trzeba nią iść prosto, zgodnie z wolą bożą a nie ludzką.
Rasputin przeczuwa swą śmierć. Chce oznajmić ludowi, że jeżeli zostanie zabity przez pospolitych morderców, a zwłaszcza przez moich braci, chłopów rosyjskich to nie będą się musieli bać o dzieci cara. Jeśli zostanie zabity przez bojarów, arystokratów i rozleje się krew ich ręce zostaną splamione. Będą musieli opuścić Rosję. Bracia będą się nawzajem zabijać. Gdy usłyszysz dźwięk dzwonu, oznajmi on, że Rasputin został zabity.
20-letni książę Feliks Feliksowicz Jusupow należy do najszlachetniejszych i najzamożniejszych rodów tego kraju. Od najmłodszego wieku pociągały go obrazy wypaczeń i śmierci. Gdy dzieło jakieś jest dziwaczne to wydaje mu się bliskie. Bywa on w knajpach i w kręgach artystycznych. Wiąże swą przyjaźń z Wielkim Księciem Dmitrijem Pawłowiczem, młodszym od niego o 3 lata bliskim krewnym cara. Stają się oni nierozłączni, co powoduje myślenie u cara. Postanawiają Feliksowi znaleźć żonę, którą jest Irina Aleksandrówną, siostrzenicę cara. Ślub ich odbywa się 22.02.1914r. Otóż ród Jusupowów stanął w szeregu zaciętych przeciwników Rasputina. Od początku wojny Feliks żyje w atmosferze nieustającej wrogości wobec starca i stronnictwa niemieckiego. Ich planem jest zniszczyć go. Plan ratowania Rosji wygląda tak: oddalić cara, uznać carycę za chorą i wygnać lub zniszczy ć fizycznie Rasputina. Ich zadaniem jest ściągnąć Rasputina do pałacu pod pretekstem, że jego małżonka pragnie go poznać. Tak naprawdę księżna Irina przebywa na Krymie u teściów. Rasputin o tym nie wie. Zgadza się na spotkanie. Następnie dodać truciznę do jedzenia znajdującego się na stole. W zabiciu Rasputina weźmie udział: Jusupow, Suchotin, Puryszkiewicz, Dmitrij i Łazowert. Wszyscy to patrioci, gotowi z narażeniem własnej reputacji i wolności służyć interesowi państwa. Tymczasem Rasputin rozkoszuje się spotkaniem z żoną Feliksa. Spotkanie ma odbyć się w rodowej rezydencji nad Mojką. Pomieszczenie zostało pięknie urządzone. 16 grudnia o 11.00 wszystko jest już gotowe. Była służba, na stole ciastka z różowym kremem i wino. Przed samym spotkaniem Feliks ma trochę wyrzutów sumienia, bo zbrodnia będzie pod jego dachem. Rasputin przybywa elegancko ubrany. Cały czas czekają na Irinę. Rasputin częstuje się zatrutym ciastkiem potem winem, a Feliks jest zawiedziony, że jeszcze nie padł na ziemię. Następnie nuci piosenkę a potem zasypia. Budzi się, gdy słyszy rozmowy wspólników. Oni postanawiają go udusić. Wtedy on zrozumiał po co go tu sprowadzili. Feliks podniósł rewolwer i wymierzył w serce Rasputina. Mężczyzna upada na ziemię i nie daje żadnych znaków życia. Zgodnie z planem Suchotin i Łazowert mają zainscenizować powrót Rasputina do domu. Przebrali się i ruszyli. Natomiast jego ciało wyniesiono do suteryn. Feliks bada jego tętno, aż nagle Rasputin otwiera oczy i dusi Feliksa. Udało mu się uciec a wtedy Puryszkiewicz go dopada i trafia w plecy Rasputina a potem w głowę. Wtedy on upada. W tym czasie Dmitrij, Suchotin i Łazowert wracają, aby zabrać ciało Rasputina. Owijają jego ciało w płótno i wrzucają do Małej Newy. Lecz woleli spalić jego ciało. Spiskowcy wracają do domu z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku.
Z rana policja dokonuje śledztwa. Zostaje przeprowadzona rewizja w pałacu nad Mojką. Feliks szybko sprawdza czy ślady są zatarte i były jeszcze krew na schodach, które szybko zmywa. Policja odkrywa to, ale on mówi, że to krew zabitego psa, który został zabity przez pijanego gościa podczas imprezy. Natomiast policja wyczuwa tu ludzką krew. Caryca wysyła list do męża, aby jak najszybciej wracał do Carskiego Sioła. 17.12.1916r robotnicy przechodząc przez most Pietrowski dostrzegają krew a potem kalosza. Policja zjawia się na miejscu i okazuje się to wszystko Rasputina. Maria córka Rasputina identyfikuje zwłoki podczas sekcji. Miał on przedziurawiony żołądek, plecy i nerkę. Mikołaj II jest zaskoczony śmiercią Rasputina. Biedacy jawnie ubolewają za stratą Rasputina. Oni uważają, że tu chodzi o zmowę wielkich tego świata, zmierzając do tego, aby car nie słuchał głosu prostego ludu. 21.12.1916r rodzina cara zjawia się na pogrzebie Rasputina. Natomiast Dimitrij i Feliks są zmuszeni poddać się karze. Feliks czuje się niesprawiedliwie skazany przez władze, podczas gdy wyższe sfery pochwalają go i żałują. Ostatecznym rachunku to nie Rasputin jest ofiarą, ale on.
W końcu społeczeństwo dochodzi do wniosku, że zabójcy nie mieli racji. Dla wielu ludzi śmierć bohatera jest nie tylko zniewagą Ich Wysokości, które się z nim przyjaźniły, ale też złą wróżbą dla monarchii. W ciągu kilku dni cały kraj ogarnia nieszczęście.
Przeciwnicy Rasputina głosili, że jest wyrachowany, chytry, pożądliwy i pochlebny. Według nich to oszust. Niezależnie od tego czy był prorokiem fałszywym czy prawdziwym to zaciążył na Historii.
Ci, którzy w niego wierzyli czują się sierotami i nie wiedzą komu ufać. Ci, co brali go za oszusta, zastanawiają się czy jakiś cud jeszcze zdoła ocalić Rosję. Rząd w kraju sprawuje caryca. 17 lutego wybuchają zamieszki w kraju. Fabryki są zamknięte, co prowadzi do bezrobocia. Na rozkaz rządu, żołnierze wykopują trumnę Rasputina, gdzie jego ciało zostaje spalone a mieszkanie sprzedane panu Warennija ze stołecznej kawiarni.
Tymczasem mały Aleksiej znów choruje. Rodzina carska postanawia wyjechać do Jekaterynburga. Władze bolszewickie tam postanawiają wymordować rodzinę. W nocy z 16 na 17 lipca 1918r członkowie rodziny monarszej, doktor Botkin i służący zostają brutalnie zbudzeni i kazano im zejść do piwnicy. Później wtargnęło tam 11 katów z bronią w ręku i otworzyło ogień. Zostali zamordowani, a ciała spalone. 18 lipca został wykonany wyrok na ekscarze Mikołaju.
Proroctwo Rasputina spełniło się: jego śmierć oddzwoniła koniec caratu. Romanowie żyją półtora roku dłużej od tego, kogo wybrali za swojego duchownego przewodnika.
Po kilku stuleciach monarchii, lud rosyjski będzie musiał znaleźć sobie innych panów, którym będzie służył. Będą się nazywać Lanin, Stalin, Chruszczow, Breżeniew i będą utrwalać dogmat niezbędności dyktatury proletariatu. Jednakże Rasputin, mimo że bardzo przyczynił się do upadku caratu, doczekał się jedynie wzgardy ze strony rewolucjonistów, których celom mimo woli służył.