Wstęp do teorii obrazu.
- Guy Debord „Społeczeństwo spektaklu”; Jean Baudrillard – autor tezy o rozprzestrzenianiu się symulakrów
- Czym jest obraz? Jak rozumieć pojęcie obrazu?
- żaden obraz nie istnieje poza kulturą, nie można mówić o obrazie w ogóle
- współczesna topografia wizualności jest płynna
- Freedberg, Belting, Didi-Huberman
- spór o mimesis pomiędzy Platonem a Arystotelesem
- sobór nicejski II (787r.)
- ustanowienie obrazu w dzisiejszym rozumieniu w sztuce renesansowej (mniej więcej połowa XV w.)
- wystąpienie Lutra, Kalwina i Zwinglego (reformacja na nowo rozpętała spór o obrazy)
- pamiętać, że obraz, czy to koń, czy naga kobieta, jest zasadniczo płaską powierzchnią pokrytą barwami (Maurice Denis, 1890)
- animizm – wierzenie, że przedmioty mogą mieć duszę; skłonność, by przypisywać życie temu, co większości z nas wydaje się martwymi przedmiotami
- L. Wittgenstein „Uwagi o złotej gałęzi” – próbuje przywrócić do łask pojęcie animizmu
- acheiropoietos – nie ręką ludzką uczynione
- Interpretacja obrazu to taka praca umysłu, która pozwala objąć obie strefy, przejrzystą i nieprzejrzystą, obraz; np. tekst rozwala trochę spójność obrazu, wszelkie gry autotematyczne
- historia sztuki to po pierwsze dyscyplina uniwersytecka; po drugie jako zawiadująca instancja organizacji muzeów i ekspozycji sztuki – tak rozumiana nieprzerwanie poszerza zasięga swojego widzenia, dzięki niej możliwy staje się spektakl; po trzecie staje się częścią mechanizmu gwarantem rynku sztuki i dzięki niej można się wzbogacić
- historyk sztuki na mocy prawa jest wszechwiedzącym podmiotem; wobec tej urojonej wszechwiedzy (jej pragnienia) występuje mocno Didi-Huberman
- historyk to przede wszystkim Victor – ten, kto modeluje, urabia, jest rzemieślnikiem, a zatem w jakimś sensie jest autorem i wynalazcą przeszłości
- w momencie gdy historyk (antropolog itp.) zaczyna pisać, przestaje być niewinny
- ekfraza (ek-phrasis) – maksymalnie precyzyjny opis dzieła sztuki
- w jaki sposób to, co widzialne, zostało ograniczone do tego, co czytelne