Ordowik 495 (505)-425 (438) mln lat temu
Stratygrafia ordowiku bazuje na konodontach, graptolitach (zwłaszcza w osadach głębokomorskich) i na trylobitach (w osadach płytkomorskich). Wśród graptolitów dendroidy są istotne stratygraficznie w dolnym ordowiku, a graptolity właściwe w środkowym i górnym ordowiku. Pomocniczo używa się w datowaniach skał także ramienionogów. Przez większość okresu trwała transgresja oceanów i poziom oceanów był jednym z najwyższych (wg niektórych danych – najwyższy) w historii Ziemi. Pod koniec ordowiku nastąpiło globalne zlodowacenie części Gondwany, zwłaszcza obecnej północnej Afryki i półwyspu Arabskiego. Spowodowane to było przesunięciem się części Gondwany nad biegun południowy. Zlodowacenia doprowadziły do obniżenia się poziomu mórz. W tym okresie miało miejsce nasilenie orogenezy kaledońskiej.


FAUNA
-Trylobity- wśród bezkręgowców były najliczniejsze.

-Konodonty– grupa wymarłych organizmów morskich, po których zachowały się głównie rozproszone mikroskopijne zębokształtne elementy aparatu wokółprzełykowego, zbudowane z fosforanu wapnia występujące w skałach osadowych pochodzących z okresu od późnego kambru do późnego triasu.
Elementy konodontowe są bardzo zróżnicowane morfologicznie, od prostych lub zakrzywionych kolców, do grzebyków i nieregularnych płytek, przypominających zęby kręgowców. Zbudowane z cienkich, przyrastających do siebie od zewnątrz warstewek, posiadały one zdolności regeneracji w wypadku złamania.Powszechność występowania elementów konodontowych, ich duża liczebność nawet w małych próbkach z rdzeni wiertniczych, szybkie tempo rozprzestrzeniania się nowych gatunków i ich znaczny zasięg geograficzny oraz przede wszystkim fakt, że kształt elementów konodontowych zmieniał się bardzo szybko w czasie ewolucji sprawiły, że są one używane jako główne skamieniałości przewodnie w okresie od ordowiku do końca triasu.

ORGANIZMY PLANKTONICZNE

-Graptolity- wymarła gromada zwierząt zaliczanych do półstrunowców. Żyły w okresie od kambru do dewonu. Szkielet tych zwierząt zbudowany był z substancji białkowej ułożonej w półpierścieniowate pasemka tzw. fuzellusy. Tworzyły kolonie, pojedyncze osobniki w kolonii osłonięte były zewnętrznym szkieletem chitynowym w kształcie rurek zwanych tekami. Pierwsza teka kolonii, mieściła osobnika, który powstawał na drodze płciowej. Kolejne osobniki kolonii rozwijały się przez pączkowanie. Teki poszczególnych osobników układały się w gałązki, tworząc kolonie o różnych kształtach - proste lub powyginane czy spiralne wstęgi, kolonie siateczkowate, liściaste lub drzewkowate. Dwa główne rzędy graptolitów to dendroidy i graptolity właściwe. Dendroidy tworzyły wielogałązkowe, przypominające koronę drzew kolonie osiadłe (bentos nieruchomy) i występowały od kambru po wczesny karbon. Ich znaczenie jako skamieniałości przewodnich jest znikome z wyjątkiem dolnego ordowiku, dla którego są główną grupą przewodnią (obok konodontów). Graptolity właściwe występowały od ordowiku do wczesnego dewonu, miały kolonie utworzone przez niewielką ilość gałązek, przy czym w czasie ewolucji widać tendencję do ich redukcji (od 32 we wczesnym ordowiku do 1 w sylurze i dewonie). Były organizmami planktonicznymi, zasiedlającymi górne partie otwartych mórz i oceanów i są główną skamieniałością przewodnią przez cały okres swego istnienia. Jednocześnie ich masowe nagromadzenia sugerują warunki głębokowodne dla osadów, w których występują.

ORGANIZMY PLANKTONICZNE.

-Ramienionogi- Bardzo były liczne, zarówno bezzawiasowe, jak i zawiasowe ze skorupkami zbudowanymi z węglanu wapnia. Ramienionogi zawiasowe zaczynają zdecydowanie przeważać nad bezzawiasowymi od późnego ordowiku. Bardzo szybką radiację oraz wielki wzrost liczebności odnotowuje się u łodzikowatych, które w tym okresie przeszły szczyt swego rozwoju.

-Łodziki- rząd morskich mięczaków z podgromady łodzikowców gromady głowonogów.
Mają dobrze rozwiniętą, symetryczną muszlę zewnętrzną zwiniętą spiralnie, podzieloną wewnętrznie na szereg komór. Przez środek owych komór biegnie cienki przewód, tzw. syfon, łączący wszystkie komory, będący przedłużeniem ciała łodzików. Te głowonogi mają dwie pary skrzeli, dwie pary nerek, dwie pary przedsionków wprowadzających krew do komory sercowej. Łodziki mają 75-95 ramion bez przyssawek, służą one do poruszania się i chwytania zdobyczy. Posiadają lejek niezrośnięty, dwudzielny, język szorstki, zaopatrzony w zęby ułożone w poprzecznych rzędach, oczy pozbawione soczewek i ciałek szklistych.

-Otwornice- nie mają większego znaczenia stratygraficznego.

-Gąbki- nie mają większego znaczenia stratygraficznego.

-Jamochłony- rozwijają się intensywnie i mają znaczenie nie tylko stratygraficzne , ale i skałotwórcze.

-Korale czteropromienne- Grupa wymarłych organizmów bezkręgowych, których szkielet zbudowany był z kalcytu. Reprezentowana jest głównie przez formy osobnicze rzadziej kolonijne. Pojedyncze korality mają najczęściej kształt rogu różnej średnicy i długości.
Pierwsze korale czteropromienne pojawiły się w ordowiku, największe zróżnicowanie gatunkowe osiągnęły w sylurze, dewonie i dolnym karbonie. Formy kolonijne miały znaczenie skałotwórcze.

-Denkowce- grupa wymarłych, paleozoicznych koralowców. Należą do najstarszych ze znanych koralowców kopalnych.

Organizmy głównie kolonijne (kolonie o pokroju masywnym i gałązkowym), posiadające szkielet kalcytowy. Cechą charakterystyczną jest wielka liczebność poziomych elementów szkieletowych, zwanych denkami oraz bardzo silna redukcja przegród.

Denkowce pojawiły się w ordowiku, a wymarły z końcem permu. Ich największy rozwój przypada na okres od ordowiku do późnego dewonu. Szczyt rozwoju raf z dużym udziałem tabulatów miał miejsce w dewonie. Po wielkim wymieraniu grupa ta podupada.

-Mięczaki (małże, ślimaki)- występowanie powszechne, bez znaczenia stratygraficznego.

-Ostrakodermy- Zasiedlały one zarówno przybrzeżne wody morskie, jak i akweny słodkowodne.
nazwa stosowana dla kilku grup paleozoicznych wodnych kręgowców o rybim pokroju ciała, pospolitych w późnym sylurze i wczesnym dewonie (ok. 387-421 mln lat temu). Zwierzęta te nie miały jeszcze wykształconych szczęk i zwykle płetw parzystych. Ich ciało okrywał pancerz skórny. Osiągały kilkadziesiąt centymetrów długości.

FLORA
Jest reprezentowana przez morskie glony, które niekiedy mają znaczenie skałotwórcze, budując wapienie stromatolitowe. Sinice, zielenice
Pierwszymi roślinami opanowującymi ląd były powstałe z glonów, bezlistne i bezkorzeniowe rośliny naczyniowe oraz wątrobowce. Rośliny te uważa się za bezpośrednich przodków roślin naczyniowych i nazywa pierwotnymi roślinami naczyniowymi. Były to w dalszym ciągu bardzo prymitywne organizmy; ich ciała nie były zróżnicowane na organy, a brak systemu korzeniowego i konieczność udziału wody w rozmnażaniu płciowym (przez zarodniki) stawiały pod znakiem zapytania ostateczny sukces roślin w opanowywaniu lądu..

-Wątrobowce- gromada roślin, dawniej sytuowana jako klasa w gromadzie mszaków. Należą tu drobne rośliny, u których pokoleniem dominującym jest gametofit posiadający pojedynczy zestaw chromosomów.