Walory wypoczynkowe część szósta i siódma
CZĘŚĆ SZÓSTA
Miejscowości wypoczynkowe
Ranga walorów:
I bardzo duże, miejscowości położone w obrębie obszarów o podstawowym znaczeniu dla urlopowej turystyki wypoczynkowej,
II duże, miejscowości położone w obrębie obszarów o dużym znaczeniu.
III znaczne, miejscowości położone w obszarach spełniających minimum warunków do wypoczynku urlopowego.
IV — ograniczone, miejscowości nie mające pełnego zespołu cech niezbędnych.
Obszary wypoczynkowe
Największa powierzchnia:
obszary
potencjalnej turystyki wypoczynkowej,
Obszary o walorach
wypoczynkowych – znaczenie dla turystyki
I kategoria – podstawowe znaczenie
II kategoria - duże znaczenie
Określenie dominującego kompleksu walorów wypoczynkowych obszarów, uwzględniając głównie położenie w strefie krajobrazowej.
Miejscowości wypoczynkowe (dominujący kompleks walorów)
morski
jeziorny
górski
leśny
urozmaiconej rzeźby terenu
(z
wyłączeniem obszarów górskich),
rzeczny.
uzdrowiskowy,
mieszany.
Łączna powierzchnia obszarów wypoczynkowych
Łączna powierzchnia ok. 41,3 tys. km.kw,
obszary o podstawowym znaczeniu dla turystyki wypoczynkowej - 17,9 tys. km. kw.
Powierzchnia obszarów wypoczynkowych
Obszary z jeziornym kompleksem
walorów
23,3 tys. km. kw.
Obszary z górskim kompleksem
walorów
10,1 tys. km. kw.
Obszary z kompleksem walorów
związanych z urozmaiconą rzeźbą terenu (bez obszarów górskich)
2,6 tys. km. kw.
Obszary z rzecznym kompleksem
walorów
2,2 tys. km. kw.
Obszary z mieszanym kompleksem
walorów
1,8 tys. km. kw.
Obszary z morskim kompleksem
walorów
1,0 tys. km. kw.
Obszary z uzdrowiskowym
kompleksem walorów
0,3 tys. km. kw.
Wskaźniki pojemności turystycznej obszarów wypoczynkowych
|
Rodzaj obszarów |
Max. wskaźnik pojemności w okresie letnim (osób/km2) |
Pojemność zimowa (% pojemności letniej) |
|
Nadmorskie Pojezierne Nizinne Wyżynne Górskie |
300-800 (1000-1500 osób/km2) 100-150 80-120 100-150 120-200 |
- 20-40 - 30-50 50-80 |
Globalna, jednorazowa pojemność obszarów wypoczynkowych Polski
|
Obszar |
Średnia pojemność |
Średnia pojemność w zimie |
|
Nadmorskie |
423.5 |
- |
|
Pojezierne |
2160.0 |
58.0 |
|
Nizinne |
470.0 |
8.5 |
|
Wyżynne |
327.5 |
81.0 |
|
Górskie |
1394.5 |
918.5 |
|
Ogółem |
4775.5 |
1066.0 |
4,0-5,6 mln osób,
dla sezonu zimowego
0,9-1,2 mln osób.
Pojemność turystyczna obszarów wypoczynkowych Polski (w tys. osób)
CZĘŚĆ SIÓDMA
Optymalne okresy korzystania z walorów krajobrazowych środowiska przyrodniczego w okresie ciepłym
Określanie - fenologiczne pory roku.
od początku pełni wiosny (tj. od momentu, gdy zazielenia się zupełnie las liściasty)
do końca wczesnej jesieni (tj. do momentu zmiany barwy i opadania liści).
Optymalne okresy korzystania z walorów krajobrazowych środowiska przyrodniczego w okresie ciepłym
Pełnia wiosny:
w zachodniej części Polski przed 10 maja,
a na obszarach górskich, w północnej i północno-wschodniej Polsce — między 10 a 25 maja, a nawet po 25 maja.
Koniec wczesnej jesieni:
na obszarach górskich i we wschodniej części Polski w pierwszych dniach października,
na obszarach środkowej Polski między 10 a 20, (niekiedy po 20 października).
Długość optymalnego okresu korzystania z walorów krajobrazowych środowiska przyrodniczego Polski w okresie ciepłym
przeciętnie 121-130 dni
na obszarach górskich oraz na
wybranych terenach północnej
i wschodniej Polski do 151-160
dni
na terenach zachodniej,
środkowej
i północnej Polski powyżej 160 dni.
Okres korzystania
z zimowych
walorów krajobrazowych
Optymalny okres korzystania
z
zimowych walorów krajobrazowych utożsamia się z okresem
występowania pokrywy śnieżnej.
Długość zalegania pokrywy śnieżnej
od 40—50 dni w zachodniej Polsce
60-80 dni we wschodniej części Pojezierza Pomorskiego i zachodniej części Pojezierza Mazurskiego oraz w południowej i wschodniej Polsce,
ponad 100 dni na
północno-wschodnich krańcach Pojezierza Mazurskiego i na
obszarach górskich
(miejscami 150, a nawet 200 dni).
Długość sezonu kąpielowego
sezon kąpielowy „właściwy" - okres między średnią wieloletnią najwcześniejszą datą pojawienia się i najpóźniejszą zanikania temperatury wody > 18°C,
sezon kąpielowy „potencjalny" — okres ograniczony datą pojawiania się i zanikania temperatury wody > 15°C.
poza temperaturą wody uwzględnia się
temperaturę powietrza,
nasłonecznie
wiatry
Sezon kąpielowy morski
zaczyna się
między 21 czerwca a 7 lipca,
kończy
między 21 sierpnia a 4 września.
najdłużej trwa
na wybrzeżu zachodnim (73 dni)
nad Zatoką Gdańską (71 dni),
najkrócej
na wybrzeżu wschodnim (46 dni).
Sezon kąpielowy na jeziorach
zaczyna się
między 31 maja a 25 czerwca
kończy się
między 26 sierpnia a 14 września.
najdłużej trwa
na Pojezierzu Wielkopolskim (102-103 dni)
na Poj. Pomorskim (72 dni)
Na Poj. Mazurskim (67 dni).
Sezon kąpielowy na rzekach
zaczyna się
między 6 czerwca a 6 lipca,
kończy się
między 3 sierpnia a 4 września.
jest najkrótszy (poniżej 50 dni)
na rzekach górskich
rzekach pojezierzy Pomorskiego i Mazurskiego
w górnych dorzeczach Warty i Pilicy.
Najdłużej (powyżej 80 dni)
w zachodniej części dorzecza Odry.
Długość sezonu narciarskiego
określa się na podstawie występowania dni z pokrywą śnieżną, umożliwiającą uprawianie narciarstwa turystycznego (wędrówek narciarskich) i narciarstwa zjazdowego.
uprawianie wędrówek narciarskich rozpocząć można, gdy warstwa śniegu osiąga grubość 10 cm, a narciarstwa zjazdowego, gdy osiąga co najmniej 20 cm.
Długość okresu występowania odpowiednich warunków śniegowych do wędrówek narciarskich i narciarstwa zjazdowego
wędrówki narciarskie
20 - 30 dni w zachodniej Polsce,
30 - 50 dni we wschodniej Polsce,
90 - 120 dni w obszarach górskich.
narciarstwo zjazdowe
10 - 20 dni w zachodniej Polsce,
20-30 dni w północno-wschodniej Polsce,
20-40 dni w pasie wyżyn,
60-100 na obszarach górskich.
Okres zlodzenia wód
możliwości uprawiania łyżwiarstwa,
możliwości uprawiania sportów bojerowych.
Średni czas trwania pokrywy lodowej
na rzekach –
20 dni w zachodniej Polsce
40-60 dni we wschodniej Polsce.
na jeziorach waha się 66 - 106
w górach do 159 dni (Morskie Oko).