Proces kontroli obejmuje cztery podstawowe etapy:
Ustalenie celów, norm i metod pomiaru efektywności
Pomiar osiąganych wyników
Porównanie, czy efektywność rzeczywista jest zgodna z normami
Podjecie działań korygujących lub ich zaniechanie
Dominującymi formami kontroli są:
Biurokratyczna-oparta na mechanistycznych rozwiązaniach strukturalnych
Angażująca uczestników organizacji- oparta na organicznych rozwiązaniach strukturalnych
Wybór formy kontroli zależy od następujących czynników:
Stylu przywództwa
Kultury organizacyjnej
Dokładność i wiarygodność mierników efektywności
Pragnienia podwładnych współuczestnictwa w zarządzaniu
Biurokratyczna forma kontroli sprawdza się w warunkach dyrektywnego stylu zarządzania, dyrektywnej kultury organizacyjnej, dokładnych i wiarygodnych mierników pracy oraz braku chęci podwładnych współuczestniczenia w zarządzaniu.
Kontrola angażująca uczestników organizacji sprawdza się w warunkach partycypacyjnego stylu przywództwa i kultury organizacyjnej, braku dokładnych i wiarygodnych mierników pracy oraz daleko idącej chęci podwładnych współuczestniczenia w zarządzaniu.
W pozostałych sytuacjach sprawdzają się pośrednie formy kontroli.
Ze względu na usytuowanie kontroli w czasie wyróżniamy:
Kontrola wstępna i wyprzedzająca- zapewnienie wyznaczania właściwych kierunków działania i udostępnianie odpowiednich zasobów- przygotowanie do działania
Kontrola bieżąca- zapewnianie wykonania właściwych rzeczy w toku zadań operacyjnych
Kontrola końcowa- zapewnienie zgodności końcowych wyników z pożądanymi standardami, ukierunkowanie na to co będzie w przyszłości
W trakcie kontroli bieżącej należy zidentyfikować tzw. strategiczne punkty kontroli, tj. punkty w, których występuje największe prawdopodobieństwo odchyleń od norm efektywności oraz mające największe znaczenie z punktu widzenia efektywności i sprawności przedsięwzięcia.
Strategiczne punkty kontroli występują w trzech obszarach:
finansowym
operacyjnym
zasobów ludzkich
Kontrola finansowa koncentruje się na akumulacji środków finansowych niezbędnych dla funkcjonowania organizacji a następnie na takich ich podziale aby zapewnić organizacji przetrwanie i rozwój.
Instrumentami kontroli w tym obszarze są:
bilans
rachunek zysków i strat
wskaźniki płynności finansowej
Kontrola w obszarze operacyjnym polega na monitorowaniu postępu w zachodzącym w organizacji procesie konwersji. Kontrola w tym obszarze polega na kontroli zaopatrzenia, procesu produkcyjnego i kontroli jakości.
Instrumentami kontroli w tym obszarze są:
ekonomiczna wielkość zamówienia
system Just In time
sieciowe metody procesu produkcyjnego
metoda TQM(totalne zarządzanie jakością)
Kontrola w obszarze zasobów ludzkich dotyczy powodowania i utrzymywania wymaganego poziomu zadań wykonywanych dla realizacji celów organizacji.
Instrumentami kontroli w tym obszarze są:
tablice kompetencyjne
stosunek liczby pracowników produkcyjnych do ogółu zatrudnionych
stosunek liczby pracowników administracyjnych do ogółu zatrudnionych
wskaźniki dyscypliny
Controlig – zbiór zharmonizowanych działań między innymi w zakresie palnowania, kontroli, pozyskiwania zasobów ludzkich, kształtowania struktury organizacyjnej wykonywanych dla racjonalnego osiągania celów organizacji
Zasadnicza różnica między kontrolą a controlingiem polega na tym, że controling ukierunkowany jest na przyszłość a kontrola na przeszłość
Osoba zajmująca się controlingiem zajmuje w organizacji stanowisko sztabowe. Stanowisko kontrolera można porównać ze stanowiskiem nawigatora na statku.