Podstawy prawa i procesu karnego
prof. Marek Bojarski
19.11.2016
Prawo o przestępstwach
Prawo o wykroczeniach
Prawo dyscyplinarne
Prawo karne materialne |
Prawo karne formalne (procesowe) |
Prawo karne wykonawcze |
Czym jest przestępstwo? Informacje (czym się różni od przewinienia itp.) Podaje zasady odpowiedzialności za przestępstwa Zasady funkcjonowania (kiedy zostało popełnione, zasady wymiaru kary) Istota przestępstwa i zasady odpowiedzialności |
Zbiór przepisów regulujących postępowanie w sprawach karnych |
Zasady wykonywania kary |
art. 1 KK – Kto i w jakim czasie podlega wymiarze kary
„Odpowiedzialności karnej podlega ten tylko, kto popełnia czyn zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia.”
Ustawy ustala sejm
Należy zobaczyć od kiedy obowiązuje ustawa ( można określić czas zakończenia ustawy, ale w praktyce jest to rzadko spotykane, np. na czas epidemii – ustawy epizodyczne)
Ustawa przestaje obowiązywać jeżeli uchyli ją nowa ustawa
Kodeks ma tą wagę co inne ustawy chodzi tylko o budowę, składa się z części ogólnej i szczegółowej
Przestępstwa – zachowania mające ładunek społecznej szkodliwości (dokonuje oceny się oceny, że ten czyn jest szkodliwy – co jest substratem przestępstwa)
Prawo karne nie jest w stanie uregulować wszystkiego i nie nadaje się do regulowania wszystkich czynów szkodliwych społecznie.
Czy czyn może być na liście przestępstw a nie mieć cech społecznej szkodliwości?
Czy czyn może nie być na liście przestępstw a mieć cechy społecznej szkodliwości?
Ad. 1
Stare przestępstwa, np. spekulacja (PRL) – nabycie a potem sprzedaż z zyskiem oraz nabycie z zamiarem sprzedaży
Posiadanie waluty w PRL – zakaz posiadania waluty obcej w pewnym momencie odpadła szkodliwość czynu
Coś może być na liście, ale w wyjątkowych wypadkach nie mają cech społecznej szkodliwości
Pomyłka ustawodawcy
Ad. 2
Są czyny społecznie szkodliwe, ale dozwolone
Rysuje się zjawisko, dokonujemy oceny (tworzy się „nowe przestępstwo”) np. dopalacze -> ustawodawca nie nadąża z zapisami ustawy
Brak świadomości ustawodawcy – realizuje się jakieś zachowanie, o którym nie wiemy czy jest szkodliwe społecznie
Kontratyp – okoliczność wyłączająca bezprawność. Można wyróżnić ustawowy i pozaustawowy. Decydują o wyłączeniu odpowiedzialności karnej. #wyłączanie odpowiedzialności
Np. obrona konieczna przy zamachu
Warunki konieczne – zamach musi być:
bezpośredni – (natychmiastowy związek działania jednej i drugiej osoby), pochodzi tylko i wyłącznie od człowiek, musi być związany z moją reakcją, istotna jest bliskość czasowa,
rzeczywisty – mam broń i planuję napad; udaję, że mam broń, ale to dalej dokonywanie napadu,
bezprawny – jeżeli policjant bezprawnie użyje/ nadużyje siły; prawny np. podczas zamachu na mienie.
Dopiero po spełnieniu tych warunków przysługuje prawo do obrony koniecznej (konieczna->do odparcia zamachu), korelacja między środkami a moją ekspresją.
Np. stan wyższej konieczności – każde niebezpieczeństwo pochodzące od zwierząt, sił przyrody.
Mam prawo zareagować, gdy jest niebezpieczeństwo, które grozi
Mogę poświęcić jedno dobro kosztem drugiego dobra (np. zbicie szyby, żeby wynieść laptopa w przypadku pożaru), jeżeli niebezpieczeństwa nie można było uniknąć (dobro poświęcane nie może mieć wartości wyższej)
Życie za życie – np. dwie osoby wypływają i łódź zaczyna tonąć, jedna osoba wyrzuca drugą – wolno -> życia mają równe wartości
Granice zachowań prawnych w ramach określonego obowiązku (zapisane w ustawie).
Zachowania przyjęte zwyczajowo – zawiera formalne cechy przestępstwa, ale ze względów przyjętych kulturowo – akceptowalny (np. fajerwerki podczas sylwestra).
Zgoda pokrzywdzonego – musi być konkretna w treści i formie wyrażającej wolę, są dobra, na które wyrażając zgodę nie mam prawa tego robić (nie mogę wyrażać na nie zgody).
Jeżeli dziecko poczęstuje obcą osobę na jej prośbę, to nie jest to przestępstwo, bo taki jest wzorzec wychowania, ale nie mam prawa wymienić z dzieckiem wartościowej rzeczy (np. rower za cukierki).
10.12.2016
Odpowiedzialność karna musi mieć 2 cechy:
formalny (ustawodawca określa, że dany czyn jest przestępstwem),
społecznie szkodliwy (materialny).
W niektórych wypadkach wszczęcie procedury prawnej jest nieopłacalne (brak odpowiedzialności, bo czyn ma znikome znamiona społecznej szkodliwości). O wykroczeniach lub przestępstwach decyduje cecha społecznej szkodliwości, jej intensywność wpływa na podjęcie lub niepodjęcie działań w celu ukarania.
Przestępstwo materialne (skutkowe) – zdarzenie musi spowodować określony skutek
Przestępstwo formalne – nie wymaga żadnego skutku (np. jazda na rowerze pod wpływem alkoholu, gdy nic się nie stało nie nastąpił skutek).
Przestępstwa z działania
Teoria obiektywnego związku (ciąg przyczynowo-skutkowy) – co jest przyczyną? Przyczyną jest ta, której gdyby nie było, skutku by nie było. Zarzut: prowadzi do zbyt dalekich przyczyn, nie szuka odpowiedzialności.
Adekwatny (przeciętny związek przyczynowy – dochodzi się do bliższej przyczyny . Teoria próbuje odpowiedzieć kto za to odpowiada?
Nałożenie przyczyny na odpowiedzialność daje znamiona przestępstwa.
Przestępstwa z zaniechania
Gdy ktoś nie przerwał związku przyczynowego, a potrafi i może to zrobić.
Czy można zobaczyć coś, czego nie ma? Można stwierdzić, że jest coś czego nie ma, ale nie można tego zobaczyć. Można zobaczyć dopełniającą się rzeczywistość.
Jakie środki wprowadzić za odpowiedzialność? Można je zaostrzyć lub załagodzić.
Bezprawność , społeczna szkodliwość, połączenie przyczyn i skutków, zarzut umyślności
Zarzut umyślności, ocena podmiotowa sprawcy:
Art. 7 KK
Od lat 3 – zbrodnia
zbrodnie można popełnić tylko umyślnie,
występek można popełnić również nieumyślnie jeśli ustawa tak stanowi, jeśli ustawa tak nie stanowi nie ma odpowiedzialności karnej (ewentualnie cywilna),
Wykroczenia można popełnić umyślnie lub nieumyślnie, chyba że ustawa przewiduje, że jest popełniany umyślnie.
Cel świadczy o umyślności – kradzież jest tylko umyślna inaczej byłby to błąd logiczny.
Występek nie może być nieumyślny – w danym miejscu i czasie nieakceptowalny (art. 52 KK), to nie jest wykroczenie formalne, musi być skutek.
Zamiar bezpośredni
Zamiar (ewentualis) – ktoś godzi się na to, że w wyniku danego czynu ktoś może ucierpieć.