ATF Dingo
ATF Dingo – niemiecki opancerzony pojazd wojskowy, zbudowany na podwoziu Unimoga, produkowany przez przedsiębiorstwo Krauss-Maffei Wegmann. Pojazd zapewnia ochronę przed wybuchem min lądowych, ogniem broni strzeleckiej, odłamkami artyleryjskimi oraz zagrożeniami ABC.
Ehrhardt E-V/4
Samochód pancerny Ehrhardt E-V/4 – niemiecki ciężki samochód pancerny z okresu I wojny światowej.
W 1915 roku dowództwo armii niemieckiej zamówiły w firmach trzy prototypy samochodów pancernych, jedną z tych firm była wytwórnia samochodów Heinrich Ehrhardt Automobilewerke AG w Zella-Mehlis, w której opracowano samochód pancerny na podwoziu samochodu ciężarowego typu E-V/4 i opancerzony płytami walcowanymi z firmy Friedrich Krupp AG.
W 1916 roku prototyp tego samochodu włączono w skład doświadczalnego oddziału samochodów pancernych, w którego składzie wziął udział w walkach na terenie Rumunii.
W 1917 roku zamówiono 12 samochodów tego typu, które oznaczono jako Ehrhardt M 1917. Samochody seryjne różniły się od prototypu m.in. miały ruchomą wieżę, ulepszone opancerzenie, a także były wyposażone w radiostację. Samochody te znalazły się w utworzonych specjalnie sześciu plutonach samochodów pancernych, w każdym z nich znalazły się ta samochody pancerne. Plutony włączono do walki, w których uczestniczyły do momentu zakończenia I wojny światowej.
Jeszcze w 1917 roku zamówiono kolejną serię samochodów w ilości 20 sztuk, których budowę zakończono dopiero w 1919 roku, już po zakończeniu I wojny światowej. Samochody te oznaczono jako Erhardt M 1919 i różniły się od samochodów M 1917 gorszej jakości opancerzeniem.
Użycie - Wojska niemieckie
Samochody pancerne Erhardt E-V/4 znalazły się na wyposażeniu armii niemieckiej w składzie specjalnie utworzonych plutonów samochodów pancernych. Brały udział w działaniach wojennych armii niemieckiej w Europie.
Fennek
Fennek – czterokołowy bojowy wóz rozpoznawczy produkowany przez niemieckie zakłady Krauss-Maffei Wegmann oraz holenderskie zakłady Defence Vehicle Systems. Fennek nosi nazwę fenka (małego lisa pustynnego). Pojazd został stworzony na potrzebę Bundeswehry oraz armii holenderskiej w celu zastąpienia używanych przez nie wozów rozpoznawczych starszego typu.
To najmniejszy reprezentant rodziny psowatych, jego cechy charakterystyczne to wielkie uszy i oczy, taki też jest najnowszy bojowy wóz rozpoznawczy Holenderskich i Niemieckich sił zbrojnych. W języku niemieckim, Fennek ma jeszcze jedno znaczenie, można to odczytać jako "lis pustyni", a to słynny przydomek, jaki nosił dowódca korpusu ekspedycyjnego Afrika Korps, feldmarszałek Erwin Rommel.Kres Zimnej Wojny, oraz misje pokojowe, w których przyszło europejskich armią brać udział w latach 90. przyniósł zmianę oczekiwań wobec wozów bojowych. Przed upadkiem muru berlińskiego, wszelkie wymagania dla pojazdów kreślono pod kątem dużego konfliktu pancernego z Układem Warszawskim, nie wiązała się z tym (poza wyjątkami) tzw. "mobilność strategiczna", czyli łatwość przerzutu droga powietrzną.
Kfz.13
Maschinengewehrkraftwagen to seria rozpoznawczych samochodów pancernych z początkowego okresu wojny, produkowanych w Niemczech w latach 1932 – 1934.
Produkowane były przez zakłady Daimler-Benz na podwoziu samochodu osobowego Adler. Wyprodukowano 174 pojazdów Kfz.13 i 40 samochodów Kfz.14.
Samochody nie posiadały górnego pancerza, ani wieżyczki, grubość pancerza wynosiła do 8 mm. Napędzane były silnikiem benzynowym Adler o pojemności 2900 cm³ i mocy 60 KM (44 kW), co dawało im maksymalną prędkość na drodze do 70 km/h. Ich zasięg wynosił około 300 km.
Samochód Kfz.13 uzbrojony był w karabin maszynowy MG13 lub MG34 kal. 7,92 mm. Załoga 2 ludzi (dowódca i kierowca).
Wersja Kfz.14 nie posiadała uzbrojenia, ale wyposażona była w radiostacje. Załoga 3-osobowa (dowódca, kierowca, radiotelegrafista).
Leichter Panzerspahwagen
Leichter Panzerspähwagen (niem.: "lekki opancerzony wóz rozpoznawczy") to seria samochodów pancernych z napędem na cztery koła, produkowanych w Niemczech w latach 1935 – 1944.
Warianty :
Sd.Kfz.221
Pierwszy model. Uzbrojony tylko w karabin maszynowy MG 34 z załogą dwuosobową. Opancerzenie miało grubość 8 mm.
Sd.Kfz.222
Model uzbrojony dodatkowo w działko 20 mm KwK 30L/55 obsługiwane przez trzeciego członka załogi. Grubość pancerza zwiększona do 14,5 mm.
Sd.Kfz.223
Odmiana 221 z różnymi odmianami radiostacji i antenami zamontowanymi na zewnątrz pojazdu.
Luchs
Luchs (niem. Ryś) – niemiecki ośmiokołowy pływający bojowy wóz rozpoznawczy, w służbie od 1975 roku. Bundeswehra posiada 408 sztuk tego pojazdu.
Pojazd uzbrojony jest w armatę automatyczną Rheinmetall MK 20 Rh 202 kalibru 20 mm (zastosowaną również w transporterach opacerzonych Marder 1) oraz karabin maszynowy MG3 kalibru 7,62 mm. Część pojazdów Luchs ma być zastąpiona nowszymi pojazdami Fennek. W 2012 roku w służbie mają pozostać 132 pojazdy Luchs.
Schwerer Panzerspähwagen
Schwerer Panzerspähwagen - seria 6- i 8-kołowych opancerzonych pojazdów rozpoznawczych, powstałych w latach 30. i 40. XX wieku w Niemczech.
Modele :
Schwerer Panzerspähwagen (6-Rad) (lata produkcji 1932-1936).
Schwerer Panzerspähwagen (8-Rad) (lata produkcji 1936-1945), w tym seria Sd.Kfz.234
Schwerer Panzerspähwagen (6-Rad)
Schwerer Panzerspähwagen (6-Rad) - seria 6-kołowych opancerzonych pojazdów rozpoznawczych klasy Schwerer Panzerspähwagen, powstałych w latach 30. XX wieku w Niemczech.
Historia bojowa
Pojazdy typuSd.Kfz. 231 (6-Rad) były wykorzystywane przez Wehrmacht w początkowym okresie II wojny światowej do działań rozpoznawczych w Polsce oraz w kampanii francuskiej. Znajdowały się na wyposażeniu batalionów rozpoznawczych, lecz z powodu słabego opancerzenia i przywiązania do dróg (brak napędu na wszystkie koła) wiele z nich zostało zniszczonych, a model ten został wyparty przez inne konstrukcje, zwłaszcza Achtrad.
Schwerer Panzerspähwagen (8-Rad)
Schwerer Panzerspähwagen (8-Rad) - seria niemieckich 4-osiowych rozpoznawczych samochodów opancerzonych klasy Schwerer Panzerspähwagen: Sd.Kfz. 231 / 232 / 233 /263 (8-Rad), używanych przez Wehrmacht w czasie II wojny światowej. Pojazdy te zastąpiły wcześniejsze 3-osiowe konstrukcje typu Sd.Kfz. 231 (6-Rad) i podobne.
Historia bojowa
Pojazd zaczął zastępować modele 3-osiowe w batalionach rozpoznawczych w 1938 roku. Używany był powszechnie w Wehrmachcie przez cały okres II wojny światowej.
O żywotności jego konstrukcji może świadczyć fakt, że w czasie II Bitwy pod El Alamein (i odwrotu do Marsa el Brega) stracono tylko 4 z 15 jednostek, podczas gdy przetrwało tylko 64 z 283 czołgów niemieckich.
Sd.Kfz.234
Sd.Kfz.234 - seria niemieckich 8-kołowych, ciężkich samochodów pancernych produkowanych w latach 1943-1945.
Samochód posiadał silnik wysokoprężny typu Tatra 103 chłodzony powietrzem. Wyprodukowano zaledwie 510 samochodów tej serii. Na drodze mogły osiągać duże prędkości a w terenie radziły sobie niewiele gorzej niż pojazdy gąsienicowe.
Sd.Kfz. 234/4
Sd.Kfz. 234/4, Schwere Panzerspähwagen (7,5 cm PaK 40) – niemieckie samobieżne działo przeciwpancerne na podwoziu samochodu pancernego z okresu II wojny światowej .
Samobieżne działa przeciwpancerne Sd.Kfz. 234/4 były wprowadzane systematycznie do uzbrojenia dywizjonów przeciwpancernych od grudnia 1944 roku. Brały one udział w walkach do zakończenia II wojny światowej.