Próbując zrozumieć, dlaczego w Polsce jest reżim bezkarnych morderców, musiałem cofnąć
się do czasów rewolucji żydowskiej w Rosji. Wielu z Szacownych Czytelników będzie
oburzona tym stwierdzeniem, jednak ja mam poważne dowody na poparcie tezy o rewolucji
żydowskiej w Rosji w 1917 roku. Obecne czasy tylko potwierdzają postawioną tezą mając na
uwadze element własności w Rosji w kwestii surowców naturalnych i stylu gangsterskiego
uprawiania polityki. Zgadzasz się na nasze warunki albo masz propozycję nie do odrzucenia.
To nie ma nic wspólnego z cywilizacją chrześcijańską, a tym bardziej cywilizacją Europejską
większości krajów. Mało tego śmiem twierdzić, że agresja tego reżimu żydowskiego zwanego
powszechnie bolszewizmem, która miała miejsce w 1939 roku faktycznie była podyktowana
ochroną rzekomych Rosjan. Tutaj chodziło stricte o ochronę ludności narodowości
żydowskiej z pominięciem rdzennych Słowian, aby w dalszym etapie planu wróciła ta
diaspora do Polski i przejęła władzę w Polsce, którą sprawuje do dnia dzisiejszego.
Powracając jednak do Polski, wielu moich przyjaciół nie mogło zrozumieć tak zresztą jak i ja,
dlaczego Prezydentem Polski jest utajniony żyd A. Kwaśniewski, gdy tymczasem Polska to
kraj w większości katolicki. Nigdy nie byłem antysemitą, a historię o Judeopoloni
traktowałem pół żartem. Uważałem, że to przypadek i dziwny zbieg okoliczności polegający
na niedojrzałości politycznej Polaków. Jednak gdy Komorowski z polecenia Prezydenta
wrogiego mocarstwa przejął władzę w mojej ukochanej Ojczyźnie, a ja zostałem bezprawnie
aresztowany w rzekomo katolickim kraju z Krzyżem w ręku na Krakowskim Przedmieściu w
Warszawie, a po wyjściu dowiedziałem się z prasy podobno Polskiej, że Komorowskiego
rodzina to mordercy z MBP, postanowiłem zainteresować się sprawą dla mnie i wszystkich
Polaków. Otóż Ameryki nie odkryłem twierdząc, że rewolucję październikową w Rosji w
1917 wywołali żydzi i ich sprzymierzeńcy. Takiej historii jednak w szkole podstawowej nie
uczyłem się. Dogłębne zrozumienie historii zawsze było najlepszym przewodnikiem do
zrozumienia teraźniejszości i przewidywania przyszłości. Dlatego też w czasach kryzysu,
ludzie są najbardziej zainteresowani pytaniami historycznymi, gdy przyszłość wydaje się
niepewna. Wraz z upadkiem władzy komunistycznej w Związku Radzieckim w latach 1989-
91 czytaj: Związku Żydowskim, wraz z Rosjanami narodziła się walka o zbudowanie nowego
porządku na gruzach starego, kwestie historyczne stały się jakże aktualne. Na przykład, wielu
zastanawia się, jak bolszewikom, jako małemu ruchowi kierowanemu naukami filozofa
społecznego, niemieckiego żyda, Karola Marksa, udało się przejąć kontrolę nad imperialną
Rosją, nakładając okrutny i despotyczny reżim na ludzi ? W ostatnich latach, żydzi na całym
świecie wyrazili poważne obawy o widmo antysemityzmu w krajach byłego Związku
Radzieckiego. W nowej erze i niepewności powiedziano, że uczucia nienawiści i wściekłości
wobec Żydów są stłumione i mogą na nowo odżyć. Według sondażu opinii publicznej
przeprowadzonego w Rosji w 1991 roku, większość Rosjan chciało aby wszyscy Żydzi
opuścili ich kraj. Ale właśnie, dlaczego antyżydowskie uczucia są tak powszechne wśród
narodów byłego Związku Radzieckiego? Dlaczego tak wielu Rosjan, Polaków, Ukraińców,
Litwinów i innych narodowości przypisują żydom ich nieszczęścia? Jest to „Temat Tabu”
więc do tematu ! Chociaż oficjalnie żydzi nigdy nie stanowili więcej niż 5% ogółu ludności w
Rosji, stanowili bardzo nieproporcjonalną i decydującą rolę w pierwszych dniach rządów
bolszewickich i skutecznie dominowali rząd radziecki we wczesnych latach po rewolucji
październikowej. Historycy wolą ignorować ten problem od lat. Faktom jednak nie można
zaprzeczyć. Z chlubnym wyjątkiem Lenin – Władimir Uljanow, większość z czołowych
komunistów, którzy przejęli kontrolę nad Rosją w 1917/20 byli Żydami. Lew Trocki to Lew
Bronstein który był przywódcą Armii Czerwonej i przez jakiś czas był odpowiedzialny za
Sprawy Zagraniczne Sowietów. Jakow Swierdłow to Jankiel Solomon, był zarówno
sekretarzem Komitetu Wykonawczego partii bolszewickiej i jako przewodniczący
Centralnego Komitetu Wykonawczego – szefem rządu radzieckiego. Grigorij Zinowiew to
Owsiej-Gerszen Aronowicz Radomyslsky, a także nazywał się Hirsz Apfelbaum stał na czele

Międzynarodówki Komunistycznej tzw. Kominternu, centralnej agencji za szerzenie
rewolucji w innych krajach. Inni ważni Żydzi komisarz Minister d/s do prasy, Karol Radek to
Karol Sobelsohn, komisarz Minister spraw zagranicznych Maksym Litwinow to Meir Henoch
Mojszewicz Wallach-Finkelstein, Lew Kamieniew to Lew Rosenfeld i oczywiście Mojżesz
Uricki. Lenin był z pochodzenia rosyjskim Kałmukiem, ale był w części pochodzenia
żydowskiego. Jego dziadek ze strony matki, Izrael Alexander Blank, był ukraińskim żydem,
który później został ochrzczony w Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej. Matka Lenina nazywała
się Maria Alexandrowna Blank. W internacjonalistycznym stylu, Lenin oglądał etniczne lub
kulturowe lojalności podobno z pogardą, jednak miał on „trochę” szacunku dla własnych
rodaków określonych w tzw. “inteligent rosyjski” którego zdefiniował że: “jest prawie zawsze
Żydem, czy ktoś kto ma krew żydowską w żyłach”. Podczas przejęcia władzy przez
komunistów w Rosji, udział Żydów był decyzyjny. Dwa tygodnie przed “rewolucją
październikową” z 1917 roku tej bolszewickiej, Lenin zwołał tajne spotkanie w Sankt
Petersburgu (Piotrogród), w którym główni przywódcy partii bolszewickiej Centralnego
Komitetu podjęli brzemienną w skutkach decyzję przejęcia władzy przemocą. Z dwunastu
ludzi, którzy wzięli udział w tym spotkaniu przełomowym było czterech Rosjan w tym Lenin,
jeden Gruzin – Stalin, Polak – Dzierżyński i sześciu Żydów. Na bezpośrednie działanie
polegające na kierowanie w przejęciu władzy, ” Biuro Polityczne” wybrało siedmiu
mężczyzn. Składało się z dwóch Rosjan – Lenin i Bubnow, jeden z Gruzin – Stalin, i czterech
żydów tj. Trocki, Sokolnikow, Zinowiew i Kamieniew. Jednocześnie, Komitet Petersburga
(Piotrogrodu) – którego „prezesem” był Trocki – założył “Komitet Wojskowo-Rewolucyjny”
składający się z osiemnastu członków, w celu zakończenia przejęcia władzy. Zawierał on
ośmiu Rosjan, jednego z Ukraińca, jednego Polaka, jednego rasy kaukaskiej oraz siedmiu
Żydów. Wreszcie nadzór nad organizacją powstania, bolszewicki KC ustanowił
“Rewolucyjne Centrum Wojskowe” w celu dowodzenia operacyjnego partii. Składała się ona
z jednego Rosjanina Bubnowa, jednego Gruzina – Stalina, Polaka – Dzierżyńskiego i dwóch
Żydów; Swierdłowa i Urickiego. Dobrze poinformowani obserwatorzy, zarówno wewnątrz
jak i poza Rosją, przyjęli do wiadomości w tym czasie, że kluczową rolę odegrali żydzi w
rewolucji. Winston Churchill, na przykład, ostrzegł w artykule opublikowanym w 08 luty
1920 wydanym w Illustrated Sunday Herald, że bolszewizm to “spisek na całym świecie do
obalenia cywilizacji i odtworzenia społeczeństwa na podstawie zatrzymania rozwoju
gospodarczego, z zazdrości złośliwości i niemożliwej równości. “Wybitny brytyjski historyk i
polityczny przywódca tak kontynuował: Nie ma powodu do wyolbrzymiania roli odegranej w
tworzenie bolszewizmu i rzeczywistym doprowadzeniu do rewolucji rosyjskiej przez
międzynarodowych Żydów, w większości ateistów. Jest to z pewnością bardzo duże
prawdopodobieństwo i przewyższa wszystkie inne tezy. Z zauważonym wyjątkiem Lenina,
większość czołowych postaci są Żydami. Tak więc Gieorgij Cziczerin, czysty Rosjanin, jest
przyćmiony przez jego podwładnego Maksima Litwinowa, właściwe nazwisko: Meir Henoch
Mojszewicz Wallach-Finkelstein, oraz wpływu Rosjan jak Nikołaj Bucharin lub Anatolij
Łunaczarski nie można porównać do mocy Trockiego czy Zinowiewa dyktatora Czerwonej
Cytadeli Piotrogródu, lub z Krasinem albo Radkiem i innymi żydami. W radzieckich
instytucjach dominacja Żydów jest jeszcze bardziej zadziwiająca. I tak najważniejsze, jeśli nie
podstawowe, w systemie terroryzmu społecznego stosowanego przez Czeka Wszechrosyjska
Komisja Nadzwyczajna do Walki z Kontrrewolucją i Sabotażem została podjęta przez samych
Żydów, a w niektórych istotnych spraw przez Żydówki. (…) Oczywiście, nie należy mówić,
że najbardziej intensywnymi namiętnościami zemsty zostali oni zachwyceni bardziej od
samych Rosjan. David R. Francis, US ambasador w Rosji ostrzegł, w depeszy do
Waszyngtonu w styczniu 1918 roku: “bolszewicy tutaj, z których to większość Żydów i 90%
z nich to wygnańcy którzy powrócili do Rosji, lub w innego kraju, ale są internacjonalistami i
starają się wywołać rewolucję społeczną na świecie. ” Ambasador Holandii w Rosji,

Oudendyke, czynił to samo w kilka miesięcy później: “Jeśli bolszewizm nie zostanie zabity w
zarodku natychmiast, jest przeznaczony do rozpowszechniania się w takiej lub innej formie w
krajach Europy i na całym świecie, jak to działanie zorganizowane i prowadzone przez
Żydów, którzy nie mają obywatelstwa i których głównym celem jest zniszczenie dla własnych
korzyści istniejącego porządku rzeczy “. “Rewolucja bolszewicka”, oświadczył czołowy
dziennik amerykańskiej wspólnoty żydowskiej w 1920 roku, “w dużej mierze jest wytworem
myśli żydowskiej, ich niezadowolenia i Żydzi starają się, aby ich samych odbudować”. To
pierwsza cześć z przygotowanych publikacji na temat „TABU”