23.04.2013r.
Jednym z warunków skargi kasacyjnej jest przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie.
Co to są podstawy kasacyjne? Wynika to z postanowień art. 398 (3):
Art. 398 (3).
ż1. Skargę kasacyjną strona może oprzeć na następujących podstawach:
1) naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie,
2) naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
ż2. Prokurator Generalny może oprzeć skargę kasacyjną na podstawach określonych w ż 1, jeżeli przez wydanie orzeczenia doszło do
naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego, Rzecznik Praw Obywatelskich - jeżeli przez wydanie orzeczenia doszło do
naruszenia konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela, a Rzecznik Praw Dziecka - jeżeli przez wydanie orzeczenia
doszło do naruszenia praw dziecka.
ż3. Podstawą skargi kasacyjnej nie mogą być zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów.
Można ogólnie powiedzieć, że podstawą skargi kasacyjnej jest naruszenie przepisów prawa. To
naruszenie przepisów prawa może mieć różnorodną postać. Przede wszystkim może ono polegać
na niezastosowaniu obowiązującego przepisu, obowiązującej normy prawnej, sąd nie wziął pod
uwagę przy rozstrzygnięciu przepisu - z różnych przyczyn, nie wiedział, zapomniał, etc.
Może również polegać na tym, że sąd zastosował przepis nieistniejący w rzeczywistości. Zachodzi to
najczęściej, gdy sąd zastosuje przepis już nieobowiązujący. Zmiana ustawodawstwa, która
następuje w ostatnich latach w Polsce, ta inflacja ustawodawcza, powoduje że wszyscy prawnicy
mają kłopoty z opanowaniem materiału normatywnego. Spotykamy te błędy w pracach
magisterskich, w pracach doktorskich, więc to wszystkim się zdarza, prawo jest niestabilne.
Naruszenie przepisów prawa może również polegać na błędnej jego wykładni, a więc chodzi tu o
niewłaściwe zrozumienie sensu treści przepisu. Przyczyny tego zjawiska są różnorodne. Z jednej
strony mogą leżeć po stronie nieumiejętności właściwej wykładni przepisów, zastosowania tych
wszystkich zasad wykładni, których uczymy się przez cały okres studiów, wreszcie mogą tkwić te
błędy w samym przepisie, zwłaszcza gdy przepis jest niejasny co do swej treści i może być różnie
interpretowany przez różne osoby. Często wykładnia przepisów nasuwa tak daleko idące trudności,
że odwołujemy się np do zasad racjonalnego ustawodawcy, bo już nie ma innego instrumentu
wykładni, który pozwoli rozwikłać treść tego przepisu.
Naruszenie przepisów prawa polega wreszcie na błędzie subsumcji  podciągnięcie ustalonego
stanu faktycznego pod określony stan faktyczny hipotezy danej normy prawnej - na tym tle również
mogą pojawiać się wątpliwości.
To są trzy najważniejsze postacie naruszenia przepisów prawa, jako podstawy skargi kasacyjnej.
Można powiedzieć, że to naruszenie prawa można podzielić na błędy w orzekaniu, jak i błędy
dotyczące postępowania (naruszenia przepisów postępowania).
Przy każdej podstawie kasacyjnej, przy każdym zarzucie naruszenia prawa, muszą to być zarzuty
dotyczące przepisów prawa. Podstawą skargi kasacyjnej nie mogą być zarzuty co do ustaleń
faktycznych.
Sąd kasacyjny opiera bowiem swoje orzeczenie na podstawie stanu faktycznego ustalonego przez
sąd II instancji, a również częściowo I instancji, nie może w tym zakresie prowadzić żadnego
postępowania. O ile w postępowaniu apelacyjnym można dopuścić nowości, można prowadzić
postępowanie dowodowe, można ustalać pewne okoliczności faktyczne odmiennie niż to działo się
przed sądem I instancji, o tyle SN do faktów zniżyć się nie może, ustawa mu tego wyraz
nie zabrania
 zatem tylko przepisy prawa, żadne ustalenia faktyczne.
Podstawą skargi kasacyjnej nie mogą być zarzuty dotyczące oceny dowodów  że sąd błędnie
ocenił zgromadzone w sprawie dowody.
Formując podstawy skargi kasacyjnej, czego dokonuje skarżący, te zarzuty kasacyjne muszą być
skonkretyzowane przez podanie, który przepis prawa został naruszony. Nie można ogólnie
powoływać się na zasady postępowania cywilnego czy prawa cywilnego, trzeba wskazać konkretny
przepis ustawy, który zdaniem skarżącego naruszył, czy też jak niektórzy piszą  obraził sąd II
instancji.
Trzeba również w skardze napisać, na czym polega naruszenie tego przepisu.
Warto zwrócić uwagę na drugą podstawę skargi kasacyjnej  naruszenie przepisów postępowania,
jeżeli mogło to mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Dochodzenie na tej podstawie jest niezwykle trudne, trzeba bowiem dodatkowo wykazać, że to
uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy. Trzeba wykazać, że gdyby sąd II instancji nie
naruszył tego przepisu, wówczas rozstrzygnięcie byłoby inne.
Kolejnym elementem skargi kasacyjnej jest wniosek o uchylenie lub uchylenie i zmianę orzeczenia z
oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia i zmiany. Ten element skargi kasacyjnej wymienia art.
398 (4).
Art. 398 (4).
ż1. Skarga kasacyjna powinna zawierać:
1) oznaczenie orzeczenia, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w całości czy w części,
2) przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie,
3) wniosek o uchylenie lub uchylenie i zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia i zmiany.
ż2. Oprócz wymagań przewidzianych w ż 1, skarga kasacyjna powinna zawierać wniosek o przyjęcie do rozpoznania i jego
uzasadnienie.
ż3. Ponadto skarga kasacyjna powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma procesowego, a w sprawach o prawa
majątkowe powinna zawierać również oznaczenie wartości przedmiotu zaskarżenia. Do skargi kasacyjnej dołącza się także dwa jej
odpisy przeznaczone do akt Sądu Najwyższego oraz dla Prokuratora Generalnego, chyba że sam wniósł skargę.
Wniosek ten nazywamy wnioskiem kasacyjnym.
Z tego przepisu wynika, że wniosek kasacyjny może opiewać na uchylenie zaskarżonego orzeczenia,
czyli na jego kasację, albo uchylenie i zmianę, czyli kasację i wydanie orzeczenia merytorycznego,
co do meritum  reformatoryjnego.
Zasadniczo SN wydaje orzeczenia kasatoryjne.
Kiedy wniosek kasacyjny powinien opiewać na kasację wyroku, a kiedy na jego zmianę?
Tutaj trzeba pamiętać o następującej zasadzie  wniosek kasacyjny w takiej czy innej wersji
powinien nawiązywać, być adekwatny, do podstaw kasacyjnych. Jeżeli skarga kasacyjna oparta jest
na zarzucie naruszenia prawa materialnego, to wówczas wniosek kasacyjny powinien opiewać na
zmianę, czyli wydanie orzeczenia reformatoryjnego.
Jeżeli natomiast podstawą skargi kasacyjnej jest naruszenie prawa postępowania, czyli prawa
procesowego, to wówczas wniosek kasacyjny powinien opiewać na uchylenie zaskarżonego
wyroku.
Jeżeli wniosek jest oparty na jednej i na drugiej podstawie, to właściwe jest sformułowanie
wniosku o uchylenie zaskarżonego wyroku.
Jeżeli przedmiotem zaskarżenia będzie tylko postanowienie, to podstawą skargi kasacyjnej będzie
naruszenia prawa procesowego i w efekcie powinien wniosek kasacyjny opiewać na uchylenie
zaskarżonego postanowienia.
Istotne jest zatem powiązanie podstaw kasacyjnych z wnioskiem kasacyjnym.
Granice skargi kasacyjnej
Zakreślają one zakres orzekania przez SN. Mówiliśmy o granicach wyrokowania, które zakreśla
sądowi powód, mówiliśmy o granicach apelacji, które zakreśla skarżący i teraz mówimy o granicach
skargi kasacyjnej, którą zakreśla skarżący  wyznacza SN zakres rozstrzygnięcia.
Jeżeli chodzi o te granice skargi kasacyjnej, to tutaj podstawowe znaczenie ma art. 398 (13):
Art. 398 (13).
ż1. Sąd Najwyższy rozpoznaje skargę kasacyjną w granicach zaskarżenia oraz w granicach podstaw; w granicach zaskarżenia bierze
jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania.
ż2. W postępowaniu kasacyjnym nie jest dopuszczalne powołanie nowych faktów i dowodów, a Sąd Najwyższy jest związany
ustaleniami faktycznymi stanowiącymi podstawę zaskarżonego orzeczenia.
ż3. Skarżący może przytoczyć nowe uzasadnienie podstaw kasacyjnych.
Tak sformułowany przepis oznacza, że granice skargi kasacyjnej zakreśla wnoszący skargę kasacyjną
przez sformułowanie podstaw kasacyjnych i wniosku kasacyjnego, a więc jeżeli skarżący zarzuci
orzeczeniu sądu II instancji naruszenie określonego przepisu prawa, to SN będzie badał tylko tę
kwestię. Nie może natomiast zająć się innym przepisem, nawet gdyby z okoliczności sprawy
wynikało, że inny przepis także został naruszony.
SN z urzędu może jedynie wziąć pod uwagę nieważność postępowania.
Jeżeli chodzi o granice podmiotowe skargi kasacyjnej, a więc o wypadek, kiedy wyrokiem objętych
jest kilku współuczestników po jednej bądz
po drugiej stronie, a skargę kasacyjną wnieśli tylko
niektórzy z nich, albo skargę kasacyjną wniesiono przeciwko niektórym, to te zagadnienia kształtują
się tak samo jak w postępowaniu apelacyjnym, nie będziemy zatem się powtarzać.
Przebieg postępowania kasacyjnego
Tutaj istotne jest to z jakim momentem rozpoczyna się postępowanie kasacyjne. Otóż
postępowanie kasacyjne rozpoczyna się z momentem wniesienia skargi kasacyjnej. Skargę
kasacyjną wnosimy do sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie, adresując je do SN.
Skoro postępowanie kasacyjne rozpoczyna się z momentem wniesienia skargi kasacyjnej, to
musimy przyjąć, że rozpoczyna się ono przed sądem II instancji.
Pierwszy etap tego postępowania:
Sąd II instancji wzywa skarżącego do ewentualnego uzupełnienia braków formalnych tej skargi,
może skargę również odrzucić, jeśli nie spełnia ono konstytutywnych elementów (na to
postanowienie przysługuje zażalenie do SN).
W trakcie tego postępowania sąd II instancji doręcza odpis skargi stronie przeciwnej, która może w
ciągu dwóch tygodni od doręczenia jej skargi, wnieść do sądu II instancji odpowiedz
na skargę
kasacyjną.
W dalszym etapie, po upływu terminu do wniesienia odpowiedzi na skargę, sąd II instancji
niezwłocznie przedstawia skargę kasacyjną i te odpowiedzi, wraz z aktami sprawy, SN.
Po wpłynięciu tej skargi do SN, oczywiście to II stadium jest aktualne wtedy, gdy sąd II instancji nie
odrzucił skargi kasacyjnej, SN dokonuje ponownej oceny tej skargi pod względem jej
dopuszczalności. Stosownie do wyników badania może albo tę skargę odrzucić, albo zwrócić ją
sądowi II instancji aby ten wszczął to postępowanie, które ma na celu uzupełnienie braków
formalnych skargi kasacyjnej. To jest II etap postępowania. Do tej pory nie jest rozpoznawana
kwestia zasadności skargi.
Jeżeli SN nie odrzuci skargi kasacyjnej, czyli skarga kasacyjna jest dopuszczalna, przystępujemy do
III etapu postępowania kasacyjnego, w którym SN rozstrzyga czy przyjąć skargę do rozpoznania, czy
też nie.
Ta decyzja nie odnosi się już w żaden sposób do warunków dopuszczalności. SN przyjmuje skargę
do rozpoznania w 4 wypadkach:
1) jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne,
2) jeżeli istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów,
3) jeżeli zachodzi nieważność postępowania,
4) jeżeli skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
To jest tzw. przedsąd.
Te wypadki wymienione są w art. 398 (9).
Rozstrzygnięcie o przyjęciu albo odmowie przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania SN orzeka na
posiedzeniu niejawnym w składzie jednego sędziego.
Art. 398 (9).
ż1.Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania, jeżeli:
1) w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne,
2) istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie
sądów,
3) zachodzi nieważność postępowania lub
4) skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
ż2. O przyjęciu lub odmowie przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania Sąd Najwyższy orzeka na posiedzeniu niejawnym.
TK uznał, że ostatnie zdanie art. 398 (9)  Postanowienie nie wymaga pisemnego uzasadnienia - jest niezgodne z
konstytucją, zatem dziś sędzia musi uzasadnić dlaczego nie przyjmuje skargi kasacyjnej do
rozpoznania.
Przejście przez to sito przedsądu niektórzy pełnomocnicy uznają za tryumf.
IV etap postępowania kasacyjnego (III przed SN)  merytoryczne rozpoznanie skargi kasacyjnej.
Rozpoznanie skargi kasacyjnej następuje jeżeli SN nie odrzucił skargi i przyjął ją do rozpoznania.
Następuje ono w składzie 3 sędziów zawodowych. Zasadniczo następuje rozpoznanie skargi na
posiedzeniu niejawnym, jednakże rozpoznanie skargi może nastąpić na rozprawie:
1) gdy występuje istotne zagadnienie prawne, a skarżący złożył w skardze kasacyjnej wniosek o jej
rozpoznanie na rozprawie
2) gdy przemawiają za tym inne względy.
Tak przewiduje to art. 398 (11).
Art. 398 (11).
ż1. Sąd Najwyższy rozpoznaje skargę kasacyjną na posiedzeniu niejawnym, chyba że w sprawie występuje istotne zagadnienie
prawne, a skarżący złożył w skardze kasacyjnej wniosek o jej rozpoznanie na rozprawie. Sąd Najwyższy może także rozpoznać skargę
kasacyjną na rozprawie, jeżeli przemawiają za tym inne względy.
ż2. Sędzia sprawozdawca przedstawia na rozprawie zwięz
le stan sprawy, ze szczególnym uwzględnieniem podstaw i wniosków
kasacyjnych.
ż3. Udzielając głosu stronom, przewodniczący może ograniczyć czas wystąpienia, stosownie do wagi i zawiłości sprawy.
ż4. Jeżeli w rozprawie bierze udział Prokurator Generalny lub upoważniony przez niego prokurator, przewodniczący udziela mu głosu
po wysłuchaniu stron.
To sprawozdanie sędziego jest niezwykle istotne, bowiem z jednej strony chodzi o zasadę jawności,
z drugiej strony pozwala stronom uczestniczącym w tym postępowaniu stwierdzić czy sędzia
sprawozdawca właściwie przedstawił ich podstawy kasacyjne i ich wnioski.
Przewodniczący może ograniczyć czas wystąpienia strony. Co jest jego przedmiotem? Praktyka SN
wskazuje, że najczęściej jak przyjeżdża adwokat lub radca prawny, to najczęściej referuje to co już
napisał w skardze kasacyjnej. Wówczas SN przerywa, z uwagi na to, że to wszystko już zostało
zawarte w skardze. Warto zatem mieć coś w zanadrzu.
Art. 398 (8).
ż1. W każdej sprawie Sąd Najwyższy może zwrócić się do Prokuratora Generalnego o zajęcie na piśmie stanowiska co do skargi
kasacyjnej wniesionej przez stronę i odpowiedzi na skargę. Prokurator Generalny lub wyznaczony przez niego prokurator
przedstawia stanowisko w terminie trzydziestu dni, a jeżeli uzna, że wymaga tego ochrona praworządności, praw obywatelskich lub
interesu publicznego, bierze udział w postępowaniu kasacyjnym.
ż2. Odpis pisma, o którym mowa w ż 1, doręcza się stronom, które mogą się do niego ustosunkować w terminie czternastu dni, nie
póz
niej jednak niż na rozprawie kasacyjnej.
Jeżeli przy rozpoznawaniu skargi kasacyjnej wyłoni się zagadnienie prawne budzące poważne
wątpliwości, SN może odroczyć wydanie orzeczenia i przekazać to zagadnienie do rozstrzygnięcia
powiększonemu składowi sędziów  7 sędziów. Uchwała tej siódemki wydana w tej sprawie jest
wiążąca. Skład 7 sędziów może również przejąć sprawę od składu 3 sędziów. Skład ten może także
odmówić rozstrzygnięcia tego zagadnienia prawnego.
Jeżeli chodzi o inne kwestie dotyczące przebiegu postępowania kasacyjnego, to jeżeli nie ma
szczególnych przepisów regulujących to postępowanie, to wówczas stosuje się przepisy o apelacji 
art. 398 (21).
Orzeczenia SN
Te orzeczenia mogą być następujące (9):
- odrzucenie skargi kasacyjnej mocą postanowienia;
- przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania albo odmowa przyjęcia (przedsąd)  mocą
postanowienia;
- oddalenie skargi kasacyjnej, jeżeli nie ma uzasadnionych podstaw do jej rozpoznania albo jeżeli
zaskarżone orzeczenie, mimo błędnego uzasadnienia, odpowiada prawu  mocą wyroku;
- uwzględnienie skargi kasacyjnej przez uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania sądowi, który wydał to orzeczenie lub innemu sądowi  mocą wyroku;
(art. 398 (15)).
Art. 398 (15).
ż1. Sąd Najwyższy w razie uwzględnienia skargi kasacyjnej uchyla zaskarżone orzeczenie w całości lub w części i przekazuje sprawę
do ponownego rozpoznania sądowi, który wydał orzeczenie, lub innemu sądowi równorzędnemu; Sąd Najwyższy może uchylić także
w całości lub w części orzeczenie sądu pierwszej instancji i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania sądowi temu samemu lub
równorzędnemu. Przy ponownym rozpoznaniu sprawy przepis art. 415 stosuje się odpowiednio.
ż2. W razie przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, sąd rozpoznaje ją w innym składzie.
- uwzględnienie skargi kasacyjnej przez uchylenie zaskarżonego orzeczenia i orzeczenie co do istoty
sprawy  mocą wyroku;
- uchylenie wydanych w sprawie wyroków i odrzucenie pozwu  mocą wyroku;
Art. 398 (19). Jeżeli pozew ulegał odrzuceniu albo istniała podstawa do umorzenia postępowania, Sąd Najwyższy uchyla wydane w
sprawie wyroki oraz odrzuca pozew lub umarza postępowanie. Przepis art. 415 stosuje się odpowiednio.
- uchylenie wyroku sądu II instancji i umorzenie postępowania apelacyjnego  mocą wyroku;
Wówczas wyrok sądu I instancji staje się prawomocne.
- umorzenie postępowania kasacyjnego, w wypadku gdy przyczyna umorzenia powstała przed
sądem kasacyjnym (np cofnięcie kasacji)  mocą postanowienia;
- umorzenie postępowania w całości, jeżeli zajdzie podstawa do takiego umorzenia  mocą
postanowienia; strony mogą np zawrzeć ugodę przed SN.
Na tle tych możliwych rozstrzygnięć SN musimy pamiętać o tym w jakiej postaci zapadają
poszczególne orzeczenia. Tam gdzie sąd orzeka merytorycznie  wówczas jest wyrok.
Druga kwestia o jakiej musimy pamiętać, to taka  tam gdzie SN uchyla wyrok, to rozstrzygnięcie SN
nie może ograniczyć się do uchylenia wyroku. Zawsze musi być w takiej sytuacji rozstrzygnięcie
dodatkowe  co dalej z toczącym się postępowaniem  umarza postępowanie, rozstrzyga sprawę
merytorycznie, przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania, odrzuca pozew.
To dodatkowe rozstrzygnięcie mieści się w treści wyroku, samo w sobie nie jest zatem wyrokiem, a
postanowieniem, które jest jedną z sentencji wyroku uchylającego wyrok sądu II instancji.
Przy wydaniu wyroku przez SN, zwłaszcza przy wydaniu wyroku kasatoryjnego, może występować
problem wydania orzeczenia restytucyjnego.
Art. 398 (19). Jeżeli pozew ulegał odrzuceniu albo istniała podstawa do umorzenia postępowania, Sąd Najwyższy uchyla wydane w
sprawie wyroki oraz odrzuca pozew lub umarza postępowanie. Przepis art. 415 stosuje się odpowiednio.
Art. 415. Uchylając lub zmieniając wyrok, sąd na wniosek skarżącego w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie orzeka o
zwrocie spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia lub o przywróceniu stanu poprzedniego. Nie wyłącza to możliwości
dochodzenia w osobnym procesie, także od Skarbu Państwa, naprawienia szkody poniesionej wskutek wydania lub wykonania
wyroku.
To tyle na temat skargi kasacyjnej.
Kolejny nadzwyczajny środek zaskarżenia  skarga o wznowienie postępowania.
Jest to nadzwyczajny środek zaskarżenia, dlatego że jest skierowany przeciwko prawomocnym
orzeczeniom. Potrzeba istnienia tego środka zaskarżenia wiąże się z tym, że zdarza się, że po
rozpoznaniu sprawy, po wydaniu wyroku przez sąd, po kilku często latach ujawni się pewien czyn,
pewne zdarzenie, które mogło mieć wpływ na wydane rozstrzygnięcie, np sąd okręgowy wydał
wyrok zasądzający świadczenie dużej wartości, a po paru latach okazało się, że sędzia ten został
skazany za przyjęcie łapówki związanej z tym wyrokiem. Tego rodzaju okoliczności wynikają z
przepisów kpc, wskazują one na konieczność wznowienia postępowania, czyli rozpoznania jeszcze
raz tej sprawy po pewnym czasie.
To ponowne przeprowadzenia postępowania w sprawie, która już zakończyła się wyrokiem określa
się jako wznowienie postępowania.
To wznowienie postępowania następuje z inicjatywy podmiotu zainteresowanego, chodzi tutaj
najczęściej o stronę  powoda bądz
pozwanego. Do wznowienia nie może dojść z urzędu.
Inicjatywa ta została sformalizowana w ten sposób, że osoba zainteresowana przejawia tę
inicjatywę przez złożenie skargi o wznowienie postępowania.
Przyjmujemy, że ta skarga, czyli wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy, jest nadzwyczajnym
środkiem zaskarżenia, albowiem skierowana jest przeciwko prawomocnemu wyrokowi. Charakter
prawny tej skargi budzi pewne wątpliwości  co to za środek zaskarżenia, to jest raczej nowe
powództwo w tej sprawie (niektórzy tak mówią).
Skarga ta przysługuje od prawomocnego wyroku kończącego postępowanie w sprawie, od
prawomocnego nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu nakazowym albo upominawczym, a
także od postanowienia kończącego postępowanie w sprawie. Dopuszczalne jest również
wniesienie skargi od postanowień niekończących postępowania w sprawie, jeżeli zostały wydane
na podstawie aktu normatywnego uznanego przez TK za niezgodny z Konstytucją, ratyfikowaną
umową międzynarodową lub z ustawą.
Od jakich orzeczeń skarga nie przysługuje?
- od wyroków sądu II instancji oraz SN uchylającego wyrok sądu II instancji i przekazującego sprawę
do ponownego rozpoznania;
- od wyroku orzekającego unieważnienie małżeństwa, rozwód, bądz
ustalającego nieistnienie
małżeństwa, jeżeli choć jedna ze stron zawarła po uprawomocnieniu nowy związek małżeński;
Art. 400. Niedopuszczalna jest skarga o wznowienie od wyroku orzekającego unieważnienie małżeństwa lub rozwód albo
ustalającego nieistnienie małżeństwa, jeżeli choćby jedna ze stron zawarła po jego uprawomocnieniu się nowy związek małżeński.
- niedopuszczalna jest skarga od prawomocnego wyroku, wydanego na skutek skargi o wznowienie;
- niedopuszczalna jest skarga o wznowienie w postępowaniu upominawczym i naprawczym;