S

Sz

zk

ko

ołła

a K

Ko

on

ns

st

tr

ru

uk

kt

to

or

ró

ów

w

R

ozwiązanie zadania powinno zawierać schemat elektryczny i zwięzły opis
działania. Model i schematy montażowe nie są wymagane. Przysłanie
działającego modelu lub jego fotografii zwiększa szansę na nagrodę.

Ponieważ rozwiązania nadsyłają czytelnicy o różnym stopniu zaawansowania, mi−
le widziane jest podanie swego wieku.
Ewentualne listy do redakcji czy spostrzeżenia do erraty powinny być umieszczo−
ne na oddzielnych kartkach, również opatrzonych nazwiskiem i pełnym adresem.
P

Prra

ac

ce

e n

na

alle

eżży

y n

na

ad

ds

sy

yłła

ać

ć w

w tte

errm

miin

niie

e 4

45

5 d

dn

nii o

od

d u

uk

ka

azza

an

niia

a s

siię

ę n

nu

um

me

erru

u E

Ed

dW

W ((w

w p

prrzzy

yp

pa

ad

dk

ku

u

p

prre

en

nu

um

me

erra

atto

orró

ów

w –

– o

od

d o

ottrrzzy

ym

ma

an

niia

a p

piis

sm

ma

a p

po

oc

czzttą

ą))..

Zadanie 43

33

E

LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 9/99

Temat tego zadania zaproponował

już bardzo dawno temu K

Krrzzy

ys

szztto

off N

No

o−

w

wa

ak

ko

ow

ws

sk

kii z Bolkowa. Zwrócił on

uwagę, że opisywane powszechnie urzą−
dzenia i systemy alarmowe przeznaczone
są do ochrony mieszkań, domów, samo−
chodów. Brak natomiast projektów
mniejszych i prostszych urządzeń alarmo−
wych, przeznaczonych do ochrony baga−
żu. Wiadomo, że wyjeżdżając gdzieś, za−
bieramy ze sobą walizki, torby, plecaki,
itp. W pewnych chwilach bagaż ten mu−
simy na chwilę zostawić i stracić z pola
widzenia. A to jest znakomita okazja dla
złodzieja. Aby zmniejszyć ryzyko utraty
swej własności i zapewnić sobie dobre
samopoczucie podczas podróży, wypada−
łoby zbudować w miarę proste urządze−
nie elektroniczne, chroniące bagaż.

Oto oficjalny temat zadania 43:

Z

Za

ap

prro

ojje

ek

ktto

ow

wa

ać

ć u

urrzzą

ąd

dzze

en

niie

e a

alla

arr−

m

mo

ow

we

e d

do

o o

oc

ch

hrro

on

ny

y w

wa

alliizzk

kii,, tto

orrb

by

y,,

p

plle

ec

ca

ak

ka

a s

szzk

ko

olln

ne

eg

go

o,, iittp

p..

Tematem zadania jest zaprojektowanie

w miarę prostego urządzenia służącego
do ochrony

jednej sztuki bagażu

. Budo−

wa systemu chroniącego więcej niż jed−
ną sztukę bagażu byłaby nieporównanie
trudniejsza i chyba nie miałaby większe−
go sensu, zarówno ze względu na sto−
pień skomplikowania, jak i na koszty.

Natomiast małe, nieskomplikowane

i niedrogie urządzenie, uniemożliwiające
lub utrudniające kradzież szkolnego ple−
caka, walizki czy torby podróżnej, rzeczy−
wiście ma sens.

Zanim się zabierzecie za projektowanie

układu elektronicznego, zastanówcie się
najpierw starannie, jaką funkcję ma speł−
niać projektowane urządzenie. Kiedy ma
się odezwać układ alarmowy? Jak wykry−
wać fakt kradzieży? Jak odróżnić “swoje−
go” od “obcego”? Zastanówcie się, jak
włączać i wyłączać urządzenie − to bardzo
ważna sprawa. Powiedziałbym nawet
kluczowa. Dokładnie to przemyślcie! Czy
zastosujecie jakiś ukryty wyłącznik? Ma−
gnes i kontaktron? Pilot radiowy lub
“podczerwony”? A może coś bardziej
oryginalnego?

W przypadku każdego urządzenia alar−

mowego bardzo istotny jest element wy−
konawczy. Czy będzie to syrena piezo,
czy może coś innego? Jakie źródło zasila−
nia zastosujecie? Czy układ w spoczynku

i w stanie czuwania będzie pobierał prąd?
Pobór prądu w spoczynku i podczas czu−
wania też jest ważnym problemem, by
baterie (akumulatorki) starczyły na dość
długi czas.

W każdym razie układ nie powinien być

zbyt kosztowny, a jego obsługa nie może
być skomplikowana i uciążliwa.

Jestem przekonany, że wymyślicie coś

ciekawego. Czekam zarówno na działają−
ce modele, a także na prace teoretyczne,
zawierające opis kompletnego urządze−
nia, bądź tylko jakiegoś bloku (układu wy−
konawczego, czujnika, obwodu sterowa−
nia). Nie obawiajcie się przysyłać projek−
tów nie opracowanych do końca − często
w takich niepełnych pracach można zna−
leźć bardzo ciekawe pomysły. Jak zwy−
kle informuję, iż najciekawsze projekty
zrealizowane praktycznie mogą trafić do
działu Elektronika−2000 lub do Forum
Czytelników.

Zachęcam też do nadsyłania propozycji

następnych zadań do Szkoły Konstrukto−
rów. Autorzy zaprezentowanych zadań
otrzymają nagrody rzeczowe. A pomysło−
dawca niniejszego zadania otrzyma w na−
grodę książki.

S

Sz

zk

ko

ołła

a K

Ko

on

ns

st

tr

ru

uk

kt

to

or

ró

ów

w

E

LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 9/99

34

Rozwiązanie zadania 39

Zadanie 39 było następujące:

Z

Za

ap

prro

ojje

ek

ktto

ow

wa

ać

ć jja

ak

k n

na

ajjp

prro

os

stts

szzy

y

u

uk

kłła

ad

d o

ok

krre

eś

ślla

ajją

ąc

cy

y k

ko

olle

ejjn

no

oś

ść

ć rro

ozzw

wiie

e−

rra

an

niia

a d

dw

wó

óc

ch

h s

stty

yk

kó

ów

w..

Zgodnie z przewidywaniami, otrzyma−

łem mnóstwo rozwiązań, w tym liczne
modele. Nadesłaliście mnóstwo cieka−
wych propozycji. Wieloma z nich po pro−
stu mnie zaskoczyliście. Gratuluję już teraz
wszystkim, którzy wzięli udział w rozwią−
zaniu tego zadania.

Zanim jednak przejdę do szczegółów,

kilka uwag ogólnych. Zadanie wbrew po−
zorom wcale nie było takie łatwe, co pod−
kreśliło ponad 30% uczestników. I tu
szczególne pochwały należą się wszyst−
kim tym, którzy zamiast od razu brać się za
“druciki”, najpierw starannie przeanalizo−
wali różne przypadki i możliwości. A takie
przemyślenie jest wręcz konieczne, ponie−
waż w zadaniu nie wszystko było do koń−
ca sprecyzowane. Świadomie podałem
problem dokładnie w takiej postaci, w ja−
kiej trafił do mnie, nie precyzując szcze−
gółów i nie ograniczając inwencji. Teraz za−
stanówmy się nad tym wspólnie.

Generalnie przy wchodzeniu najpierw

zareaguje czujka PIR, a potem kontaktron
w drzwiach − magnetowid powinien zo−
stać włączony. Przy wychodzeniu najpierw
zadziała kontaktron, potem czujka PIR −
magnetowid nie powinien zostać urucho−
miony.

Po pierwsze, zależnie od umieszczenia

czujki podczerwieni pasywnej (PIR − Passi−
ve InfraRed) i kontaktronu, różne będą za−
leżności czasowe między sygnałami. Duża
część uczestników po prostu założyła, że
impulsy czujki i kontaktronu nie wystąpią
w tym samym czasie, czyli będą wyglądać
tak jak na rry

ys

su

un

nk

ku

u 1

1 (stan wysoki oznacza,

iż styk jest zwarty, stan niski − rozwarty).
Takie założenie jest ryzykowne. Przede
wszystkim trzeba dopuścić możliwość, iż

czujka PIR wprowadzi pewne opóźnienie,
i przy wchodzeniu impulsy będą się czę−
ściowo pokrywać, jak na rry

ys

su

un

nk

ku

u 2

2 lub na−

wet jak na rry

ys

su

un

nk

ku

u 3

3.

Co jeszcze ważniejsze, należy odpowie−

dzieć na pytanie, czy taka koincydencja im−
pulsów może wystąpić także przy wycho−
dzeniu? Jeśli przy wychodzeniu zdarzy się
sytuacja pokazana na rry

ys

su

un

nk

ku

u 4

4, to czy

układ zadziała poprawnie? Już tu wspom−
nę, iż znaczna część nadesłanych propozy−
cji nie uwzględniała takich możliwości.
Z drugiej stro−
ny dwa czy
trzy projekty
oparte były na
założeniu, że
przy wycho−
dzeniu

za−

wsze wystę−
puje sytuacja
jak na rysun−
ku 4, a nigdy
jak na rysun−
ku 1.

Po drugie

n a l e ż a ł o b y
u w z g l ę d n i ć
s z c z e g ó l n e
przypadki, na
przykład mija−
nie się dwóch
o

s

ó

b

w drzwiach, czy zadziałania tylko jednego
styku, na przykład czujki, która wykryła
wałęsającego się psa, albo kontaktronu
uruchomionego przez niezdecydowanego
klienta, który po otwarciu drzwi zamknął je
i wrócił do środka. Dobrze byłoby naryso−
wać występujące przebiegi i przeanalizo−
wać, jak opraco−
wany układ na nie
zareaguje. Czy ta−
kie szczególne sy−
tuacje nie spowo−
dują

błędnego

d z i a ł a n i a ,
a w szczególności
zablokowania pra−
cy całego syste−
mu? Do tej spra−
wy jeszcze wróci−
my.

Celowo wgłębiam się tu w szczegóły.

Chcę pokazać, że gdy uwzględni się wszy−
stkie okoliczności, zadanie z pozoru łatwe
w rzeczywistości okazuje się trudne.
W tym akurat przypadku dzielenie zapałki
na czworo nie jest konieczne. W treści za−
dania było powiedziane, że urządzenie po−
winno być możliwie najprostsze. Dlatego
trzeba dopuścić możliwość, że czasem

układ omyłkowo zarejestruje osobę wy−
chodzącą, lub w szczególnej sytuacji wy−
jątkowo nie zarejestruje osoby wchodzą−
cej. Jeśli miałoby to być na przykład wej−
ście do banku i nadzór miałby być ścisły,
konieczne byłoby zastosowanie znacznie
bardziej skomplikowanego układu radzą−
cego sobie we wszystkich szczególnych
przypadkach. Dodatkowo trzeba byłoby
zastosować inne środki, by zawsze zareje−
strować wyraźnie twarz każdej wchodzą−
cej osoby. Postawione zadanie jest prost−
sze, niemniej jednak koniecznie trzeba się
zastanowić, czy w jakichś okolicznościach
układ nie zostanie trwale zablokowany
i “zgłupieje”, na przykład gdy drzwi nie zo−
staną zamknięte.

Rozwiązania teoretyczne

Duża grupa rozwiązań opierała się na

schemacie blokowym, pokazanym na rry

y−

s

su

un

nk

ku

u 5

5. Zadziałanie styku czujki PIR po−

woduje uruchomienie przerzutnika mono−
stabilnego, wytwarzającego impuls o cza−
sie do kilkudziesięciu sekund. Jeśli w tym
czasie zadziała kontaktron w drzwiach,
czyli na wejściach bramki AND pojawią się
dwa stany wysokie, zostanie uruchomio−
ny przekaźnik wyjściowy.

Taką ideę realizowaliście w różny spo−

sób − na rry

ys

su

un

nk

ka

ac

ch

h 6

6,, 7

7,, 8

8 ii 9

9 możecie zo−

baczyć propozycje M

Ma

arrc

ciin

na

a K

Ka

arrtto

ow

wiic

czza

a

z Bolechowa, J

Ja

ac

ck

ka

a W

Wy

yw

wrró

ótta

a z Długiego

Rozborza, M

Ma

arriiu

us

szza

a K

Ko

ow

wa

allc

czzy

yk

ka

a z Olszow−

ca i M

Ma

arrc

ciin

na

a M

Ma

alliic

ch

ha

a z Wodzisławia Śl.

Trzy bardzo podobne rozwiązania zapropo−
nował także J

Ja

arro

os

słła

aw

w T

Ta

arrn

na

aw

wa

a z Godzi−

szki. Działający na podobnej zasadzie
układ z żarówkami, kondensatorami elek−
trolitycznymi, diodami i przekaźnikami za−

proponował także J

Ja

ac

ce

ek

k K

Ko

on

niie

ec

czzn

ny

y z Po−

znania. Bardzo prosty układ, godny nagro−
dy, przedstawił M

Miic

ch

ha

ałł K

Ko

ob

biie

errzzy

yc

ck

kii z Grój−

ca. Schemat jest pokazany na rry

ys

su

un

nk

ku

u 1

10

0.

Wszystkie te rozwiązania będą praco−

wać dobrze tylko w przypadku sekwencji
impulsów jak na rysunkach 1...3. Gdy jed−
nak przy wychodzeniu impulsy się “zazębią”,

R

Ry

ys

s.. 1

1

R

Ry

ys

s.. 2

2

R

Ry

ys

s.. 3

3

R

Ry

ys

s.. 4

4

R

Ry

ys

s.. 5

5 N

Na

ajjb

ba

arrd

dzziie

ejj p

po

op

pu

ulla

arrn

na

a k

ko

on

nc

ce

ep

pc

cjja

a

E

LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 9/99

35

S

Sz

zk

ko

ołła

a K

Ko

on

ns

st

tr

ru

uk

kt

to

or

ró

ów

w

jak pokazuje rysunek 4, układ niepotrzeb−
nie zadziała i włączy magnetowid. Nie zna−
czy to, że koncepcja jest błędna.
Wszystko zależy od tego, gdzie umie−
szczona będzie czujka PIR. Jeśli sytuacja
z rysunku 4 zostanie wykluczone przez od−
dalenie czujki PIR od drzwi, układy można
uznać za dobre.

Tu trzeba nadmienić, iż kilku kolegów

założyło, że impulsy czujki i kontaktronu

m

mu

us

szz

ą

ą się nałożyć, przynajmniej częścio−

wo, jak to pokazano na rysunkach 2...4.
Takie założenie można przyjąć, umie−
szczając czujkę tuż przy drzwiach. Opiera−
jąc się na takim założeniu J

Je

errzzy

y J

Ju

urra

as

szz

z Leszna zaproponował układ pokazany
na rry

ys

su

un

nk

ku

u 1

11

1. Impulsy wyzwalające dla

magnetowidu generuje przerzutnik mo−
nostabilny z bramkami B3, B4. Sygnał

z czujki PIR jest sygnałem strobującym,
natomiast układ jest wyzwalany sygna−
łem z rozwieranego kontaktronu. Sygnał
ten przechodzi przez dodatkowy przerzut−
nik (B1, B2), skracający długi impuls kon−
taktronu. Jeśli kontaktron zadziała po
wcześniejszym zadziałaniu czujki PIR,
magnetowid zostanie włączony.

Prosty i ciekawy układ zaproponował

M

Ma

arrc

ciin

n W

Wiią

ązza

an

niia

a z Gacek. Schemat jest po−

kazany na rry

ys

su

un

nk

ku

u 1

12

2. Zasada jest tu od−

wrotna niż poprzednio. Sygnałem wyzwa−
lającym jest rozwarcie styku czujki PIR,
a sygnałem strobującym jest impuls prze−
rzutnika monostabilnego, wyzwalanego
stykiem kontaktronu w drzwiach. Jeśli
wcześniej zostanie rozwarty kontaktron,
stan niski na nóżce 2 bramki U1A uniemoż−
liwia zadziałanie przekaźnika P1. Marcin
przysłał też drugi, prostszy schemat z tran−
zystorami, gdzie rolę układu opóźniającego
pełni... mechaniczny lub hydrauliczny spo−

walniacz zamykania drzwi. Za te pomysły
Marcin otrzymuje 3 punkty oraz upominek.

Jak widać z rysunków 5, 11, 12 efekt

końcowy jest ten sam, a koncepcje −
odmienne. Proponuję, żebyście teraz sa−
modzielnie zastanowili się nad właściwo−
ściami tych układów. Czy któryś jest lep−
szy, a inny gorszy, czy wszystkie są jedna−
kowo dobre? Zwróćcie uwagę, że niektóre
układy zawierają przerzutniki monostabilne
wydłużające czas impulsu, a inne tego nie
mają. Wszystko zależy od przebiegów uzy−
skiwanych ze styków czujki i kontaktronu.

Jeszcze inny układ, poprawny, ale trochę

za bardzo rozbudowany, z wzajemnym blo−
kowaniem dwóch kanałów, opracował T

To

o−

m

ma

as

szz P

Pa

as

szzk

kiie

ew

wiic

czz z Kórnika. Natomiast

G

Grrzze

eg

go

orrzz K

Ka

ac

czzm

ma

arre

ek

k z Opola przysłał pra−

widłowy schemat układu rozróżniającego
kierunek ruchu, gdzie informacja o kierun−
ku ruchu pojawia się na jednym z dwóch
wyjść. Autorowi przydzielam trzy punkty,
a schematu nie podaję tylko dlatego, że
podobnych układów wśród rozwiązań nie
było, a więc problem rozróżniania kierunku

ruchu stanie się tema−
tem jednego z kolejnych
zadań. Grzegorz będzie
mógł maksymalnie “od−
chudzić” układ i przed−
stawić go jeszcze raz.

Kilku kolegów zapro−

ponowało układy za−
wierające przerzutniki
RS lub przerzutniki T.
Zastosowanie przerzut−
ników jest ryzykowne

właśnie ze względu na możliwość “za−
trzaśnięcia”. Decydując się na zastoso−
wanie przerzutnika(−ów) lub licznika, ko−
niecznie trzeba starannie sprawdzić, czy
jakaś nietypowa sytuacja nie unierucho−
mi układu na stałe.

Wspomnę jeszcze o kolegach, których

prace nie do końca spełniają warunki za−
dania, jednak ogólnie i oni zasługują na
pochwałę za pomysły i zaproponowane
rozwiązania. Są to: A

Alle

ek

ks

sa

an

nd

de

err M

Miie

ellc

czza

a−

rre

ek

k z Łodzi, B

Bo

og

gu

us

słła

aw

w K

Ka

alle

etta

a z Libiąża,

R

Ry

ys

s.. 7

7 U

Uk

kłła

ad

d J

Ja

ac

ck

ka

a W

Wy

yw

wrró

ótta

a

R

Ry

ys

s.. 8

8 U

Uk

kłła

ad

d M

Ma

arriiu

us

szza

a K

Ko

ow

wa

allc

czzy

yk

ka

a

R

Ry

ys

s.. 9

9 U

Uk

kłła

ad

d M

Ma

arrc

ciin

na

a M

Ma

alliic

ch

ha

a

R

Ry

ys

s.. 1

10

0 U

Uk

kłła

ad

d M

Miic

ch

ha

ałła

a K

Ko

ob

biie

errzzy

yc

ck

kiie

eg

go

o

R

Ry

ys

s.. 6

6 U

Uk

kłła

ad

d M

Ma

arrc

ciin

na

a K

Ka

arrtto

ow

wiic

czza

a

E

LEKTRONIKA DLA WSZYSTKICH 9/99

36

S

Sz

zk

ko

ołła

a K

Ko

on

ns

st

tr

ru

uk

kt

to

or

ró

ów

w

S

Słła

aw

wo

om

miirr K

Ko

os

siie

erra

ad

dzzk

kii z Sokołowa Podla−

skiego i G

Grrzze

eg

go

orrzz N

Niie

em

miirro

ow

ws

sk

kii z Ryk.

Modele

F

Fo

otto

og

grra

affiia

a 1

1 pokazuje model P

Piio

ottrra

a

M

Młły

yń

ńs

sk

kiie

eg

go

o z Wieliczki. Układ połączeń

jest pokazany na rry

ys

su

un

nk

ku

u 1

13

3a

a.

Układ jest rzeczywiście zadziwiająco prosty.

Będzie działał, ale tylko wtedy, gdy przy wy−
chodzeniu przebiegi będą wyglądać jak na rry

y−

s

su

un

nk

ku

u 1

13

3b

b. Można to uzyskać, stosując “do−

mykacz” drzwi, który będzie pełnił rolę ele−
mentu opóźniającego, przedłużającego czas
impulsu z kontaktronu (ściślej − czas rozwarcia
kontaktronu). Analizując załączone schematy
pamiętajcie, że jest to układ połączeń styków.
W takim stanie układ jest tylko wtedy,

g

gd

dy

y

n

niie

e jje

es

stt zza

as

siilla

an

ny

y..

Po dołączeniu zasilania,

czyli w stanie czuwania, oba przekaźniki z ry−
sunku 13a zadziałają, czyli zmieni się stan sty−
ków oznaczonych P1, P2, Q1, Q2.

F

Fo

otto

og

grra

affiia

a 2

2 przedstawia model, który

wykonał P

Pa

aw

we

ełł K

Ko

o−

rre

ejjw

wo

o z Jaworzna

według idei z ry−
sunku 5. Układ jest
poprawny, ale to
samo można było
zrobić przy użyciu
mniejszej

liczby

elementów. Nie−
mniej jednak Paweł
otrzymuje 2 punkty
i upominek.

F

Fo

otto

og

grra

affiia

a 3

3 po−

kazuje model P

Piio

o−

ttrra

a

W

Wó

ójjtto

ow

wiic

czza

a

z Wólki Bodzechowskiej. Układ o sche−
macie z rry

ys

su

un

nk

ku

u 1

14

4a

a będzie działał tylko

wtedy, gdy przy wychodzeniu przebiegi
będą wyglądać jak na rry

ys

su

un

nk

ku

u 1

14

4b

b.

W tym wypadku nie ma mowy o obecno−
ści “domykacza” spowalniającego za−
mknięcie drzwi, bo uniemożliwiłby on
pracę układu. Piotr za ten układ również
otrzymuje 2 punkty i upominek.

Na ffo

otto

og

grra

affiiii 4

4 można zobaczyć dwa

modele, które nadesłał F

Fiilliip

p R

Ru

us

s z Za−

wiercia. F

Fo

otto

og

grra

affiia

a 5

5 przedstawia model

W

Wiitto

olld

da

a W

Wa

arrd

dy

y z Łodzi. Witek przepro−

wadził prawidłową analizę, i choć układ
jest trochę za bardzo rozbudowany, za−
sługuje na upominek. F

Fo

otto

og

grra

affiia

a 6

6 poka−

zuje model W

Wo

ojj−

c

ciie

ec

ch

ha

a K

Ku

uźźm

miia

ak

ka

a z Gdyni. Modelu nie

sprawdzałem, ponieważ dołączony sche−
mat dotyczy jakiegoś innego układu.

F

Fo

otto

og

grra

affiia

a 7

7 pokazuje trzy układy J

Ja

arro

o−

s

słła

aw

wa

a K

Ke

em

mp

py

y z Tokarzewa. Jarek prze−

prowadził prawidłową analizę, także sy−
tuacji nietypowych, i świadomy wystę−
pujących niedoskonałości zaproponował
trzy różne układy. Otrzymuje za nie 4
punkty i upominek. F

Fo

otto

og

grra

affiia

a 8

8 przed−

stawia model A

An

ntto

on

niie

eg

go

o B

Ba

arrw

wiio

ołłk

ka

a

z Warszawy. Układ z dwoma przekaźni−
kami i kondensatorami (do opóźnienia
wyłączania) może służyć także jako pro−
sty alarm samochodowy.

Podsumowanie

Przekonaliśmy się wszyscy, że nawet

proste zadanie można skutecznie rozwią−
zać wieloma sposobami. Na koniec po−
dam jeszcze jeden schemat − na rry

ys

su

un

nk

ku

u

1

15

5 znajdziecie układ, który zaproponowa−

łem przyjacielowi, który był rzeczywistym
pomysłodawcą tego zadania. Przeanali−
zujcie jego działanie samodzielnie, pamię−
tając, że pokazano na nim układ połączeń
styków, gdy układ nie jest zasilany.
W stanie czuwania dwa przekaźniki stale
trzymają. Jeszcze raz podkreślam, że

R

Ry

ys

s.. 1

11

1 U

Uk

kłła

ad

d J

Je

errzze

eg

go

o J

Ju

urra

as

szza

a

R

Ry

ys

s.. 1

12

2 U

Uk

kłła

ad

d M

Ma

arrc

ciin

na

a W

Wiia

azza

an

nii

R

Ry

ys

s.. 1

13

3 U

Uk

kłła

ad

d P

Piio

ottrra

a M

Młły

yń

ńs

sk

kiie

eg

go

o

F

Fo

ott.. 1

1 M

Mo

od

de

ell P

Piio

ottrra

a M

Młły

yń

ńs

sk

kiie

eg

go

o

F

Fo

ott.. 2

2 M

Mo

od

de

ell P

Pa

aw

włła

a K

Ko

orre

ejjw

wy

y

R

Ry

ys

s.. 1

14

4 U

Uk

kłła

ad

d P

Piio

ottrra

a W

Wó

ójjtto

ow

wiic

czza

a