Spoko założyłam bardzo duże gacie

Spoko założyłam bardzo duże gacie

Zwierzenia Georgii Nicolson

Louisie Rennison

Lipiec

Niedziela, 18 lipca

W moim pokoju

18:00

Wyglądam przez okno w swoim pokoju. Inni to mają dobrze
Kto by pomyślał, że sprawy ułożą się tak beznadziejne? Mam 14 lat, a
moje życie już się skończył z powodu tak zwanych dorosłych.
Powiedziałam mamie:
-Niszczysz mi życie. Nie wyżywaj się na mnie tylko, dlatego, że twoje
już się skończyło.
Ale jak zwykle, gdy mówię coś rozsądnego i ważnego, cmoknęła
tylko z niezadowoleniem i poprawiła sobie stanik jak gracz rosyjską
ruletkę ( czy też może dyskobol? Nie wiem i w ogóle mnie to nie
obchodzi).
Gdybym policzyła ile razy cmokano w odpowiedzi na moje słowa…
chyba już dawno mogłabym otworzyć sklep z cmokaniem. To takie
nie sprawiedliwe…
Dlaczego rodzice odrywają mnie od przyjaciół i każą przeprowadzać
się do Nowej Zelandii? Kto w ogóle chciałby tam jechać?
W końcu, gdy wytknęłam, że jest zupełnie beznadziejną matka,
dostała szału i WRZASNĘŁA na mnie:
-W tej chwili idź do swojego pokoju !!!
-Dobra, pójdę do swojego POKOJU!!! PÓJDĘ do swojego pokoju!! I
wiesz, co tam będę robiła? Nie wiesz, więc ci powiem! Będę tam po
prostu SIEDZIEĆ. Bo nie mam, co robić!
I wpadłam do pokoju zostawiając ją samą. Niech się zastanowi nad
swoim zachowaniem.
Niestety, oznacza to, że już o szóstej wylądowałam w łóżku.

19:00

Och Robbie gdzie jesteś? Właściwie to wiem gdzie, ale czy to
odpowiednia pora na pieszą wycieczkę?
Dobrze, że chociaż teraz jestem dziewczyną Boga Seksu.

19:15

Natomiast nie dobrze, że Bóg Seksu, nie wie, że jego dziewczyna za
tydzień będzie zmuszona udać się na drugi (beznadziejny) koniec
świata.

19:18

Nie mogę w to uwierzyć. Tyle czasu zajęło mi usidlenie BS,
nakupowałam sobie mnóstwo kosmetyków, śledziłam go, ciągle
wpadałam na niego, niby przypadkiem… tyle planów marzeń- i
wszystko nic? Kiedy w końcu doszłam z nim do szóstej bazy,
powiedział „Spotykajmy się, ale przez jakiś czas, nikomu o tym nie
mówmy?
A mama właściwym sobie brakiem wyczucia chwili rzuca bombę „W
przyszłym tygodniu jedziemy do Nowej Zelandii „.
Od płaczu tak mi spuchły oczy, że zrobiły się jak szparki. Nos też mi
spuchł. Nawet, kiedy jestem w dobrej formie, trudno go nazwać mały,
ale teraz, wyglądam jakbym miała trzy policzki. Cudownie. Dzięki ci
Boże.

21:00
Nigdy tego nie przeboleję.

21:10
Czas mija bardzo powoli, gdy ma się myśli samobójcze

21:15

Żeby ukryć szpareczki, założyłam okulary przeciwsłoneczne.
Dostałam je od mamy, która podjęła żałosną próbę przekonania mnie
do wyjazdu do krainy Maorysów. Właściwie są całkiem niezłe.
Wyglądam w nich trochę jak te francuskie aktorki, które palą

gaouloise`y i często płaczą a w przerwach całują się z Gerardem
Depardieu. Przećwiczyłam przed lustrem francuski akcent ze słynnym
„r”.
-A, kiedy miałam- jak to się mówi?- czternaście lat mes* hrodzie, mes
tres, tres horriblemet** hordzie zabhrali mnie do Nowej Zelandii.
Och merde***.
W tej chwili usłyszałam, że mama idzie po schodach, więc szybko
wskoczyłam do łóżka. Wetknęła głowę do pokoju i spytała:
-Georgia … Śpisz?
Nie odpowiedziałam. Będzie miała nauczkę.
Wychodząc rzuciła:
-Na Twoim miejscu, nie spała bym w okularach przeciwsłonecznych,
bo wbiją jeszcze ci się w głowę.
A cóż to za metody wychowawcze? Mama ma mniej więcej takie
pojęcie o medycynie jak tata o majsterkowaniu. Wszyscy widzieliśmy
szopę, którą postawił. Zanim runęła na wujka Eddiego

*moi
** moi bardzo straszni
*** gówno, cholera

Zaczęłam odpływać w pełen koszmarów sen, kiedy usłyszałam krzyki
dobiegające z sąsiedniego ogrodu. Państwo Sąsiedzi darli się, rzucali
jakimiś przedmiotami i w ogóle robili straszny hałas. Słowo daję czy
naprawdę to odpowiednia pora na uprawianie ogródka? Nie mają
szacunku dla osób, które chciałyby sobie pospać, bo właśnie
przeżywają wielką tragedię. Miałam ochotę otworzyć okno i krzykną
„Może byście ciszej uprawiali ogródek świry jedne?! „ Ale nie chciało
mi się wstawać z mojego przytulnego łoża boleści.

Mucho exsitemondo*
Obawa

Kiedy rozległ się dzwonek do drzwi, wyskoczyłam z łóżka, stanęłam
na schodach i spojrzałam w dół? Mama otworzyła drzwi mając na
sobie tylko koszulkę nocną, przez która wszystko było widać!! Nawet
gdyby ktoś nie chciał widzieć. Na przykład ja. Ona jest bezwstydna.

W progu stało dwóch policjantów. Większy trzymał przed sobą w
wyciągniętej ręce jakiś spory worek a spodnie wokół kostek miał
zupełnie poszarpane.
-Cholera, to pani kot??- Spytał nie zbyt uprzejmie jak na
funkcjonariusza policji
-Yyy… No..
Zbiegam ze schodów i podeszłam do drzwi.
-Dobry wieczór panie posterunkowy. Czy ten kot jest mniej więcej
wielkości małego labradora?
-Tak.
-A czy ma pręgowatą sierść i brakuje mu kawałka ucha?
-Yyy.. Tak- powiedział posterunkowy Grubas
-W takim razie to nie nasz, przykro mi.
Wydawało mi że to bardzo zabawne, ale policjant był najwidoczniej
innego zdania.
-To poważna sprawa, młoda damo
Mama znów zaczęła cmokać z niezadowoleniem i jednocześnie kręcąc
głową i poprawiając sobie melony. Wyglądało to bardzo nie
atrakcyjnie. Pomyślałam, że policjant obruszy się i powie: „ Proszę się
ubrać”, ale on dalej wyżywał się na mnie.
- Przez to zwierzę wasi sąsiedzi przez godzinę byli zamknięci w
cieplarni. W końcu udało im się uciec do domu, ale wtedy kot
zaatakował ich pudle.
-Tak często to robi. Ma w sobie krew szkockiego żbika. Czasem
słyszy zew natury i wtedy..
-Powinniście lepiej go pilnować.
Marudził tak jeszcze z tysiąc godzin. Tak cierpliwie jak mogłam,
chociaż i tak już miała dość zmartwień na głowie powiedziałam:
- Proszę posłuchać, rodzice każą mi jechać ze sobą do Wahangamata.
To na drugim beznadziejnym końcu świata. W Nowej Zelandii.
Oglądał pan „Sąsiadów”? Mógłby mi pan jakoś pomóc?
Mama zgromiła mnie wzrokiem.
-Nie zaczynaj Georgia nie jestem w nastroju.
Policjant tez najwyraźniej „nie był w nastroju”.
-To poważne ostrzeżenie – powiedział.- Albo będziecie go lepiej
pilnować, albo będę zmuszony podjąć bardziej stanowcze kroki.
Mama jak zwykle zachowała się beznadziejnie. Zaczęłą się głupio
uśmiechać i bawić włosami.

-Strasznie przepraszam za kłopot, panie inspektorze. Może miałby pan
ochotę na drinka przed snem?
Ale ŻENADA. Pewnie sobie pomyślał, że w wolnym czasie
prowadzimy burdel. „Inspektor” uśmiechnął się szeroko i powiedział:
-To bardzo miło z pani strony, ale musimy wracać do naszych
obowiązków Musimy chronić ludzkość przed groźnymi przestępcami,
niebezpiecznymi kocurami i tak dalej.
Bez słowa wzięłam od niego wierzgający worek i tylko ironicznie
popatrzyłam na jego poszarpane nogawki.
Mama znów dostała SZAŁU
-Angus musi z stąd odejść.
-No super zniszcz wszystko, co kocham. Myślisz tylko o sobie,
przeganiasz mnie przez połowę wszechświata i przez ciebie tracę
jedynego chłopca, którego kocham. Wiesz, nie można tak po prostu
zostawiać Bogów Seksu oni muszą być pod stałym nadzorem i..
Poszła do swojego pokoju.
Angus wygramolił się z worka i zaczął myszkować po kuchni w
poszukiwaniu czegoś na ząb. Mruczał jak silnik. Weszła zaspana
Libby ze swoim kocykiem. Pielucha opadła jej aż do kolan. Ostatnią
rzeczą, jakiej teraz potrzebowałam była eksplozja kupy, wiedz
powiedziałam:
-Libby, idź do mamusi i powiedz, że zrobiłaś kupkę.
Ale ona odparła tylko:
-Ććć, niegrzeczny chłopcik – I podeszła, do Angusa. Pocałowała go w
nos, który potem zaczęła ssać, a następnie zaciągnęła kota do łóżka.
Nie wiem, dlaczego on pozwala by robiła z nim, co jej się żywnie
podoba. Wczoraj, kiedy chciałam mu odebrać miskę, a on nie
skończył jeszcze jeść, prawie mi odgryzł rękę.

Poniedziałek, 19 lipca

11:00

Jestem w wielkiej desperacji. Minęło półtorej dnia, gdy całowałam się
z Bogiem Seksu. Chyba mam objawy odstawienia. Usta same
układają mi się w dziobek.
MUSZĘ się jakoś wykręcić od wyjazdu do krainy Maorysów. Dziś
rano rozpoczęłam strajk głodowy. No zjadłam tylko kilka biszkoptów.

14:00

Zadzwonił telefon.
-Kochanie mogłabyś odebrać? Jestem w wannie!- Wrzasnęła do mnie
mama
-Możesz się szorować, ale wnętrza i tak sobie nie umyjesz!-
Odwrzasnęłam
-Georgia-wrzasnęła znowu
Zwlekłam się ze swojego łoża boleści, zeszłam na dół, i odebrałam
telefon
-Halo tu hotel złamanych serc-ale usłyszałam trzask-trzask, pstryk-
pstryk, więc zaczęłam bardzo głośno krzyczeć do słuchawki HALO!!!
HALO!!
-Jasna cholera- odezwał się ten odległy głos
Był to mój ojciec, czyli Vati ja go tak nazywam. Dzwonił z Nowej
Zelandii. Jak zwykle był bez powodu w złym humorze?
-Dlaczego tak się wydzierasz w tą słuchawkę? Aż mi w uszach
dzwoni.
-, Bo się nie odezwałeś- odpowiedziałam bardzo rozsądnie.
-Przecież powiedziałem „Cześć”
-Nic nie słyszałam.
-To pewnie żle słuchałaś.
-Jak mogłam źle słuchać, skoro odebrałam telefon?
-Nie wiem, ale jeśli ktoś może, to właśnie ty.
Ojej, znowu ta stara śpiewka, zawsze to ja cos robię żle.
-Mama jest w wannie.-oznajmiłam
-Chwileczkę, nie chcesz dowiedzieć się, co u mnie ??
-Yyy niech zgadnę.. Masz śmieszne wąsy i lekko, zakrągloną pupę.
-Nie bądź bezczelna! Zawołaj mamę. Już nie mam na ciebie sił. Czego
was uczą w tej szkole oprócz bezczelności i malowania się szminka?
Odłożyłam na bok słuchawkę, bo jeśli mu się pozwoli potrafi tak
zrzędzić tysiąc lat.
-Mutti- krzyknęłam- Dzwoni jakiś facet! Twierdzi, że jest moim
kochanym Vati, ale chyba kłamie, bo był wobec mnie bardzo
opryskliwy.
Mama wyszła z łazienki z mokrymi włosami, ociekającymi wodą w
samych majtkach i staniku. Ma ogromne melony aż dziw, że nie
przewraca się pod ich ciężarem, Boże drogi.

-Wiesz, nastolatki w moim wieku są bardzo podatne na wpływy.
Rzuciła mi gniewne spojrzenie i złapała słuchawkę. Wychodząc
słyszałam jeszcze jak mówi:
-Cześć kochanie. Co? Wiem. Oj, wiem. Nie musisz mi tego mówić…
Mam ją, na co dzień. Koszmar.
Milutko nie?
Każdemu, kto chce mnie wysłuchać, (czyli nikomu) mówię, że ja
sama nie prosiłam się na ten świat. Jestem tu tylko, dlatego że ona i
Vati .. blee.. wolę nie kończyć

W moim pokoju

14:10

Słyszałam jak mamrotała do taty:
-Hm, wiem Bob.. wiem.. aha.. WIEM… wiem. Tak wiem..
Na święte gacie ci dorośli są niemożliwi
-Przekaż mu delikatnie- zawołałam, – że nie pojadę nawet za
TRYLION lat!
Chyba usłyszał, bo nawet do mnie na górę dobiegły dźwięki ze
słuchawki. Nie zdziwiły mnie te krzyki, bo mój Vati ma skłonność do
agresji. Kiedyś na chwilę wyszedł z pokoju, wlałam mu do piwa wodę
po goleniu i sok z limony. Dla śmiechu. Ale on w ogóle nie załapał
tego dowcipu. Kiedy przestała się krztusić, dostał szału i wrzasnął:
„TY IDIOTKO?” Po takim przeżyciu kiedyś w przyszłości będę
musiała wybulić setki funtów na psychoterapie, (Jeżeli w ogóle będzie
jakaś przyszłość, w co wątpię)

14:30

Słucham smutnych piosenek i nadal jestem w piżamie.
Do mojego pokoju weszła mama:
-Mogę??
-Nie.
Ale jakoś jej to nie zniechęciło. Weszła, usiadła na brzegu łóżka i
położyła rękę na mojej nodze.
-Auuua –krzyknęłam.

-Słuchaj kochanie. Wiem, że to trochę skąplikowane, zwłaszcza w
twoim wieku, ale to dla nas naprawdę wielka szansa. Twój tata uważa,
że w Whangamata może do czegoś dojść.
-A teraz mu źle? Niektórzy lubią grubasów z idiotycznymi wąsami.
Na przykład ty.
Znów zaczęła się zachowywać jak rodzic.
-Georgia, arogancja wcale nie jest zabawna.
-Jest.
-Nie jest
-A śmiałaś się, gdy Libby powiedziała o panu Sąsiedzie „miły palant”.
-Libby ma dopiero 3 lata i myśli, że palant to coś w rodzaju „Bill” czy
„tata”. Nie rozumiesz, że to może być fantastyczna przygoda?
-Na przykład taka, jak wtedy, gdy idziesz do szkoły, nagle przejeżdża
cię autobus i trafiasz do szpitala?
-Tak, taka jak wtedy… NIE! No Georgio zachowaj się jak prawdziwa
kumpelka, zrób to dla mnie.
Nic nie powiedziałam.
-Wiesz, że twój tata nie może znaleźć pracy. Co ma robić? Po prostu
myśli o nas.
Po chwili westchnęła i wyszła.
Życie jest tres marde i denne do kwadratu. Dlaczego Mutti nie
rozumie, że ja teraz nie mogę wyjechać? Czasami bywa
nieprawdopodobnie tępa. Raczej to nie po niej odziedziczyłam
inteligencje na pewno nie dziki niej jestem najlepsza z… Yyy.. nie
ważne. To, co robię nie ma z nią nic wspólnego. Na swoje
nieszczęście otrzymałam część jej genów. Na przykład gen małpich
brwi. Ona ciągle musi je sobie wyskubywać, żeby się nie zrastały, i
egoistycznie przekazała mi to nieszczęście. Po tym jak w zeszłym
semestrze przez przypadek je sobie zgoliłam, zrobiły się jeszcze
bardziej krzaczaste i nastroszone. Od czasu tego golenia rosną chyba
mety na tydzień. Gdybym zostawiła je w spokoju, do października
zdążyłabym oślepnąć. Jas ma normalne brwi, dlaczego ja nie mogę
mieć?
Skoro już o tym mowa, najgorsze jest to, że chyba odziedziczyłam
również gen piersi. Moje melony wyraźnie rosną. Bardzo się martwię,
że będę miała takie ogromne jak ona. Wszyscy zwracają uwagę na
mój biust.
Kiedyś, gdy płynęliśmy promem do Francji, tata powiedział do mamy:

-Nie stawaj tak blisko krawędzi, Connie, bo twój biust może zostać
uznany za zagrożenie dla stabilności statku.

17:00

Przed chwilą mnie olśniło!!! To o oczywiste, jestem prawdziwym
geniuszem! Bułka z masłem! Po prostu powiem mamie, że zostanę.. i
ZAIMĘ SIĘ DOMEM!! Domu nie można opuszczać na tyle miesięcy
bo.. Yyy.. mogliby się tu zagnieść dzicy lokatorzy. Anarchiści, którzy
wszystko przemalują na czarno, pewnie nawet pudle państwa
Sąsiadów, którzy jeszcze będą błagać Angusa żeby wrócił.
Wspaniały cudowny fantastyczny pomysł!! Mama na pewno uzna go
za sensowny.
Obiecam, że będę się zachowywać bardzo dojrzale i odpowiedzialnie,
jak absolutnie dorosła osoba. Chce zostać w Anglii głównie z powodu
tutejszego świetnego systemu nauczania. Właśnie w ten sposób
przedstawcie to Mutti
„Mutti- powiem w mojej edukacji to bardzo ważny okres. Myślę, że
zostanę przyjęta do drużyny hokeja na trawie.”
Całe szczęście, że w zeszłym semestrze nie zawracałam mamie głowy
uwagami w dzienniczku. Oszczędzałam jej czytania ich, bo sama
wszystko podpisywałam.

17:05

Sokole oko mogłoby wpisać mi coś bardziej oryginalnego niż:
„Beznadziejnie dziecinne zachowanie na lekcji.” I to tylko, dlatego że
przyłapała mnie na tym jak udawałam (genialnie)
Szczękościsk.

17:10

Mogłabym urządzić cudowne imprezy, na które wszyscy waliliby
drzwiami i oknami. Zrobię listę osób, które zaproszę.

1.Bogowie Seksu
Robie… yyy to wszystko.
2.Drużyna Asów

Rosie, Jools, Ellen, i może jeszcze Jas, jeżeli weźmie się w garść i
bardziej się postara. Odkąd spiknęła się z Tomem trochę mnie
zaniedbała.
3.Bliscy znajomi.
Mabs, Sarah, Patty, Abbie, Phebes, Hattie, Bella… ludzie, z którymi
lubię się pośmiać, ale, z którym nie koniecznie pożyczyłabym
skórzaną kurtkę mojej mamy…

17:20

Może wpuszczę nawet beznadziejnych tancerzy takich jak Sven, jeżeli
będą sympatyczni lub wykażą poczucie humoru (i przyniosą
prezenty).

17:25

Powiem wam, kogo nie zaprosze - Okropnej P. Green. Ma absolutny
zakaz wstępu. Jeżeli w przyszłym semestrze, znów zostanę zmuszona
siedzieć z nią w jednej ławce, to chyba się zabije. Dlaczego ona ciągle
tak przynudza? Na pewno robi mi to na złość. Hoduje w domu
chomiki. Nienormalna czy jak? Kto jeszcze znajdzie się na czarnej
liście? Nudna Lindsay, była Robbego. Postąpiłabym okrutnie,
zapraszając ją i pozwalając by patrzyła na nasze szczęście, jak się
całujemy itd. Poza tym mogłaby mnie zabić, a to zepsułoby
imprezowy nastrój.
Kto jeszcze? Ooo już wiem Jackie i Alison, znane również, jako
Koszmarne Bliźniaczki, nie mogą przyjść są zbyt pospolite.

21:10

Wyglądam przez okno. Widzę Marka, chłopca z największymi ustami
na świecie. Idzie z kumplami do miasta. No tak, ludzie się bawią.
Okropne. Ja nie mam prawdziwych przyjaciółek- jak tylko pojawia się
na horyzoncie jakiś chłopak, od razu o mnie zapominają. Żałosne.
Ja bym nie mogła być taka płytka.
Ciekawe czy Bóg Seksu rozmyślił się z powodu mojego nosa?

21:15

Dzwoniła Jas. Na chwilę oderwała się od tego Toma.
-Już jej powiedziałaś, że nie jedziesz?- spytała.
-Nie, próbuję, ale ona w ogóle nie zwraca na mnie uwagi.
Powiedziałam, że to bardzo ważny okres w moim życiu, bo mam
czternaście lat i balansuje na krawędzi kobiecości.
-Na czym?
Jas czasami zachowuje się jak wiejski przygłup.
-Pamiętasz, co na koniec drugiego semestru powiedziała Chuda, nasza
szacowna pani dyrektor? „Dziewczęta balansujecie na krawędzi
kobiecości i dlatego nie chcę już widzieć piegów wymalowanych na
nosach. To głupie, niedystyngowanie, i wcale nie jest zabawne.”
-Przecież sztuczne piegi są zabawne.
-Wiem.
-To, dlaczego Chuda powiedziała, że nie są?
-Jas
-Co?
-Zamknij się.

21:30

Mam w łóżku pociąg i Barbie nurka z rękami jak stalowe widelce.
Zupełnie jakbym spała w pudle na zabawki. Tylko nie jest mi aż tak
wygodnie. Poza tym Libby uparła się żebyśmy pobawiły się w
eskimoskie całowanie: aż mnie nos rozbolał.
-Libby, już dość tych Eskimosów- powiedziałam, ale ona odparła
tylko:
-Kiwgglkwoggleugug – zdaje się, że miało to być po eskimosku.
Co się dzieje z moim życiem? Dlaczego jest tak beznadziejnie
kretyńskie?

22:00

Patrzyłam na niebo i gwiazdy za oknem i myślałam o wszystkich
postaciach historycznych, które były tak samo smutne jak ja i prosiły
Boga o pomoc. Padłam na kolana (trochę zabolało, bo wylądowałam
na talerzu kanapek z dżemem, który zostawiłam na łóżku) i cała we

łzach zaczęłam się modlić: „Boże błagam, niech zadzwoni telefon i
niech to będzie Robbie obiecuję, że jeśli tak się stanie będę codziennie
chodzić do kościoła. Dziękuje”.

Północ

To tyle, jeśli chodzi o naszego Vati w niebiosach. Kurczę, jaki jest
sens prosić o coś Boga, skoro się tego nie dostaje?
Jutro kupię sobie posążek Buddy

1:00

Ponieważ zostało mi niewiele czasu, lepiej po prostu o coś poproszę,
zamiast inwestować w jego figurkę.
Kompletnie nie wiem jak się zwracać do Buddy. Mam nadzieje, że
rozumie po angielsku. Przypuszczam, że – jak większość bóstw- umie
czytać w myślach.

1:30

Ponieważ dopiero niedawno (pół godziny) jestem praktykującą
buddystką, ograniczę swoje prośby to najważniejszych spraw.
Czyli:

1. Kiedy poproszę mamę by zostawiła dom pod moją opieką,

usłyszę odpowiedz: „Oczywiście, kochanie”.

2. Zadzwoni BS

1:35

Na tym poprzestanę, nie będę poruszała kwestii nosa ( powinien być
mniejszy i bardziej zadarty) ani mniejszych piersi, bo inaczej spędzę
nad tym resztę nocy i jeszcze Budda gotów sobie pomyśleć, że
strasznie bezczelna ze mnie, nowo nawrócona buddystka i że wierzę
tylko po to by spełnił moje prośby.

WtÒ?

jąp

-Jak to?
-Z powodu złamanego serca straciłam apetyt, więc promienie
słoneczne ochronią mnie przed krzywicą. Przerobiliśmy to na biologii.
-Tam jest teraz zima.
-Typowe
-Zachowujesz się niedorzecznie.
Wtedy przelała się szala goryczy.
-Ja zachowuje się niedorzecznie?!!! Ja zachowuje się niedorzecznie!
To nie ja ciągnę kogoś na drugi koniec świata- i to bez żadnego
powodu!
Mama zrobiła się czerwona jak burak.
-Bez żadnego powodu? Jedziemy tam żeby spotkać się z twoim tatą!
-Mów za siebie.
-Georgia jesteś okropna!- i wypadła z pokoju
Chciało mi się płakać. To nie moja wina, że jestem okropna. Znajduje
się pod duża presją. Dlaczego tata nie może mieszkać tutaj? Wtedy
mogłabym być okropna dla niego, nie czując się przy tym
beznadziejnie. (i nie musiała bym jechać na druki koniec planety.
Większość nastolatków, kiedy chce zachować się okropnie wobec
swoich rodziców, musi wejść do salonu.)
Ludzie nie rozumieją, że nie łatwe jest mieć „słomianego ojca”.
Praktycznie rzecz biorąc jestem sierotą.
…

13:00

Do mojego pokoju zakradła się Libby, ostrożnie, niosąc miseczkę z
mlekiem. Szła na palcach, cichutko mrucząc.
-Jesteś kochana Libbs. Postaw ją tutaj. Angus wybrał się na
polowanie- powiedziałam.
Bardzo powoli, nadal na paluszkach przyniosła mi miseczkę i
postawiła na biurku. Potem położyła mi rączki na głowie i zaczęła
mnie głaskać. Łzy napłynęły mi do oczu.
-Skoro sama nigdy nie zaznałam szczęścia, to mogę się, chociaż
postarać żebyś ty była szczęśliwa, Libbs. Porzucę wszelkie myśli o
szczęściu i zostanę twoją buddyjską pielęgniarką. Dla twojego dobra
zacznę nosić buty na płaskim obcasie i te okropne pomarańczowe
szaty i ..

Wtedy Libbs zaczęła dość brutalnie pchać moją głowę to miseczki z
mlekiem.
-No pij kotku pij mleczko.
Niedługo każe mi spać w koszyku Angusa. Słowo daję, już najwyższa
pora żeby poszła do przedszkola o poznała normalne dzieci.
Do Nowej Zelandii leci się 24 godziny.
18:00
Wujek Eddy zajechał swoim ryczącym, przedwojennym motorem.
Przyszedł po Angusa. Jak ja przeżyję bez tego wściekłego futrzaka?
Jak on przeżyje beze mnie? Nikt po za mną nie zna jego zwyczajów.
Nikt nie wie, że Angus lubi, jak się przed nim ciągnie kiełbasę na
sznurku, a on poluje na nią zza ….. pewno nie wujek Eddy, który
pochodzi z Planety Świrów. Wszedł w skórzanych motocyklowych
spodniach, zdjął kask i spytał:
-Co się tak guzdrzesz?
On jest niemożliwy. Nie rozumiem, dlaczego mama myśli, że taki łysy
palant da radę zająć się zwierzęciem. Zresztą nie ma najmniejszego
znaczenia, co kto myśli, bo wujek za trylion lat nie złapie Angusa i nie
wsadzi go do koszyka.

18:30
Chyba już nie można być smutniejszym. Wyjeżdżamy na wiele
miesięcy, będę tęskniła za przyjaciółmi i swoim BS. Moja kariera
hokeistki legnie w gruzach.
Wszyscy wiedzą, że Maorysi nie grają w hokeja. Grają w … yyy.. na
geografii jeszcze nie przerobiliśmy Nowej Zelandii, więć nie wiem, w
co tam grają. Zresztą, co mnie to obchodzi?

18:35

Czas leci. Zupełnie jakbym czekała na własny pogrzeb. Albo siedziała
na religii.
Dzwoniła Jas. Byłam głównie ciekawa czy Tom coś mówił o swoim
cudownym starszym bracie, Bogu Seksu, ale nie chciałam, by Jas
pomyślała, że nie obchodzi mnie jej życie.
Najpierw, więc zadałam pare pytań na temat jej chłopaka.
-Cześć Jas, jak ci się układa z Tomem

Rozchichotała się na całego.
-Strasznie się uśmialiśmy, bo Tom powiedział, że wczoraj był w
sklepie i …
-Jas czy mówił ci coś ciekawego?
-No mnóstwo rzeczy.
Zapadła cisza. Ona naprawdę doprowadza mnie do SZAŁU
-Na przykład?
-Na przykład zastanawia się nad wprowadzeniem do sprzedaży
większej liczby produktów nabiałowych, bo właśnie..
-Nie, nie Jas, chodzi mi o coś ciekawego- a nie o taki nudziarstwo.
Czy na przykład wspomniał coś o swoim cudownym starszym bracie?
Jas trochę się naburmuszyła, ale odpowiedziała
- Chwileczkę.- Usłyszałam jej wołanie- Tom rozmawiałeś ostatnio z
Robbiem?
-Nie ostatnio wybrał się na pieszą wycieczkę.
-O tym wiem- powiedziałam Jas.
-Ona to wie!- znów zawołała Jas.
-Kto o tym wie?- zapytał Tom
-Georgia.
Wtedy odezwała się mama Jas.
-Dlaczego Georgia pyta o Rabbiego? Myślałam, że wyjeżdża do
Nowej Zelandii.
-Bo wyjeżdża.- Odkrzyknęła Jas-, Ale przedtem strasznie chce się z
nim spotkac.
-Jas, Jas-, czym prędzej jej przerwałam- Chciałam się jedynie
dowiedzieć, kiedy Robbie wraca. Nie zamierzam o tym rozmawiać z
całą twoją ulicą.
Jas znów się nabzdyczyła.
-Ja tylko próbowałam pomóc
-To już nie pomagaj.
-No to nie pomogę.
-I dobrze.
Zapadła cisza.
-Jas??
-Co?!
-Co robisz?
-Nie pomagam
Kiedyś ją zabije

-Spytaj Toma, kiedy wraca Robbie
-Nie wiem, dlaczego miałabym to robić, ale spytam.
Tom, kiedy wraca Robbie?- Krzyknęła
Wtrąciła się jej mama.
-Wydawało mi się, że on chodzi z Lidsay.
-Chodził-odkrzyknął Tom- ale potem spiknął się z Georgia.
-No, to Lindsay się zdenerwuje- podsumowała mama Jas
Nie wierzyłam własnym uszom.
-Powiedz Georgii, że Robbie wraca dopiero w poniedziałek
wieczorem!- ryknął Tom
W przyszły poniedziałek! W przyszły poniedziałek,. Do tej pory
Maorysi już zdąża mnie zanudzić na śmierć. Starałam się trzymać
fason żeby nie zmartwić Jas.
-Umiem sobie z tego żartować i w ogóle, ale Robbie tak długo mi się
podobał. I to nie tylko, dlatego że gra w Sztywnych Dylanach. Dobrze
o tym wiesz. Mija już rok odkąd. Się na niego zasadziłam. Kiedy mnie
pocałował, było tak cudownie, że nogi zrobiły mi się miękkie jak z
galarety i myślałam, że się rozpłynę, Na szczęście się nie
rozpłynęłam? Robbie chyba zapomni o tym kosmyku włosów, który
został mu w dłoni prawda?
Coś szczęknęło i odezwała się Jas z pełnymi ustami:
-Halo, Halo mówiłaś coś, poszłam tylko zrobić sobie kanapkę.
O co chodzi?

19:30
Jas jest beznadziejna. Dla mnie już nie żyje. Jak w Biblii, gdy ktoś
schodzi na złą drogę i zostaję prostytutką czy coś w tym rodzaju?
Stała się dla mnie dziewczyną bez imienia.

21:00

Zadzwonił telefon. Zbiegłam na dół
To była Rosie, Ellen, Jools i Bezimienna (Jas), które dzwoniły z butki
na końcu ulicy.
-Psić dzio Bućki telefonićniej – powiedziała Rosie z chińskim
akcentem.

Wytuszowałam sobie rzęsy i umalowałam usta, żeby nikt się nie
zorientował, że mam złamane serce. Mutti i Wujek Eddie nie
zauważyli żadnej różnicy- byli zbyt zajęci pogonią za Angusem.
Angus przyczaił się na mojej szafie. Wiem, że ma tam coś do
jedzenia, bo kiedy przechodziłam obok na głowę spadł mi kawałek
makreli. Na pewno jeszcze długo tam posiedzi. Dobrze im tak.
Kotnaperzy !
Nie chcę być niegrzeczna dla osób dotkniętych nieszczęściem, ale nie
widziałam większego łysola niż wujek Eddie. Wygląda jak jajko na
twardo w skórzanych spodniach. Kiedyś wypili sobie z mamą trochę
wina i zasną twarzą do dołu na trawniku w ogrodzie. Więc mu na tyle
głowy narysowałam drugą twarz. Wyglądało to przezabawnie tym
bardziej, że użyłam niezmywalnego flamastra. Zemścił się w ten
sposób, że przyjechał swoim przedpotopowym motorem na szkolną
imprezę i podając się za mojego chłopaka wypytywał o mnie,
wszystkich moich kolegów.
Takie jest życie.. w jednej chwili człowiek obściskuje się z BS i
zalicza szóstą bazę w całowaniu ( nie wyłamując sobie przy tym
zębów) a już w następnej musi jechać na drugi koniec świata i
zamieszkać wśród Maorysów, których ulubioną rozrywką jest
siedzenie w błocie i zjadanie pierwszych larw (To szczera prawda,
przeczytałam o tym w folderze o krainie Maorysów). O, świński
tyłek! Czyli jak mówią francuz przyjaciele : le grand zadek de le
tłuścioch*

21:30

Kiedy stawiłam się w budce telefonicznej, znalazłam tam całą naszą
paczkę? Dziewczyny otworzyły przede mną drzwi a Jools
powiedziała:
-Bonsoir, ma petite głuptasku**
Stałyśmy ściśnięte jak sardynki w puszcze. Rosie udało się uwolnić
jedną rękę i podała mi zdjęcie zrobione w kabinie z polaroidem.
-Przyniosłyśmy ci prezent na pamiątkę
Na zdjęciu były Jools, Ellen, Jas (Bezimienna). Rozpłaszczały sobie
nosy, przyklejają je taśmą do twarzy, więc wyglądały jak świnki z
włosami

Na odwrocie napisały: NAJLEPSZE CHRUMCZENIA od kumpelek.
3maj się. To nasza ŚWIOTKA na pamiątkę.
Łzy napłynęły mi do oczu. Ale się opanowałam.
-Jejku wielkie dzięki. Dobranoc.

i

i

Wielki zadek tłuściocha

** Dobry wieczór mój mały

Musiałyśmy wyjść z butki telefonicznej, bo z telefonu chciał skorzystać
Mark (Chłopak z mojej ulicy ten z ogromnymi ustami, z którym chodziłam
prze dwa tygodnie i który mnie rzucił i bo taka jedna Hellen pozwalała mu
na różne rzeczy) Patrzył jak wysypujemy się na ulicę. On naprawdę ma
największe usta, jakie widziałam. Całe szczęście, że się z tego wywinęłam
zanim rozgniótł mi twarz.
-Wszystko w wporzątku?- spytał JW.(Wielka Japa) tonem, który
sugerował „Wszystko w wporzątku, lesbijki?”
Zresztą, co mi tam. Moje życie i tak się już skończyło. Trzymając się pod
ręce ruszyliśmy w stronę mojego domu. Nie chciałam wziąć Jas pod rękę,
bo mnie obraziła. Wujek Ed chyba w końcu złapał, Angusa do koszyka, bo
na podjeździe leżały ogrodnicze rękawiczce z odgryzionymi palcami.
Uściskałyśmy się pochlipując. To było okropne. Już prawie stałam przy
drzwiach, kiedy Jas rzuciła się na mnie.
Tak ryczała, że nie mogła mówić, ale w końcu wydusiła:
- Georgia, bez ciebie nic nie będzie takie samo… JA.. ja.. Kocham cię.
Przepraszam, że wtedy poszłam sobie zrobić kanapkę!

Środa, 21 lipca

Świt, 10:00

Zadzwoniłam do swojej najdroższej przyjaciółki Jas, która mnie kocha.
Ha!
Teraz, kiedy jej się wydaje, że ma prawdziwego chłopaka zachowuje się
tak jakby skończyła, co najmniej sto osiemdziesiąt lat.
-Słuchaj Gee-Gee, teraz naprawdę nie mogę z tobą rozmawiać, bo lecę na
spotkanie z Tomem. Złapię cię później. Ciao
Ciao… Obiło jej? Nikomu na mnie nie zależy. Kiedy masz problemy, nikt
się tobą nie interesuje? Nikt cię nie lubi, kiedy przestajesz być duszą

towarzystwa.?Jak tak dalej pójdzie znów będę musiała zwrócić się do
Boga?

14:30
Wszystko mi jedno. Nie pojadę do żadnej Nowej Zelandii. Nie Absolutnie
nie. Będą mnie musieli wnieść do samolotu, albo nafaszerować progami.
Nie i już, nie jadę.

15:00

Nie rozmawiam z mama, ale ponieważ wyszła z domu na zakupy (znowu),
pewnie nawet tego nie zauważyła.

15:19
Siedzę przy telefonie i telepatycznie zmuszam go żeby zadzwonił. Dużo
czytałam na ten temat. Telepatia to takie coś. Kiedy człowiek doprowadza
do czegoś siłą woli? Powtarzałam siebie w myślach: „ Telefonie zadzwoń”
i „Kiedy policzę do dziesięciu, zadzwoni Robbie.”

15:21

„No dobrze, kiedy policzę do stu, zadzwoni Robbie…”

15:30

„… po francusku. Kiedy po francusku policzę do 100 zadzwoni BS (Bóg
czy inna moc, która zarządza siłą woli, na pewno doceni ogromny wysiłek,
jaki wkład w liczenie w obcym języku?).
Płacz i zgrzytanie zębami. Za dwa dni znajdę się już na drugim końcu
świata, a BS zostanie sam na tym samym, co teraz. Co więcej będę o jeden
dzień oddalona od niego i do góry nogami?
15:39
Okropnie rozbolała mnie głowa.
Skoro już mowa o francuskim to, dlaczego na Luizę XIV, madame Snack,
czyli pani martwa(ona naprawdę ma tak na nazwisko) każe nam się uczyć
piosenki „ Don merle a perdu une plume?
„Mój kos zgubił piórko”. Szalenie przyda mi się to zdanie, jeżeli kiedyś
pojadę do Paryża. Nie będę umiała kupić kanapki, ale pogawędzę sobie po
francusku o piórach moje kosa. Chociaż nawet go nie mam, a gdybym go

miała to dzięki Angusowi zgubiłby nie jedno piórko. Gdyby Angus jeszcze
z nami mieszkał.
Już za nim tęsknie. To najlepszy kot na świecie. Nadal mam go przed
oczami, jako futrzaną głowę w moim łóżku. Piórka wokół pyszczka.
Pamiętam jak mi przynosił różne prezenty. Nornika, kawałek ucha pudla
czy cos w tym rodzaju.

15:41

Jak się mówi po francusku „Mojemu kosowi kot odgryzł nóżki”? Mon
merle a perdu les jambes…”

Zadzwonił telefon

15:45

Dzięki Bogu, bo już myślałam, że będę musiała policzyć do 100 po
niemiecku, a w cale nie mam na to ochoty ( z reszta nie potrafię)
-To ja Jas.
-O.. Czego chcesz?
-Chciałam zapytać jak się czujesz.
-Właściwie to jak trup, umarłam godzinę temu. Do widzenia
To jej da nauczkę, jak zadzwoni drugi raz nie odbiorę.

17:00
Nie zadzwoniła. Typowe.

W moim pokoju
W łóżku

22:30
Wróciły mama i Libby. Kiedy wetknęły głowy do mojego pokoju,
udawałam, że śpię? Libby podkradała się po cichutku, czyli powodując
potworny hałas.
-Libbs pocałuj siostrę, bo bardzo jej smutno-szepnęła mama

Wtedy poczułam jak ktoś ssie mi czubek nosa. I jak rażona prądem
usiadłam.
-Czy inne siostry też tak całują? Dlaczego ona ma obsesję na punkcie
mojego nosa?

23:15
Po incydencie ze ssaniem, rozbudziłam się na dobre. Wyglądałam przez
okno w swoim pokoju. Kiedy człowiek patrzy na gwiazdy, czuje się taki
malutki? Na fizyce dyskutowaliśmy o nieskończoności, wiecie, że
wszechświat nie ma końca i tak dalej. Herr Kamyer powiedział nawet, że
gdzieś tam mogą istnieć światy równoległe. Może siedzi gdzieś tam druga
Georgia Nikolson i myśli sobie: „ Po co to wszystko?”

23:17

Druga Georgia Nikolson, której każą opuścić Boga Seksu i wszystkie
kumpelki ( nie włączając w to Jas) i pojechać na drugi koniec świata.
Merde do kwadratu.

23:29
Przed chwilą przyszło mi do głowy coś strasznego. Jeżeli istnieje
równoległa ja, to istnieje również Nudna Lindsay. I równoległa Okropna
P. Green. I dwie pary gaci pana Sąsiada. Matko kochana!

Czwartek, 22 lipca

Dzień przed ostatnim dniem mojego życia
Strajk głodowy

14:00
Nawet ŚLEPY by zauważył, że nie jem, ale mama oczywiście nie zwróciła
na to uwagi
-Chcesz trochę pieczonej fasoli z frytkami?- spytała
-Już nigdy nie będę jadła-odparłam
-OK. – powiedziała tylko i razem z Libby zaczęły się obżerać
Potem musiałam zakraść się do kuchni i pochłonąć resztę frytek, które
zostawiły

16:00

W moim pokoju. Ćwiczę poczucie samotności i braku przyjaciół, żeby
przygotować się na następne miesiące.

16:05
Moje tak zwane kupele nie odzywają się do mnie już od paru dni. No w
każdym razie od rana. Nie muszę nic ćwiczyć. Rzeczywiście jestem
samotna i pozbawiona przyjaciół.

16:10

Poszłam do salonu na telewizji. Libby drzemała, ale kiedy usiadła,
obudziła się. Stanęła na swych tłuściutkich nóżkach i wyciągnęła do mnie
rączki.
-Kocham Georgię. Kosiam Georgie
Przerobiła to na piosenkę
-Cha, cha kosiam Georgię, kocham Girgię, Girgię, Girgię, Girgię, cha, cha,
cha, cha cha kocham Ginger moją Ginger
Stoi sobie w tym małym, szalonym móżdżku, że jestem pół kotem, pół
siostrą. Więc wzięłam ją na ręce i razem położyliśmy się wygodnie na
kanapie. Przynajmniej ktoś w tej rodzinie mnie kocha, chociaż ten ktoś ma
kompletnego świra.
Weszła mama:
-Jak słodko razem wyglądacie, Georgia, jeszcze niedawno byłaś taka
malutka. Zabieraliśmy cię z tatą do parku. Miałeś czapeczkę z
nausznikami w kształcie kocich łapek. Byłaś taka rozkoszna.
O Boże, znów to samo. Zaraz zacznie:, „Kiedy moje maleństwa zdążyły
tak urosnąć?”
I rzeczywiście oczy mamy są już pełne łez zaczyna mnie głaskać po
głowie (strasznie irytujące) i mówić:
-Kiedy moja mała Georgia zdążyła…
Na szczęście (lub nie szczęście zależy gdzie, kto siedzi), w tej chwili
Libby okropnie głośno puściła potwornie śmierdzącego bąka, który
eksplodował z jej pupy z taką siła, że aż uniosła się na moim kolanie- jak
podusznikowiec. Sama się zdziwiła, co z niej wyszło.
Zepchnęłam ją z kolan i zerwałam się na równe nogi.
-Libby to obrzydliwe!! Mamo wszystko przez tę twoją fasolę. To nie
naturalne. Ile potrafi się wydostać z tak małej dziewczynki.

Prrruu….
Kiedyś dziadek pierdnął na ulicy. Bardzo głośno. Za nami szła jakaś
kobieta z jamnikiem, no, wiecie pieskiem-kiełbaską. Kiedy usłyszała to
pierdnięcie( a kto by nie usłyszał?!) powiedziała: ”No nie, coś takiego”, a
dziadek na to: „ Serdecznie panią przepraszam. Zdaje się, że odstrzeliłem
nóżki pani pieskowi.” Prawdopodobnie było to jego ostatnie prawie
normalne słowa. Wolałabym zostać tutaj z nim, niż jechać do krainy
Maorysów.
-Mamo, czy mogłabym zamieszkać z dziadkiem?- spytałam
-Ale on mieszka w domu starców.
-No i co z tego?
Ale mam jest jednak tak świrnięta i nierozsądna, że nawet nie chciała o
tym rozmawiać.

23:30

Przyszli moi wszyscy kumple i urządzili mi wszyscy czuwanie ze
świeczkami.
Sven założył papierowy kapelusik. Nie wiem, po co. Zreszta, co za
różnica? Może w ten sposób Szwedzi się żegnają? Wszyscy zaśpiewali na
moją cześć Mon merle a perdu une plume. No w każdym razie zaśpiewali
pierwszy wers, bo potem państwo Sąsiedzi zaczęli narzekać, że straszą im
psy
-Będę stała w milczeniu całą noc- oznajmiła Jas
Ale wtedy Sven powiedział:
-Frytki, teraz
I wszyscy sobie poszli.
Zrobiło mi się smutno.

Piątek, 23 lipca

Koniec świata

Południe

Postanowiłam, że policja siłą będzie mnie musiała wyciągnąć z domu i
wtedy cały świat się dowie jak jestem traktowana. Przywiązałam się
rękawami szlafroka do zagłówka. Już sobie wyobrażałam te wielkie tytuły
w gazetach: „ Obiecująca nastoletnia gwiazda hokeju na trawie opiera się

próbą przeniesienia jej do krainy Maorysów”. Lekko się umalowałam, na
wszelki wypadek gdyby mieli przyjechać fotoreporterzy.

12:10

Mama wpadła do mojego pokoju zarumieniona jak naleśnik.
-Wiesz co!!!? Nie jedziemy do Nowej Zelandii, bo twój tata wraca do
domu!!
-Co??
Tak mnie ściskała, że nawet nie zauważyła, że leże w łóżku jak zdechły
chomik.
Trochę mnie zatkało.
-Vati, dom, wraca?

13:00

Superwiadomość
Przy otworze wiertniczym, przy którym pracował mój tata nastąpiła tak
eksplozja, że aż mu buty pospadały!!!
Z urządzenia, które naprawiał, trysnęła gorąca para i tata odskoczył tak
gwałtownie, że aż złamał jakąś kość w stopie. Mama się postawiła i
powiedziała, że nie zabierze swoich dzieci gdzieś gdzie z ziemi tryska
gorąca para.
-Ciebie już i tak trudno wyciągnąć z łóżka- rzekła do mnie - nie
zamierzam ci dawać więcej powodów do wymówek.
To potworna niesprawiedliwość, ale nic na to nie odpowiedziałam, chociaż
aż wszystko na mnie krzyczało:” Taaaaaakkk!!!”
Szkopuł w tym, że kiedy wygaśnie kontrakt Vati wróci do domu. No, ale
skoro mam do wyboru: albo życie w krainie Maorysów, albo, Vati, który
ciągle myszkuje w moim pokoju i przynudza jak to było w latach
siedemdziesiątych to już wolę te wąsatego zrzędę.
Mama jest nieprzyzwoicie szczęśliwa. Ciągle mnie przytula. Uważam, że
zachowuje się jak hipokrytka, ale już nic nie powiedziałam tylko też ją
uściskała i szybko poprosiłam o 5 funtów. I dała. Taak
Piękny angielki dzień. Cudowna, przecudowna mżawka!! Nie musimy
jechać do krainy Maorysów!! Dzięki ci Boże. Zawsze w ciebie wierzyłam.
Tylko udawałam, że zostałam buddystką.

15:00

Bardzo głośno nastawiłam muzykę i zaczęłam wypakowywać bikini z
walizki. La, la, la, la … miodzie. Czad do kwadratu
Przyszedł wujek Eddy z butelką szampana i Angusem w koszyku.
Zauważyłam, że założył mu kaganiec. Co za typ? Angus szybko pozbył się
kagańca i zaczął obchód swojego terenu. (czyli okolice śmietnika). Kiedy
zeszłam na dół wujek Eddy tańczył trzymając na rękach Libby, która
śpiewała: ”Wujek Egi, Wujek Egi”, czyli Wujek Ja-jo.
Co było dosyć zabawne?
16:20
Mój pokoik!! Kocham cię mój pokoiku. La, la, la, la … miodzie. Czad
wszystko jest takie piękne: mój plakat ze szczeniakami, moje biureczko,
łóżeczko…. Okienka wychodzące na sąsiedni ogród.

17:00
Zadzwoniłam do Drużyny Asów. Dziewczyny oszalały. Ledwo odłożyłam
słuchawkę a już odezwał się dzwonek do drzwi. Był to pan Sąsiad. W
przekrzywionych okularach. Nie powiedział: ”Georgio tak się cieszę, że
nie jedziecie”. Właściwie to wcale się nie odezwał. Tylko podał mi miotłę
i odszedł kłośno tupiąc.
Do dolnej części miotły przyczepiony był Angus. Zawlókł miotłę do
kuchni. Po chwili rozległ się rumor przewracających się garnków, patelni i
krzeseł. Zawołałam:
-Libby, Angus wrócił!!

23:00
Zanim położyłam się spać, zajrzałam do kuchni. Angus jadł Libbs prosto z
ręki. No to rozumiem!! Wreszcie wszystko wróciło do normy.

Sobota, 24 lipca

11:00
Lato. Ptaszki ćwierkają, norniki ryją nory, pudle pudlują. Zauważyłam, że
mamy nowych sąsiadów po drugiej stronie ulicy. Cała nadzieja, że są
trochę uprzejmiejsi niż państwo Wariaci, którzy mieszkali tam przedtem.

O, moją kota! Zdaje się, że to jeden z tych rasowych birmańskich, które
zamyka się w specjalnych kojcach. To rasowe koty, są strasznie drogie
Takie Noomi Campbell w świecie kotów. Co nie znaczy, że chodzą po
wybiegu dla modelek. Są niezbyt reprezentacyjne i za niskie. Chociaż na
wybiegu dla kotów wyglądałyby całkiem nieźle!!! Cha, cha, cha, cha,
cha!!! La, la, la, la, la!!! Chyba jestem geniuszem komedii. Gdyby jeszcze
tylko zadzwonił BS i powiedział:" Idę do ciebie, moja piękna. Nie
zdawałem sobie sprawy z tego, że mogę cię utracić. Twa uroda mnie
hipnotyzuje" - życie byłoby przecudowne i megaczadowe.

Południe
Umówiłam się z Jas i poszłyśmy do parku. Na brodzie wyskoczył mi
pryszcz, ale za pomocą konturówki do oczu przemalowałam go na
pieprzyk. W moich okularach przeciwsłonecznych wyglądam jak
Włoszka. Myślę, że Jas trochę się wstydzi tego, co powiedziała. Jestem
bardzo delikatna, więc tylko napomknęłam: - Jas, naprawdę mnie
kochasz? Zrobiła się czerwona jak burak. Kiedy szłyśmy wzdłuż kortów
tenisowych, zobaczyłyśmy opalającą się Melanie Andrews. Chyba już o
tym wspominałam, że ona ma największe piersi, jakie widziało ludzkie
oko. Paru chłopaków zagwizdało, przechodząc koło niej, a jeden udawał,
że żongluje. Czasami myślę, że chłopaki już na zawsze pozostaną dla mnie
tajemnicą. Mam takie wrażenie, odkąd WJ bez żadnego wyraźnego
powodu położył rękę na moim melonie. Mel zobaczyła, że na nią
patrzymy, więc zawołałam bardzo serdecznie:
- O, cześć, Mel!
- Cześć! - odpowiedziała, ałe jakoś tak nieszczerze.
- Skąd ono bierze te staniki? - szepnęłam do Jas. -Robią je chyba faceci,
którzy zbudowali most no rzece Forth*. Ted i Mick Forth - Wymyśliłam
to. Tak naprawdę wcale nie wiem, jak oni się nazywali.
Położyłyśmy się na trawie, żeby się poopalać.
- Jak myślisz, czy powinnam sobie kupić stanik? - spytała Jas.
Właśnie się zastanawiałam, co założyć na spotkanie z Robbiem.
- Wiesz, Robbie jeszcze nie zadzwonił - powiedziałam. Jas milczała.
Zerknęłam na nią. Jakoś tak dziwnie wyginała ramiona.
- Na święte gacie, co ty wyprawiasz?
- Patrzę, czy mi się melony trzęsą.
Jas bywa wyjątkowo duma. Gdybym przebrała Angusa w jej szkolny
mundurek, pewnie przez wiele dni nikt by się nawet nie zorientował.
Dopóki tylko ktoś nie spróbowałby mu odebrać jedzenia.

- Zrób test z ołówkiem - doradziłam jej. - Wkłada się ołówek pod pierś i
jeżeli wypada, to wszystko jest OK. Jeżeli zostaje pod melonem, to
znaczy, że potrzebna ci podpórka w postaci stanika.
Aż za strzygła uszami.
- Naprawdę?
- No. Moja mama, niestety, może sobie nimi przytrzymać cały piórnik.
Jas zaczęła grzebać w plecaku.
- Gdzieś tu mam ołówek. Spróbuję.
- Jas, czy Tom nic nie mówił o Robbiem?

* Most Forth — jeden z największych mostów w Szkocji.

Ale Jas jak zwykle odeszła w strefę mroku. Zaczęła sobie wpychać ołówek
pod T-shirt.
- Cha, cha, cha, cha, cha, wypadł!!!! Zdałam zdałam... teraz ty.
Jakoś nie byłam tym zainteresowana.
- Dlaczego BS się ze mną całował i powiedział "to nara", skoro wcale nie
chciał się ze mną potem spotkać? Może się martwi, że jestem od niego
młodsza, jak myślisz? A może to przez mój nos?
Zupełnie jakbym mówiła do ściany. Jas wciskała mi ołówek w rękę.
- No masz... boisz się?
- Wcale się nie boję. Nie boję się żadnego ołówka.
- No to spróbuj.
-0 Jezu.
Wyrwałam jej z ręki ołówek, podciągnęłam top i włożyłam ołówek pod
prawego melona. Prawdę mówiąc, utknął tam, ale trochę nim poruszyłam i
wypadł.
- Wypada.
- Poruszyłaś nim.
- Nieprawda.
- Prawda, widziałam.
- Nieprawda. Jesteś walnięta.
Złapała ołówek i zaczęła mi go wciskać pod melona, kiedy zza kortu
wyszły Jackie i Alison, czyli Koszmarne Bliźniaczki. Jackie wyjęła na
chwilę peta z ust i powiedziała:
- No, no, no, nasze lesby wybrały się na popołudniowe pieszczotki.
O nie, znowu to samo, znowu się zaczną plotki o lesbijkach. Będę znowu
miała na co czekać w następnym semestrze.

Poniedziałek, 26 lipca

14:00
Uff, ale skwar!!! Słońce praży, ptaszki ćwierkają. Państwo Sąsiedzi są w
swoim ogrodzie. Założyli szorty - znowu. Gacie pana Sąsiada są ogromne.
Z szacunku dla innych mógłby się w nich nie pokazywać publicznie. A
gdyby go zobaczyła jakaś bardzo, bardzo stara osoba - jeszcze starsza od
niego? I gdyby w dodatku jej stan zdrowia nie należał do najlepszych? Na
widok pana Sąsiada w szortach mogłaby dostać jakiegoś ataku. To kolejny
przykład bezdennego egoizmu tak zwanych dorosłych.

Pora podwieczorku

16:50
Cudowny dzień... ale nie do końca. Przyszedł dziadek. Nawet on założył
szorty. Jak powiedziałam mamie: „Naprawdę nie musiał nam tego robić".
Ma tak krzywe nogi, że Angus mógłby przejść między nimi z długim
patykiem w pyszczku, a dziadek nawet by tego nie zauważył. Zresztą on i
tak niewiele zauważa, bo żyje w świecie mroku zwariowanych
staruszków. Pogrzebał w swych prehistorycznych szortach, dał mi dwa-
dzieścia pensów i powiedział:
- Masz, tylko nie wydaj wszystkiego naraz.
I wybuchnął takim śmiechem, że mu wypadła sztuczna szczęka. Potem tak
długo łapał oddech, że już się przestraszyłam, że się udusi na śmierć i że
będę musiała zastosować chwyt Heimlicha. Panna Stamp (nasz
Kommandant od sportu) kazała nam się go nauczyć podczas zajęć z
pierwszej pomocy. Jeżeli ktoś zadławi się landrynką, trzeba go złapać od
tyłu i objąć w mostku
o potem mocno ścisnąć, dopóki cukierek nie wyskoczy. Podobno wymyślił
to jakiś Niemiec o nazwisku Heimlich. Nie mam pojęcia, dlaczego Niemcy
muszą znienacka ściskać niewinnych ludzi, którzy się dławią landrynkami.
To dla mnie wielka tajemnica.

20:00
BS nie dzwoni. A na pewno już wrócił. Nie mogę odezwać się do niego
pierwsza, bo mam swoją dumę. No dobrze, zadzwoniłam, ale nie odebrał

telefonu. Nie zostawiłam wiadomości. Nie rozumiem chłopców. Jak
można zaliczyć szóstą bazę, o potem nie zadzwonić?

20:10
Zostaje mi tylko buddyzm. Muszę pomedytować i się uspokoić.

W moim pokoju

20:20
Znalazłam jeden z kaftanów mamy, który kupiła w czasach hipisowskich
podczas podróży do Indii. Zostało jej parę zdjęć z Katmandu, na których
pozują razem z tatą w idiotycznych fryzurach. Tata wygląda, jakby miał na
sobie gigantyczną pieluchę. Mama wyjmuje te zdjęcia, kiedy jest pijana,
zwłaszcza gdy się ją błaga, by ich nie pokazywała.
Założyłam ten kaftan i zaczęłam słuchać kasety medytacyjnej ze śpiewem
delfinów. Nazywa się to Spokojny wszechświat. Pi-pi-pi. I tak w kółko.
Przez chwilę cisza, a potem znowu pi-pi-pi. Skoro delfiny są aż tak inteli-
gentne, to dlaczego nie mogą nauczyć się normalnie mówić? A nie tylko
popiskiwać? To strasznie irytujące.
Wyłączyłabym tę kasetę, ale jestem zbyt przygnębiona, żeby wstawać z
łóżka.

20:40
Dzwoni telefon. Oczywiście wszyscy są zbyt daleko, żeby odebrać, więc
sama muszę się zwlec aż na dół.
- Nie przejmuj się, mamo! - krzyknęłam. - Zejdę aż no dół i odbiorę
telefon, który pewnie jest do ciebie. A ty sobie odpocznij!
- OK, dzięki! - odkrzyknęła z salonu. Podniosłam słuchawkę.
-Tak?
To był Robbie!!! Tak, superczad! Ma taki piękny głos, dość głęboki - choć
nie aż taki jak dziadek, no ale Robbie nie pali czterdziestu papierosów na
minutę. Powiedział, że go nie było.
Pomyślałam sobie: „Przecież doskonale o tym wiem, ty seksowna bestio!!!
Wargi już mi zesztywniały od układania ich w dziobek!!!". Ale nie
powiedziałam tego na głos.

- Tak? - zdziwiłam się uprzejmie, co chyba zabrzmiało całkiem cool i
kusząco.
W każdym razie Robbie bardzo się ucieszył, że nie pojechałam do krainy
Maorysów. Jutro się do niego wybieram!!! Jego rodzice wyjechali.
Oooooooch. Jestem cała roztrzęsiona i zdenerwowana. Jak kotka na
rozpalonym, blaszanym dachu. Na angielskim przerabialiśmy Kotkę na
rozpalonym, blaszanym dachu. Nie było tam żadnej kotki... ani blaszanego
dachu... ani... przestań, mózgu, przestań!!!

20:45
Telefon do Jas. - Zadzwonił!!!
- Kto?
Zupełnie jakbym mówiła do ściany.
- Jas, ON. ON — jedyny ON w całym wszechświecie.

21:00
Jas przybiegła, żeby pogadać O tym, w co powinnam się ubrać.
Poszłyśmy do mojego pokoju. Ale niestety, zapomniałam jq ostrzec o
hamaku, który Libby wymyśliła dla swoich lalek. Zrobiła go z jednego z
pojemnych staników mamy, który przywiązała do podestu schodów. Jas
przewróciła się i strasznie sobie obtarła piszczele. Zaczęła zawodzić, ale
teraz jakoś nie mogę się skupić na drobnych skaleczeniach.
Pokuśtykała do mojego pokoju i zaczęłyśmy przeglądać zawartość szafy.
Wyjmowałam po kolei wszystkie ciuchy, a Jas mówiła:
- Nie. Nie. Może. Nie, zbyt wyzywające. Nie, nie ... yyy ... może.
Kiedy w końcu przymierzyłam zamszową miniowe, powiedziała:
- Ble! Z przodu nogi masz owłosione, a z tyłu zupełnie łyse.
Zerknęłam. Miała rację!!! Czas na operację „Gładkie Nogi". Kiedy
schodziłyśmy da łazienki, zaczęłam marudzić:
-I po co nam ta cała ewolucja? Po co włochate nogi z przodu, a łyse z tyłu?
Niby do czego miałoby się to nam przydać w walce o przetrwanie?
- Może do tego, żeby odstraszyć wroga - odparła.
- Jasne. Na pewno dziewczyna z epoki kamienia łupanego tak sobie
kombinowała: „Goni mnie dinozaur. Myśli, że z powodu łysych nóg z tyłu
jestem łatwym celem, ale niech no tylko się odwrócę! Odstraszę potwora
przerażającymi kudłami z przodu". Tok, to wszystko tłumaczy.
Moje naukowe wywody jakoś nie zainteresowały Jas, która zaczęła
myszkować po szafkach. - O, ile twoja mama ma kremów
przeciwzmarszczkowych!

- No. Żałosne. Nie mogłaby wydać tych pieniędzy na nowe okulary czy
kapelusz? Albo porządny stanik, w którym zmieściłyby się jej melony?

21:30
Maminy krem do depilacji zdziałał cuda: moje nogi są teraz gładziutkie
jak pupka niemowlaka. Kusiło mnie, żeby go wypróbować na brwiach, ale
przypomniało mi się, jak ostatnio je sobie zgoliłam. Odrosły dopiero po
dwóch tygodniach. Jeśli chodzi o ciuchy, to zdecydowałyśmy się na top z
golfem (sugerujący, że jak na swoje lata jestem bardzo dojrzała, balansuję
na krawędzi kobiecości itd., ale na tyle skromny, że nie zdradza „mojej
rozpaczliwej tęsknoty za pocałunkami"). Do tego wybrałyśmy obcisłe
rybaczki.
- W tym semestrze Tom wyjeżdża na praktyki. Na parę tygodni zostanę
sama. Strasznie będę za nim tęsknić. Wiesz, wczoraj powiedział, że...
-Jas, idź już do domu - powiedziałam bardzo serdecznie. - Muszę się
porządnie wyspać.

23:00
Wcześnie położyłam się do łóżeczka. Zabarykadowałam drzwi, żeby nie
weszli Angus i Libby.

Północ
Ale się denerwuję... A jeżeli zapomniałam, jak się całuje? A jeśli w
ostatniej chwili wyleci mi z głowy wszystko, czego się nauczyłam na
korepetycjach i zderzymy się zębami?
Albo wszystko mi się pochrzani i przekręcę głowę w tę samą stronę co on i
tak że aż straci przytomność? Pomoooocy!!!
A jeżeli dostanę ataku śmiechu i nie będę mogła przestać? Wiecie, jak
wtedy, kiedy coś się przypomni, na przykład jak Herr Kamyer zabrał nas
na szkolną wycieczkę, a kiedy znaleźliśmy się na miejscu, powiedział:
„No, jesteśmy!", otworzył drzwi pociągu z niewłaściwej strony i wypadł z
wagonu.
Cha, cha, cha, cha, cha... cha, cha, cha, cha, cha Widzicie, już się zaczęło.
Śmieję się w środku nocy, sama w swoim pokoju.
0 Boże, o Boże, Boże, o mój Boże!!! Cha, cha, cha, cha, cha!!!

Wtorek 27 lipca

19:00
Wychodzę do niego.
Zrobienie sobie naturalnego makijażu zajęło mi prawie cały dzień.
Umalowałam się tylko odrobinkę, by podkreślić mą naturalną urodę (!).
Chciałam osiągnąć efekt w stylu: „przed chwilą wstałam z łóżka'', więc
użyłam tylko korektora, podkładu, odrobiny pudru brązującego, kredki do
oczu, konturówki do ust, szminki, błyszczyka, nałożyłam na rzęsy osiem
warstw tuszu i na tym poprzestałam.

19:00
Zadzwoniła Jas, żeby mi życzyć szczęścia.
- Kiedy wrócisz, musisz mi wszystko opowiedzieć. Zapamiętaj numer
bazy, do której dojdziesz. Zakładasz stanik? Dobrze by było, bo chyba nie
chcesz, żeby ci piersi latały na wszystkie strony?
- Do widzenia, Jas - odparłam.
Nie zakładam stanika. Pomyślałam sobie, że pójdę tam wolna i
nieskrępowana. Po prostu nie będę wykonywać gwałtownych ruchów.

Idę ulicą Arundel

19:30
Brr, już nie jest tak ciepło i słonecznie jak wcześniej. Właściwie to trochę
się zachmurzyło i... o nie... zaczyna padać! Za późno, żeby wracać do
domu po parasolkę... za chwilę pewnie przestanie.

19:40
Pod furtką przed domem Robbiego. Teraz już leje jak z cebra.
Przemokłam i zmarzłam. Spodnie tak mi się skurczyły, że moja pupa
znalazła się w żelaznym uścisku. Ciekawe, czy wyglądam OK? Skoczę do
budki telefonicznej naprzeciwko i przejrzę się w lusterku.

W budce telefonicznej

19:45
Spodnie tak mi opinają pupę, że nie mogę zgiąć nóg. Beznadzieja. Brrr.
Dlaczego wszystko mi idzie jak po grudzie? W takim stanie nie mogę się
pokazać Bogowi Seksu. Muszę do niego zadzwonić i po-wiedzieć, że się
rozchorowałam.

19:50
BS odebrał telefon - Halo?
Och...
- Roggie, to dzia. Neorgia.
- Dlaczego masz taki dziwny głos?
- Straszdzie dzie przedziedziłam I leżę w łóżku.
- To w budkach telefonicznych są łóżka?
- Dzie wiem.
- Georgia, widzę cię przez okno. Kiedy spojrzałam na jego dom, Robbie
pomachał do
mnie. O BOOOŻE!!!
- Przyjdź — powiedział.
Co robić, co robić? Top mam przemoczony do suchej nitki. A pod nim
dwie kulki. Super! Wygląda, jakbym miała z przodu dwa ziarnka grochu.
Typowe, ten top to jedyna rzecz, jaką mama mi wyprasowała, a i tak źle
jej wyszło.
Ruszyłam do wejścia, usiłując spłaszczyć te twarde kulki, ale okazało się,
że to nie top wystaje... tylko JA!!! Moje sutki!!! Co one wyprawiają?!!!
Dlaczego tak sterczą? Wcale im nie kazałam. Jak mam je z powrotem
schować? Będę musiała, niby to od niechcenia, skrzyżować ręce na piersi i
tylko mieć nadzieję, że Robbie nie poczęstuje mnie kawą.

19:55
Otworzyły się drzwi i stanął w nich on!!! Bóg Seksu wylądował. Nogi
jeszcze bardziej się pode mną ugięły. Wyglądał tak bosko... tak... ooooch
mniam-mniam, miodzio. Rozpuścił włosy, założył ciemne dżinsy i biały
T-shirt i widać było jego ramiona (po jednym z każdej strony). Ma takie
cudne ciemnoniebieskie oczy, długie, czarne rzęsy i pełne, miękkie usta. A
przy tym wcale nie jest zniewieściały, tytko bardzo męski, z czego mogę
się jedynie cieszyć.

Północ
Kocham go, kocham go, kocham cię, Robbie, wciąż myślę o tobie. Gdy
cię przy mnie nie ma, to trzęsie się ziemia... Co jeszcze rymuje się z
„Robuś"? „Goguś"?

0:30
Nie mogę usnąć, życie jest takie cudowne. Chyba już nigdy w życiu nie
usnę. Wspaniała noc. Trochę pogadaliśmy, no, w każdym

razie powiedziałam: „Przy otworze wiertniczym, gdzie pracował mój tata,
nastąpiła taka straszna eksplozja, że aż mu buty pospadały", na co Robbie
odparł: „Czy tobie w ogóle kiedykolwiek przydarza się coś normalnego?.
Co uznałam za komplement. Zaczął grać na gitarze. Nie bardzo
wiedziałam, jak się w tym czasie zachowywać, więc siedziałam tylko na
ka-napie, atrakcyjnie się uśmiechając (i krzyżując ręce na piersi).
Piosenka była całkiem długa, tak że pod koniec policzki okropnie mi
zesztywniały. Chyba je sobie nadwyrężyłam. Jednocześnie próbowałam
ściągać nozdrza, bo wtedy nos robi się węższy; nie chcę, żeby mi się roz-
jeżdżał no całą twarz. Robbie powiedział, że zamierza iść na uniwersytet,
żeby się nauczyć porządnie grać. - Ja chcę zostać weterynarzem -
odparłam, sama nie wiem dlaczego, bo ani o tym myślę. Nie mogłam z
siebie wydusić nic sensownego, bo mózg mi przestał działać. Robbie
zajrzał mi głęboko w oczy i zamilkł, więc ja też zamilkłam i spojrzałam na
niego. Starałam się nie mrugać. Gapiliśmy się na siebie chyba z milion lat.
W końcu spanikowałam, wstałam i zaczęłam oglądać zdjęcie psa, które
stało na stole. Robbie pewnie pomyślał, że jako przyszły weterynarz mam
obsesję no punkcie zwierząt.
Podszedł i objął mnie. Miałam wielką ochotę tak dla żartu, zacząć tańczyć
kazaczoka, jednak w porę sobie przypomniałam, że chłopcy nie lubią
dziewczyn, które ciągle się wygłupiają. Potem mnie pocałował.
Robbie całuje najlepiej w całym wszechświecie. Chociaż do tej pory
całowałam się tylko z dwoma, a jeden
z nich był pół chłopakiem, pół robakiem, więc nie mogę mieć całkowitej
pewności. BS stosuje ten zmienny
nacisk, za który Rosie tak chwaliła obcokrajowców.
Wiecie, najpierw delikatnie, potem średnio i w końcu mocno.
Mogłabym się tak całować, dopóki świniom by wyrosły skrzydła. A kiedy
już by wzleciały nad naszymi głowami, krzyknęłabym: „MUSICIE TU
FRUWAĆ?! NIE WIDZICIE, ŻE SIĘ CAŁUJĘ, WY GŁUPIE SPAŚ-
LAKI???".
Chyba mam lekką gorączkę.

1:30
Od tej pory dla wszystkich będę miła. Nawet dla Nudnej Lindsay, byłej
dziewczyny Robbiego. Nie będę do niej mówiła: „Taaak!" i zacznę się za-
chowywać dojrzale i uprzejmie. I
Jedyny feler, że kiedy Robbie odprowadził mnie do furtki i się ze mną
pożegnał, uszczypnął mnie w nos. I dodał: „To nara".

1:35
I Co to znaczy? Nie „nara", bo to każdy kuma. I Chodzi mi o to
uszczypnięcie w nos.

1:40
Czy to znaczy: „Hej, jaki słodki nosio", czy: „Kurczę, ale kinol, ciekawe,
czy zmieściłby mi się w dłoni?.

Środa, 28 lipca

15:35
Jestem dziewczyną Boga Seksu, ale nie pozwolę, by to zniszczyło moją
naturalność, Zadzwoniłam do Jas.
- Zawsze będę chciała się z tobą przyjaźnić, nawet kiedy będę miała
mnóstwo ciekawych i fantastycznych kumpli. Bo jesteśmy prawdziwymi
przyjaciółkami. Nie możemy pozwolić, żeby rozdzielił nas jakiś chłopak,
- Tom kupi mi naklejany tatuaż — powiedziała Jas. -Na czas jego
wyjazdu przykleję go sobie na pupie i zmyję dopiero, kiedy wróci.
- Jas, czy możesz nie mieszać do tego swojego tyłka? Proszę.

Piątek, 30 lipca

17:00
Dzisiaj zrobiłam obiad mojej kochanej Mutti i siostrzyczce. Tłuczone
ziemniaki i kiełbaski. Mama prawie się rozpłakała.

22:00
Kto się kłodzie spać z kurami... yyy... no, w każdym razie ten schodzi z
drogi swojej mamie, która się okropnie wkurzyła, kiedy zobaczyła bajzel
w kuchni.

22:15
Dlaczego to zawsze mnie się dostaje? Czy to naprawdę moja wina, że
spaliło się parę garnków? Przecież je ugasiłam.
Nie zamierzam się denerwować. Zachowam spokój pod maseczką z jajek i
oliwy.

Sobota, 31 lipca

19:55
Marzymy, marzymy i się cieszymy. Chociaż telefonu nie słyszymy. Ale
nic sobie z tego nie robimy.

SIERPIEŃ

objawy odstawienia

8:00
Namówiłam Jas, żeby poszła ze mną do kościoła podziękować Bogu za
to, że tacie pospadały buty w wyniku eksplozji przy otworze wiertniczym,
i za to, że dał mi do zabawy Boga Seksu.

10:00
Kiedy znalazłam się pod jej domem, ujrzałam Jas siedzącą na murku w
najkrótszej miniówie, jaką widziało ludzkie oko. Kiedy ja zakładam takie
spódniczki, mój dziadek mówi: „Widać, co dziś jadłaś na obiad". Nie mam
pojęcia, o co mu chodzi, ale nie ja jedyna. Rozumieją go chyba tylko psy.
Jas zeskoczyła z murka. Jej spódnica miała jakieś cztery centymetry
długości.
-Jas, dawno nie byłaś w kościele? - spytałam. -Spoko, założyłam bardzo
duże gacie - odparła.

W kościele

10:40
Matko kochana. Teraz wiem, dlaczego tak rzadko chodzę do kościoła. To
nie jest wesołe miasteczko. Musiałam śpiewać psalmy, ale to jeszcze nie
wszystko.

Nasz pastor („Mówcie mi Arnold") próbuje być nowoczesny". Udaje, że
„kuma bazę". Akompaniowało mu na gitarach kilku absolutnych
smutasów. Jeden z gitarzystów, Norman, ma okropny trądzik. I to nie jakiś
tam zwykły trądzik - krosty pokrywają mu całą głowę. Ale kiedy
wychodziłyśmy, przypomniało mi się, że
miałam być wdzięczna, więc powiedziałam (w duchu)
„Boże, przepraszam za Pryszczatego Normana, następnym razem będę dla
niego miła". I dałam całego funta na tacę.

0:10
Nadal żadnych wieści od BS. Zamierzałam wcześnie położyć się spać,
żeby czas szybciej
zleciał.
Próbowałam całować się z własną ręką, żeby złagodzić objawy
odstawienia, ale nic mi to nie dało.

15:30
Uff... znowu upał. Słońce lśniło jak wielkie i smażone jajko. Jas, Jools,
Ellen i ja poszłyśmy do parku się opalać.
Kiedy zdjęłam okulary, przeżyłam straszny szok: w słońcu moje nogi
wyglądają prawie jak nogi Herr Komyera. Okropnie blade. Ale na
szczęście nie takie owłosione i nie są niemieckie.
- Ellen, dlaczego masz takie brązowe nogi? - zapytałam.
- Och, posmarowałam je samoopalaczem. A jeżeli BS zobaczy moje blade
nogi? Muszę kupić ten samoopalacz.

Wtorek, 3 sierpnia

22:30
Kiedy Jas przyszła do mnie, by przećwiczyć różne uczesania, wymusiłam
na niej, żeby pozwoliła się pocałować w łydkę. Byłam ciekawa, czy po-
czuje moje zęby. Niestety, zaczęła skakać i powtarzać: - Auua, auua,
przestań, to obrzydliwo, zupełnie jakby mnie całował Pryszczaty Norman.
- Nie zabrzmiało to zbyt krzepiąco.
Powiedziała, że wczoraj Tom dotknął jej piersi. W akcie zemsty spytałam:
- A skąd wiedział, że to nie twoje ramię? - Słowo daję, jej się wydaje, że
jest drugą Kate Moss. Jakie to żałosne.

Północ
BS nie dotknął moich piersi. Ciekawe, czy to źle? Prawie przez cały czas,
z powodu stanu moich sutków, miałam skrzyżowane ręce.

16:00
Zadzwoniłam do Jas.
- Bardzo się martwię. To już ponad tydzień. Może chodzi o mój nos?
Może BS lubi tylko takie zadarte noski, jaki ma Nudna Lindsay? - Może
powinnaś nosić bandanę? Zaakcentowałabyś czoło i odwróciła uwagę od
nosa. -Przynajmniej mam czoło, nie tak jak Lindsay, która ma czółeczko, a
właściwie to włosy tuż nad brwiami. Jak BS mógł chodzić z dziewczyną,
bez czoła? -Ma całkiem zgrabne nogi.
- Jak to? Zgrabne, to znaczy nie takie jak ja? Zamknij
się, Jas
- OK, nie gorączkuj się tak!
- Z drugiej strony Okropna R Green ma największe czoło, jakie widziało
ludzkie oko. Właściwie to chodzące czoło w sukience. Muszę przestać
myśleć o czołach, bo dostaję świra.

6:30
Eksperymentuję w łazience z bandaną, jak radziła Jas. Hm, jeszcze
bardziej podkreśla mój nos. Właściwie to wyglądam, jakbym miała na
czole wielką tablicę z napisem: „Hej, ludzie!!! Patrzcie, jaki mam wielki
nochal.'!!".

16:40
Tak się skupiłam na przymierzaniu bandany że nie zwróciłam uwagi na
Libbs, która weszła do łazienki i wdrapała się na sedes. Włosy sterczały jej
na wszystkie strony, jakby miała no głowie jakąś zwariowaną perukę, ale
nie pozwoliła się uczesać.
- Libby, uważaj, bo jeszcze coś ci się tam zalęgnie powiedziałam.
- No i dobze - odparła, po czym zaczęła bzyczeć jak świrnięta pszczoła.
Właśnie zaczęłam ściągać nozdrza, żeby sprawdzić, czy wtedy nos zrobi
się mniejszy, kiedy do łazienki wparowała mama. (Nawet sobie nie
zawracając głowy pukaniem). Wkurzyła się jeszcze bardziej niż zwykle.
Libby włożyła sobie do majtek cały papier toaletowy, bo chciała się poba-
wić w trzmiela. Słyszałam, jak bzyczy, ale nie zwracałam na nią uwagi.
Mama zrobiła się czerwona jak burak.

- Georgio, myślisz tylko o swoim wyglądzie. Cały dom mógłby spłonąć, a
ty byś wciąż gapiło się w lustro.

Ironicznie uniosłam brwi. Przyganiał kocioł patelni... yyy, czy czemuś
tam. Ona ma strasznie wybuchowy charakter; powinna zapisać się na kurs
radzenia sobie z gniewem. Muszę jej to zaproponować. Chociaż może nie
w tej chwili, bo ma w ręku szczotkę.

16:50
Moja agresywna matka choleryczka wyszła. W lodówce pusto. Chociaż
nie, skłamałam, w środku leży nadjedzona kiełbaska. Mniam-mniam.

16:55
Dziadek powiedział, że jak się człowiek starzeje, to nos coraz bardziej
rośnie, bo siła grawitacji przyciąga go do ziemi.

17:00
Dlaczego nie odziedziczyłam jakichś porządnych genów? Po
sympatycznych, ładnie zbudowanych rodzicach, takich jak rodzice Jas.
Oboje są drobni i zgrabni i nic im nigdzie zanadto nie wystaje. Ja mam
poważne „zagrożenie dla stabilności okrętu" po mamie i wielki kinol po
tacie. Jeśli nie podobam się Robbiemu, to tylko i wyłącznie wina Vati.
Jeżeli ta historia z grawitacją jest prawdziwa, to tata niedługo będzie mu-
siał wozić swój nos na taczce. I dobrze mu tak za zrujnowanie mi życia.

19:00
Strasznie mi gorąco i nie mogę sobie znaleźć miejsca. Och, Robbie, gdzie
jesteś? Mam wrażenie, że mój nos zrobił się potwornie ciężki.

20:00
Bardzo głośno nastawiłam muzykę i zaczęłam tańczyć, żeby pozbyć się
nadmiaru ochoty na całowanie.

20:05
Kiedy patrzę w lustro, widzę, jak mi skaczą melony. Matko kochana i
sacrebleu*!!! Wyglądają, jakby same tańczyły!
W „Vanity Fair" mamy jest napisane, że wszystkie elegantki chodzą do
takiego specjalnego sklepu za domem towarowym Harrodsa, gdzie na
zamówienie szyje się biustonosze.

20:15
W takim razie królowa na pewno tam chodzi Podobno ta kobieta, która
szyje biustonosze, jest takim fachowcem, że wystarczy, by tylko rzuciła
okiem, a już wie, jaki klientka nosi numer stanika Bez żadnych testów z
piórnikiem. Szkoda, że mnie na to nie stać.

20:30
Kiedy królowa tam idzie, ta kobieta pewnie tylko rzuca na nią okiem i
woła do swojej pomocnicy:
- Przynieś królowej rozmiar 20D! - Czy jaki tam rozmiar nosi królowa.

21:00
Królowa ma mniej więcej metr pięćdziesiąt wzrostu, więc gdyby nosiła
rozmiar 150D, wyglądałaby jak kuła o średnicy półtora metra.

21:30
Co ja za bzdury wymyślam?!
Północ
Zadzwonić do niego? Och, już nie wiem, co robić. Nie wiem, co robić.

* Socrebleu (fr.) - cholera, do diabła, psiakość

Czwartek, 5 Sierpnia

Nadal upał

16:00
Razem z Jools, Ellen, Rosie i Jas poszłam do miasta, żeby wypróbować
kosmetyki u Bootsa i Miss Selfridge. Trochę mi się nawet poprawił
nastrój, zwłaszcza że w drodze zrobiłyśmy nasz numer z kuśtykaniem.
Wzięłyśmy się wszystkie pod ręce i zaczęłyśmy utykać. Nie wolno wtedy
się rozłączać, choćby nie wiem co.
Jakiś staruszek okropnie się na nas wkurzył, bo niechcący wpadłyśmy na
jego labradora. Potem poszłyśmy do parku i usiadłyśmy na huśtawkach,
żeby odpocząć.
- Och, ale mam ochotę na fajkę — powiedziała Rosie.
- Nie wiedziałam, że palisz. - Byłam wstrząśnięta.
- Tylko wtedy, kiedy chcę się wyluzować.

Włożyła papierosa do ust i wyjęła zapalniczkę. Gapiłyśmy się na nią jak
zaczarowane. Niestety, chyba ustawiła zbyt duży płomień, bo buchnął na
jakieś dwanaście centymetrów i podpalił jej grzywkę. Zaraz ją ugasiłyśmy,
ale ogień zdążył osmalić jej włosy, które wydatnie się skróciły. Wróciła do
domu, ręką zasłaniając grzywkę. Kiedy sobie poszła, jeszcze przez parę
minut bujałyśmy się na huśtawkach.
- Rosie sporo pali, nie? - powiedziałam.
I wybuchnęłyśmy śmiechem. Wiecie, takim, od którego aż brzuch boli, łzy
płyną po twarzy i człowiek nie może złapać powietrza. Strasznie długo
można się tak śmiać, już chciałoby się przestać, ale za nic nie można. A
kiedy człowiek w końcu przestaje i myśli, że się już uspokoił, ktoś inny
znowu zaczyna. Normalnie nie mogłam się opanować. I wtedy
zobaczyłam JEGO, Bogo Seksu. Z kumplami ze Sztywnych Dylonów.
Wydawało mi się, że chce do nas podejść. Wiecie, jak to jest, kiedy
czujesz, że powinnaś przestać się śmiać bo inaczej będzie naprawdę źle i
wszyscy cię znienawidzą? Ale nie możesz? No, to właśnie mnie dopadło
coś w tym stylu.

22:00
Zadzwoniłam do Robbiego. Jego mama powiedziała, że poszedł na próbę.
On sam lubi się pośmiać, więc na pewno będzie OK.

Północ
Z drugiej strony, kiedy mnie zobaczył, na pewno nie uśmiechałam się
atrakcyjnie. Przejrzałam się w lustrze, śmiejąc się do rozpuku, szeroko,
kiedy nos i usta rozciągają się na pół twarzy.

0:15
Moje życie się skończyło. Już nigdy nie wyjdę z tego Domu Brzydali.

Piątek, 6 sierpnia

11:00
Przyszedł do mnie list. Od Robbiego. Ręce mi się trzęsły, kiedy
otwierałam kopertę.

11:30

Z powrotem w łóżku. Moje życie jest KOSZMARNE. Poniżej krytyki.
Runęło w przepaść i wkroczyło w galaktykę merde.

11:45
Jeszcze raz przeczytałam list od Robbiego. Ale nie odkryłam nic nowego.

Droga Georgio!
W kółko o tym myślę. Uważam, że jesteś fantastyczna i naprawdę bardzo
Cię lubię, ale kiedy wczoraj zobaczyłem, jak się śmiałaś z koleżankami,
wyglądałaś tak młodo. Prawda jest taka, że ja mam siedemnaście lat,
prawie osiemnaście, i nieźle by mi się dostało, gdyby ktoś się dowiedział,
że chodzę z czternastolatką. Gdzie mielibyśmy się umawiać? W domu
kultury czy jak? Rozumiesz, o czym mówię, prawda?
Myślę, że najlepiej będzie, jak zrobimy sobie z rok przerwy. Powinnaś się
spotykać ze swoimi rówieśnikami. Mój brat ma bardzo fajnego kumpla,
Dave'a. Niezły z niego jajcarz. Na pewno by Ci się spodobał.
Strasznie mi przykro. Całuję, Robbie xxxxx

Północ
Zadzwoniłam do Jas. Cała aż się trzęsłam z wściekłości.
- Yyy... - powiedziała Jas. - Skoro to taki jajcarz, to powinnaś się z nim
umówić?
- Jas, , naprawdę twierdzisz, że powinnam przestać kochać sie w jednym
chłopaku i tak po prostu zakochać w innym? A gdybym to ja powiedziała:
„Hej, Jas, daj se siana z Tomem, zacznij się umawiać z Pryszczatym
Normanem. Pod tym całym trądzikiem ma naprawdę bardzo zgrabną
głowę"?

Sobota, 7 sierpnia

18:20
Nienawidzę go, nienawidzę Zadzwoniłam do Jas.
- Jak on śmie znajdować mi innego chłopaka? Nienawidzę go !!!

Niedziela, 8 sierpnia

15:50
Mam już tego serdecznie dosyć. On nie może, mnie tak traktować. Mam
swojq dumę. Jak on śmie kwestionować moją dojrzałość? Zadzwoniłam
do Jas. -Jas? -Co?

- Jak myślisz, może powinnam wpaść do niego i go ubłagać?

Poniedziałek, 9 sierpnia

11:40
Nigdy w życiu się z tym nie pogodzę, nigdy. Mama mówi, że niejednemu
psu na imię Burek. 0 co jej chodzi z tymi psami? W takiej chwili! Zresztą
jej i tak nie obchodzi, co czuję. Nikogo to nie obchodzi.

Środa, 11 sierpnia

14:45
Wzięłam Angusa na długi, melancholijny spacer. Z jednej strony
nienawidzę Boga Seksu, ale niestety, to bardzo malutka stroniczka (mniej
więcej wielkości znaczka), a z drugiej, bardzo ogromnej strony strasznie
go lubię!!!

15:00
Lubią go nawet moje piersi. Mało nie wyskoczą z T-shirtu, rozpaczliwie
krzycząc: " Kochamy cię, kochamy!!!".

15:32
Mam nadzieje, że nie oszaleję z żalu. Podobno niektórzy nie mogą się
pogodzić z pewnymi wydarzeniami, jak ta Kathy Jak-Jej-Tam. Ta, która
łaziła nocą po wrzosowiskach i się wydzierała: „Heathcliffe, Heathcifffe,
to ja, Kathy, wracaj do domu!". Czy to była Kathy Bronte, jedna z sióstr
Bronte? Czy może Kate Bush? Tak czy siak, ta Kathy długo chodziła w
deszczu i w końcu serce jej pękło. Jo skończę tak samo. Trochę się
zmęczyłam. Położę się no trawniku i może nikt mnie nie znajdzie.

15:35
Angus strasznie ciągnie za smycz. Okropnie się namordowałam, zanim mu
ją założyłam, ale teraz przynajmniej nie może atakować małych piesków,
które mijamy po drodze.

16:00
No i zapeszyłam. Angus zobaczył pekińczyka, szarpnął i powlókł mnie
przez trawnik, zanim zdążyłam opanować sytuację. Jest bezsensownie
odważny. Z jakiegoś powodu małe pieski okropnie go irytują.

16:30
Angus umie aportować! Trzymałam patyk, którym po drodze uderzałam
w różne rzeczy, aż w końcu ręka mnie rozbolała, więc go wyrzuciłam,
Angus skoczył za nim i przywlókł z powrotem. Co za odjechany kot!!

17:00
Ciekawe, czy mogłobym go tak wytresować, żeby nosił no szyi termos?
Wtedy podczas
naszych wspólnych spacerów mogłabym się spokojnie
napić herbatki.

Piątek, 13 sierpnia

W moim pokoju

1:00
Gorąco i duszno. Wielki księżyc w pełni. Na parapecie. (Ja, nie księżyc).

1:05
Nienawidzę go.

1:06
Och, kocham go, kocham!

1:10
Nienawidzę go, ale się nie dam. Jeszcze pożałuje, że powiedział. „Znam
takiego jednego Dave'a. To niezły jajcarz" Ten się śmieje, kto się śmieje
ostatni.

2:00
W akcie zemsty zostanę bezdusznym pogromcą serc.

2:05
Oj, nie, nie to miałam na myśli. Nie chcę zostać POGROMCĄ serc, bo to
by oznaczało że jestem lesbijką.

2:05 i 30 sek.

Zresztą, co w tym złego? Każdemu wedle zasług. W końcu mama też
musiała kiedyś pocałować tatę (blee).

2:06
Gdyby jakiś dziennikarz, poprosił mnie o wypowiedź na temat
seksualności, powiedziałabym, że to kwestia osobistego wyboru i żeby nie
wtykał nosa w nie swoje sprawy.
Albo: „Mnie o to nie pytajcie. Właśnie przeżywam miłosne rozterki".

Niedziela, 15 sierpnia

W łóżku

21:40
Położyłam się wcześnie, żeby w „zaciszu" swojego pokoju wyleczyć
złamane serce.

21:41
Co mam zrobić, żeby Libby nie chowała w moim łóżku majtek
zabrudzonych kupą?

Poniedziałek, 16 sierpnia

9:00
Już wstałam. O dziewiątej rano, w wakacje. O dziewiątej rano!!! To tylko
dowód, jak bardzo jestem przygnębiona. Mama oczywiście nawet tego nie
zauważyła. - Mamo, czy Libby nie powinna już nauczyć się korzystać z
nocnika? Jak jq będziesz wychowywać w takim tempie, to jeszcze na
emeryturze będzie robić po kątach. Nigdy sobie nie znajdzie chłopaka...
No, to będziemy dwie...

Wtorek, 17 sierpnia

8:30
Zdaje się, że pupa bardzo mi schudła. Nikt tego nie zauważył. Mama żyje
jak we śnie. W kuchni powiesiła kalendarz, w którym odlicza dni do
powrotu Vati. Przy tej dacie narysowała serduszko. Takie zachowanie w
jej wieku jest żałosne.
- Mutti, nie zawracaj sobie głowy śniadaniem dla mnie - powiedziałam. -
Sama sobie coś zrobię, ty się zajmij własnym, bardzo ważnym życiem.

Coś tam sobie nuciła pod nosem, smarując twarz kremem i kompletnie
mnie ignorując, więc dodałam jeszcze głośniej;
- Wczoraj wieczorem wydarzyło się coś bardzo interesującego.
Poderżnęłam sobie gardło i odpadła mi głowa. Widziałaś ją gdzieś?
- Czy Libby założyła buty? - zawołała mama z łazienki.
- Myślę, że pan Sąsiad jest transwestytą, zupełnie tak samo jak Vati.
Wyszła z łazienki.
- Georgia, czy mogłabyś mi pomóc? Gdzie jest twoja siostra?
- Mamo, czy zauważyłoś u mnie coś niezwykłego? Nie jestem
szczęśliwa... prawdę mówiąc, jestem bardzo nieszczęśliwa.
- Dlaczego? Złamał ci się paznokieć? - I roześmiała się bardzo
nieprzyjemnie, a potem zawołała: - Libby, kochanie, gdzie jesteś? Co
robisz?
Z sypialni mamy dobiegł stłumiony głos Libby i ciche miauczenie.
- Nić - odezwała się Libby.
Mama popędziła tam ze słowami: „O Boże.". Usłyszałam jakiś hałas i
krzyk mamy:
- Libby, to najlepsza szminka mamusi!
- Ślicnie wyląda!
-Nie, nieprawda... Koty nie malują się szminką.
- Plawda.
- Nieprawda. _ plawda.
- Auua, nie kop mamusi.
- Niedobla mamusia!
Cha, cha, cha! Ten się śmieje, kto się śmieje ostatnio .... yyy ...ostatni.

Czwartek, 19 sierpnia

11:00
Pada. W sierpniu. Typowe. Plaskając butami w błocie, idę na spotkanie z
panią Wielkie Gacie. Tak sobie myślę... albo się poddam i przemienię w
nieszczęśliwego, bezużytecznego człowieka, jak nasz smętny dozorca
Elvis Attwood, albo upadnę bardzo nisko i stanę się taka jak Nudna
Lindsay. Kiedy Robbie ją, rzucił, cała zbladła i zrobiła się jeszcze
nudniejsza niż zwykłe. Wyglądała jak onorekszyk (bardzo chudy czło-
wiek, który nosi tragiczne kurtki z anoraku). Wymyśliłam to przed chwilą.
Jestem bardzo przygnębiona, ale nie tracę poczucia humoru. Opowiem ten

dowcip Jas. Jak już mówiłam, zanim tak niegrzecznie przerwałam samej
sobie, mogę się przemienić w żałosnego, starego smutasa albo mogę wziąć
się w garść, jak w tej piosence, w której jest mowa o szukaniu bohatera w
samym sobie. Jas czekała na mnie no przystanku.
- Dlaczego chodzisz tak sztywno? - spytała.
- Biorę się w garść.
- Chyba okropnie się męczysz, bo wyglądasz, jakbyś połknęła kij od
szczotki. Chyba go nie połknęłaś, co?
- Jas, zupełnie ci odbiło. W dawnych czasach ludzie rzucaliby w ciebie
pomarańczami.
Jak już wspomniałam, niekiedy mnie zaskakuje własna bystrość umysłu. I
poczucie humoru. Pomimo przeciwności losu.

Poniedziałek, 23 sierpnia

2:10
W łóżku. O Boże. Jakie to nudne mieć złamane serce. Tyle czasu spędzam
w łóżku, że niedługo wyrośnie mi długa, siwa broda, jak u świętego Mi-
kołaja.

2:15
A może zapuścić brwi i przerobić je na brodę

2:48
Nie mogę usnąć. Jestem strasznie rozgorączkowana. Chyba zakradnę się
na dół, wezmę mamy Mężczyźni są z Marsa i jeszcze raz przestudiuję tę
książkę.

3:35
Boże, jakie to dziwne. Wygląda tak, że chłopcy by chcieli, żeby
dziewczyny interesowały się nimi, ale tak naprawdę wolą, żeby się
zachowywały jak góry lodowe. Trzeba więc udawać trudną do zdobycia. I
właśnie chyba tu popełniłam błąd. Okazywałam zbyt wiele entuzjazmu.
Teraz muszę przemienić się w lodowiec.

Czwartek, 26 sierpnia

22:33
To samo stara bida. Ta sama Barbie nurek dźga mnie w plecy. Według
książki mojej mamy chłopcy są jak gumki. Boże drogi!
Nie oznacza to, że są zrobieni z gumy, co trzeba im za-liczyć na plus, bo
żadna dziewczyna nie chciałaby gumowego chłopaka Ale z drugiej strony,
gdyby byli tak rzeczywiście zrobieni, można by sobie zaoszczędzić dużo
czasu, wysiłku i rozczarowania, bo wystarczyłoby oderwać kawałek
samochodowej opony. Ale w tej książce chodziło o coś zupełnie innego.
Chłopaki różnią się od dziewczyn. Dziewczyny chciałyby cały czas się
przytulać, a oni nie. Zbliżają się do ciebie jak zwinięta gumka, a po jakimś
czasie mają dosyć i muszą się rozwinąć na całą długość. Potem, jak już się
trochę rozciągną, znowu do ciebie wracają.
Hm. Płynie z tego taki wniosek, że trzeba udawać trudną do zdobycia
(lodowatość) i pozwalać im rozciągać się jak gumka.
Socrebleu! Czy nie wymagają od nas zbyt wiele, co?

Piątek, 27 sierpnia

16:20
W domu Jas. Byłyśmy w mieście. Dla poprawienia nastroju kupiłam sobie
szminkę, a Jas nabyła elektryczną szczotkę, która zwiększa objętość
włosów, Podkręciła ich końce pod spód. Czesząc się, powiedziała:

- Szukałam stanika, ale nie mogłam znaleźć takiego małego rozmiaru.
Właściwie stanik wcale nie jest mi potrzebny, mam figurę jak Kate Mass.
Ale ty powinnaś n0 sic, prawda? Po tamtym teście z piórnikiem...
- Tylko z ołówkiem... to moja mama nie zdałaby testu z piórnikiem.
- Tak, ale ten ołówek ci utknął pod piersią, prawda? Sama mówiłaś, że w
takim wypadku potrzebna jest podpórka.
- Dobrze wiesz, co powiedziałam.
Kiedy Jas mnie wkurza (to znaczy cały czas), stwierdzam, że jej grzywka
jest jeszcze bardziej grzywiasta niż zwykłe, jeśli wiecie, co mam na myśli.
Grzywioasta ciągnęła dalej:
- Ja tylko mówiłam... nie musisz od razu się tak denerwować.

Jas zaczęła mnie okropnie wkurzać. Strasznie. Wszystkie rzeczy odkłada
na miejsce, co moim zdaniem świadczy o beznadziejnym nudziarstwie.
Kiedy śledziłyśmy Nudną Lindsay i zajrzałyśmy przez okno do jej pokoju,
też miała taki porządek. Jas nawet chowa wszystkie
majtki do tej samej szuflady.
Jest to nie tylko BARDZO NUDNE, ale do tego w moim domu okazałoby
się bez sensu, bo Libby często robi z moich majtek kapelusze dla swoich
lalek. Albo zjada je Angus.
Chcąc zmienić temat, spytałam z wielką troską:
- Kiedy Tom wyjeżdża no praktyki?
Jas przestała podkręcać sobie włosy i zrobiła ponurą minę. Cha, cha, cha,
cha, cha.
- W przyszłą sobotę, To będzie straszne. Jak myślisz, pozna inną w
Birmingham?
Zrobiłam mądrą minę wyroczni, jakbym bardzo głęboko się zastanawiała
(chociaż wcale mnie to nie obchodziło).
- No cóż, to młody mężczyzna, a obie dobrze wiemy jacy są młodzi
mężczyźni.
- Wiemy?
Zaśmiałam się gorzko.
- To, że Robbie od ciebie odszedł - powiedziała Jas -nie znaczy, że
wszyscy się tak zachowują.
- Niestety... O tym właśnie mówi książka Mężczyźni sq z Marsa mojej
mamy.
Najwyraźniej bardzo ją to zainteresowało. Podeszła i usiadła koło mnie.
- A konkretnie o czym? O tym, że Tom rzuci mnie dla innej?
- Tak, tak, Jas. Tak mówi światowy bestseller napisany przez jakiegoś
Amerykanina, który nawet nie zna Toma. W drugim rozdziale
przeczytałam: „Tom Jennings z całą pewnością rzuci cię dla innej, kiedy
wyjedzie do Birmingham na miesięczne praktyki". Chyba trochę się
obraziła.
- O co właściwie ci chodzi? Odczekałam chwilę. To ją oduczy wyśmiewać
się z mojego problemu z piersiami i z tego, że BS mnie rzucił.
- Mogę wypróbować twoją nową szminkę? - spytała. W ogóle nie
pomyślała o mnie. Jakbym przestała dla
niej istnieć. Dalej ględziła o swoich sprawach.
- Gee, o co ci chodzi z tą książką? Przecież jest amerykańska?
- No tak.
-To chyba mówi o amerykańskich chłopcach, nie?

- Nie, o chłopakach w ogóle,
-O!
Zamilkłam. Jas, wybałuszając oczy, wpatrywała się we mnie wyczekująco.
Całkiem przyjemne uczucie. Może by zmienić plany na przyszłość i zostać
raczej redaktorką kącika złamanych serc, a nie dziewczyną z chórków?
Zwłaszcza że nie umiem śpiewać. A o złamanych sercach wiem wszystko.
I Jas aż trzęsła się z niecierpliwości.
- No, mów.
- Chłopaki są jak gumki — wyjaśniłam. -Co?
- Chłopcy są jak gumki. -Co?
- Jas, jeżeli będziesz powtarzać „co?" za każdym razem, kiedy coś
powiem, to przesiedzimy tu kilkaset lat.
- Co to znaczy „jak gumki"?
- Chcą być blisko, ale po jakimś czasie muszą się rozciągnąć i oddalić...
trzeba im na to pozwolić, bo potem wracają.
-Co?
- Znowu to robisz, okropnie mnie irytujesz. Chyba będę musiała cię zabić,
bo przez Boga Seksu mam mnóstwo nieokiełznanej energii. Zaraz ci
zrobię kocówę -I popchnęłam ją.
- Nie wygłupiaj się i nie zachowuj jak dziecko.
- Wcale się nie zachowuję jak dziecko. Wstała i zaczęła jeszcze bardziej
zwiększać objętość
włosów za pomocą elektrycznej szczotki. Zaczekałam, aż je sobie ułożyła
(w swoim mniemaniu), I walnęłam ją poduszką w głowę Zaczęła:
„Słuchaj, to wcale nie zabaw...', ale zanim dokończyła, znowu ją
walnęłam. Powtarzałam to za każdym razem, Wedy otwierała usta Zrobiła
się cała czerwona, co w wypadku Jas oznacza "jak burak". Od razu nastrój
mi się poprawił. Może przemoc jest najlepszym rozwiązaniem światowych
problemów? Chyba napiszę do Dalajlamy i zaproponuję, żeby
wypróbował moje nowe podejście.

W moim pokoju

Północ
Mam już pewien plan. Zawiera dwie „ości": ,dojrzałość" oraz
„lodowatość". Najpierw muszę udowodnić BS, że jestem bardzo wyra-
finowaną i dojrzałą kobietą, a nie jakąś chichoczącą hieną w szkolnym
mundurku, jaką widział ostatnio. (To jest „dojrzałość"). Następnie muszę

zacząć zachowywać się na dystans, kusząco i grać trudną do zdobycia
(„lodowatość"). W wyniku tego BS wróci do mnie jak gumka.

Sobota, 28 sierpnia

14:10
Zadzwoniłam do Jas. - Wymyśliłam pewien plan - powiedziałam. - Nie
mogę teraz rozmawiać. Idę z Tomem po tatuaż. Ha! Typowe.
Cóż, Wielkie Gacie zawsze stawiają swojego chłopaka no pierwszym
miejscu. Całe szczęście, że mam jeszcze inne kumpelki.

22:00
Leżę w łóżku i słucham kasety. Niestety, to Misiowy piknik. Libby
zmusiła mnie do pięciokrotnego przesłuchania tej piosenki. Jeżeli odważę
się wyłączyć magnetofon, Libby dostanie ataku histerii i zacznie na mnie
warczeć.
Wcześniej zadzwoniłam do swoich „kumpelek" z propozycją spotkania,
ale wszystkie były zajęte.

23:00
Ciekawe, czy gdybym nagle się rozchorowała na przykład dostała
zapalenia wyrostka robaczkowego, moje „kumpelki" byłyby zbyt „zajęte",
żeby odwiedzić mnie w szpitalu?
23:30
Coś mnie boli w boku. To może być wyrostek.

23:32
Na biologii uczyłyśmy się, że królikom w wyrostku robaczkowym rosną
jakieś kłaki. Przecież to nienormalne.

Niedziela, 29 sierpnia

18:30
Mutti i Libbs pojechały odwiedzić naszego zwariowanego staruszka
(dziadka). Mama spytała, czy mam ochotę wybrać się z nimi, ale tylko
popatrzyłam na nią z litością. Niestety, nic nie zrozumiała i powtórzyła
pytanie. Grzecznie wyjaśniłam że już wolałabym włożyć głowę do starych

spodni Elvisa Attwooda. Odparła, że jestem „okropnym, złośliwym,
rozpieszczonym bachorem". Ja jestem rozpieszczona? Mam szczęście,
jeżeli raz w tygodniu marna zrobi mi coś do jedzenia. Strasznie chudnę.
Pomijając nos. I melony.

20:00
Przyszły Ellen, Rosie I Jools. Usiadłyśmy no murku i zaczęłyśmy się gapić
na przechodzących chłopaków. Trzeba przyznać, że mieszka tu sporo
całkiem niezłych chłopców, ale żaden nawet się nie umywa do Boga
Seksu.
Przeszedł koło nas Mark (WJ) z Ellą, swoją dziewczyną. Ta Ella to
dosłownie karlica. Początkowo nawet wydawało mi się, że wyprowadził
na spacer jakiegoś malucha.
- No, to co się stało z Robbiem? - spytała Rosie.
- Przysłał mi list i napisał, że powinnam się umówić z jakimś palantem o
ksywce Dave Jajcarz.
- Znaczy się, zerwał z tobą, ale wyznaczył swojego następcę, tak?
- Chcesz mnie pocieszyć?
- Wydawało mi się, że doszliście już do szóstej bazy, i w ogóle.
- Tak, ale powiedział, że jego rodzice dostaliby szału, gdyby się
dowiedzieli, ile mam lat. Uznaliby, że to podpada pod paragraf.
Cała Drużyna Asów za strzygła uszami. Ellen nawet wyjęła z ust gumę do
żucia.
-A co to znaczy „podpada pod paragraf"?
Właściwie to sama nie wiedziałam, ale zaczęłam improwizować (czyli
zmyślać):
- Yyy... to chodzi o dziewczynę, która nie ma jeszcze osiemnastu lat i...
yyy... dociera z dużo starszym od niej chłopakiem do ósmej bazy.
- To znaczy, że jeżeli pozwolisz chłopakowi, żeby cię dotknął nad talią, to
idziesz do więzienia?
- Nie, to on idzie do wiezienia - wyjaśniłam cierpliwie.
- No to Sven się doigrał - powiedziała Rosie.
-Jasna sprawa - odparłam, chociaż sama nie wiedziałam, o czym mówię.
Martwię się, mam mętlik w głowie i nogi Herr Kamyera, chociaż jest już
koniec sierpnia.

Poniedziałek, 30 sierpnia

13:43
Pożyczyłam od Ellen samoopalacz. Niedługo moje nogi Herr Kamyera
przemienią się w muśniętych słońcem pogromców serc. Hmmm, mam
równiutko rozprowadzić krem i zostawić go na godzinkę.
Jeżeli przesunę łóżko i otworzę okno, będę mogła się poopalać na
podłodze w swoim pokoju. BS nie zdoła się oprzeć takiej opalonej lasce.

16:05
Obudziłam się i odkryłam, że mam pomarańczowe nogi Herr Kamyera i
ogromny, czerw ony nochal.

17:00
Przed chwilą wyszorowałam sobie nogi. Już Inie są tak pomarańczowe, ale
mój nos wygląda jak te czerwone, okrągłe nochale, które zakładają sobie
klauni. Cudownie.

WRZESIEŃ

Operacja "Gumka"

19:00
W pończochach, przy tej pogodzie, chyba się ugotuję, ale już wolę to, niż
ślepnąć za każdym razem, kiedy spojrzę na moje pomarańczowe nogi.
Osiem dni do powrotu do Stalagu 14. W tym semestrze się postawię i nie
dopuszczę do tego, by mnie posadzili koło Okropnej R Green.
Mama poszła z Libbs do wujka Eddiego, który uczy mamę salsy —
wyobrażacie sobie? Jakie to żałosne. Starcy czasami zachowują się
strasznie żenująco. Tylko pomyślcie - moja mama tańcząca z wujkiem
Eddiem - żywym jajkiem na twardo. Przy ludziach. Albo na osobności.

19:05

Dzwoniła Jas. Chce do mnie przyjść, bo Tom wyjechał na praktyki.
Zostałam substytutem jej chłopaka. Niech sobie nie myśli, że podczas
nieobecności Toma będę zawsze pod ręką. Nie jestem taka łatwa.

19:08
Mogę od niej zażądać jakiegoś drogiego prezentu z Bootsa. Albo nie,
zaraz. Mam znacznie lepszy pomysł.

19:30
Jas przyszła i od razu zaczęła jęczeć o Tomie.
Wysłuchałam jej ze współczuciem j powiedziałam:
-Jas, zamknij się już. Wtedy spojrzała na mnie.
-Dlaczego posmarowałaś sobie nos różowym pudrem w kremie?
-Zamknij się, Jas

19:42
Zrobiłam jej swoje słynne francuskie tosty. (Roztrzepuje się jajko, potem
wkłada do niego kromkę chleba, a potem smaży. Francuszczyzna pojawia
się wtedy, gdy podczas jedzenia tosta mówi się z francuskim akcentem).
Kiedy żułyśmy tosty, powiedziałam:
- Jas, ma petite.
- Quoi?*
- Mam plan, jak impressez Boga Seksu moją dojrzałością**. Weźmiesz w
tym udział.
Niemal zadławiła się tostem.
- Non.
- Na pewno bardzo ci się aime.
- Ort, mon Dieu***. Pierwsza część mojego planu polegała na tym, że
przebierzemy się za bardzo dorosłe osoby, wsiądziemy do autobusu i
kupimy normalne bilety. W ramach eksperymentu. Podczas
charakteryzacji Jas strasznie zrzędziła ale przynajmniej ruszyła się z
miejsca.

* Mo petite (fr.) - moja mała; quoi? (fr.) - co? ** Zdanie z niepoprawnymi
wtrąceniami słów francuskich: Mam
plan, jak zrobić no Bogu Seksu wrażenie moją dojrzałością. ** Mon (fr) -
nit, ...bardzo ci się oime - bardzo ci się podoba.
oh, mon Dieu (fr.) - o mój Boże.

20:30
Gotowe. Muszę przyznać, że wyglądałyśmy bardzo elegancko.
Umalowałyśmy się o wiele mocniej niż zwykle i użyłyśmy też
ciemniejszej szminki. ( ubrałyśmy się całe na czarno. Czarny bardzo
postarza, co ciągle powtarzam mamie, więc wzięłam jej czarny T-shirt i
skórzane spodnie.
- Musimy być w domu, zanim marna wróci -uprzedziłam Jas -bo
pożyczyłam jej torebkę od Gucciego. Kiedyś powiedziała mi wprost, że
mnie zabije, jeżeli ją wezmę. To straszna żyła, jeśli chodzi o pożyczanie
swoich rzeczy, więc muszę to robić ukradkiem. Kiedy szłyśmy ulicą,
wpadł mi do głowy kolejny pomysł.
- Udawajmy, że jesteśmy Francuzkami.
- Dlaczego?
- Chyba chciałaś powiedzieć pourquoi?
- Nie, pytam: dlaczego?
- Bo parce que, ma petite* kumpelko.

Północ
Oui»ii!!!! Très, très bon!!! Merveilleux!!! Było très, très bon plus les
grandes czad**. Kierowca przypominał zmotoryzowaną wersję Elvisa
Attwooda, naszego szkolnego dozorcy - tzn. był bardzo stary, stuknięty i
złośliwy, z tym że siedział w autobusie, a nie w pakamerze.

* Pourquoi (fr.) - dlaczego; parce que ma petite ... (fr) - dlatego, moja
mała ...
** Tak !!! bardzo, bardzo dobrze !!! Wspaniale !!! Było bardzo, bardzo
dobrze plus wielki czad.

- Bonsoir, mon très stary garçon - przywitałam się ze Zmotoryzowanym
Elvisem. - Mon amie et moi désire deux billets pour Deansgate, s'il vous
plaît*.
Zrozumiał, że chcemy jechać do Deansgate, ale r»u stety, jak wszyscy
starzy ludzie, wydawało mu się, że jest bardzo dowcipny i bystry. Dał nam
bilety (normalne!!! Taaak.!!! Punkt dla nas!!!). Kiedy zapłaciłam, powie,
dział: „Mersi boku" i zaczął się śmiać jak wariat. (Nic dziwnego, bo był
wariatem). Myślałam, że od tego śmie-chu za krztuś i się na śmierć, ale

niestety, przeżył. Co jest z tymi ludźmi?

0:20
Leżę sobie wygodnie w łóżeczku. Wyglądam tak dorośle, że może
powinnam rzucić szkołę?

0:30
Mogłabym zrezygnować ze szkoły i zacząć przeżywać niezwykle
wyrafinowane przygody zamiast obracać się wśród bardzo młodych ludzi.

0:35
Mogłabym pojechać do Indii i spotkać się z Dalajlamą czy Gandhi m.
Nie mam pojęcia, który tam mieszka, bo no gegrze jeszcze nie prze-
rabialiśmy Indii. Na ten temat wiem tytko tyle, co mi wyłoży mama, to
znaczy: „Było tak... no rozumiesz, cudownie". Zresztą nawet gdybyśmy
już przerabiali Indie, to pani Franks tak kiepsko wyjaśnia materiał, że
wiedziałabym wcale nie więcej niż teraz. Kiedy oma-wialiśmy temat
wojen i konfliktów międzynarodowych,

* Dobry wieczór mój bardzo stary chłopcze (...) Moja przyjaciółka i ja
chcę (powinno być : desirons - chcemy) dwa bilety do De onsgote,
poproszę.

1:00
Czas na drugq część planu. Lodowatość. Muszę znaleźć okazję na
udowodnienie BS swojej nieprzystępności.

Sobota, 4 września

17:50
Pięć dni do Stalagu 14 (czyli szkoły). Odliczanie już trwa. Wyjęłam z
głębi szafy swój szkolny mundurek. Sądząc po jego wyglądzie, pewnie
Angus zrobił w nim sobie legowisko. Wepchnęłam mundurek do pralki z
nadzieją, że woda spłucze strzępki kłaków.
Trochę poprawił mi się nastrój, bo wymyśliłam zabawny sposób noszenia
beretów, które każe nam nosić Ober-fuhrer (panna "Sokole Oko" Heaton).

18:00

Zadzwoniłam do Rosie.
- Wymyśliłam naprawdę odjazdowy sposób na berety.
-Sądziłam, że w tym semestrze znowu miałyśmy je nosić zwinięte w
kiełbaskę i przypięte pod włosami z tyłu głowy?
-Tak, wiem, ale co ty na to, gdybyśmy tak zrobiły połączenie beretu z
pudełkiem na drugie śniadanie?
-Jak to?
Musiałam cierpliwie jej wszystko wytłumaczyć. Niełatwo być liderką,
paczki. Pod tym względem współczuję Billowi Gatesowi.
W każdym razie powiedziałam:
-Wrzucasz do beretu kanapki, chipsy czy co tam masz, a następnie
przywiązujesz go do głowy szalikiem Voilà*, dwa w jednym.
-Sokole Oko dostanie szału.
-Exactamondo, ma petite amie**.
-Jesteś geniuszem -powiedziała Rosie. I miała rację.

Niedziela, 5 września

17:10
Au secours i sacrebleu!!! Szłam sobie do parku na spotkanie z moją
paczką, gdy zobaczyłam pastora „Mówcie mi Arnold". Przykucnęłam za
jakimś samochodem, ale kiedy pastor się zbliżył, zauważył mnie.
Musiałam udawać, że oglądam jakiś bardzo interesujący kamyczek.
Bóg już na pewno wie, że ukrywałam się przed jednym z jego sług.
Zresztą, co tam, już bardziej chyba nie może mnie unieszczęśliwić.

17:45
A jednak może. Jutro przychodzi mój kuzyn James.

Północ
Chyba zwariuję, jeżeli James znowu będzie się zachowywał tak
dziwacznie jak kiedyś i spróbuje mnie pocałować albo coś.

* Voila (fr.) - proszę, oto. ** Exactamodo - przekręcone słowo hiszp.
exactamente - wiośnie; ma petite amie (fr.) - moja mała przyjaciółko.

Poniedziałek, 6 września

22:00
Kuzyn James spytał, czy mam ochotę zagrać w rozbieranego pokera. Tak
się speszyłam, że powiedziałam tylko:
- Ale ja nie umiem grać w pokera.
- No to zagrajmy w rozbieraną wojnę.
Udałam, że słyszę telefon. Kiedy pięć milionów lat później wychodził,
zauważyłam, że coś mu się przykleiło pod nosem. Najpierw myślałam, że
to gil, teraz jednak wydaje mi się, że James właśnie zapuszcza sobie
wąsik. Blee!

Środa, 8 września

22:00
Mama weszła do mojego pokoju i spytała, czy mnie jutro obudzić do
Stalagu 14.
- O, cześć, mamo - odparłam. -Co ty robisz w domu? Poklepała mnie po
głowie i powiedziała:
- Dobranoc, mój słodziutki elfie.
Odkąd się dowiedziała, że Vati wraca do domu, nic nie jest w stanie
wyprowadzić jej z równowagi. Może ona zapomniała o jego wąsach, ale ja
nie. Prawdę mówiąc, oby jej o tym przypomnieć, narysowałam wąsiska na
serduszku, którym zakreśliła datę jego przyjazdu.

22:30
Umyłam głowę, ale nie chce mi się suszyć włosów. Wiem, że jeżeli położę
się spać z mokrą głową, to rano będę miała strzechę sterczącą na wszystkie
strony. Żeby więc włosy się nie poodgniatały, podłożyłam sobie poduszkę
pod kark i teraz głowa leci mi do tyłu.
Tak śpią japońscy buddyści - to pewnie ten, jak mu tam... zen. Zdaje się,
że robią to, by ułatwić przepływ chi. Chi to energia, która płynie przez
ciało, tak przynajmniej wyczytałam w swojej buddyjskiej książce. A ja po-
trzebuję bardzo dużo energii, żeby przeprowadzić mój plan odzyskania
BS.
Myślę, że cała krew powinna mi odpłynąć z ramion do głowy.

23:00

Co się dzieje, kiedy masz w głowie za dużo
krwi? Jeżeli dopływa do niej krew z obu ramion i szyi, to chyba powinna
się powiększyć?
Albo ta dodatkowa krew zbiera się w puchnących uszach? Czy Japończycy
mają duże uszy?
Może Nudna Lindsay ma takie wielkie uszy właśnie dlatego, że miała
japońskich przodków. Wcale bym się nie zdziwiła.
To by tłumaczyło też jej cienkie nóżki.
Ale nie oczy wielkie jak gogle.

Czwartek, 9 września

8:00
Obudziłam się wtulona wygodnie w pościel. Pewnie usnęłam i
zapomniałam o pozycji zen. Mój przebudzony umysł mówił; „Ha-a więc
tak, jestem japońskim zenologiem, ha-śpię z głową ha-za łóżkiem* ale
kiedy usnęłam, kontrolę przejęła moja angielska podświadomość, która
mnie przekonała: „Wtul się w pościel, wiesz, że tego chcesz...".

W łazience
8:10
O Boże, o Boże, o Boże... Moja głowa wygląda, jakby w nią piorun trafił.
Nie mam już czasu umyć włosów. Posmaruję je żelem.

8:30
Szybko, szybko. Jas już na mnie czeka.
- Dlaczego wyglądasz jak Elvis Presley? - spytała na powitanie. Kiedy
biegłyśmy pod górę do budy, dostrzegłyśmy Sole Oko, która stała przy
bramie jak fretka. O nie, znowu to samo... beretowy patrol!!! A ja dziś nie
założyłam beretu. Nie miałam czasu robić „kiełbaski" czy „pudełka na
drugie śniadanie". Zostało mi tylko jedno. Wyciągnęłam go z teczki i
nacisnęłam głęboko na głowę. Widać mi było tylko oczy. Kiedy
przebiegałyśmy koło Sokolego Oka, otrząsnęła się, jakby w majtkach
zalęgło jej się coś obrzydliwego.
- Dwie minuty do apelu. Nie zaczynajcie nowego półrocza od siedzenia w
kozie.

Och, jakież to serdeczne. „Dzień dobry, Georgio, witaj z powrotem" -
zabrzmiałoby o wiele milej. Kiedy pobiegłyśmy do szatni, powiedziałam
do Jas:
- Wyobraź ją sobie z chłopakiem! Blee, och, nie. Muszę przestać o tym
myśleć, bo jeszcze sobie wyobrażę, jak się całuje Blee!!! Blee! Już to
sobie wyobraziłam, wpuściłam tę myśl do mózgu!!! Sokole Oko
dochodzą- ca do siódmej bazy. Wkładająca komuś język do ust. Może
Herr Kamyerowi w skórzanych spodenkach Blee. Bleee! Precz, precz!!

Zdarłam z siebie beret i płaszcz i weszłam do głównego holu.
Były tam już Rosie, Ellen, Jools i Mabs - znane również jako Drużyna
Asów. Pozdrowiłam je naszym specjalnym gestem, ale patrzyły na mnie
takim wzrokiem, jakby widziały mnie pierwszy raz na oczy. Czyżby po
tak krótkiej przerwie zdążyły zapomnieć, co nas łączy? Poczułam czyjąś
dłoń na ramieniu. To była Sokole Oko. Co, u licha? Spojrzała na mnie
znad tego wielkiego jak dziób nochala i syknęła:
- Weź to, doprowadź się do porządku i szybko wracaj, ty głupia
dziewczyno.
Zobaczyłam, że podaje mi grzebień. Kiedy poszłam do łazienki, okazało
się, że z powodu supermocnego żelu moje włosy przybrały kształt beretu,
który naciągnęłam na głowę. Sacrebleu! Czuję się jak un pacan*.

9:00
Zajęłam swoje zwykłe miejsce koło Rosie i Jas. Na podium wgramoliła
się Chuda (nazywana tak dlatego, że waży około tony), nasza szacowna
dyrektorka Simpson. Szepnęłam do Rosie: - 0 rany, ona ma kilka
podbródków. Chuda zanudziła nas niemal na śmierć, opowiadając, jakie to
cudeńka nas czekają w tym półroczu. Egzaminy (hurra!), języki
nowożytne i fizyka z Herr Kamyerem (czad!), szkolna wycieczka na
skarpę nad Lake District (och, bosko!!!)...
Kiedy tak wymieniała kolejne atrakcje, Rosie i ja za każdym razem
klaskałyśmy, niby to z radością, dopóki Sokole Oko nie zgromiła nas
wzrokiem. Matko kochana.

*Sacrebleu/Czuję się jak un pacan. Do diabła! Czuję się jak pacan, uu -
fr. . rodzajnik nieokreślony rodzaju m., nie tłumaczy się.

Przerwa

11:00
Jools, Ellen, Mobs, Rosie, Jas i ja zwołałyśmy naradę za kortami
tenisowymi. Elvis Attwood,
największy zrzęda wśród dozorców, krzyknął, kiedy mijałyśmy jego
pakamerę:
- Mam was na oku! Nie zaglądajcie do mojej pakamery, bo będziecie
miały kłopoty! Jego głupota nie zna granic.
Kiedyś przyszedł na szkolną dyskotekę i zaczął na scenie tańczyć twista,
aż mu coś trzasnęło w plecach i musiało go zabrać pogotowie. Właśnie
wtedy zaczęłyśmy go nazywać „Elvis".
Pomachałam do niego i zawołałam:
- Szanowanko, wariatuńciu!
Usiadłyśmy i zaczęłyśmy smęcić i marudzić. Jak zwykle w tym
faszystowskim piekle zostałyśmy rozdzielone i nie pozwolono nam razem
usiąść. Moją sąsiadką jest Okropna P. Green, która nosi szkła grube jak
denka od słoików, co wygląda bardzo nieciekawie. I bez nich ma okropnie
wyłupiaste oczy.
-Myślę, że w jej rodzinie jest odrobina genów złotej rybki - powiedziała
Rosie. Kiedy jadłyśmy drugie śniadanie, zauważyłam, że widać, co Jas ma
pod spódnicą. -Jas, dlaczego ty zawsze nosisz takie wielkie gacie? Mógłby
ci do nich wskoczyć mały piesek i nawet byś tego nie zauważyła.
-Lubię wygodę.
- Ale nie są zbyt seksowne, prawda?
- Sama mówiłaś, że skąpe majtki są głupie. Pamiętasz stringi Lindsay?
- Zamknij się i nie denerwuj mnie. Wiesz, jak wszystko działa mi na
wyobraźnię. Teraz mam w głowie. nie tylko obraz Herr Kamyera
całującego się z Sokolim Okiem
ale jeszcze stringi Lindsay. - Co się dzieje z tobą i Robbiem? - spytała
Ellen Wyłożyłam im swój plan dojrzałości i lodowatości. Pokiwały
głowami, robiąc mądre miny. Wszystkie jesteśmy bardzo mądre.
Przepełnione mądrością. Niemal na pewno jestem mądrzejsza od Boga,
który nie potrafi spełnić nawet najprostszej prośby. I dlatego zwróciłam się
do Pana Buddy. Rosie zepsuła tę atmosferę mądrości, mówiąc z ustami
pełnymi serowych chrupek: - Na święte gacie, o czym ty mówisz?

16:45
Pod koniec tego cudownego dnia Elvis kazał mi pozbierać z korytarza
opakowania po słodyczach. Tylko dlatego, że BARDZO zabawnie
naśladowałam jego taniec, a potem uszkodzenie kręgosłupa. Jeżeli nie

chce, by ludzie bawili się jego kosztem, to niech nie wychodzi z domu. To
stuknięty stary faszysta. Pewnie naumyślnie sam rozrzuca te papierki.
Zadzwoniła Jas, zdyszana i strasznie podekscytowana.
- Dostałam dwa listy od Toma.
- Pojechał tylko do Birmingham.
- Wiem, ale... no... wiesz. Nie, nie wiem.

17:15
Przyszły Libby i mama. Libby dzisiaj pierwszy raz była w przedszkolu.
Doskonale, może trochę znormalnieje.

17:16
Myliłam się. W przedszkolu Libby zrobiła dla mnie coś, co mam nosić, i
zaczęła mi to wciskać na głowę.
- Libby, spokojnie, nie szarp mnie tak. Co dla mnie zrobiłaś?
- To ślicne !!!
- Tak, wiem, ale co to takiego? Spojrzała na mnie jak na kretynkę i
przytknęła nos do mojego nosa, po czym powiedziała bardzo powoli:
- Na .... jałecek !!!
- Na mój łepeczek?
Uderzyła mnie.
-Nie, nie, nie, bzydki chlopcik... na JAŁECEK!
Weszła mama.
- Georgia, ona zrobiła ci specjalny kapturek na gotowane jajka.
- To dlaczego chce mi go założyć na głowę?
-Pewnie coś jej się pomyliło. Może myśli, że przedszkolanka powiedziała
po prostu „kapturek". I zaczęła śmiać się do łez. Libby się do niej
przyłączyła, a ja siedziałam jak ta głupia.

19:00
Z czego tu się śmiać? Cierpię z miłości. Życie to jedna, wielka parodia i
farsa.

19:15
Ale przynajmniej mam kapturek no jajka na twardo.
20:00
Uspokajam się, dogadzając swemu umysłowi i ciału.
Umysłowi dogadzam, czytając (artykuł o tu szu do rzęs),
a ciału - jedząc TONY czekolady.

21:00
Teraz jestem zmartwiona i gruba, ale doskonale zorientowana w temacie
tuszu do rzęs.
Duży plus.

Środa, 15 września

Apel

9:00
Ciekawe, czy Chuda chodzi na wieczorne kursy przynudzonia? Ględziła
coś o malutkich ludziach z małymi głowami, biednych, czy coś tam. Kogo
to obchodzi? Cóż, pewnie kogoś jednak obchodzi. Może kiedyś
zainteresuje i mnie, ale obecnie interesuje mnie tylko i wyłącznie moja
osoba.

Religia

10:00
Pomimo tragedii, jaką przeżywam, na religii trochę mi się poprawił
nastrój. Słowo daję, panna Wilson żyje w krainie oszołomów. Gdzie ona
kupuje te pończochy? Bo no pewno nie w normalnym sklepie. Chyba w
jakimś sklepie dla cyrkowców. Są grube i rozciągnięte, jakby je przedtem
nosił słoń Może to znoszone pończochy Chudej?
Rosie przysłała mi liścik: .Droga Gee, spytaj pannę Wilson, czy Bóg ma
penisa".
Wbrew tragedii, jaką przeżywam, wybuchnęłam takim śmiechem, ze
panna Wilson spytała: - Georgio, co cię tak rozbawiło? Może nam
opowiesz? - Yyyy ....Zastanawiałam się, czy Bóg ma... Rosie spojrzała na
mnie ze zdumieniem.
Ranna Wilson próbowała podsycić moje religijne dociekania.
- Zastanawiałaś się, czy Bóg ma...? -Tak, czy Bóg ma... taką jakby brodę?
Na swoje nieszczęście panna Wilson nie załapała, że się wygłupiam, tylko
zaczęła tłumaczyć, że Bóg to nie jakiś staruszek z brodą, który mieszka w
niebie, ale byt duchowy. Nie musiała mi wyjaśniać, że w niebie nie
mieszka żaden staruszek. Sama to wiem. Często próbowałam z nim
rozmawiać i coś od niego wyprosić.

Beznadzieja. Dlatego, gdyby zadała sobie trochę trudu i mnie spytała,
powiedziałabym jej, że zostałam buddystką zen.

13:15
Co jest z tym Elvisem? Jas i ja zupełnie niewinnie narzekałyśmy sobie
koło pracowni bioznej, kiedy do nas podszedł. Uszy łopotały mu na
wietrze. Znowu zaczął się pieklić.
-Co wy tu kombinujecie?
- Nic - odparłam.
- Ty mi tu nie nicuj. Dobrze was znam. Pewnie myszkowałyście w mojej
pakamerze.
Co mu jest? I dlaczego zawsze nosi taką płaską czapkę z daszkiem ?
Ciekawe, czy ma pod nią płaską głowę? Może. Kiedy odeszłyśmy,
powiedziałam do Jas:
- Ma obsesję na punkcie tego, że wejdziemy do jego pakamery. Ciągłe nas
o to podejrzewa. Powtarza się jak zdarta płyta. Dlaczego on w kółko o tym
nadaje?
Jas nic na to nie odpowiedziała.
- No, dlaczego? Na okrągło ględzi o tej swojej paka-merze. Dlaczego
właśnie my? Dlaczego nas oskarża o grzebanie w jego rzeczach?
Dlaczego?
- Bo wchodzimy do jego pakamery. - No i co z tego?

17:00
W pokoju Jas, która właśnie skoczyła do kuchni po jakąś pożywną
przekąskę (nadziewane ciasteczka), żeby mi poprawić nastrój. Ale mnie
nic już nie obchodzi.

17:03
Boże, jaki tu porządek! Aż żałosny. Wszystkie przytulanki leżą w
równym rządku na łóżku. Zaraz je porozwalam dla śmiechu. Szast-prast.
Ma nawet pudełko z napisem „Listy". Ciekawe, czy jest też tutaj szuflada z
napisem „Wielkie Gacie". W pudełku zna-lazłam pełno listów. Pewnie
osobiste. Jest tam napisane OSOBISTE. No to pewnie są osobiste. Pewnie
od Toma. Bardzo osobiste i prywatne. Lepiej je odłożę.

17:16
Ona go nazywa PYSIU!!! Ale kicha! Absolute- Imonto żałosno!
PYSIU!!! Tom!!! Cha, cha, cha.

17:18
A on ją nazywa Po!!! Jak Teletubisia.

Słowo daję, niektóre dziewczyny traktują siebie śmiertelnie poważnie,
kiedy mają tak zwanego chłopaka. Nawet miałam niezły ubaw, idąc za nią.
Przez jakieś pięć minut maszerowała bardzo szybko, no ale nie jest w
szczytowej formie fizycznej. Jej gimnastyka właściwie ogranicza się do
sięgania po nadziewane ciasteczka i wkładania ich sobie do ust. W każdym
razie w końcu się zmęczyła i musiała zwolnić, i wtedy ją dogoniłam.
Znalazłam się jakieś pół metra za nią. Strasznie ją to drażniło, ale nie
mogła nic powiedzieć, bo ze mną nie rozmawia. Kiedy dotarłyśmy do
szkolnej bramy, szłam już jakieś dziesięć centymetrów za nią. Jej beret
dosłownie dźgał mnie w nos.
Na apelu próbowała mi uciec, stając koło Rosie, ale wcisnęłam się między
nie i spojrzałam na Jas, prawie
stykając się z nią twarzą. Była cała czerwona jak burak i wściekła. Nawet
uszy miała czerwone. Chi, chi, Chi.

11:00
Poszłam za Jas do łazienki. Wlazłam do sąsiedniej kabiny i zaczęłam
gadać przez
ściankę:
- Jas, kocham cię.
- Co ty wyprawiasz? Jesteś głupia!
- Nie. To TY jesteś głupia. Po.
- Postąpiłaś podle, czytając moje prywatne listy.
- Przecież były tylko od Pysia.
- Nie wolno grzebać w prywatnej korespondencji innych ludzi.
- Jak inaczej miałabym się czegokolwiek o tobie dowiedzieć?
Za ścianką zapadła chwilowo cisza. Potem Jas spytała; -Jak to?
-Gdybym nie przeczytała twoich listów, nawet bym nie wiedziała, że
mówi na ciebie Po - wyjaśniłam bardzo rozsądnie.
Prawie dała się skołować.
- No tak, ale nie o to chodzi... ja...
- Nie powinnaś mieć tajemnic przed swoją najlepszą kumpelą
- To TY masz tajemnice.
- Nie, nawet ci powiedziałam o swoich sterczących sutkach.
- Tom mówi, że sterczały, bo było zimno.
Nie wierzyłam własnym ustom. Rozległ się dzwonek no koniec przerwy i
usłyszałam, jak Jas spuszcza wodę i wychodzi z kabiny. Wybiegłam ze
swojej i dopędziłam ją na korytarzu.
-A więc powiedziałaś Tomowi... o moich sterczących sutkach???

Normalnie nie mogłam w to uwierzyć. Moje sutki zostały wystawione na
pośmiewisko... Byłam tak wkurzona, że ledwo zauważyłam Nudną
Lindsay, która rozmawiała z jakąś nieszczęsną czwartoklasistką.
Spostrzegłam jednak, że w szkolnym mundurku wyglądała jak sowa.
-Rozmawiałaś z Pysiem o moich sutkach... -syknęłam do Jas. -Nie mogę w
to uwierzyć!!! Wtedy za swoimi piecami usłyszałam głos Lindsay. -
Georgia, spódnica ci weszła w majtki... Nie dajesz dobrego przykładu
młodszym uczennicom.
I poszła sobie, uśmiechając się ironicznie jak żałosna, ironicznie
uśmiechnięta sowa.
17:00
W wannie. Dosyć tego. Wkroczyłam na wojenną ścieżkę. Jestem
samotnikiem. Nie mam przyjaciół. Moja tak zwana najlepsza kumpelka
lubi tylko Pysia i rozmawia z nim o intymnych częściach mojego ciała. A
on z kolei rozmawia pewnie o tym ze swoim bratem. Po czym razem
nabijają się ze mnie.

17:15
Angus siedzi na brzegu wanny. Pije z niej wodę, chociaż wlałam płyn do
kąpieli. Wąsy ma całe w pianie.

17:20
Teraz weszła Libby. Zapraszam wszystkich! Przecież jo tylko się kąpię.
Na golasa. Aż dziw, że państwo Sąsiedzi nie zajrzą tu do mnie.
-Libby, proszę, nie popychaj tak Angusa, bo zaraz...-przerwałam.

17:21
Angus jest cały mokry i wściekły. Kiedy
wyłowiłam go z wody, pokiereszował mi dłoń. Libby mało nie pękła ze
śmiechu. Co za życie.

18:00
Zadzwoniła Jas.
- Czego chcesz, plotkaro? -spytałam. - Słuchaj, może byśmy już z tym
skończyły? Nigdy nie wrócę do sprawy z Pysiem, jeżeli ty zapomnisz o
incydencie z sutkami.
Nie chciałam ustąpić, bo byłam w paskudnym nastroju, więc mruknęłam
tylko: -Hm.

Ale potem cała zamieniłam się w słuch, bo powiedziała -Dzwonił właśnie
Tom i mówił, że w przyszłą środą Sztywne Dylany grają koncert w klubie
Stuknięty Kokos. I CO WIĘCEJ, ma także przyjść David Jajcarz. I CO
WIĘCEJ, moja mama wyjeżdża do ciotki do Manchesteru.

18:02
Myślę.

18:05
Myślę i jem płatki kukurydziane. Hm.

18:07
To jest to!!! Moja szansa na wykorzystanie teorii gumki. Muszę pójść no
koncert Sztywnych Dylanów i spiknąć się z Davidem Jajcarzem. Na
oczach BS. W ten sposób załatwię jednocześnie dwie sprawy: dojrzałość
(wizyta w nocnym klubie) oraz lodowatość (bawienie się z innym
chłopakiem). BS będzie bardzo zazdrosny. Wróci do mnie w podskokach
(teoria gumki).

23:00
Muszę zacząć urabiać mamę, żeby nie zaczęła niczego podejrzewać, kiedy
powiem, że w środę nocuję u Jas.

Sobota, 18 września

Weekend
Rano
10:00
Mama niemal wypuściła Libby z rąk, kiedy powiedziałam: -Dzisiaj po
południu idę do miasta. Może załatwić coś dla ciebie?
-Przepraszam, kochanie. Przez chwilę wydawało mi się, że zaofiarowałaś
się coś dla mnie zrobić. Co powiedziałaś tak naprawdę?
Okropnie mnie irytowała, ale nadal uśmiechałam się słodko.
-Och, Mutti... zupełnie jakbym nigdy nic dla ciebie nie robiła!
- Czemu się tak uśmiechasz? -spytała podejrzliwie.

-Wzięłaś sobie coś z moich rzeczy? Jeżeli pożyczyłaś złoty łańcuszek,
dostanę szału.
Wtedy pękłam.
-O co ci chodzi? Jak mam być miła, skoro ciągle mnie o coś
podejrzewasz? Kto ty jesteś: matka czy pies policyjny? Chcesz przed
moim wyjściem poszukać trupa? No, słowo daję!!!
Ale w samą porę przypomniałam sobie o operacji „Gumka" i
powiedziałam grzecznie:
- Po prostu przyszło mi do głowy, że mogłabym coś dla
ciebie załatwić. Wiem, że jesteś zapracowana. To wszystko.
Myślę, że w końcu ją przekonałam. Kanał bo teraz muszę wlec się do
domu z nieprzemakalnymi pieluszkami dla Libbs. Ale jazda. Jakże ja się
poświęcam dla BS. Już prawie zapomniałam, jak wygląda.

10:05
Przypomniało mi się, jak wygląda. Mniam--mniam.

13:00
W przymierzalni domu towarowego Miss Selfridge. Wybrałam T-shirt w
rozmiarze 12, ale nie mogłam go na siebie wcisnąć. Jas (bardzo głośno)
powiedziała:
- Wiesz, myślę, że twoje piersi robią się coraz większe. A działo się to w
zapchanej wspólnej przymierzalni.
Wszyscy zaczęli się na mnie gapić.
- Yyy... Jas... - mruknęłam. - Myślę, że w Australi mogli cię nie dosłyszeć.
Potem spotkałyśmy się w kawiarni Luigis z Rosie i El-len. Powiedziałam
im o koncercie Sztywnych Dylanów i moim planie związanym z Dave'em
Jajcarzem. Rosie wyjadała piankę z kawy, głośno przy tym siorbiąc. Ellen
tak samo. Było to siorbanie pianki w stereo. Minęło chyba z dziesięć lat,
zanim Rosie odezwała się, z łyżeczką w ustach, co wyglądało bardzo
nieatrakcyjnie, ale wstrzymałam się od komentarza.
- A więc idziesz no ten koncert, żeby spiknąć się z Dave'em Jajcarzem, co
ma zamienić BS w gumkę?
Jak bardzo trudne może być życie? Bardzo, bardzo trudne.
Odpowiedziałam cierpliwie (no, przynajmniej jej nie uderzyłam):
- tak, tak, po trzykroć tak! Znowu zaczęło się siorbanie. Najwyraźniej
rozmyślała o moim mistrzowskim planie (a właściwie to
„mistrzyniowym", bo to ja go wymyśliłam, a przecież jestem dziewczyną).
Po chwili spytała: - Pożyczysz mi te brązowe skórzane buty?

16:00
Przytargałam do domu nieprzemakalne pieluchy Libby. Kiedy weszłam, w
domu panowała absolutna cisza. Gdzie się wszyscy podziali?
21:30
Kto się kładzie spać z kurami, ten... coś tam.

22:00
Może na ten koncert przykleję sobie sztuczne rzęsy. Ale muszę uważać,
bo kiedy ostatnio próbowałam to zrobić, klej wytrysnął z tubki i na dwa-
dzieścia minut skleiły mi się powieki.

Wtorek, 21 września

16:15
Dzisiejszy dzień byłby beznadziejny, gdyby nie to, że Nudna Lindsay
zahaczyła nogą o własną teczkę i wywaliła się jak długa na schodach do
pracowni biologicznej.

23:00
Libby leży ze mną w łóżku. Nie wiem, dlaczego nie może spać w
normalnej pozycji. Stopą ciągle mnie dźga w oko.

23:10
Ciekawe, jak wygląda Dave Jajcarz.

Piątek, 24 września

Poranna przerwa
11:00
Ellen mi powiedziała, że jej brat z kumplami wybierają się na „koci
patrol".
- Naprawdę aż tak lubią koty? - spytałam.
- Nie, oni sami go tworzą i chodzą na kociaki... no wiesz, laseczki...
dziewczyny.
Boże kochany.

Przerwa

obiadowa

12:30
Ellen powiedziała mi, że jej brat mówi na piersi „dyndaki". Wiem, że nie
powinnam była pytać, dlaczego, ale po prostu musiałam.
- Mówi, że jak się weźmie pierś do ręki, podniesie, a potem znowu puści...
to ona robi takie dyndu-dyndu-dyndu!
Chyba będę zmuszona żyć w celibacie albo zostać lesbijką.

Przerwa popołudniowa
14:30
Siedziałyśmy z Ellen w łazience, w osobnych kabinach, z nogami
opartymi o drzwi, żeby te z Hitlerjugend (czyli dyżurne) nie dowiedziały
się, że tam jesteśmy i nie wysłały nas na ulewny deszcz. Dziewczyny z
Hitlerjugend nazywają go „lekką mżawką". Mówiłyby tak, nawet gdyby
pierwsze klasy utonęły w powodzi.
Albo gdyby pakamerze Elvisa wyrósł żagiel i popłynęła by na wodzie,
albo... zresztą kogo w ogóle obchodzi, co one mówią? Spytałam Ellen
przez ściankę działową:
- Czy twój brat jest trochę stuknięty? Słyszałam, jak chrupie chipsy.
- Nie, po prostu lubi się wygłupiać. Na siusianie mówi „odcedzać
kartofelki".
Słyszałam, jak się śmieje i krztusi, ale nawet nie drgnęłam, tylko dalej
gapiłam się w drzwi kibla. Po ja-kimś czasie doszła do siebie i
powiedziała: -Jeżeli idzie do łazienki załatwić grubszą sprawę, mówi: „Idę
na posiedzenie". -I znowu zaczęła się krztusić i dławić ze śmiechu.
Sacrebleu. Otaczają mnie sami les idioci.

15:30
Kiedy jest zimno, wesolutki brat Ellen mówi: „Ale lodówa".

16:15
Wracam do domu. Rozmyślam o różnicach między dziewczynami a
chłopakami. Na przykład my, dziewczyny, w drodze do domu robimy
sobie makijaż. Gadamy. Czasami udajemy garbate. Ale to wszystko.
Całkowicie normalne zachowanie. A kiedy chłopcy z Foxwooda wracają
do domu, biją się, potrącają i wpychają, sobie nawzajem do spodni liście
albo czapki. Ellen mówiła, że jej brat czasami podpala własne bąki. W
drodze do domu przechodziłyśmy przez park, gdzie pracuje parkowy
Elvis. Niby jest dozorcą, ale przeważnie tylko dźga wszystko zaostrzonym
patykiem. Aha, jeszcze poza tym krzyczy do niewinnych kochanków w

krzakach: „Widzę was!".

Trochę się pobujałyśmy na huśtawkach - tylko po to, żeby zdenerwować
Parkowego Elvisa. Rosie (która po incydencie z podpaleniem sobie
grzywki rzuciła palenie) oznajmiła, że odeszła od Svena, swojego
szwedzkiego chłopaka. Rozstała się z nim, bo powiedział jej rodzicom:
„Dziękuję państwu za córkę, świetnie, jak to się mówi? Jah... świetnie
CAŁUJE".
- Skąd wiesz, że teraz mu przykro? -spytałam. - Przeważnie nikt nie
rozumie, co on mówi.
- Zrobił mi na drutach ocieplacz na nos - odparła Naprawdę nie warto było
pytać.
- Co z Dave'em Jajcarzem? - spytała Ellen.
- A co ma być?
- Podoba ci się?
- Nie wiem. Nie wiem, jak wygląda.
- Więc po ci on?
-Jest jak... yyy... temat zastępczy. W mojej gumkowej strategii.
Popatrzyły na mnie pytająco. Zupełnie bez sensu, bo sama nie wiem, co
mówię. Możecie mi wierzyć, że jestem ostatnią osobą, która by mnie
zrozumiała.

16:30
W tak zwanym zaciszu mojego pokoju.
W moim łóżku leży Angus. Podejrzewam, że nie sam. Nie śmiem podnieść
kołdry, bo się boję, ze znajdę pod nią odrąbany koński łeb - jak w tym
filmie.

18:07
Leżę na poduchach na podłodze, ale przynajmniej Angusowi jest
wygodnie i przytulnie. W "Cosmo" mamy jest napisane. „Buddyzm to
nowy optymizm".

Dobra. Tak właśnie zrobię. Zostanę radosną buddystką, cha, cha, cha, om.

Poniedziałek, 27 września

Wuef
14:50
Wieje wiatr i pada deszcz. Naturalnie te dwa fakty oznaczają, że panna
Stamp, nasza pani od wuefu (która z niezbitą pewnością jest wcieleniem
Hitlera w sportowej spódnicy... ma nawet mały wąsik)... w każdym razie
te dwa fakty oznaczają, że nasza Adolfa wpadła na pomysł, że... zagramy
sobie no dworze w hokeja na trawie.'!! Napisałabym skargę do gazet, ale
przedtem pewnie utonę na boisku.

W łóżku
21:30
Brrr. Jeżeli dostanę zapalenia płuc, umrę i nigdy nie zaliczę dziesiątej
bazy, całą winę zwalę na Adolfę. Wszystko dlatego, że nie ma własnego
życia. Dopiero teraz odzyskuję czucie w pupie.

22:30
Kiedy mama powiedziała „dobranoc", skorzystałam z okazji i spytałam:
-Mamo, czy mogę w środę nocować u Jas? Jej mama się zgodzi, jeżeli ty
się zgodzisz. Przygotowujemy razem projekt na biologię... To znaczy ja i
Jas, a nie ja i jej mama - to by było głupie.
(Zamknij się, zamknij. Przestań! Nie trajkocz, bo znowu nabierze
podejrzeń i jeszcze palniesz coś idiotycznego).
- Rzadko odrabiasz pracę domową, Gee - powiedziała mama. -To spora
odmiana.
-Cha, cha, cha, cha, racja... ja. ( ostrożnie, ostrożnie, nie powiedz nic
głupiego) -... pomyślałam sobie, że może zostanę naukowcem (Za późno,
na pewno już mnie przejrzała! ).
- Naukowcem? Nie dziewczyną z chórków?
- Nie.
- Hmmm.
- To jak, mogę?
- Tak, chyba tak. Dobranoc. Udało się!!.'!! Taaaak!!.'!!

Środa , 29 września

"Operacja Gumka"
W kuchni

8:00
Złapałam grzankę i wymamrotałam: -To cześć, ja już lecę. Do zobaczenia
jutro wieczorem.
Mama usiłowało zapiąć ogrodniczki Libby i nawet nie spojrzała no mnie.
Libby miała na głowie miskę po owsiance.
- OK, kochanie, pa - odparła mamo. - Pocałuj siostrzyczkę na pożegnanie.
- Nie, dziękuję - powiedziałam Pocałowałam Libby wcześniej, kiedy jadła
owsiankę, i nie chciałam już powtarzać tego doświadczenia. Postałam jej
buziaka. - Paaaa!
Uff- No, a teraz szybko za drzwi. Zwycięstwo!!!!! Spakowałam do plecaka
klubowe ciuchy, kosmetyki i tak dalej. Zaczynamy operację „Gumka".
Zbliżałam się już do furtki, kiedy mama wyszła z domu i zawołała:
- Georgia, co to miało znaczyć: „Do zobaczenia jutro wieczorem " ?! O
mój Boże, o mój Boże, o mój Boże. Zaśmiałam się swobodnie (co
zabrzmiało trochę jak chichot hieny).
- Och, wiedziałam, że zapomnisz. Dzisiaj nocuję u Jas, pamiętasz? Miała
skonsternowaną minę.
W środku wszystko we mnie krzyczało: „POZWÓL Ml!!! ZAMKNIJ SIĘ,
ZAMKNIJ!!! MUSZĘ ZDOBYĆ BOGA SEKSU, POZWÓL Ml PÓJŚĆ,
POZWÓL! TY
JUŻ PRZEŻYŁAŚ SWOJE ŻYCIE!!!", ale powiedziałam tylko:
-Mamo, muszę już lecieć, bo się spóźnię. Do zobaczenia jutro.
Taaaak! Jestem sprytna jak lis. A nawet jak całe stado lisów.

15:50
Po ostatnim dzwonku pędem zbiegłyśmy z Jas ze wzgórza. Na
przygotowania zostało nam tylko pięć godzin. Po drodze powiedziałam:
- Dziś rano Mutti była bardzo podejrzliwa, kiedy jej przypomniałam, że
nocuję u ciebie, Zupełnie jakby mi nie wierzyła. Wiesz, jakbym ciągłe
kłamała. - Bo kłamiesz.
- Jas, czepiasz się szczegółów.

W domu Jas

17:00
Przygotowałyśmy sobie pożywny posiłek przed koncertem: pieczone
frytki z majonezem.
oraz dwa ciasteczka z owocowym nadzieniem (bogate w witaminę C). W
pokoju Jas nastawiłyśmy, czadową muzykę i zaczęłyśmy się szykować.

Wpadłam w melancholijny nastrój, kiedy Jas spojrzała na zdjęcie Toma
wiszące przy jej łóżku. Zaczęła wzdychać i powtarzać:
-Jakoś nie mam nastroju na wyjście... Wskazałam na nią spiralą z tuszem.
-Jas, weź się w garść, wiesz, ze Pysio by chciał, żebyś wyszła. Przecież
sam do ciebie zadzwonił i powiedział ci o tym koncercie. Nie chciałby,
żebyś snuła się z kąta w kąt z nieszczęśliwą miną. Nie chciałby, żeby
przez ciebie twoje kumpelki też zostały w domu. Nie chciałby po powrocie
dowiedzieć się, że kumpelka zadźgała cię spiralą do tuszu.
Jas trochę się nabzdyczyła, aie w końcu do niej dotarło, Upinając sobie
włosy, spytała:
- Co będziesz robiła z Dave'em Jajcarzem, jak już się z nim spikniesz?
- Co masz no myśli?
Grałam no zwłokę. Teraz najbardziej liczył się dla mnie perfekcyjny
makijaż. Reszta była mglistym snem.
- No, czy... zostaniesz jego dziewczyną? Będziesz się z nim całować?
No szczęście odezwał się telefon. Obie rzuciłyśmy się do niego. Była to
Rosie Dzwoniła ze Svenem z budki.
- Chcemy tylko powiedzieć, że wymyśliliśmy supertaniec. nazywa się
„budka telefoniczna".

Puściła jakąś muzykę z radia. W tle słyszałam stękanie, szuranie i
pokrzykiwanie Svena: -Oh, jah, oh, jah, więcej czadu! - Coś po szwedzku
czy po jakiemu on tam mówi. Zwykły bełkot. W każdym razie na pewno
nie był to angielski. Potem rozległy się odgłosy tak jakby stepowania.
Wreszcie Rosie znowu się odezwała, strasznie zdyszana: - Super, nie? Do
zobaczenia w innym świecie... tylko się nie spóźnijcie! -I trzasnęła
słuchawką.

21:15
Poszłyśmy na przystanek autobusu jadącego do centrum, do Stukniętego
Kokosa. Tak mocno się umalowałam, że ledwo mogłam ruszać twarzą
-duży plus, bo dzięki temu nie będzie mnie kusiło, żeby się śmiać pełną
gębą. Ubrałam się cała w czarną skórę i wyglądałam zjawiskowo.
Modliłam się do Boga, żeby Mutti nie zajrzała do szafy, zanim ukradkiem
odwieszę jej ciuchy.
Kiedy wsiadłyśmy do autobusu, nie mogłam uwierzyć własnym oczom.
Kierowcą był Zmotoryzowany Elvis!!! Niestety, pamiętał nas i powiedział
„bonsnar". I wydał nam normalne bilety.

Stuknięty kokos

21:30
Przyszli Rosie i Sven. Sven założył srebrne spodnie dwony. Matko
kochana! Na nasz widok zaczął kołysać biodrami i pokrzykiwać:
-Jah, ale super! Dajmy czadu!!!
Cała kolejka się na nas gapiła.
- Czy Sven zawsze musi się zachowywać tak strasznie sweńsko? -
mruknęłam do Rosie.
Wtedy przyjechała furgonetka ze Sztywnymi Dylanami i wysiadł z niej
Robbie. Ojoj, cała moja lodowatość zamieniła się w galaretę. Zobaczył nas
i powiedział „cześć". - Nnn - wybełkotałam. (Nie wiem, co znaczy „nnn*
samo mi się wymsknęło).
Kolejka zaczęła się przesuwać. Robbie strasznie dług0 mi się przyglądał,
po czym powiedział: - Tylko nie wpakuj się w tarapaty. Normalnie się
wściekłam. Jak on śmie zabraniać mi pakować się w tarapaty?
Postanowiłam, że na złość jemu wpakuję się w OGROMNE tarapaty.
Udowodnię mu swoją dojrzałość. W każdym razie jeżeli bramkarze nie
zauważą, że jestem nieletnia i mnie wpuszczą. Szepnęłam do Rosie, Jas i
Svena:
- Zachowujcie się na luzie.
Wtedy Sven złapał mnie pod swą ogromną szwedzką rękę i krzyknął do
bramkarzy:
- Dybry weczyr. Mam dwa ptaszki - jednego trzymam w ręku, a drugiego
nie pokażę, dziękuję! - I wparował do środka.
Nie wiem, czy wpuścili nas dlatego, że wyglądaliśmy bardzo dojrzale, czy
dlatego, że Sven kompletnie ich zaskoczył i nawet nas nie zauważyli.
W każdym razie operacja „Gumka" się zaczęła.

23:00
Poszłyśmy do kibelka i poprawiłyśmy sobie makijaż. W środku było dość
ciemno, paliło się tylko takie czerwone światełko. Właśnie sobie
myślałam, że wyglądamy jak superlaski na podrywie, kiedy weszły
Koszmarne Bliźniaczki. Mówię "weszły", chociaż właściwie się wtoczyły.
Jackie miała no sobie strasznie obcisłą sukienkę. Niezbyt mądry wybór,
zważywszy, że jej pupa nie natęży do małych. No, ale Jackie jest taka
pospolita. Obie paliły papierosy (quelle surprise*). Jackie powiedziała:
- O, patrz, mają tu nawet żłobek, żeby maluchy nie przeszkadzały
dorosłym w zabawie.

Weszła do kabiny. Usłyszałam, jak sika. Dudniła jak wóz na wyboistej
drodze. Alison patrzyła na nas, zadzierając nosa. Dziwne, że ten wielki
pryszcz na samym czubku nie zasłaniał jej całego widoku. Wyglądała, jak-
by miała dwa nosy.
Klub był niesamowity. Mnóstwo schodów prowadziło na ogromny parkiet
do tańca i sceny za nim. Żeby dostać się na parkiet, trzeba było zejść
schodami biegnącymi od toalet. Miałam nadzieję, że nikt mi nie zajrzy pod
spódnicę, bo nie pamiętałam, jakie akurat majtki założyłam. Jas, w tych
największych gaciach, jakie widziało ludzie oko, nic nie groziło. Błyskały
światła, wirowały szklane kule i laserowe promienie. Muzyka grzmiała
bardzo głośno i czadowo. Rosie i Sven odstawili swój taniec z budki
telefonicznej. Sven ryczał: „Hop!" i „Więcej czadu!". Mieli wokół siebie
mnóstwo miejsca do tańca, bo nikt nie chciał zostać zmiażdżony przez
olbrzyma w srebrnych spodniach. Jas krzyknęła mi do ucha:
-Koło baru stoją kumple Toma! Widzisz ich? Tam. Pewnie jest wśród
nich Dave Jajcarz. -Ale który to? - spytała Jools - Mamy dziesięciu do
wyboru,
- Czy któryś z nich się nie śmieje?

* Quelle surprise - (fr.) co za niespodzianka

-Bo co? -Jos popatrzyła na mnie.
- No, skoro to Dave Jajcarz, to pewnie wszyscy inni wokół niego powinni
się śmiać. "
Spojrzałyśmy na chłopaków, z których większość rozglądała się po sali.
Coś mi przyszło do głowy. -A jeżeli mówią na niego „Dave Jajcarz"
dlatego, że to ON cały czas się śmieje? Znowu na nich spojrzałyśmy.
Teraz wszyscy się śmiali. Jas pierwszy raz w życiu zachowała się
energicznie
i rozsądnie (prawdę mówiąc, trochę mnie to nawet wy.
straszyło).
-Rozpoznaję jednego z nich - powiedziała. - To Rollo, kiedyś przyszedł do
Toma. Mogłabym go spytać, który to Dave Jajcarz.
-Dobra, ale dyskretnie. Dowiedz się tylko, który żebyśmy mogły go
obejrzeć. Ale nie mów, o co chodzi
-Przecież nie jestem głupia. No, tego nie byłabym taka pewna. Jas
podeszła do chłopaków. Widziałam, jak z nimi gada, gada, kiwa głową,
kiwa, kiwa, kręci pupą, kręci, kręci, potrząsa grzywą, potrząsa, potrząsa...

(Po co ona to
robi? To takie irytujące). Byłam zupełnie wyluzowana, uśmiechałam się
kołysząc głową w rytm muzyki. Sączyłam napój, machając do ludzi, nawet
tych, których nie znałam. W końcu Jas wróciła. Była strasznie zdyszana.
W ogóle się nie kryjąc, POKAZAŁA PALCEM jakiegoś ciemnowłosego
chłopaka w bojówkach.
- To on!
Oczywiście chłopak zobaczył, że wskazują na niego palcem, i wzruszył
ramionami, jakby nas o coś pytał. A wtedy Jas odwróciła się do mnie i
znowu WSKAZAŁA PALCEM... NA MNIE, kiwając przy tym głową jak
jeden z tych piesków na tylnej półce w samochodzie.
Nie wierzyłam własnym oczom. Bo to było niewiarygodne. Czułam, że
moja twarz zamieniła się w mrożony rybny paluszek. Była równie blada i
sztywna. (Chociaż oczywiście nie pokrywała jej panterka). Wycedziłam
kącikiem ust:
- Jas, chyba cię zabiję. Coś ty, na wielkie gacie, im powiedziała? Jas się
nabzdyczyła.
- Spytałam tylko: „Który to Dave Jajcarz?", a Rollo odpowiedział: „To
ten", a Dave Jajcarz spytał: „Bo co?", a ja powiedziałam tylko: „Bo bardzo
się podobasz mojej kumpelce Georgii". Myślałam, że ją zabiję, a później
pożrę. Znowu kącikiem ust -bo wiedziałam, że Dave Jajcarz nadal na nas
patrzy - syknęłam: - Jas! Powiedziałaś mu, że mi się PODOBA? Nie mogę
w to uwierzyć. -A ja myślę, że jest całkiem w porzo. Gdybym nie miała
Pysia, to może...
W tym momencie pojawił się BS z gitarą. Szedł na scenę, żeby
przygotować się do pierwszej części koncertu. Po drodze uśmiechnął się
do mnie. Zignorowałam go, choć miałam wielką ochotę rzucić mu się w
objęcia. Spojrzałam przez niego jak przez szybę, zupełnie jakby był samą
gitarą unoszącą się w powietrzu.

Północ
Sztywne Dylany zagrały, a ja, Rosie, Sven i Jas zaczęliśmy tańczyć. Jools i
Ellen poszły gdzieś i kumplami Toma. Wyglądali całkiem nieźle,
chociaż ...
na Ziemi istnieje tylko jeden Bóg Seksu. BS wyglądał boooosko; to
niesprawiedliwe, że jest taki przystojny. Wszystkie dziewczyny gapiły się
na niego i tańczyły przed nim. Bez cienia godności. Za każdym razem,
kiedy schodził ze sceny, któraś go zagadywała. Starałam się nie patrzeć w
tamtą stronę, ale nie mogłam się powstrzymać. A jeżeli na moich oczach

spiknie się z inną? Jak ja to zniosę? W pewnej chwili nasze oczy się
spotkały i Robbie się uśmiechnął. O rany, miał wszystko jak trzeba...
przód, tył, włosy, zęby. Poczułam, że usta same układają mi się w dziobek,
ale pomyślałam sobie: NIE! Pamiętaj o gumce.
Namówiłam Jas, żeby poszła ze mną do kibla, bo chciałam trochę
ochłonąć. Koszmarne Bliźniaczki nadal tam były. Słyszałam, jak gadają w
jednej z kabin, i widziałam chmurę dymu płynącą spod drzwi. Czy one
zamieszkały w tej ubikacji?
- Koszmarne Bliźniaczki chyba mają problemy ze zrobieniem kupki!!!
-powiedziałam do Jas i obie dostałyśmy głupawki. Musiałam walnąć Jas w
plecy, żeby nie zadławiła się na śmierć. A potem musiałyśmy dwa razy
poprawiać sobie oczy.
Kiedy wracałyśmy na parkiet, zatrzymał mnie Dave Jajcarz.'!!
- Cześć - powiedział.
- O, cześć - odparłam (szalenie błyskotliwie, prawda?). I uśmiechnęłam się
półgębkiem, pamiętając o tym, żeby ściągać nozdrza.
- Ty jesteś Georgia? - spytał.

1:00
Dave Jajcarz jest całkiem przystojny, prawie jak BS, i... yyy... niezły z
niego jajcarz.

2:00
Dave Jajcarz długo ze mną tańczył. Nieźle
mu to wychodzi. Nawet przyłączył się do zwariowanego tańca Svena. Co
prawda nie sądzę, że był zachwycony, kiedy Sven podniósł go do góry i
pocałował w oba policzki, ale mężnie to zniósł. Wszyscy razem wy-
szliśmy z klubu. Widziałam, jak BS patrzy na nas, zbierając swój sprzęt.
Przyczepiła się do niego jakaś pospolita blondynka, która chciała od niego
autograf czy coś (o tak! nacisk na „coś"). Czas na udowodnienie swojej
dojrzałości i lodowatości. Dave J. spytał: - Georgia, idziesz do nocnego
autobusu? Sprawdziłam, czy BS patrzy, i roześmiałam się jak świr na
prochach.
- Cha, cha, cha, cha, cha, do nocnego autobusu! Oj, Dave, bo umrę ze
śmiechu, ale z ciebie jajcarz!!! Dave zrobił nieco zaskoczoną minę.
Pewnie nie sądził, że nocny autobus to aż taki dobry dowcip. Razem z Jas i
Dave'em ruszyliśmy ulicą. Kiedy dotarliśmy na przystanek, zapadło
niezręczne milczenie. Jas trzymała się mnie jak maminej spódnicy. Jak
miałam przeprowadzić swój plan uwiedzenia Dave'a J., skoro nie chciała

mnie odstąpić ani na krok? Gapiłam się na nią, znacząco unosząc brwi, aie
ona tylko powiedziała : - Coś ci wpadło do oka? Może sprawdzę? Kiedy
pani Wielkie, Ale Głupie Gacie dłubała mi w oku, przyjechał autobus
Dave'a. Dave cmoknął mnie w policzek i powiedział: -To nora.
Przez sekundę patrzył mi prosto w oczy, potem mrugnął do mnie i wsiadł
do autobusu
Razem z panią Głupie Gacie, Mamina Spódnica ruszyłyśmy do domu.
Miałam mętlik w głowie.
- Podobam mu się czy nie? Mrugnął do mnie - co to znaczy?
BS z całą pewnością widział, jak wychodziliśmy, prawda?
I widział, jak się śmieję z tego, co mówił Dave Jajcarz. ze śmiechu mało
się nie posikałaś. Jakoś tak się
- Myślę, że właśnie wtedy mogłaś przestać mu się podobać, bo kiedy
spytał: „Idziesz do nocnego autobusu?"
wykrzywiłaś, a nos rozpłaszczył ci się na pół twarzy -Jas.
-Co?
- Zamknij się.
- Ja tylko tak sobie mówiłam.
- To nie mów.
- To nie będę.
- No to nie.
- No to nie.
Na chwilę zapadła błoga cisza, ale Jas zaraz znowu się odezwała:
- No to nie.
Jak ona mnie IRYTUJE.

3:00
I zajmuje strasznie dużo miejsca w łóżku.
Musiałam zrobić coś w rodzaju bariery z jej przytulanek, które ułożyłam
pośrodku. Żeby się nie pchała na moją stronę.
Co Dave Jajcarz miał na myśli, mówiąc: „To nora"?

3:30
Czy ja w ogóle mam ochotę jeszcze się z nim spotkać, nawet jeżeli
powiedział to poważnie?

4:00
Jeżeli Bóg Seksu naprawdę jest zazdrosny, to jutro do mnie zadzwoni i
poprosi, żebym do niego wróciła.

A może jako gumka jeszcze się nie rozciągnął na pełną długość.

Czwartek, 30 września

15:00
Zasnęłam na niemieckim. Herr Kamyer działa na mnie jak kołysanka.
Odpłynęłam, kiedy zaczął jakąś historię o Gretchen i gołębiu w gołębniku.
(Nawet mnie nie pytajcie, jak już wspomniałam wcześniej, odkąd
usłyszałam o chwycie Heimlicha, Niemcy to dla mnie jedna wielka
tajemnica).

16:30
W drodze do domu ćwiczyłyśmy język niemiecki.
- Jak to będzie po niemiecku „gołąb w gołębniku"? - spytałam Jas.
- Yyy... chyba „ein Golab in ein Golabnitz". -Ach gut... so... Jas... Du bist
ein Golab in Go/abnitz nicht wahr?
- Nein, ich nicht ein Golab in Golabnitz. -Jah.
- Powiedziałaś, że jestem gołębiem w gołębniku - zauważyła Jas.
- Bo jesteś.
- Odbiło ci.
Chyba jestem histeryczką.

16:45
Przyszłam do domu tak zmęczona, że chyba się chwilkę zdrzemnę.

17:00
- Ginger, Ginger, psysłam domciu!
O Boże, to moja kochana siostrzyczka!
I wleźli mi z Angusem do łóżka. I to nie sami. Razem z Barbie - nurkiem i
konikiem Charliem. I jeszcze czymś bardzo zimnym i śliskim.
Usłyszałam, jak z łoskotem pędzi po schodach. Potem rozległo się
dyszenie i tupanie.
- Ginger, juz jeśteśmy!
- Libbs, co to jest?
Uśmiechnęła się - swoim zdaniem słodko, czyli przerażająco. Zawsze
wtedy marszczy nosek i wyszczerza zęby. Nie wiem, dlaczego uważa, że

to naturalne.
- Ślicne - powiedziała. Zajrzałam pod kołdrę.
-Co to jest? O Boże. Z dołu zawołała mama:
- Libbs, gdzie się podziały twoje żelki?

PAŹDZIERNIK

Gigantus gacius

Poniedziałek, 4 października

9:30
Żadnych wiadomości od BS czy Dave'a zwanego Jajcarzem.

10:00
Brrr. Dopiero październik, a już zimno jak na Grenlandii. No, pomijając
kry lodowe, Eskimosów i niedźwiedzie polarne. Dzisiaj jest, jak by to ujął
dowcipny brat Ellen, „straszna lodówa". Nie zamierzałam używać tego
powiedzonka, ale jest naprawdę doskonałe. Co więcej, ponieważ ja go
używam, przejęła je cała moja paczka. To zaraźliwe jak odra. Na gegrze
Rosie podniosła palec i spytała panią Franks (która nie należy do
śmieszek):
- Proszę pani, czy mogę pójść odcedzić kartofelki? Pani Franks spytała
lodowatym tonem:
- Rosie, jakie znowu kartofelki?
- No nie, to coś innego niż posiedzenie.
Mało się nie posikałyśmy ze śmiechu. Pani Franks zachowała kamienną
twarz.
- Rosemary Barn es, dorośnij wreszcie.
Ale puściła ją, po czym zaczęła potwornie przynudzać o uprawie pszenicy.
Za jej plecami Rosie poczłapała do

drzwi Jak orangutan, wlokąc ręce przy ziemi. Ale się uśmiałam. Ale po
cichu, bo kto by chciał przez dwie go dżiny siedzieć w kozie?

Przerwa

11:00
Tutaj zebrała się cała banda sadystów. Zmu-szono nas do wyjścia na tę
subarktyczną pogodę. Nawet Elvis Attwood nie wystawił nosa ze swojej
pakamery - a przecież to pół człowiek, pół mors. Tak zwani dyżurni i
nauczyciele siedzieli sobie w ciepełku. Nudna Lindsay, zwana również
Sową, powiedziała do mnie:
- Na pewno byś nie zmarzła, gdybyś nosiła odrobinę dłuższe spódnice.
Razem z Jas schroniłyśmy się za murem, który miał nas osłonić przed
lodowatym wiatrem, ale nadał było nam zimno, więc wpadłyśmy na
pewien pomysł. Wymyśliłyśmy, że zepniemy razem swoje płaszcze,
tworząc w ten sposób coś w rodzaju dużego śpiwora. Wpięłyśmy guziki jej
płaszcza w dziurki mojego, i na odwrót. W środku było nam cieplutko i
milutko. Miałyśmy pewne problemy z chodzeniem, a niestety, stałyśmy
nieco za daleko od naszych toreb i pożywnych przekąsek (Marsów i sero-
wych chrupek). Próbowałyśmy zsynchronizować ruchy i podejść tam, ale
Jas się potknęła i przewróciłyśmy się. Wybuchnęłyśmy śmiechem, ale
krótkim, bo pojawiły się Koszmarne Bliźniaczki.
Jackie spojrzała, jak leżymy spięte płaszczami, i powiedziała:
- Patrz, Ali, jak dziewczynki ładnie się bawią. Przyłączmy się do nich, i
usiadły na nas.
A nie należą do lekkich.
-Jackie, masz ochotę na fajkę? — spytała Alison. Usłyszałyśmy
pstryknięcie zapalniczki. Leżałyśmy uwięzione pod nimi.
- Oooo, patrz, ktoś nam zostawił serowe chrupki - powiedziała Jackie. —
Ali, masz ochotę? Stałyśmy się fotelem Koszmarnych Bliźniaczek.

W moim pokoju

17:30
Nikt nie dzwoni. Weszła Mutti.
- Wejdź, mamo, zamknęłam drzwi tylko po to, żeby mieć odrobinę
prywatności — powiedziałam znaczącym tonem, ale w ogóle nie załapała.

Była zarumieniona.
- Tata znowu dzwonił. Prosił, żeby cię pozdrowić. Już nie może się
doczekać, kiedy cię zobaczy. Ma dla ciebie prezent.
- Ojej, a co? - spytałam. - Szorty z owczej skóry? Znowu zaczęła cmokać z
dezaprobatą.
Chyba już z tysiąc lat nie spytała, co u mnie. Jaki sens ma proklamacja?
Nie, zaraz, nie to miałam na myśli... jak to było? A, już wiem, prokreacja...
Jaki jest sens rodzić dzieci, skoro potem w ogóle nie zwraca się na nie
uwagi? Równie dobrze można sobie kupić chomika i go ignorować.

17:35
Cudownie.
Oto moje wspaniałe życie:
1. Od miesiąca się nie całowałam. Niedługo już zupełnie zapomnę, jak to
się robi.
2. Mam OGROMNY nos, co oznacza, że całe życie spędzę w Domu
Brzydali. Mój adres to:
Georgia Nicolson Dom Brzydali Brzydkie Królestwo Brzydki
Wszechświat
3. Mój plan z Tematem Zastępczym nie wypalił.
4. Jestem fotelem Koszmarnych Bliźniaczek.

18:00
Mama zawołała:
- Idę z Libbs do lekarza! Musi jej wyczyścić uszy. Błagam. Oszczędź mi
szczegółów.

18:30
Zadzwonił telefon. Jeżeli to Po, która będzie jęczeć o Pysiu, chyba
dostanę SZAŁU!!!

18:45
Na piątek po szkole umówiłam się z Dave'em na placu zabaw. Za
pośrednictwem Jas do-stał mój telefon od Toma! Matko kochana. Temat
Zastępczy wylądował. Jestem dosyć podekscytowana. Czyżby?
Powiedział, że byłoby „czadowo", gdybyśmy się znowu spotkali.
Dodał też, że ma nadzieję, że w parku nie będzie zbyt dużej lodówy. Ale
się uśmiałam. Ale nadal traktuję go tylko jako Temat Zastępczy.

20:00
Wróciła mama z Libby. Właśnie usiłowałam uniknąć śmierci głodowej,
zajadając się płatkami kukurydzianymi.
- Mam nadzieję, że lekarz nie znalazł w uszach Libby moich kabaretek?
Mama jeszcze bardziej niż zwykle sprawiała wrażenie osoby pogrążonej w
śpiączce.
- Pożyczyłam je na kurs salsy z wujkiem Eddiem - powiedziała.
Czarujące. Będę musiała je wygotować, zanim znów je założę.
- W gabinecie zabiegowym jest nowy lekarz. Milczenie.
- Bardzo dobry. Milczenie.
- Był taki miły dla Libby — nawet kiedy mu krzyknęła do stetoskopu.
0 co jej chodzi?
- Wyglądał trochę jak George Clooney.

21:40
Kiedy Się położyłam, pocałowała mnie i spytała z troską:
- Chyba ostatnio nie szczepiłaś się przeciwko tężcowi, prawda? 0 czym
ona mówi?

10:30
Rosie powiedziała, że na Boże Narodzenie może pojedzie ze Svenem do
Szwecji.
-Jesteś tego pewna? - spytałam. - Masz dopiero czternaście lat i całe życie
przed sobą. Na pewno chcesz jechać ze Svenem na drugi koniec świata?
-Co?
- Podróż ze Svenem na drugi koniec świata - czy to dobry pomysł?
- Ty chyba nie wiesz, gdzie leży Szwecja.
- Nie bądź głupia.
- No to gdzie leży?
Spojrzałam na nią. No słowo daję. Jakbym nie działa, gdzie leży Szwecja.
- Na górze - powiedziałam.
- Na górze czego?
- Mapy.
- Hahahahahaha. Chyba dostała histerii.
Ale w końcu mogę jej to wybaczyć. Bo ja też jestem histeryczką.

Matma

10:35
Matko kochana, powrót do krainy badziewia, Koszmarne Bliźniaczki
puściły po klasie liścik: „Spotykamy się dzisiaj o 12.30 w sali czwartej
klasy, Obecność obowiązkowa, co dotyczy również ciebie, Georgio
Nicolson, i twoich kumpelek-lesbijek".
Napisałam do Jas i całej reszty:
Droga Cudowna Paczko!
To już koniec. Czysta desperacja. Musimy działać stanowczo. Już nie
mogę dłużej być fotelem Koszmarnych Bliźniaczek!!!
Spotkajmy się o 12.15 w pracowni biologicznej. Inaczej nas wykończą.
Gee-Gee xxxxxxx

12:32
Schowałyśmy się przed Koszmarnymi Bliźniaczkami w kiblu koło
pracowni biologicznej.
Jas, Jools, Rosie, Ellen, Patty, Sarah, Mabs i ja... wszystkie w jednej
kabinie. Musiałyśmy unieść nogi nad podłogę, żeby nikt się nie
zorientował, że tam jesteśmy. Trudno utrzymać równowagę, kiedy w
osiem osób stoi się na sedesie.
Alarm, alarm!!! Do kibla weszły dwie dziewczyny. Rozpoznałam je po
głosie. To Nudna Lindsay i Ponura Sandra, jedna z jej kumpelek.
- Słowo daję, niektóre smarkate są takie głupie. Jedna z nich spytała mnie,
czy można zajść w ciążę od siedzenia na kolanach chłopaka - powiedziała
Nudna Lindsay. Jas spytała mnie bezgłośnie: „A można?". Bardzo mnie to
rozbawiło, ale nie mogłam się roześmiać, bo inaczej wpakowałybyśmy się,
dosłownie, w niezłe gówno.
Miałam ochotę wystawić głowę nad ściankę, żeby Sowa wiedziała, że
widziałam ją w kiblu. Że zobaczyłam, jak zdejmuje stringi z tyłka!!!
Wtedy beznadziejna kumpelka Sowy, Ponura Sandra, spytała:
- Co się stało z Robbiem?
Nagle cała zamieniłam się w słuch.
- Mówi, że z powodu college'u i zespołu nie chce się wiązać ze mną na
poważnie.
Mało brakowało, a bym ryknęła: „To nie tak, Sowo, po prostu mu się NIE
PODOBASZ...!". -Co w takim razie zrobisz? - spytała Ponura Sandra.
-Och, mam swoje sposoby. W końcu uda mi się go zwabić z powrotem.
Mówi, że nie spotyka się z inną. Myślę, że pewnie nadal jest załamany po
naszym rozstaniu.

Chciałoby się, co?

13:30
Herr Kamyer przez kolejną lekcję wiercił się
w swym żałosnym garniturze. Jego marynarka jest stanowczo za ciasna w
ramionach, a spodnie
o wiele za krótkie. Czy normalni ludzie noszą skarpet-ki w szkocką kratę?
W każdym razie poprawił okulary
i spytał:
- A więc thak, dziewczęta, mamy tu ciekawe pythanie na temat światha
fizyki. Pythanie to brzmi (wiercu-wiercu): co było piehwsze... kuha czy
jajko?
Żadna z nas nie miała pojęcia, o czym on ględzi, więc dalej bazgrałyśmy
do siebie liściki albo robiłyśmy spisy zakupów. Ellen nawet malowała
sobie paznokcie u nóg. To nieprawdopodobne, ale Herr Kamyer w ogóle
nie zauważył, że Ellen trzyma głowę pod ławką.
Straszny z niego oszołom. Ciągle mruga oczami, marszczy nos i
jednocześnie zarzuca głową na boki. Ktoś mówił, że to z powodu
przebytej malarii. Herr Kamyer szedł kiedyś przez oblodzony plac zabaw i
nagle dostał takich spazmów, że się poślizgnął i wpadł na zadaszenie, pod
którym stoją rowery. Elvis musiał z powrotem poustawiać sześćdziesiąt
rowerów. Zrzędził przy tym okropnie. Elvis powinien mieć więcej
współczucia dla chorych. Sam jest chory.
Nagle z dziesięć dziewczyn zaczęło strasznie głośno kichać. Okropnie
głośno, jakby im głowy miały odpaść. Ze łzami cieknącymi z oczu,
powlokły się do drzwi. Koszmarnej Jackie udało się wykrztusić:
-Herr Kamyer, pewnie mamy... A-PSIK! A-PSIK! alergię na coś, co się tu
znajduje. AAAA-PSIK!!! W końcu wszystkie zwolniono do domu.
Później dowiedziałam się, po co Koszmarne Bliźniaczki zwołały to
zebranie. Kazały wszystkim dziewczynom na fizie włożyć sobie do nosa
sól do kąpieli, co wywołało atak kichania. Wszystko to dlatego, że chciały
się wy- brać do jakiegoś klubu w Manchesterze i musiały wcześniej pójść
do domu.
Boże kochany. Zostały trzy dni do randki z Tematem Zastępczym.

17:00
Jas namówiła mnie, żebym poszła do niej do domu. Planuje specjalną
uroczystość na po- wrót Toma.
- W dniu jego powrotu mija akurat rok, odkąd się poznaliśmy!

Bez słowa popatrzyłam na nią.
- Patrz! - Zanim zdążyłam ją powstrzymać, podciągnęła spódnicę, opuściła
wielkie gacie i pokazała mi idiotyczne, wytatuowane serduszko. - Nie
zmyłam go!
Zaczęła nawijać, co planuje. Nawet nie zauważyła, że znalazłam jakieś
zapałki, którymi podparłam sobie powieki. W końcu zaproponowałam: -
Słuchaj, a może specjalnie dla niego ułóż warzywa na wystawie?

Północ
Słowo daję, jaka ta Jas jest walnięta i przewrażliwiona. I agresywna.

16:30
Dzisiaj po basenie panna Stamp przyszła do nas pod prysznic, żeby
sprawdzić, czy się
umyłyśmy. Mówi, że tylko udajemy, że bierzemy prysznic, a to bardzo
niehigieniczne. I dlatego musi nas pilnować.
Ale tak naprawdę robi to, bo jest lesbijką. Patrzyła (podkręcając wąsa), jak
kilka z nas wchodzi pod natryski. - No dalej, głuptasy, raz, raz!
Wskoczyłam na golasa i jak szalona zaczęłam się namydlać, żeby szybko
wyjść, bo panna Stamp to lesbijka i mogłaby... no... yyy... się na mnie
gapić. Na domiar złego musiałam jeszcze bardziej uważać, bo koło mnie
wgramoliła się Okropna P. Green. A jakby niechcący mnie dotknęła?
To miejsce to prawdziwy koszmar, czuję się jak w miasteczku Salem.
Gdyby P. Green oparła się o mnie, jesz-cze bym się zaraziła Okropnością.
Ma kompletnie beznadziejną figurę. Co ona je? Na pewno same ciacha.
Właściwie to w ogóle nie ma figury i tylko dzięki okularom widać, gdzie
jest głowa.
Kiedy zaczęłam się wycierać, zrobiło mi się jej trochę żal, bo jak brała
prysznic, Koszmarne Bliźniaczki schowały jej okulary. Zaczęła się miotać
po całej przebieralni, szukając ich.
Bliźniaczki (którym udało się zwolnić z wuefu, bo ZNOWU „przyjechała
do nich ciotka"! Ile razy w miesiącu można mieć okres?) śpiewały: „Mały
słonik Nellie spakował swe torby i powiedział: »Żegnaj« całemu cyrkowi".
Potem rozległ się dzwonek i Koszmarne Bliźniaczki wreszcie poszły
sobie.
Po ich wyjściu dałam P. Green te głupie okulary. Inaczej już resztę życia
spędziłaby w przebieralni. Mam nadzieję, że teraz się do mnie nie
przyczepi.

W moim pokoju

18:00
BS nie dzwoni. Ciekawe, co Nudna Lindsay miała na myśli, mówiąc, że
go zwabi z powrotem? Jakich wabików używają sowy? Może złoży dla
niego jajko. 0 Boże, o Boże, o Boże. Mam tremę przed randką z
Tematem Zastępczym. Jak go utrzymać przy sobie, nie całując się z
nim?

W„Cosmo" na stronie z listami od czytelniczek jest list od niejakiej

Sandy, która pisze, że chłopak, z którym się spotykała, wcale jej się nie
podobał i wykorzystywała go tylko po to, żeby zapomnieć o innym.
Niestety, rada redaktorki kącika złamanych serc nie brzmiała: „Tak trzy-
mać, życzę szczęścia", tylko: „Jesteś okropną dziewczyną, Sandy. Nigdy
sobie nie ułożysz życia, ty krowo". (No, może redaktorka nie użyła
dokładnie tych słów, ale z grubsza o to chodziło).
Postanowiłam nastawić kasetę z popiskującymi delfinami i dla
uspokojenia poćwiczyć jogę. W zeszłym semestrze całkiem nieźle mi
wychodziło „Powitanie Słońca" - dopóki panna Stamp nie przyłapała mnie
w sali gimnastycznej, kiedy wypinałam tyłek. Mmmmm - o wiele lepiej.
Świat kołysze się kojąco. Lalalalała. Unieś ręce w górę, by oddać cześć
Słońcu... wciągnij powietrze... hmmmmmm, teraz opuść ręce w dół,
jakbyś mówiła: „Nie jestem godna"... aaaa, wypuść powietrze. Ale się
uspokoiłam. Teraz obróć się w prawo, a potem w lewo.
Ciekawe... kiedy obracam się w prawo, a potem w lewo, wydaję z siebie
dziwne odgłosy. Takie jakby świstanie. A może to delfiny? Nie
wiedziałam, że one świszczą.
Wyłączyłam magnetofon.
A więc: w prawo i w lewo. O nie. Świstu-świstu. Kiedy gwałtownie
obróciłam się ze strony prawej na lewą, usłyszałam „świst, świst, świst".
To naprawdę niezbyt przyjemne uczucie.
Ten dźwięk był naprawdę głośny. Świst, świst. A może złapałam gruźlicę
od pływania w lodowatej wodzie?
Weszła mama (naturalnie bez pukania) z filiżanką herbaty dla mnie i
przyłapała mnie na wykonywaniu świszczących ruchów.
- Tańczysz? - spytała.
- Nie, nie tańczę. Świszczę. Myślę, że złapałam gruźlicę. Z powodu
naszego sposobu odżywiania się nie jestem w szczytowej formie.
- Nie wygłupiaj się, co się stało?

Nie chciałam, żeby usłyszała moje świstanie, ale sama wystraszyłam się
nie na żarty. Dałam jej posłuchać. Z boku na bok, świstu-świst.
Zrobiła zmartwioną minę. (Pewnie sobie pomyślała, że lokalna prasa
oskarży ją o maltretowanie i zaniedbywanie własnego dziecka).
- Słuchaj, może powinnyśmy skoczyć do gabinetu zabiegowego i spotkać
się z George'em Cloon... yyy... z lekarzem. Idź po płaszcz.
Zanim zdążyłam zaprotestować, chwyciła Libby i wy-szłyśmy z domu.
Kiedy uruchomiła samochód, powiedziałam:
- Mamo, może gdybym wzięła ciepłą kąpiel, a ty byś mi zrobiła pożywny
gulasz...
Chwilę później znalazłyśmy się, w poczekalni przed gabinetem lekarskim.
Siedziała tam gromada starych wariatów, a wszyscy kasłali. Jeżeli jeszcze
nie byłam chora, to teraz na pewno się rozchoruję.
Libby wdrapała się na stół i odstawiła dla wszystkich mały taniec. Pewnie
właśnie nauczyła się go w przedszkolu. Zdaje się, że dzieciaki wykonują
go przy piosence Kół-ko graniaste.

Zaśpiewała (głośno i z wielkim uczuciem): - Ha ha kuko nam się

pociapało, a my fsiści bęc.

W finale zadarta sukienkę i ściągnęła majtki.

Mamę kompletnie to zaskoczyło. Bo kto by się spodzie-
wał? Starcy zaczęli coś mamrotać. Jedna kobieta powiedziała: „Co za
obrzydliwość!". Lekka przesada, zważywszy, że owa kobieta miała na
głowie kominiarkę.

I

W końcu weszłyśmy do gabinetu. Mama

dosłownie rzuciła się przez drzwi, a ja musiałam siłą wciągnąć Lib-by,
która chciała zatańczyć na bis.
-Witam, to znowu my! - zawołała mama dziwnie dziewczęcym głosikiem.
Założyłam Libby majtki i spojrzałam na lekarza. Wyglądał całkiem w
porzo, nie jak ten ponury wariat z czerwoną gębą, do którego zwykle
chodzimy. Rzeczywiście, nieco przypominał młodego George'a Clooneya.
Uśmiechnął się (mniam-mniam) i powiedział: - Witam, Connie. -
(Connie!). - Witam, Libby. - Libby posłała mu jeden z tych swoich
szalonych uśmiechów.
Potem spojrzał na mnie. Powabnie uśmiechnęłam się kącikiem ust. (Wargi
lekko wygięte, ale bez pokazywania zębów, nos ładnie ściągnięty).
-A ty pewnie jesteś Georgia - powiedział. - A więc cóż to się stało?
- Gee, powiedz panu doktorowi - odezwała się słodkim głosem mama.
- No, kiedy robię ta- - tu zaczęłam się obracać na prawo i lewo - ...coś we
mnie świszcze - wyjaśniłam niechętnie.
- Czy to się zdarza w innych sytuacjach?
- Yyy... nie.

- Tylko kiedy się obracasz? -Tak.
- W takim razie nie obracaj się i już. Wielkie dzięki. A więc pieniądze z
naszych (no, moich
rodziców) podatków wydane na jego wykształcenie nie zostały wyrzucone
w błoto!!! Uśmiechnął się do mnie.
- Kiedy obracasz się w ten sposób, silnie wydychasz powietrze z płuc, co
powoduje ten odgłos. I to wszystko. Płuca działają jak miechy.
Poczułam się jak idiotka. Podwójna idiotka. Wszystko przez mamę, to ona
kazała mi tu przyjść. A teraz przyczepiła się do niego i zaczęli rozmawiać.
Opowiedziała mu, że uczy się tańczyć salsę. A czy on lubi tańczyć? -itd.
Ciągle powtarzała: „Och, nie powinnam zabierać panu czasu", ale ględziła
dalej. Opanowała się dopiero wtedy, gdy pielęgniarka zapukała do drzwi i
powiedziała, że jeden z emerytów spadł z krzesła.
Straszna żenada. Mama dosłownie się śliniła. Zero dumy. Teraz, gdy moje
życie nie było już zagrożone, zauważyłam, że nawet szykując się w
pośpiechu do wyjścia, zdążyła wcisnąć się w opięty top. Widać było, jak
atakuje lekarza swym „zagrożeniem dla stabilności okrętu". Nigdy bym
nie pomyślała, że coś podobnego przyjdzie mi do głowy, ale nagle
zapragnęłam, by Vati już wrócił do domu. Kiedy wsiadłyśmy do
samochodu, powiedziała: - Miły jest, prawda?
- No, słowo daję, mamo, miej odrobinę godności. W swoim życiu już
dokonałaś wyboru, za dwa tygodnie wraca nasz Grubas. To nie najlepszy
pomysł, żeby narażać swoje małżeństwo na takie ryzyko, a do tego jeszcze
na starość robić z siebie pośmiewisko. - Naprawdę nie mam pojęcia, o
czym mówisz. Ale oczywiście miała pojęcie.
Czy ja muszę się zamartwiać każdym drobiazgiem? Kiedy w końcu będę
mogła zacząć się zachowywać jak egoistyczna nastolatka? Rodzice Jas
mają fartuszki i szopy na narzędzia, a dlaczego mnie się dostali Rodzice,
Którzy Mają Własne Życie?

Czwartek, 7 października

11:30
Koszmarne Bliźniaczki znowu się wkurzyły. Zobaczyły, jak Okropna P.
Green wychodzi z klasy, rozmawiając z Nudną Lindsay. P. Green pewnie
jej opowiadała o karmie dla chomików. Bliźniaczki twierdzą, że P. Green
to donosicielka, bo wczoraj dostało im się za wagary. Teraz mówią na nią
„słonica-donosicielka". I ukradły jej tygodnik „Hodowla Chomików". My-

ślałam, że się rozpłacze, a to by było straszne.
Na matmie Rosie przysłała mi liścik: „Jestem trójkątem równobocznym".
Odpisałam: „Czy to znaczy, że wszystkie kąty masz równe?", a ona
odpowiedziała: „Nie wiem. Jestem trójkątem".
Zerknęłam na nią i rozpłaszczyłam sobie nos dłonią, robiąc z niego
świński ryjek. Zrobiła to samo. Gdybyśmy siedziały razem, mogłybyśmy
milej spędzać czas.
Powiedziałam to Chudej, kiedy w zeszłym półroczu nas rozsadziła.
- Pani dyrektor, powszechnie wiadomo, że przyjaciele którzy siedzą
razem, mobilizują się nawzajem do nauki.
Ale ona tylko zatrzęsła się jak galareta, aż się przestraszyłam, że jej
odpadną podbródki.
- Kiedy ostatnio siedziałyście razem, uwolniłyście szarańczę w pracowni
biologicznej - powiedziała.
No, słowo daję, ona ma nie tylko nogi, ale i pamięć jak słoń. Ile razy
tłumaczyłyśmy, że to był wypadek? Kto by przypuszczał, że szarańcza
zeżre zapasowe drelichy pana Attwooda?
Za dwie godziny mamy religię, więc będę mogła sobie pogadać z
kumpelkami, zamiast marnować czas na naukę.

Religia
13:30
Rosie poszła na wagary. Powiedziała, że wybiera się ze Svenem do kina.
Fajnie jest mieć chłopaka, choćby takiego Svena. Och, niech to chomik
kopnie. Panna Wilson coś tam ględziła i podciągała sobie te żałosne
rajstopy, a ja gadałam z Jas. Przez tamtą aferę z warzywami oficjalnie nie
rozmawiała ze mną, ale za każdym razem, kiedy znalazła się w pobliżu,
obejmowałam ją, więc w końcu mi wybaczyła - po to, bym przestała i
żeby uniknąć plotek o naszym lesbijstwie.
- Dziewiętnastego wraca mój Vati - powiedziałam.
- Cieszysz się?
-Nie, Jas, powiedziałam tylko, że dziewiętnastego wraca mój Vati.
- Ja lubię swojego tatę.
- Tak, ale twój jest normalny, ma szopę na narzędzia. I majsterkuje.
Naprawił ci rower. Kiedy mój tata próbował naprawić mi rower, ręka mu
utknęła między szprychami. Musieliśmy pójść na pogotowie. Nie mam
pojęcia, dlaczego musiałam z nim iść, wszyscy na ulicy za nami wołali. I
to wcale nie: „Jakiego masz cudownego tatę!".

15:45
Przez cały dzień udało mi się nie myśleć o spotkaniu z Dave'em. Mimo
to trochę się denerwuję.

19:30
W moim pokoju. Schowałam głowę pod po-duszkę. Ten dom przypomina
szpital psychiatryczny. W salonie wujek Eddie i mama ćwiczą salsę.
Wujek przyjechał na swoim motorze ze skrzynką wina. Pierwsze kroki
skierował do mojego pokoju i bez pukania otworzył drzwi (właściwie to
moglibyśmy je w ogóle zdjąć z zawiasów). Chyba już przedtem zdążył
wypić jedną skrzynkę wina, bo miał ze sobą rakietę do tenisa i udawał, że
gra na niej jak na gitarze. - Georgia - powiedział - coś ci zaśpiewam.
„Dziadku, z pieca zejdź, w twoim wieku niebezpiecznie tak wysoko
wejść". - Po czym się roześmiał jak Król Świrów i zszedł na dół ze
śpiewem na ustach.
Słowo daję, z jakiej planety urwali się ci ludzie? I dlaczego nie znajduje
się ona trochę dalej? Libby schowała się z Angusem do kredensu. Mówi,
że się bawią w doktora.

23:00
Czy kogoś w ogóle obchodzi, co się ze mną dzieje?
Jutro muszę się spotkać z Dave'em J. i jakoś ukryć fakt, że mam złamane
serce. Będę absolutnie olśniewająca i dzielna. Słyszę chichot mamy i
wujka Eddiego. Zawołałam: -Mamo... Gdybyś przypadkiem była
zainteresowana to Libby nadal siedzi w kredensie. Ale pewnie cię to nie
obchodzi, bo jesteś zajęta piciem i tak dalej.
Ciekawe, czy powinnam opowiedzieć wujkowi Eddie-mu o mamie i
George'u Clooneyu? Może zamieniłby z nią słówko?
Nagle usłyszałam, że wujek znowu idzie po schodach. Wetknął w drzwi
swoją straszliwie łysą głowę. Niemal oślepłam od światła, które się od niej
odbiło.
- Jeżeli chcesz, możemy pojechać moim motorem na spotkanie twojemu
tacie! Tiaa, marz sobie dalej, łysolu.

Piątek, 8 października

Przyszła do mnie moja Cudowna Paczka i zaczęłyśmy słuchać Listy
Przebojów oraz rozmawiać o operacji „Temat Zastępczy". No, w każdym
razie udział w tej rozmowie brałam ja, Mabs, Rosie, Jools i Ellen, bo Jas

się nie pojawiła. Była zbyt zajęta czekaniem na powrót swojego
„chłopaka", żeby się martwić o swoją najlepszą na świecie kumpelę, która
nigdy w życiu nie postawiłaby chłopaka na pierwszym miejscu.
- OK, plan jest taki - powiedziała Ellen. - Powiedz Dave'owi, że przed
wpół do dziesiątej musisz być w domu, bo jak się spóźnisz, dostaniesz
szlaban.
- O to dobre, bo wyjdę na taką trochę niesforną i odjazdową, ale
jednocześnie oznacza, że w każdej chwili mogę wrócić do domu. Bardzo
pomysłowe, Batwoman..
- A ja z resztą paczki - podjęta Ellen - zaczaję się w parku - na wypadek,
gdyby sprawy zaszły za daleko. - No, superczad... prawie odlot. Okaże się
wtedy, że mam mnóstwo kumpelek, na które co chwila wpadam, a to
zniechęci do całowania nawet największego napa-leńca.
- Exactamondo - powiedziała Rosie. - Zatańczmy! I dla uspokojenia
zaczęłyśmy tańczyć jak wariatki.

19:00
Spotkałam się w parku z Dave'em J. Wybrałam styl nonszalancko -
olśniewający: top lamparciej skóry (sztucznej, gdyż inaczej Angus po-
biegłby za mną, myśląc, że znalazł nowego kumpla), dżinsy i skórzana
kurtka. Początkowo czułam się trochę niezręcznie. Dave wygląda całkiem
spoko, jeśli się lubi tematy zastępcze.
- Cześć, boska - przywitał mnie. Całkiem miło. Podziwiam szczerość.
Powiedział, że po skończeniu szkoły zamierza zostać komikiem.
- Szkoda, że nie jesteś mną, bo miałbyś mnóstwo materiału.
Roześmiał się. Dziwne, ale w ogóle nie byłam zdenerwowana, jak na
przykład z BS. Nie powiedziałam, że chcę zostać weterynarzem, ani
niczego w tym rodzaju. Mówiłam prawie do rzeczy.
Kiedy tak szliśmy, gadając, parę razy otarliśmy się o siebie rękoma. Nie
miałam nic przeciwko temu, bo Dave ma ładny uśmiech, od którego robią
mu się urocze zmarszczki. Nagle złapał mnie za rękę. U-ua! No zaczynają
się figle-migle. Jest ode mnie trochę niższy, więc musiałam zgiąć nogi w
kolanach, żeby dopasować się do jego wzrostu. Nie wiem, co się ostatnio
dzieje z ty-mi chłopakami, ale większość jest taka niska. A może to ja
rosnę? O nie. Może chodzi właśnie o to? Może kiedyś będę dwa razy
wyższa niż teraz? Może wyrosnę na żeński odpowiednik Svena i będzie to
kara boska za to, że nawróciłam się na buddyzm? Tak czy inaczej, szłam
dalej, lekko przykucając i usiłując nie wyglądać jak orangutan. Ale, och,
sacrebleu i merde, odwrócił mnie twarzą do siebie i wziął za drugą rękę.

Musiałam unieść ramiona, żeby mi ręce nie wisiały. Czułam się jak ta ko-
bieta w filmie Dźwięki muzyki, wiecie, Julie Coś Tam. Chyba nie
zamierzał ze mną tańczyć? Nieeeee. On chciał mnie pocałować!!! O nie,
tego nie było w moim zastępczym planie... Gdzie moje tak zwane
kumpelki???
Kiedy tak na mnie patrzył, coraz bardziej przybliżając twarz, próbowałam
powiedzieć bardzo szybko:
-Zauważyłeś, że jak człowiek się obraca z boku na bok, to wydaje takie
świszczące odgłosy?
Ale zdążyłam powiedzieć tylko „Za..." , bo przycisnął usta do moich ust.
Mało nie ugryzłam się w język. Nie zamknęłam oczu, bo pomyślałam, że
wtedy to nie będzie taki prawdziwy pocałunek. Ale zaraz dostałam zeza,
więc jednak je zamknęłam. Właściwie było całkiem fajnie. Ale co ja tam
wiem? Do tej pory całowałam się tylko z BS, chłopakiem-robalem i WJ,
czyli Markiem, który miał tak wielką japę, że tego doświadczenia nie mo-
gę uznać za normalne. Powinnam się cieszyć, że mnie nie zjadł).

W moim pokoju
Myślę
23:00
W końcu pojawiły się moje tak zwane kumpelki. Trochę nas wystraszyły,
bo wyskoczyły zza drzewa. Poza tym, jeżeli Rosie zamierza pójść do
szkoły teatralnej, to gorąco będę jej to odradzać.
-O, cześć, Georgia. To TY?!!! Co, NA BOGA, tu robisz, myślałam, że
masz SZLABAN? - Z tym, że powiedziała to takim tonem, jakby ktoś ją
walnął kijem w łeb (co zresztą ktoś powinien zrobić).

23:30
Hmmm. Wszystko mi się pokićkało. Za całowanie dałabym mu siedem i
pół. Może nawet osiem. Nie stosował zbyt zmiennego nacisku, a językiem
łaskotał mnie jak jakiś mały wężyk. Z drugiej strony nie ssał (jak chłopak-
robal) i nie zderzał się ze mną zębami. Ani się nie ślinił, co zawsze jest nie
do przyjęcia. Leciutko gryzł mi dolną wargę, co muszę opowiedzieć
swojej paczce, bo tego nie mamy na liście. Było to całkiem miłe. Muszę
wypróbować tę technikę. Kiedy ponownie usidlę BS.

Północ
I nie położył mi ręki na piersiach, co jest dużym plusem.

0:30
Może nie położył mi tam ręki, po pomyślał, że potem już jej nie znajdzie?
Ciekawe, czy melony nadal mi rosną?

0:32
Straszne wieści!!! Kiedy wkładam piórnik pod
pierś, zostaje tam przez sekundę!!!
Aż mi się zrobiło gorąco i słabo. Co jeszcze może mnie spotkać?

Sobota, 9 października

11:50
Angus się zakochał!!! Naprawdę. W Naomi, birmańskiej medalistce
państwa Z Naprzeciwka. (To ja nazywam ją Naomi, oni mówią na nią Ma-
ła-Rzeczka-Która-Wdrapuje-Się-Na-Drzewa-Sztyw-no-Jakby-Kabanosa-
Połknęła-Sun Li Trzecia, czy jakoś tak równie egzotycznie). Na murku
koło ich domu zobaczyłam Angusa, który dawał Naomi upolowanego nor-
nika. Paradował tam i z powrotem, prężąc grzbiet i machając ogonem.
Jakie to niesmaczne, zwłaszcza że do tyłka przykleił mu się kawałek
zaschniętego gówienka. Koty uważają, że wygląda to bardzo atrakcyjnie.
Libbs zresztą tak samo.
Jego zaloty nie zrobiły najmniejszego wrażenia na państwu Z
Naprzeciwka. Prawdę mówiąc, rzucali w niego kamieniami. Będą musieli
wymyślić lepszy sposób, bo Angus aportował kawałki cegieł, którymi go
przeganiali. Powinni przerzucić się na bazookę.

W moim pokoju

14:30
Muszę się trochę wyciszyć. Wypożyczyłam z biblioteki broszurkę na
temat buddyzmu. Panna Wilson, która pracuje również jako bibliotekarka,
nie posiada się z radości. Myśli, że to dzięki jej wyjątkowemu talentowi
pedagogicznemu zainteresowałam się poważnie religią. Jakie to żałosne.
Zaprasza

i

mnie do siebie na kawę. Może ją odwiedzę i spytam, gdzie kupuje
rajstopy. Ta książka ma tytuł Buddyzm dla głupków. Nie, tak naprawdę to
nie, ale powinna.

Matko kochana. Ale nudziarstwo. Cały czas gadka tylko o pokoju na
świecie itd., co właściwie jest OK, chociaż na to jeszcze mam czas. Kiedyś
byłam szczęśliwa. i miałam wszystko, co chciałam.

16:00
Przyszła Jas. Miała minę jak mops.
- Przygotowałam się na powrót Toma, a on zadzwonił z Birmingham i
powiedział, że zostaje jeszcze parę dni. Mówi, że mu się tam podoba i że
się skumplował z paroma osobami.

Pomyślałam sobie: „Matko

kochana! Jeszcze mi brakuje kłopotów Pysia i Po". Ale nic nie
powiedziałam.
Jas jęczała dalej:
- Kiedyś nie lubił spotykać się z kumplami, wolał być tylko ze mną.
- Pamiętaj, że to jeden z Jenningsów - powiedziałam mądrym tonem.
- Jest taki sam jak Robbie. Nie zapominaj o gumce. Jas... zostaw mu trochę
przestrzeni. Może byś mu powiedziała, że twoim zdaniem powinniście się
rozstać na jakiś czas? Wiesz, żeby się odnaleźć.
-Ja wiem, gdzie on jest. W Birmingham. Już łatwiej dogadać się z
Angusem. Mio to, niezrażona, ciągnęłam:
- Nie wygłupiaj się, Po! Zresztą chciałabym porozmawiać z tobą o
Buddzie. Wiesz, co On powiedział?
- Chyba całkiem sporo mówił?
-Tak, ale między Innymi powiedział; „Kiedy wrona znajduje zdychającego
węża, zachowuje się jak orzeł. Kiedy uważam się za ofiarę, zranić mnie
może byle co".
Zapadło milczenie i Jas zaczęła się bawić grzywką - Rozumiesz?
Rozumiesz.'
- Yyy... a co to ma wspólnego z Tomem? On nie jest orłem.
No słowo daję, jaka ona tępa. Wyjaśniłam, tak cierpliwie, jak tylko
mogłam:
- To znaczy, że jeśli uważasz, że twoje życie jest kichowate, takim się
stanie.
- To dlaczego Budda nie powiedział tego wprost?
- Ponieważ (a) jest Buddą i (b) w Buddalandii nie ma kiszek.

17:30
Zadzwonił telefon. - Gee, to do ciebie! - zawołała mama. - Twój
chłopak!

No słowo daję, kiedyś ją zamorduję. Zeszłam na dół wzięłam słuchawkę i
usiadłam na taborecie. Był to Dave Jajcarz.
- Cześć, boska - powiedział. - Wczoraj super się bawiłem. Dopiero teraz
doszedłem do siebie po poznaniu twoich kumpelek. Co porabiasz?
Kiedy tak sobie gawędziliśmy, do przedpokoju weszła Libby, nucąc coś
pod nosem. Usiłowała wpakować mi się na kolana.
- Libbs, rozmawiam przez telefon. Idź się pobawić z Angusem.
Zmarszczyła brwi.
- NIE... NA KOLANKA!!! JUZ!!! BZYDKI, BZYDKI CHLOPCIK.
I tak zaczęła na mnie pluć, że w końcu musiałam ją wziąć na kolona.
Zanim zdążyłam zareagować, zaczęła „mówić" do słuchawki.
- Dzień dobly, plosę pana. Wrrrrr. Kuko nam się paciapało.
Wyrwałam jej słuchawkę i zestawiłam Libby na podłogę. - Przepraszam,
Dave, moja siostrzyczka... yyy... niedawno nauczyła się mówić i.... yyy...
pewnie... Libby śpiewała:
-Georgia ma STLASNIE wielką klostę, lalalala, STLASNIE, STLASNIE
wielką klostę... na pupie... NA PUPIE.

18:00
Prawdę mówiąc, to Libby miała rację. Jak to możliwe, że na pupie też
może wyskoczyć krosto? Muszę brać więcej witaminy C.

18:05
Ja i Jas zajadamy się bananami. - Nie wyrzucaj skórek, bo robi się z nich
świetne maseczki - powiedziała Jas.

18:30
Jak zwykle Jas całkowicie się myliła. Zmyłyśmy banany z twarzy,
obrzydliwe uczucie. - Na jutro znowu umówiłam się z Dave'em - powie-
działam.
- Chyba rzeczywiście mu się podobam. Jas była zajęta wydłubywaniem z
włosów kawałeczków banana.
-Naprawdę? Dlaczego?
- Nie wiem, podobam się i już.
W łóżku

23:00
W obecności Dave'a nogi nie trzęsą mi się jak galareta i na tym właśnie
polega cały problem, prawda? Jeżeli w towarzystwie chłopaka cała się

nie rozpływasz, to równie dobrze mogłabyś się spotkać ze swoimi
kumpelkami... albo kumplami, z którymi się tylko kumplujesz, a o
całowaniu nie ma mowy.

23:30
Och, już sama nie wiem.

Północ
Angus nadal siedzi na murku i obserwuje Na-omi, birmańską kocią
boginię seksu, która ociera się o murek - mała kokietka. Wiem, na co ma
ochotę.
Ciekawe, co teraz robi Bóg Seksu. Co mam począć z Dave'em?

1:00
Już bym wolała włożyć głowę do wiaderka z węgorzami, niż
pocałować Nudną Lindsay.

1:15
Bóg Seksu rzeczywiście wziął byka za rogi i rzucił Nudną Lindsay,
kiedy spotkał swoją prawdziwą miłość (czyli mnie). Chociaż potem rzucił
również mnie.

1:30
Poszedł za głosem serca. Wiedział, że Sowa się zdenerwuje, ale odszedł
od niej, bo uznał, że tak będzie najlepiej (no i zawsze fajnie jest dać Sówce
kopniaka).

22:00
Dave J. przyszedł wcześniej. Przykleił sobie sztuczne wąsy. Ale z niego
jajcarz! Poszliśmy do kina i znowu się całowaliśmy. Na pewno się zdziwił,
że na każdym kroku wpadamy na moje kumpelki. Myślałam, że w całości
połknie swoje lody, kiedy w kinie Rosie wychyliła się z rzędu za nami i
powiedziała::
- GEORGIA!!! ALE NUMER!!! Co ty tu robisz?!!!
W szkole
W drodze do budy spotkałam Jas. Ciągnęła swój plecak po ziemi.
- Dzisiaj Dave przysłał mi kartkę - powiedziałam. -Napisał: „Wszystkiego
najlepszego z okazji naszej tygodnicy, boska. Gorąco cię całuję, D.". W
ogóle nie zareagowała.

- Jas, co ty robisz? - spytałam. Zauważyłam, że jest bardzo blada.
-Tom nie odzywał się, więc zadzwoniłam do niego, ale wyszedł. -Aha.
-Mówiłaś, żebym mu powiedziała: „Tom, powinieneś mieć więcej
przestrzeni".
- No cóż...
- teraz ma więcej przestrzeni.
- No tak. -Ja też. -Tak...
-Ale wcale jej nie chcę.
Matko kochana. Nie zostanę redaktorką kącika złamanych serc, skoro
wszyscy ciągle tylko narzekają.

Ostatni dzwonek
15:00
Jas, Jools, Ellen, Rosie i ja czaiłyśmy się w pobliżu pracowni biologicznej,
ukrywając się przed gestapo, czyli Sokolim Okiem, która chce mnie spytać
o przemianę beretów w pudełka na drugie śniadanie. Wszyscy przejęli ode
mnie ten pomysł. Chuda powiedziała na apelu, żebyśmy nie zachowywały
się tak głupio.
- W całym mieście psujecie dobre imię naszej szkoły, Wzięłyśmy sobie do
serca jej słowa i zamierzamy zrobić „ślepy dzień". Po ostatnim dzwonku
zebrałyśmy się w alejce między pracownią biologiczną a głównym bu-
dynkiem, czekając, aż Sokole Oko odwróci wzrok i będziemy mogły
wybiec za bramę. Wszystkie - oprócz tego psuja Jas Wielkie Gacie -
założyłyśmy na głowy berety--pudełka na drugie śniadanie.
- W przyszłą środę - ślepy dzień, przez cały ranek nie otwieramy oczu i
każemy się wszędzie prowadzić, z lekcji na lekcję - powiedziała Rosie.
- Zaraz, w środę mamy wuef, gramy w hokeja - zauważyłam. - Ale będzie
ubaw.
- Sokole Oko nie pozwoli na to, zagrozi nam siedzeniem w kozie i tak
dalej - powiedziała ponuro Jas, która przez cały dzień była w paskudnym
nastroju.
- Nie, bo wyjaśnimy, że mamy sponsora i robimy to dlatego, by lepiej
zrozumieć niedowidzących - wyjaśniła Rosie.
W tej chwili zobaczyłyśmy coś okropnego. Pod bramę podjechał BS, a
Nudna Lindsay wybiegła ze szkoły, i wsiadła do jego samochodu!

19:00

W pewnym sensie czuję się wolna. Skoro BS woli Sowę ode- mnie, to
znaczy, że jest cieniasem. Niech będzie i tak. Podejdę do tego z buddyj-
skim spokojem. Omm. Nie stanę się wroną, która znalazła węża czy coś
tam. Kogo to w ogóle obchodzi? To tylko wrona.

20:00
Muszę na chwilę zrobić sobie przerwę w byciu buddystką. Ale KANAŁ!!!
MERDE DO KWADRATU!!! Życie to kiszka kaszana.

21:00
Przyszła mama, żeby „pogawędzić". - Za tydzień wraca tata.
- W takim razie zostało jeszcze trochę czasu na kilka poważnych
dolegliwości.
- Co masz na myśli? -Ciebie i doktora Clooneya.
- Georgia, ty chyba zwariowałaś. -Czyżby?
-Słuchaj, ja tylko uważam, że on jest całkiem przystojny.
- Dlatego, że porównujesz go z tatą.
- Nie bądź arogancka.
-Nie jestem. Stwierdzam jedynie fakty.
- Nie masz się o co martwić. To tylko niewinny flirt.
- Dla ciebie. A jeżeli naprawdę podobasz się doktorowi Clooneyowi? A
jeżeli się załamie, kiedy odkryje, że tylko się nim bawisz? Jak jakąś
zabawką?
Wyszła ze zmartwioną miną. I dobrze. Teraz obie się martwimy i obie
mamy poczucie winy. I zupełny mętlik w głowie.

21:30
Zadzwonił Dave.
- Dzwonię tylko po to, żeby ci powiedzieć, że bardzo mi się podobasz.
Dobra, dobranoc - powiedział. Matko kochana.
Ciekawe, czy wszyscy bezduszni pogromcy serc mają poczucie winy?

Boisko do hokeja

14:30
Rozgrywamy mecz hokeja ze starym, nudnym college'em Hollingbury. Im
się wydaje, że są super, ale niestety, wkrótce się przekonają, jak bardzo się
mylą.

Udając, że wiążę sznurówki, ukradkiem zajrzałam do ich przebieralni.
Koszmar: same stringi. Zauważyłam, że panna Stamp ciągle do nich
wpada, mówiąc: „Nie przeszkadzajcie sobie. Chciałam tylko sprawdzić,
czy nie zabrakło wam ręczników".
Była strasznie czerwona i rozemocjonowana. Aż przebierała nóżkami i tak
dalej. Można się wystraszyć, jak się jej nie zna. Zauważyłam, że kiedy
weszła, sporo dziewczyn z Hollingbury popędziło do toalety. Widziałam,
że czują się trochę nieswojo, więc wykorzystałam taktykę sportową.
- Pani profesor - powiedziałam niewinnie - myślę, że po meczu drużynie z
Hollingbury przydałaby się odnowa biologiczna. Wie pani, jeżeli doznają
kontuzji, mogłaby im pani zaproponować... yyy... mały masaż. Ma pani
czarodziejskie ręce, które leczą.
Adolfa zareagowała na to nieco podejrzliwie, ale nie mogła się
zorientować, co kombinuję. Usłyszałam, że wraca do ich przebieralni i
mówi coś o masażu. Wszystkie dziewczyny z Hollingbury jak oparzone
popędziły na boisko. Doskonale, nerwowa drużyna, będą uważały, żeby
nie doznać żadnych obrażeń! !! Punkt dla nas!!!
Ale lodówa. Założyłam trzy pary gaci. Z tyłu pewnie wyglądam jak
Okropna P. Green albo... Chuda. No, ale już lepszy tyłek gruby niż
zmarznięty. Kibicuje nam niewielki tłumek składający się głównie z moich
kumpelek. Ale nie ma Jas, dzisiaj w ogóle nie przyszła do szkoły. Mam
nadzieję, że nie dostała świra z powodu Toma.
Kapitanem naszej drużyny jest najchudsza nudziara, która niech
pozostanie anonimowa (Lindsay). Nie zamierzam słuchać jej rozkazów.
Podczas narady przed meczem powiedziała:
- Czekajcie na moje instrukcje, a kiedy znajdziecie się w pozycji do
strzału, podbiegnę i przejmę piłkę.
Jasne, każdemu wolno marzyć, chuda nudziaro. Przy odrobinie szczęścia
ktoś ją zwali z tych patykowatych nóżek. Nie mówię, że życzę jej
poważnej kontuzji, ale chociaż takiej, żeby musiała na rok czy dwa
położyć się w jakimś szpitalu (najlepiej na Marsie). Dzięki ci, Buddo. (A
widzisz? Nie zamierzam potulnie przyjmować ciosów).

14:50
Genialny mecz. Idę jak burza, o ile wolno mi tak powiedzieć o samej
sobie. Mknę przez boisko, uderzając piłkę ku przodowi. Cudowne
podanie! Jestem jak David Beckham - ale taki z kijem hokejowym, w
spódnicy i trzech parach wielkich gaci. Chociaż, kto wie? Może jego
trenerka Posh Spice, pilnuje, żeby zimą zakładał ciepłe majtki? Jest bardzo

opiekuńcza. A|e strasznie chuda.
Po pierwszej połowie
Zero - zero

15:15
Rosie, Ellen, Jools i Mabs są jak cheerleaderki. Nawet ułożyły piosenkę,
która brzmi następująco: „Raz - dwa - trzy - cztery, teraz Georgia będzie
strzelać"
Po zejściu z boiska powiedziałam im:
- To się nie rymuje.
- Za duża lodówa - odparła na to Ellen. Brr. Ma rację. Pognałam do kibla i
włożyłam ręce pod
strumień gorącej wody. O nie, Koszmarne Bliźniaczki przydybały
Okropną P. Green w kącie przebieralni. P. Green pochlipywała. Kiedy
weszłam, nawet się nie obejrzały.
- No, skarżypyto, co powiedziałaś Lindsay o naszych wagarach?
Okropna P. Green trzęsła się jak wielki słoń z galarety. -Ja... ja... nic... nie
powiedziałam. Pomyślałam, że powinnam jej pomóc i krzyknąć: „Opo-
wiedz im o swoich chomikach, to zanudzisz je na śmierć i będziesz mogła
uciec!". Ale spojrzałam tylko na silne ręce Jackie i się rozmyśliłam.
Kiedy wychodziłam, Koszmarne Bliźniaczki znowu zaczęły wpychać P.
Green do toalety. O kurczę.
- Nie lubimy skarżypyt... prawda, Georgia? - powiedziała Alison.
- Och, są w porządku. Ja... - wyjąkałam. Jackie tak mocno pchnęła P.
Green, że tej aż spadły okulary. To załatwiło sprawę. Doszłam do
wniosku, że nie mam zamiaru już dłużej być fotelem Koszmarnych
Bliźniaczek.
- Dajcie jej spokój
Jackie spojrzała na mnie.
- Tak? I co teraz zrobisz, wielki kinolu? -Odwołam się do waszej
uprzejmości. Roześmiała się.
- Każdemu wolno marzyć, Ringo.
- Tak właśnie sądziłam, nic z tego nie wyjdzie, więc zostaje mi plan numer
dwa.
Nie miałam planu numer dwa. Nie wiedziałam, co robię. Czułam się jak
opętana. Skoczyłam w ich stronę i z ręki Jackie wyrwałam paczkę petów.
Następnie pobiegłam z nią do kibla i uniosłam nad sedesem.
- Puśćcie ją, bo wyrzucę wam fajki! - krzyknęłam. Jackie strasznie się
zdenerwowała i odruchowo podbiegła, by uratować papierosy. Alison też

do mnie podeszła, zostawiając roztrzęsioną Okropną P. Green. - P. Green,
pędź jak wiatr! - krzyknęłam. Podniosła okulary z podłogi, ale nie ruszyła
się z miejsca, mrugając oczami jak tłusty królik w świetle reflektorów
samochodu. Matko kochana! Próbowałam dodać jej odwagi.
- No, może nie jak wiatr, ale poczłap najszybciej, jak tylko możesz.
W końcu sobie poszła i zostałam sam na sam z Bliźniaczkami.
Wyminęłam je pędem, drąc się:
- Aoaaaaaaa! - co jest znanym okrzykiem buddyjskiego wojownika.
Wysypałam papierosy z paczki. Kiedy się obejrzałam Bliźniaczki zbierały
je z podłogi. Wybiegłam na boisko na drugą połowę meczu, wywołując
oklaski ze strony Drużyny Asów. Pomyślałam, że przynajmniej sobie
pogram skoro zaraz potem Bliźniaczki i tak mnie zamordują.
Zauważyłam, że po przeciwnej stronie boiska zebrało się kilku chłopców.
Kiedy wbiegłam, jeden z nich zaczął mnie dopingować. To pewnie tępaki
z Foxwooda. Pojawiają się za każdym razem, kiedy nadarza się okazja
zerknięcia na skrawek naszych majtek. Albo na kołyszące się dyndaki. Nie
mam pojęcia, jak się dowiedzieli, że dzisiaj gramy. Może Elvis Attwood
dorwał się do tam-tamów w swojej pakamerze i wybębnił na nich
wiadomość o meczu. Teraz kręcił się w pobliżu ze swoimi taczkami,
udając strasznie zapracowanego. Stary zboczeniec. Niech sobie chłopcy
popatrzą na moje dyndaki, skoro aż tak im na tym zależy? Niech zobaczą,
jak mój nos rozjeżdża się na pół twarzy. Niech sobie patrzą, jak mi się
trzęsie pupa, co mi tam??? I tak zginę, kiedy już mnie dorwą Bliźniaczki.

16:10
Zwycięstwo! Zwycięstwo!!! Wygrałyśmy jeden do zera.
Gra była wyrównana, zważywszy, że walczyłyśmy z bandą mazgajów.
Jedna dziewczyna z przeciwnej drużyny rozbeczała się, kiedy niechcący
uderzyłam jq kijem w piszczel. Ciekawe, czy napaści ze strony Angusa
uodporniły mnie na ból? Tak czy siak, aż do ostatnich minut był remis,
zero-zero. Pobiegłam przez skrzydło i znalazłam się na polu karnym
przeciwnika. Drużyna Asów skandowała. „Georgia, Georgia!!!". I wtedy
Nudna Lindsay, nasza tak zwana kapitan, krzyknęła z lewej strony:
- Numer osiem, podaj do mnie! Wiecie, jak to jest, kiedy w filmie akcja
pokazana jest w zwolnionym tempie? No więc właśnie ja przeżyłam coś
podobnego. Zobaczyłam twarz Sowy, jej głupie, chude nóżki i
pomyślałam: cha, cha, cha, cha! (Ale bardzo powoli).
Zatrzymałam piłkę i pognałam z nią do bramki. Prze-dryblowałam jednego
przeciwnika, a potem następnego. Przewróciłam się, ale zaraz podniosłam

Pchając taczki ze mną w środku, śpiewał: We are the Champions, głupią
piosenkę tego zespołu Queen, którego perkusista niby to jest podobny do
taty. Moja Cu downa Paczka przyłączyła się zaraz, drąc się na całe gardło.
Kiedy przemierzaliśmy High Street, wszyscy się na nas gapili. Pewnie
prowadzą bardzo nudny tryb życia i poruszają się tylko samochodami.
Albo motorowerami.
Kiedy dojechaliśmy do furtki przed moim domem, Dave J. mnie
pocałował! fsSpS
- Pa-pa, moja piękna - powiedział. - Do zobaczenia wkrótce. Daj mi znać,
jak się miewa twoja noga. Przyniosę ci jakiś prezencik.
Kiedy sobie poszedł, wszystkie dziewczyny westchnęły. „Aaaaach".
- Jest całkiem w porzo - powiedziała Ellen. - Teraz też ci ssał dolną
wargę? Lubię ten dźwięk.
Ale to tylko Temat Zastępczy. Nie wolno nam o tym zapominać.

18:15
Z powodu mojej kostki mama wpadła w euforię. Zostawiła mnie w
taczkach przed domem i od razu chwyciła słuchawkę telefonu. Słyszałam,
jak rozmawia z recepcjonistką.
-Tak, wygląda to dość poważnie. Nie, nie, w ogóle nie może chodzić.Tak,
dziękuję.
Przyszła Libby, ciągnąc za sobą Barbie nurka, i wdrapała się do taczek.
Mocno mnie pocałowała. Nie zrozumcie mnie źle. Kocham moją siostrę,
ale wolałabym, żeby chociaż raz na jakiś czas wycierała sobie nos. Kiedy
mnie całuje, zostawia mi na policzku zielone gile.
- Gee, lekarz wpadnie po dyżurze - powiedziała mama. - Pożyczysz mi
tusz do rzęs? Mój właśnie się skończył.
- Hmm, w tym domu panuje ruch jednokierunkowy... -powiedziałam. -
Gdybym to ja znalazła się na twoim miejscu, gdybym to ja spytała:
„Mamo, czy pożyczysz mi...?".
Ale ona nie słuchała. Zawołała z domu:
- Kochanie, pospiesz się, możesz mi go przynieść?
- Mamo, przecież nie mogę chodzić! Właśnie dlatego zamówiłaś wizytę
domową. I dlatego przywieziono mnie w taczkach.
- Nie musisz chodzić. Wyskocz tylko z taczek na górę po ten tusz. Hop-
hop, o, jak boli, hop-hop
Po co ja skakałam po różne rzeczy dla mojej mamy, skoro były jej
potrzebne tylko po to, żeby zrobić idiotę z mojego ojca? (Odpowiedź na to
pytanie jest taka, że nie chciałam, żeby mama myszkowała w moim

Pchając taczki ze mną w środku, śpiewał: We are the Champions, głupią
piosenkę tego zespołu Queen, którego perkusista niby to jest podobny do
taty. Moja Cu downa Paczka przyłączyła się zaraz, drąc się na całe gardło.
Kiedy przemierzaliśmy High Street, wszyscy się na nas gapili. Pewnie
prowadzą bardzo nudny tryb życia i poruszają się tylko samochodami.
Albo motorowerami.
Kiedy dojechaliśmy do furtki przed moim domem, Dave J. mnie
pocałował! fsSpS
- Pa-pa, moja piękna - powiedział. - Do zobaczenia wkrótce. Daj mi znać,
jak się miewa twoja noga. Przyniosę ci jakiś prezencik.
Kiedy sobie poszedł, wszystkie dziewczyny westchnęły. „Aaaaach".
- Jest całkiem w porzo - powiedziała Ellen. - Teraz też ci ssał dolną
wargę? Lubię ten dźwięk.
Ale to tylko Temat Zastępczy. Nie wolno nam o tym zapominać.

18:15
Z powodu mojej kostki mama wpadła w euforię. Zostawiła mnie w
taczkach przed domem i od razu chwyciła słuchawkę telefonu. Słyszałam,
jak rozmawia z recepcjonistką.
-Tak, wygląda to dość poważnie. Nie, nie, w ogóle nie może chodzić.Tak,
dziękuję.
Przyszła Libby, ciągnąc za sobą Barbie nurka, i wdrapała się do taczek.
Mocno mnie pocałowała. Nie zrozumcie mnie źle. Kocham moją siostrę,
ale wolałabym, żeby chociaż raz na jakiś czas wycierała sobie nos. Kiedy
mnie całuje, zostawia mi na policzku zielone gile.
- Gee, lekarz wpadnie po dyżurze - powiedziała mama. - Pożyczysz mi
tusz do rzęs? Mój właśnie się skończył.
- Hmm, w tym domu panuje ruch jednokierunkowy... -powiedziałam. -
Gdybym to ja znalazła się na twoim miejscu, gdybym to ja spytała:
„Mamo, czy pożyczysz mi...?".
Ale ona nie słuchała. Zawołała z domu:
- Kochanie, pospiesz się, możesz mi go przynieść?
- Mamo, przecież nie mogę chodzić! Właśnie dlatego zamówiłaś wizytę
domową. I dlatego przywieziono mnie w taczkach.
- Nie musisz chodzić. Wyskocz tylko z taczek na górę po ten tusz. Hop-
hop, o, jak boli, hop-hop
Po co ja skakałam po różne rzeczy dla mojej mamy, skoro były jej
potrzebne tylko po to, żeby zrobić idiotę z mojego ojca? (Odpowiedź na to
pytanie jest taka, że nie chciałam, żeby mama myszkowała w moim

pokoju. Mogłaby się natknąć na parę rzeczy, które właściwie nie należą do
mnie, które są... yyy... jej własnością). Pokuśtykałam do jej sypialni i
powiedziałam: - To żałosne i smutne. Próbujesz poderwać jakiegoś
młodego lekarza, a mojego biednego Vati czeka w domu istny cyrk!
Zacmokała z niezadowoleniem i dalej się fiokowała.
- Z tobą jest taki kłopot, że przywiązujesz wielką wagę do drobiazgów, a
nie obchodzą cię naprawdę istotne sprawy.
- Och, ale jesteś mądra - powiedziałam, kuśtykając do swojego pokoju. - I
to dlatego wciskasz się w ubrania, które są przeznaczone dla osób (a)
szczuplejszych od ciebie i (b) kilkaset lat młodszych?
Rzuciła we mnie szczotką. Atakowanie kaleki, milutkie, co?

19:00
Przyjechał lekarz-niszczyciel małżeństw. Jeszcze raz zabandażował mi
nogę w kostce i dal środki przeciwbólowe.
- Domyślam się, że moja kariera hokeistki się skończyła. Jak pan myśli,
może mam słabe kostki z powodu kiepskiego odżywiania się? Roześmiał
się. Zresztą bardzo ładnie. - John, napijesz się kawy? John? John? Jak do
tego doszło? Mama udała się do kuchni. Usłyszałam, jak mówi:
- Libbs, wyjmij Angusa z lodówki. -Ale on tak lubi.
- Zjadł całe masło.
- Chi, chi, chi, chi, chi, chi, chi, chi.

19:15
Pokuśtykałam do swojego pokoju i bardzo głośno nastawiłam jakąś
nastrojową muzykę. Taka aluzja. Minęła cała wieczność, zanim trzasnęły
drzwi wejściowe. Wyjrzałam przez okno i zobaczyłam, że John odjeżdża
swym coolowym samochodem.

19:45
Leżę na łożu boleści. To znaczy byłoby to łoże boleści, gdybym w
ogóle czuła swoją kostkę. Mama wetknęła głowę do mojego pokoju. Była
bardzo zarumieniona. -Jak twoja kostka?
- Dobrze, jeśli lubisz być dźgana rozgrzanym do czerwoności prętem.
-Mój dzielny żołnierzu! - I zaczęła sobie beztrosko nucić pod nosem.
Cudownie, na tydzień przed powrotem taty mama wdaje się w namiętny
romans z lekarzem.

20:00

Przynajmniej będę miała zapewnioną najlepszą opiekę lekarską.

20:30
Może mi załatwi dobrego chirurga plastycznego, który zoperuje mój nos?

21:00
Muszę się zemścić na Nudnej Lindsay.

22:00
Ciekawe, w jaki sposób Bliźniaczki mnie zamordują?

22:10
Dlaczego Temat Zastępczy jest dla mnie taki miły? Co mu jest?

Środa, 13 października

W szkole

8:30
Mama kazała mi pokuśtykać do budy. Wprost nie mogę w to uwierzyć.
Powiedziała, że zwichnięta kostka nie przeszkadza w nauce. Usiłowałam
jej wytłumaczyć, że zaraz po wejściu do szkoły zostanę zamordowana
przez Koszmarne Bliźniaczki, ale w ogóle jej to nie obeszło.
Kazałam Jas pchać taczki, a sama poszłam o kuli. Chłopcy z Foxwooda
mieli niezły ubaw. Krzyczeli za nami: „Gdzie wasza papuga?", i tak dalej.
Jas trochę się ożywiła, bo powiedziała: - Ciekawe, w jaki sposób
Bliźniaczki cię zamordują? Była tym strasznie zaintrygowana. Ma już
znacznie lepszy humor, bo Tom wraca do domu.
Przez całe rano udawało mi się schodzić Bliźniaczkom z drogi, ale na
przerwie obiadowej nadeszła ta fatalna chwila. Bliźniaczki zapędziły mnie
do kąta w kiblu. Próbowałam uciec, ale zablokowały wyjście. Zaczyna się.
Przynajmniej moja śmierć rozwiąże sytuację z Dave'em. Jackie popatrzyła
na mnie.
-Zapalisz? - spytała.
Co one planowały, rytualnie mnie podpalić? Jackie włożyła mi papierosa
do ust, a Alison przytknęła do niego ogień.
- W porzo - powiedziała Jackie.

-Ale jazda - dodała Alison. I wyszły. Na święte gacie, co to miało
znaczyć? Dlaczego nie zrobiły mi kocówy?
Pokuśtykałam do lustra, żeby zobaczyć, jak wyglądam z papierosem w
ustach. Właściwie to całkiem spoko. Ściągnęłam nozdrza. Z całą
pewnością mam włoski typ urody.
Powiedziałam kącikiem ust:
- Ciao, bella.
Niestety, dym wydostał mi się nosem i dostałam ataku kaszlu.
Życie jest straszne. Kiedy tak kasłałam, weszła Lindsay i zakablowała
mnie, że palę w kiblu. Widziałam, jak Koszmarne Bliźniaczki chichoczą w
kącie.
Super. Do końca półrocza mam układać materace po wuefie. Elvis
zobaczył, jak dźwigam je, kuśtykając. Nieźle się uśmiał.

16:00
Utykając, wyszłam z budy razem z Jas. Myślę, że może to wyglądać
całkiem atrakcyjnie, jeśli się lubi Johna Silvera - tego pirata z drewnianą
nogą z Wyspy skarbów.
- Wiesz chyba ostatecznie dam sobie spokój z chłopakami - powiedziałam.
- Powiem Dave'owi Jajcarzowi, że z nim zrywam, zapomnę o Bogu Seksu
i skupię się na nauce. Może poproszę Herr Kamyera o korepetycje.
- Dostanie śmiertelnych spazmów.
- Poza tym myślę, że już i tak wybiłam sobie z głOWy Boga Seksu. Kiedy
zobaczyłam, jak przyjechał po Sowę, zupełnie mi przeszło. Chłopak, który
chonu i saé.ay i m

- Georgia, możemy chwilę porozmawiać?
O mój Boże, o mój Boże, o mój Boże. Czy to chwila powrotu gumki? Jas
nie odstępowała mnie ani na krok, jak przyzwoitka.
- Idź dalej - powiedziałam. - Dogonię cię.
- Nie ma sprawy. Nie śpieszy mi się. Poza tym mogłabyś się przewrócić i
nikt by ci nie pomógł. Leżałabyś całą wieczność, jak żółw na skorupie,
brzuchem do góry, albo... ,
Wytrzeszczyłam na nią oczy i uniosłam brwi. Po jakichś stu latach
zrozumiała i poszła sobie.
-Słuchaj, wiem, że pewnie jestem ostatnią osobą, z którą chciałabyś
rozmawiać - powiedział Robbie -ale... chciałem ci tylko coś powiedzieć...
naprawdę bardzo mi przykro z powodu tego, co między nami zaszło...
wiem, że źle to przeprowadziłem. Wiesz, Lindsay się bardzo
zdenerwowała, a ty jesteś taka młoda, więc nie mogłem... nie wiedziałem,
co robić. Pomyślałem, że i tak niedługo wyjeżdżam i sprawa sama się
rozwiąże... ale potem przyszedłem na ten mecz...
Boże, czy jest we wszechświecie chociaż jedna osoba, która nie widziała
mojej wielkiej, trzęsącej się pupy i ogromnego kinola ganiającego po
boisku? BS ciągnął swym seksownym głosem: - ...widziałem, jak Lindsay
celowo na ciebie wpadła... i... strasznie mi przykro. Narobiłem
zamieszania, a z ciebie bardzo fajny dzieciak... Słuchaj, ja... Wtedy
usłyszałam:
-Robbie!!!
W naszą stronę szła Nudna Lindsay. Nie mogłam już dłużej tego znieść.
Pokuśtykałam przed siebie.

17:00
O mój Boże, o mój Boże, o mój Boże. Kocham
go, kocham. Robbie uważa, że jestem dzieciakiem.
To jedna wielka parodia.
I kicha.
I farsa.
I cyrk na kółkach.
Był na meczu.
Widział moje gigantus gacius. A mimo to rozmawia ze mną. Może Jas nie
jest aż taką wariatką, na jaką wygląda? Może wielkie gacie to prawdziwy
wabik na chłopców? Och, już sama nie wiem.
Dlaczego przy nim nadal trzęsę się jak galareta?

18:00
Dave Jajcarz zostawił mi w domu liścik: "Jednonogie dziewczyny łatwo
złapać. Całuję cię, Dave xxxxx". I czekoladki.
O BOŻEEEE!!!

Sobota, 16 października

11:00
Jestem potworem. Rzuciłam Dave'a. Musiałam. Straszna kicha.
Myślałam, że się rozpłacze. Z powodu mojej kontuzji przyszedł do mnie z
kwiatami. Jest taki słodki, niepotrzebnie go zwodziłam. Wyjaśniłam mu,
że traktowałam go tylko jako temat zastępczy.

14:30
Zadzwoniłam do Jas.
- Powiedział, że go wykorzystałam i... yyy.., coś jeszcze.
- Czy to, że jesteś egoistką?
- Nie.
- Największym świrem w historii ludzkości? -Nie.
~ Okropną iglistowatą...
- Jas, zamknij się.

W łóżku

20:00
Czy naprawdę jestem potworem? Może należę do tych ludzi, którzy
niczego nie traktują normalnie, jak Madonna.

22:00
Osobiście uważam, że wykazałam się wyjątkową dojrzałością i
mądrością.

23:00
Dave jeszcze mi kiedyś za to podziękuje.

Północ
Angus nadal siedzi na murku po drugiej stronie ulicy. Patrzy na swoją
ukochaną Naomi w kojcu. Też przeżywa zawód miłosny.

3:00
Przyszła zaspana Libby.
- Psiesiuń się - powiedziała i wlazła mi do łóżka ze swym zwykłym
ekwipunkiem: Barbie, konikiem Charliem i tak dalej. Został mi mniej
więcej centymetr wolnego miejsca. Cudownie. Po prostu przecudownie.

Poniedziałek, 18 października

W szkole

Przerwa
14:15
Cóż, przynajmniej już gorzej być nie może. Och, zaraz, jednak może.
Znowu pada i jest zimno, a młode hitlerówy wygoniły nas na dwór. Powie-
działam do Nudnej Lindsay, która była dyżurną:
- Wyganianie nas na mróz jest niezgodne z Konwencją Genewską... - Ale
ona zamknęła drzwi na klucz i szeroko uśmiechnęła się do mnie przez
okno. Zdjęła sweter i otarła sobie czoło, jakby gotowała się w upale. Och,
tres amusant*, Sówko.
Razem z Jas poszłyśmy do pakamery Elvisa, żeby sprawdzić, czy jest tam
ten stary. Gdyby pakamera oszołoma była pusta, mogłybyśmy chwilę się
w niej ogrzać. Ale nie, siedział, czytając gazetę. Pod czapkę z daszkiem
założył nauszniki! Pani Elvisowa musi być z niego bardzo dumna.
Zastukałam w okno, żeby przyjaźnie się z nim przywitać, ale przez te
nauszniki nie usłyszał.
- Dla żartu udam, że mówię coś bardzo ważnego, ale tylko ruszając
ustami. Na przykład: „Panie Attwood, moja koleżanka Jas się pali!!!".
Podeszłam do drzwi pakamery i udałam, że mówię: „Panie Attwood, moja
koleżanka Jas się pali!!!", dziko machając rękami. W końcu zdjął
nauszniki, myśląc, że z ich powodu mnie nie usłyszał. Kiedy zrozumiał, że
tylko żartuję, dostał szału. Jak na stuosiemdziesięciolatka skoczył do mnie
z przerażającą prędkością i przegonił nas z pakamery. Kuśtykając, czym
prędzej stamtąd uciekłam. A on, niestety, zapomniał, że za rogiem

zaparkował swoje prywatne taczki, i widowiskowo się o nie przewrócił.
Myślałam, że umrę ze śmiechu. Poszłyśmy z Jas za korty tenisowe i dalej
rechotałyśmy, całe aż się zginając nad murkiem.
Chichocząc jak szalona, zdołałam wreszcie nabrać tchu i powiedziałam:
-Jas... Jas... on... on rzeczywiście ma płaską głowę.

* Très amusant (fr.) - bardzo zabawne.

Boże, jakie to było zabawne. Od śmiechu okropnie mnie rozbolał brzuch.

Na francuskim

15:00
Z okazji poniedziałku madame Slack nauczyła nas kolejnej francuskiej
piosenki, Sur le Pont D'Avignon. O jakichś smutasach, którzy tańczą na
moście. Mogę jedynie stwierdzić, że mam zupełnie inne pojęcie o
czadowej zabawie. Poza tym, jeżeli kiedyś pojadę do Francji, będę umiała
nie tylko powiedzieć, że mój kos zgubił piórko, ale również zatańczyć na
moście. Natomiast za żadne skarby nie uda mi się kupić bagietki.
Pod koniec lekcji do naszej klasy weszła Nudna Lindsay w roli asystentki
Oberfùhrer. Uśmiechnęła się niezbyt ładnie i niezbyt przyjaźnie i
powiedziała:
-Georgia Nicolson, do gabinetu pani dyrektor... NATYCHMIAST.

15:30
Pod gabinetem Chudej. O matko. Quelle dommage. Zut alors i sacrebleu*.
I co teraz? Niestety, pilnowała mnie Nudna Lindsay i za każdym razem,
kiedy na nią patrzyłam, przypominały mi się stringi pod jej spódnicą.
Wrzynające się między pośladki. I znowu dostałam ataku śmiechu.
Galareta zawołała mnie do środka. Usiłowałam powstrzymać śmiech, więc
zrobiłam się czerwona jak burak.
- Georgio Nicolson - powiedziała - to karygodny wybryk. Tym razem
posunęłaś się za daleko.

*Quelle dommage. Zut alors i sacrebleu (fr.) - Jaka szkoda. Cholera i do
diabła.

Przemienianie beretów w pudełka na drugie śniadanie, zaklejanie nosów
taśmą, malowanie sztucznych piegów na nosach... musiałam znosić wiele
twoich dziecinnych psikusów... W zeszłym semestrze był to szkielet w
drelichach pana Attwooda, szarańcza... Ględziła tak, trzęsąc się jak
olbrzymia galareta. - Miałam nadzieję, że zdążyłaś trochę dorosnąć. Ale
żeby straszyć starszego pana, i to w nie najlepszej kondycji...
- Bla-bla-bla.
Nie było sensu czegokolwiek tłumaczyć. Pan Attwood zwichnął sobie bark
i cała wina spadła na mnie. Cudownie. W każdym razie zostałam na
tydzień zawieszona, a Jas przydzielono dyżur w szatni. Chuda
powiedziała, że napisze ostry list do moich rodziców, w którym wyjaśni
okoliczności mojego zawieszenia. Zaproponowałam, że sama go zaniosę
do domu, ale uparła się, że wyśle go pocztą.
Pokuśtykałam do domu z Jas i całą paczką. Byłam trochę przygnębiona.
Znowu. Nawet nie chciało mi się zakładać beretu-pudełka na drugie
śniadanie.
- Chuda jest absurdalnie podejrzliwa! - powiedziałam do Jas. -
Zasugerowała, że wcale nie zaniosę tego listu do domu i będę udawała, że
w ogóle nie zostałam zawieszona!!!
- Hm... - mruknęła Jas. - Co zamierzałaś powiedzieć mamie po zniszczeniu
tego listu?
-Jesteś nie lepsza od innych.
- Wiem, ale tak z ciekawości: co zamierzałaś jej powiedzieć?
- Mogłabym udawać tajemnicze zatrucie pokarmowe. Nie stosowałam tej
metody od klasówki z matmy w zeszłym semestrze.

16:00
W domu. Super. Życie jest cudowne. Po prostu perfectamondo*.
Zawieszona. Akurat wtedy, kiedy Vati wraca do domu. Chyba mnie zabije.
Jestem zakochana w Bogu Seksu, który uważa mnie za dziecko. Dave
Jajcarz nazwał mnie bezdusznym kimś tam. Na tyłku mam pryszcza
wielkiego jak wrzód. Ciekawe, co Budda by zrobił na moim miejscu?
16:30
Czekam, aż mama wróci do domu i będę mogła jej przekazać tę
wspaniałą nowinę.

17:00
Zadzwoniłam do Jas. Odebrała jej mama.

- Dzień dobry, czy mogę mówić z Jas? Usłyszałam jak woła: -Jas, dzwoni
Georgia! Potem rozległ się głos Jas:
-Przekaż jej, że pogadamy później! Tom właśnie mi pokazuje nową grę
komputerową! Nową grę komputerową? Czy oni wszyscy powariowali?
Gdybym zawołała, że mój chłopak pokazuje mi w moim pokoju nową grę
komputerową, w jednej sekundzie wparowaliby tam rodzice!!! Chyba że
tym chłopakiem byłby kuzyn James, z którym mogłabym siedzieć sam na
sam całą wieczność, bo moja rodzina najwyraźniej nie ma nic przeciwko
kazirodztwu.

18:30
Mufti dostała szału z powodu mojego zawieszenia, chociaż jej
tłumaczyłam, że to nie była moja wina i że Elvis mnie sprowokował.

*Perfectamondo - przekręcone słowo hiszpańskie perfectamente -
świetnie, doskonale.

Kiedy wreszcie się uspokoiła, powiedziała:
- Nie wydaje ci się, że chyba mam jakieś zatrucie pokarmowe?
- Już się zaczyna - odparłam. - Mamo, to nie najlepsza pora na wizytę u
Doktora Przystojniaka. Powinnyśmy myśleć o Vati.
- JA myślę o Vati. A wiesz, co jeszcze myślę? Myślę, że bardzo się
zdenerwuje, kiedy zaraz po powrocie dowie się, że jego pierworodna
została zawieszona. I co, jak się z tym czujesz?

W moim pokoju

20:30
Mama „zaproponowała", żebym wcześniej położyła się spać i chociaż raz
zastanowiła się nad swoim życiem. Ma rację. Zastanowię się nad własnym
życiem. Czyli:
Moje włosy... dosyć ładne, chociaż trochę myszowate. Nadal uważam, że
jasne pasemko to dobry pomysł -nawet po tamtym małym wypadku, jaki
miałam przy ostatniej próbie ich odmiany. Ten kosmyk, który wtedy mi
wypadł, już odrósł, ale zauważyłam, że mama schowała wszystkie
wybielacze i płyn, w którym babcia zanurza swoją sztuczną szczękę, kiedy

u nas nocuje. Naprawdę, mama zachowuje się jak pies policyjny.
Ale na czym to ja skończyłam? A tak... oczy. Chyba ładne, trochę żółtawe.
Jas powiedziała, że są kocie.
Nos... Cóż, na pewno nie zmaleje. Nie podoba mi się to, że jest taki
rozpłaszczony. Zupełnie jakby nie miał w sobie kości. Nie mogę
zapomnieć, co dziadek powiedział o nosach: że w miarę jak się człowiek
starzeje, rosną, bo siła grawitacji ciągnie je do dołu.

20:35
Z majtek można zrobić coś w rodzaju nosidełka na nos! Takie urządzenie
antygrawitacyjne. Wkłada się ucho w otwór na nogę, a środek podtrzy-
muje nos. Okazuje się całkiem wygodne. Nie twierdzę, że wyglądam w
tym wyjątkowo olśniewająco. Po prostu jest mi wygodnie.

20:40
Chociaż nie wyszłabym w tym poza zacisze mojego pokoju.

20:45
Z parapetu mam dobry widok na ulicę. Widzę pana Sąsiada z jego głupimi
pudlami. Jest bardzo szczęśliwy, odkąd Angus przestał na nie polować i
zaczął się zalecać do birmańskiej kociej bogini seksu.

20:46
O, idzie WJ, mój były, prześladowca moich
piersi. W tym tempie pozostanie mi jedynym dobiegaczem. Umrę
niedopieszczona. Pewnie wraca do domu z treningu piłki nożnej. Jak ja
mogłam się z nim całować? Ma na sobie potwornie szerokie spodnie. Pod-
niósł głowę i spojrzał w moje okno. Zobaczył mnie. Przystanął i dalej
patrzy w okno. Gapi się na mnie. Wiecie, jak to mówią - pogromcą serc
jest się już do końca życia. Też będę się na niego gapić obojętnym
wzrokiem. No dobra, panie Wielka Japo, panie Porzucaczu. Może i mnie
rzuciłeś, ale jakoś nie potrafisz oderwać ode mnie wzroku, co??? Nadal go
fascynuję. Patrzy na mnie. Gapi się i gapi. Jak zahipnotyzowany.

20:50

Boże! Przecież nadal mam no nosie hamak z majtek.

20:56
Mark wszystko opowie kumplom.

20:57
Teraz będzie rozgadywał, że nie tylko jestem lesbijką, ale i lubię wąchać
majtki.
Północ
Na miłość boską! Co znowu? Obudziły mnie głośne krzyki i
przekleństwa. To chyba jeszcze nie tata? Wyjrzałam przez okno. To
państwo Z Naprzeciwka. Walili w różne przedmioty w swoim ogrodzie,
darli się i świecili latarkami. Co się z nimi dzieje? To raczej nie pora na
dyskotekowe szaleństwo.

2:00
Obudziłam się, z trudem łapiąc powietrze. Śniło mi się, że mój nos i piersi
rosną coraz bardziej i bardziej. I ktoś się ze mnie okropnie śmiał. Mogłam
poruszać tylko głową. Sparaliżowało mnie za to, że byłam tak okrutna
wobec Dave'a Jajcarza. Libby śmiała się jak wariatka. (Bo nią jest).
Pociągnęła mnie za włosy.
- Pats, bzydki chłopak!!! Aaaa. Ciężarem, który przygniatał mi piersi, był
Angus. Mruczał. Nie mogłam się ruszyć, on waży chyba z tonę. Wielka
futrzana kula. Chyba obetnę mu racje żywnościowe. Jest jak mały koń.
Zaraz. Nie jest sam. Przyprowadził ze sobą Naomi, która zwinęła się w
kłębek na jego grzbiecie!!! O rany!
Udało mi się zepchnąć ich i wymknęli się w noc - ale najpierw, w
podzięce za moje męki, Angus ugryzł mnie w rękę. Naomi jest dość
bezpośrednia jak na medalistkę - kie dy wychodzili, prawie wsadziła
głowę Angusowi w tyłek.
Rano to przemyślę. Nie mogę działać pochopnie. Na przykład powiedzieć
państwu z Naprzeciwka.

Wtorek, 19 października

8:45

Rozpętało się piekło. Państwo Z Naprzeciwka przyszli, by „spytać" o
swoją birmańską boginię seksu. Pan Z Naprzeciwka miał ze sobą łopatę.
Padły słowa: „Obedrę ze skóry i uszyję z niej kapcie". Mama zamknęła
drzwi i powiedziała:
- No, słowo daję, Angusowi zawsze dostaje się za każdą aferę.
- Tak... - odparłam. - Jest takim samym kozłem ofiarnym jak ja.
- Uspokój się i wywieś baloniki.

16:00
Miasto balonów.
Cały dom jest obwieszony balonikami. Na furtce zamocowałam nawet
transparent z napisem "VATI WITAJ W DOMU".
Libby zrobiła coś obrzydliwego z plasteliny i włosów. Założyła
WSZYSTKIE swoje kostiumy: kostium Czerwonego Kapturka, skrzydełka
wróżki, opaskę na głowę z czułkami, a na to - strój Pocahontas. Ledwo
może się poruszać.
Ani śladu Angusa i Naomi. Pewnie gdzieś sobie wiją miłosne gniazdko.
Boże, żeby tylko nie wplątali w to moich majtek.

17:00
Przyjeżdżają pierwsi wariaci. Dziadek prawie złamał mi żebra. Jak no
człowieka, który ma dwieście osiem lat, jest zaskakująco silny. Dał mi
cukierka (!) i powiedział: - Nie wpadaj w doła, bo wilka złapiesz.
O czym on mówi? Mama dała mu kieliszek sherry. Boże kochany. To
oznacza, że niedługo dziadek wyjmie sztuczną szczękę i wykona nią
„czadowy" taniec.

18:00
Genialnie. Wujek Eddie przywiózł Vati swym przedpotopowym
motorem. Vati zeskoczył z siodełka w sposób, który mógłby spowodować
poważne obrażenia u człowieka w tak podeszłym wieku.
Mama i tata dosłownie ZJEDLI się nawzajem. Blee!!!! Jak oni tak mogą? I
to przy ludziach.
Tata chyba nawet się rozpłakał. Chociaż trudno to stwierdzić u tak
zarośniętego faceta. Przytulił mnie i zaczął wzdychać:
- Och, Gee... och... jak ja za tobą tęskniłem! A ty też tęskniłaś za mną?
- Nnniii... taaak - wybełkotałam.
Mama rzuciła mi znaczące spojrzenie, więc zaczęłam udawać, że dokucza
mi żołądek. „Uzgodniłyśmy", że od razu zaczniemy szopkę z zatruciem

pokarmowym, żeby jutro rano nie wzbudzić w tacie podejrzeń. Właściwie
to żołądek rzeczywiście zaczął mnie pobolewać. Wraz z powrotem taty
jakoś dziwnie się czuję. Przynajmniej mama mniej więcej mnie ignoruje.
Vati czasami przejawia zainteresowanie wynikami z klasówek i tak dalej.
19:00
Przyjeżdżało coraz więcej ludzi. Na podjeździe stało pełno samochodów
i starych pijaków. Mama i tata trzymali się za ręce. W ich wieku to
żałosne. Zastanawiałam się, czy od razu powiedzieć mu o tym, że znajduje
się w miłosnym trójkącie razem z George'em Clooneyem. Ale doszłam do
wniosku, że mi się nie chce.

0:30
Co za koszmar! Wszyscy tak zwani dorośli się upili i „poszli w tango".
No, przynajmniej ci, którzy chociaż trochę umieli tańczyć. Wujek Eddie
strasznie się upił. Przyczepił sobie do gło-
wy grzechotkę Libby z przyssawką na końcu, udając, że jest robotem.
Libby uśmiała się po same pachy. Wujek w nieskończoność skandował:
„Eliminować, eliminować". Potem Libby zażądała swojej grzechotki, a
wujek nie mógł jej odkleić od głowy. Wszystkie pijaki musiały za nią
ciągnąć, a kiedy w końcu się odczepiła, wujkowi Eddiemu został na czole
okrągły fioletowy ślad o średnicy metra. I to dopiero było zabawne.

1:00
Zeszłam na dół, żeby im powiedzieć, że niektórzy próbują usnąć, i
poprosić, żeby ściszyli płytę z największymi przebojami ich epoki.
Widziałam, jak „tańczą". Boże, jakie to żałosne. Tata kołysał biodrami i
klaskał w ręce jak foka. I wydzierał się na całe gardło: „I can get no
satisfaction!!! "- jak jakiś Mick Jagger z domu starców, a ponieważ Mick
Jagger ma mniej więcej milion lat, możecie sobie wyobrazić, jak staro i
idiotycznie wyglądał tata. Bardzo staro i idiotycznie.
Mama była cała zarumieniona i zdyszana - tańczyła TWISTA z panem Z
NAPRZECIWKA i oboje wywalili się jak dłudzy.

Środa, 20 października

12:30
Zerwałam się z łóżka w samo południe.

Mama w kuchni, przepasana fartuszkiem, robi dla wszystkich śniadanie.
Nie, przepraszam, tylko sobie
wyobraziłam, że należę do normalnej rodziny, gdzie takie rzeczy są na
porządku dziennym. W krainie Nicolsonów M i T są jeszcze w łóżkach,
nawet Libby wgramoliła się do nich. Zeszłej nocy próbowałam ją
namówić, żeby spała ze mną, ale mnie uderzyła i powiedziała: „Nie,
niegzecny chlopcik, będę spała z Bzydalem!". (Tak mówi na tatę -
„Bzydal"). Angus polazł gdzieś ze swoją kocią boginią seksu, a ja...
zostałam sama. W moim pokoju. W łożu boleści. Bo kostka nadal mnie
boli, chociaż nikogo to nie obchodzi. Jak zwykle jestem bardzo, bardzo
samotna. Samotna jak... yyy... jak łoś.
Nigdy nie widzieliście łosia w grupie z innymi, prawda? Zawsze wędrują
po górach w pojedynkę. Samotne.
Postanowiłam spojrzeć na sytuację z buddyjskiego punktu widzenia i
cieszyć się szczęściem innych...

12:45
Dzwonek do drzwi.
- Ktoś dzwoni do waszych drzwi! - zawołałam głośno z góry. Żadnej
reakcji ze strony pijaków. Znowu rozległ się dzwonek. To pewnie państwo
Z Naprzeciwka, którzy chcą zrobić rewizję naszego domu w poszukiwaniu
Angusa i birmańskiej bogini seksu.
Dryń-dryń.
Kuśtykając na dół, wrzasnęłam:
- Nie przejmujcie się tym, że kuleję i mam bardzo poważne zatrucie
pokarmowe, z powodu którego nie mogę iść do szkoły...! Zwlokę się i
otworzę drzwi, a wy odpoczywajcie, bo ogromnie się zmęczyliście podno-
szeniem kieliszków do ust! Cisza. No, tylko ciche chrapanie Libby.
Otworzyłam drzwi.
Stał w nich Bóg Seksu. W progu mojego domu.
Bóg Seksu wylądował w drzwiach mojego domu. Miałam na sobie piżamę
w Teletubisie.
- Cześć - powiedział.
- Hnnnnnnggggghhh - odparłam.

13:00
Szybko się ubrałam. Bóg Seksu zaproponował, żebyśmy się spotkali przy
budce telefonicznej, a potem poszli na spacer po parku Stanmera. Przez
jakieś pięć minut wahałam się co do szminki. Bo jeżeli będzie chciał się

całować, to czy jest sens malować usta? Ale jeżeli się nie umaluję, to czy
nie sprawię wrażenia, że oczekuję pocałunku i czy nie okaże się to zbyt
wielką presją dla chłopaka, który może znowu odskoczyć jak gumka?
Oooooch, czułam, że czacha mi dymi. Wiedziałam, że palnę coś tak
głupiego, że sama to dostrzegę. Bo aż tak wielki to będzie idiotyzm.
Wolałam się nie narażać na to, że sutki znowu będą mi sterczeć, więc
założyłam stanik i podkoszulek. Niech teraz spróbują sterczeć! Muszę
zachować spokój. Om. Om. 0 mój Boże, o mój Boże, o mój Boże, o mój
Boże, o mój Boże. Język nie mieści mi się w ustach. Czy języki rosną? To
byłby już gwóźdź do mojej trumny, gdyby język zaczął mi zwisać z ust.
Przestań, mózgu!

13:25
Robbie czekał, opierając się o murek. Wyglądał tak czadowo. Włosy
opadały mu na jedno oko. Kiedy tylko podniósł głowę, znów cała
zamieniłam się w galaretę.
- Cześć, Georgia. Chodź do mnie - powiedział.
- Mój tata zapuścił sobie bródkę, a ja myślałam, że będę samotna jak łoś.
Na święte gacie, o czym ja plotłam? Jestem ostatnią osobą, która by mnie
zrozumiała.
BS WYCIĄGNĄŁ RĘKĘ... do mnie!!! Marzyłam o tym. Wiecie, co
zrobiłam? Uścisnęłam ją!!!
Wtedy się roześmiał i złapał mnie za rękę. Poszliśmy do parku. Trzymając
się za ręce. Przy ludziach. Ja i Bóg Seksu. Nie wiedziałam, co powiedzieć.
To znaczy wiedziałam, ale zrozumiałyby mnie chyba tylko psy. Albo mój
dziadek.
W parku usiedliśmy na trawie, chociaż była lekka lodowa. Niestety,
zachciało mi się odcedzić kartofelki, ale nawet się o tym nie zająknęłam.
Strasznie długo na mnie patrzył, a potem mnie pocałował. Ziemia się pode
mną zakołysała, aż żołądek podjechał mi do gardła. Nie brzmi to zbyt
romantycznie, ale było cudownie. Położył dłoń na moim policzku i dosyć
mocno mnie pocałował. Nie mogłam złapać tchu i zrobiło mi się gorąco.
Było fantastycznie. W rekordowym tempie przelecieliśmy przez wszystkie
etapy całowania. Zaliczyliśmy czwartą bazę (pocałunek trwający ponad
trzy minuty bez przerwy), szybko zaczerpnęliśmy powietrza, po czym
przeszliśmy do piątej (pocałunek z otwartymi ustami) oraz do początku
szóstej (z języczkiem). Taaaak.!!! Doszłam z Bogiem Seksu do szóstej
bazy!!! Znowu!!!

Potem trochę pogadaliśmy. No, to znaczy on gadał, bo mnie nie
przychodziło do głowy nic sensownego, tylko takie idiotyzmy jak:
„Chcesz zobaczyć, jak udaję, że mam szczękościsk?" albo: „Mogę zjeść
twoją koszulę?".

Objął mnie - i bardzo dobrze, bo w takiej pozycji widział mój nos z
profilu, a nie w całej okazałości.
- Nie mogłem o tobie zapomnieć - powiedział. -Próbowałem. Próbowałem
się cieszyć, kiedy zaczęłaś spotykać się z Dave'em. Ale nic z tego nie
wychodziło, niestety. Nawet napisałem dla ciebie piosenkę. Chcesz
posłuchać?
Udało mi się powiedzieć „tak" bez tego głupiego francuskiego akcentu.
Wtedy pociągnął mnie na siebie, tak że położyłam głowę na jego
kolanach. Było całkiem miło, chociaż z dołu mogłam mu zajrzeć do nosa.
Nie szkodzi, bo to Bóg Seksu i go kocham. To co innego niż zaglądanie do
nosa kuzynowi Jamesowi, od czego każdego by zemdliło. Ale potem
pomyślałam, że jeżeli spojrzy w dół i zobaczy, że gapię mu się w dziurki
od nosa, to jeszcze uzna mnie za bezczelną. Więc zamknęłam oczy i lekko
się uśmiechnęłam. Zaczął śpiewać piosenkę, którą dla mnie napisał. Nie
było w niej zbyt wiele słów - głównie: „I bardzo chciałem znów ją
zobaczyć". A potem melodyjne mruczando i „yeah-yeah-yeah". Niestety,
do rytmu trochę podrygiwał kolanami, więc głowa mi podskakiwała. Nie
wiem, czy wyglądało to atrakcyjnie.

16:00
Bóg Seksu zszedł z areny. Chce, żebyśmy oficjalnie zostali parą w
przyszłym miesiącu, po moich piętnastych urodzinach. Powie o tym
swoim rodzicom. Nikt mi się nie może oprzeć. Jestem prawdziwą
pogromczynią serc. Nawet w piżamie w Teletubisie. Nawet bez
umalowanych oczu. Życie jest superczadowe!!!
Taaaak !!!. Cha, cha, cha, cha, chi, chi, chi, chi cha, cha, cha!!!

17:00
M i T w końcu wstali. Nic mnie to nie obchodzi, bo znajduję się w
cudownej krainie, którą właściwie przekroczyła granice cudowności i
wkroczyła we wszechświat superczadu.
Vati jest w obrzydliwie świetnym nastroju. Wszystko ogląda, ciągle
wzdycha „aaach!" i mnie przytula. Wolałabym, żeby już wrócił do
swojego normalnego stanu. Ciekawe, ile czasu minie, zanim da sobie

spokój z tymi bzdurami o „szczęśliwej rodzinie" i znowu zacznie się za-
chowywać jak wapniak.

18:00
Godzina - tyle czasu na to potrzebował.
Właśnie rozmawiałam przez telefon, kiedy się zaczęło. Opowiadałam Jas o
BS. Powiedziałam.
- No, przyjdź, to ci wszystko opowiem. Jest CUDOWNIE. Kiedy
przyjdziesz? OK. Dobra. Przyjechał swoim samochodem. Wyglądał
BOSKO - wiesz, w tych czarnych dżinsach, tych superanckich z grubym
szwem, które...
Vati poszedł do kuchni po herbatę. Wyszedł, mieszając ją łyżeczką. Jas
właśnie mnie pytała, jaką kurtkę miał na sobie BS, a ja zaczęłam
opowiadać, kiedy tata mi przerwał: - Georgia, skoro Jas zaraz ma przyjść,
to po co rozmawiasz z nią przez telefon? Wiesz, to kosztuje. Och, byłam
ciekawa, kiedy wyląduje ten faszysta.
-Jas, muszę kończyć - powiedziałam. - Prawdopodobnie zmarnowałam
już dwa pensy. To nara.

19:20
W moim pokoju marzę o swoim ślubie. Czy panna młoda może założyć
czarną suknię?

Przyszedł tata. Zaproponował, żebyśmy zwołali „rodzinną naradę". To
znaczy, że powiedzą mi, co zamierzają zrobić, a ja będę musiała się
zgodzić, bo inaczej nazwą mnie „rozpuszczoną nastolatką" i odeślą do
mojego pokoju.
Ale mi to wisi. Zwróciłam się do taty bardzo uprzejmym tonem:
- Słuchaj, może darujmy sobie tę nudną część, która polega na tym, że
muszę powlec się aż na dół, wy mi mówicie, co mam zrobić, a kiedy
odmawiam, odsyłacie mnie z powrotem do mojego pokoju. Może po
prostu od razu tu zostanę?
- Nie mam pojęcia, o czym mówisz. Proszę do salonu. Co się stało z
twoimi oczami? Są jakieś takie zaklejone. Przeziębiłaś się?
- To wazelina, od niej rosną rzęsy.
- Nie możesz przestać eksperymentować? Schodząc na dół, pomyślałam,
że powinien trochej
o siebie zadbać. Nigdy nie miał wyczucia stylu, ale po pobycie w krainie
Maorysów jeszcze mu się pogorszyło. Dzisiaj założył spodnie w szkocką

kratę, co należało uznać za zbrodnię przeciwko ludzkości. Poza tym przy-
strzygł brodę, która teraz rośnie mu tylko na samym podbródku. Żadnych
bokobrodów czy wąsów, tylko te włoski... na końcu podbródka. Kiedy
weszliśmy do salonu, mama pocałowała tatę w policzek i pogłaskała go po
bródce... Odrażające.
Tak czy siak wisi mi to, bo chodzę z Bogiem Seksu i życie jest cudowne. -
OK, siedzę wygodnie. Nadawaj, El Brodato. -Mam wspaniałe wieści!!! -
powiedział El Brodato. -Zaproponowano mi domek w Szkocji.
Pomyślałem, że moglibyśmy całą rodziną pojechać tam na tydzień.
Spędzić razem cudowne chwile. Mama, Libbs, dziadek wujek Eddie,
można by zaprosić nawet kuzyna Jamesa gdybyś chciała mieć
towarzystwo w swoim wieku. Co o tym myślisz?
Sacrebleu i cholera. Merde do kwadratu i kicha!!!! - właśnie to myślę.
Na szczęście rozległ się dzwonek do drzwi i razem z panią Wielkie Gacie
czmychnęłyśmy do mojego pokoju. Gdzie, jak zwykle, zastałam cały tłum.
Libby leżała w moim łóżku z Barbie nurkiem, konikiem Charliem,
Angusem i Naomi.
- Libbs, idź na dół pobawić się trochę z tatusiem - powiedziałam.
Ale ona stanęła na łóżku i zaczęła tańczyć, śpiewając „Kuko nam się
pociapało". Doszła do tej części, kiedy zdejmuje majtki, ale zauważyłam,
że są podejrzanie wypchane, wiec powiedziałam:
- Libbs, nie rób tego.
- Nózie mi rośną.
- Nie, nie zdejmuj majtek.
Za późno. Myślałam, że Jas zemdleje. Nie wyobrażała sobie, co to znaczy
mieć młodszą siostrzyczkę. Poszłyśmy z Jas do składziku, żeby trochę
pobyć na osobności. Nie mogłam się doczekać, kiedy jej opowiem o
moich wyczynach z całowaniem się, ale zaczęła ględzić o Tomie: -
Pojechaliśmy na wieś.
O Boże. Pomyślałam, że mimo wszystko udam zainteresowanie, bo
inaczej nigdy nie zejdę na własny temat.
- Po co? - spytałam.
- No wiesz, żeby pobyć na łonie natury.
- Dlaczego po prostu nie posiedzieliście w twoim pokoju z paroma
roślinami doniczkowymi, musieliście wlec się aż na wieś? Zresztą pewnie
i tak tylko się tam całowaliście.
- Wcale nie.
- Nie? No to co jeszcze robiliście?
- Oglądaliśmy różne rzeczy.

- Jakie rzeczy?
- Florę, faunę i tak dalej. Materiał, który przerabiamy na bioli. Bardzo
interesujące. Tom ma ogromną wiedzę. Znaleźliśmy ślinę kukułki i
tropiliśmy borsuka.
Klasnęłam w ręce i zaczęłam skakać po pokoju. -Ślina kukułki!!! Nie!!!
Jaka szkoda, że z wami nie pojechałam! Niestety, musiałam się całować z
Bogiem Seksu.
Jas nabzdyczyła się i poczerwieniała jak burak. Jas wygląda zupełnie
idiotycznie, kiedy się obraża - choćby dla tego widoku warto ją trochę
zirytować. Robi się cała czerwonoróżowa, tylko koniuszek jej nosa zostaje
biały. Bardzo zabawne, zupełnie jak różowa panda w miniówie i wielkich
gaciach. Naburmuszyła się, ale ją objęłam.
- Zbastuj - powiedziała.
- Mimo wszystko trochę mi smutno, bo chociaż mnie spotkało wielkie
szczęście, to jakoś nie mogę przestać myśleć o Davie Jajcarzu. To był
naprawdę całkiem fajny facet i wiesz... yyy... niezły był z niego jajcarz.
Przykro mi, że złamałam mu serce.
Jas myszkowała w wędkarskiej torbie mojego taty, co nie było dobrym
pomysłem, bo tata czasami zostawia tam larwy, które zamieniają się w
muchy plujki.
- O właśnie, miałam ci powiedzieć - rzuciła. - On teraz chodzi z Ellen.
Razem z Tomem spotykamy się z nimi dzisiaj po kinie.

Północ
Socrebleu ; cholera jasna. Dave Jajcarz podobno kochał się we mnie? jak
to się stało, że chodzi z Ellen? Jak ona śmie się z nim umawiać? Przecież
to tylko mój były.

1:00
No, ale ja chodzę z Bogiem Seksu, więc powinnam być dla wszystkich
miła.

1:05
Ale swoją drogą z Dave'a był naprawdę niezły jajcarz. Chociaż przy nim
wcale nie zamieniałam się w galaretę.

1:10
Przy BS z całą pewnością zamieniam się w galaretę. Mmmmm,
miodzio. Ale on mnie nie rozśmiesza, przy nim czuję się jak idiotka.

1:15
Ciekawe, czy Dave Jajcarz też przygryzał dolną wargę Ellen?

1:20
Wyglądam przez okno. Angus i Naomi czają się przy ogrodzeniu koło
domu państwa Sąsiadów. Angus tylko macha łapą na pudle. Mam
nadzieję, że nie zaczną uprawiać seksu grupowego (cokolwiek to znaczy).

1:25
Może powinnam mieć jednego chłopaka, przy którym zamieniam się w
galaretę, i drugiego tylko dla śmiechu?

1:30
Matko kochana! Na święte gacie, i co teraz będzie?!

KONIEC cz.2