AKT W SZTUCE EUROPEJSKIEJ

AKT- przedstawienie nagiej postaci ludzkiej w sztuce (zazwyczaj w oparciu o studium z żywego
modela) wchodzące w skład kompozycji lub będące samodzielnym tematem. Akt jest uważany za
podstawę artystycznego wykształcenia.

AFRODYTA Z KNIDOS Praksytelesa

Sposób przedstawiania ludzkiego ciała zmieniał się z biegiem stuleci jak również sposób jego
postrzegania.
Z początku wiernie odtwarzano rzeczywistość niekiedy nawet poprawiając ją by uzyskać piękno
idealne, jednak przez ujednolicanie rusów modela bezosobowe (jak w starożytnej Grecji rzeźby
to ,,modele”wzorowane na ludziach nie zaś konkretne portrety, np. postacie Kurosów czy Doryforos
Polikleta), by w XX wieku ulec uproszczeniu czy zniekształceniu proporcji ciała (,,Akt leżący.
Henrietta Moraes” 1963 r. Francisa Bacona, w którym autor posługuje się drastycznymi, przykrymi
dla oka deformacjami (malarstwo figuratywne)).
Również z czasem pojawiły się tendencje do zwiększania zmysłowości w akcie (np. w Rokoku).
Z początku w sztuce przeważał głównie akt męski (starożytna Grecja) co było związane z wysoką
pozycją mężczyzny w społeczeństwie, natomiast akt kobiecy zaczął zyskiwać sobie popularność od
XVI w. co nie oznacza że wcześniej się nie pojawiał. Za pierwszy akt kobiecy uważana jest
Afrodyta z Knidos Praksytelesa.

Rzeźba przedstawiająca zwycięzce igrzysk DORYFOROS Polikleta, okres klasyczny;
sportowych- KUROS (chłopiec) wprowadzenie pozy kontrapostu; swoboda
okres archaiczny: wpływ sztuki BliskiegoWschodu postaci świadczy o pojawieniu się w rzeźbie
i Egiptu (zwarta bryła, wyraźna oś symetrii, poza zagadnienia ruchu; spokojna i harmonijna,
sztywna w lekkim wykroku, zaciśnięte pięści, twarz proporcje doskonale wyważone.
o ponadczasowej młodości); nagość świadcząca
o zainteresowaniu pięknem ciała ludzkiego.

,,AKT W SŁONCU” 1875-1876, Auguste Renoir,
impresjonizm; ,,ulubiony temat artysty (akt) przywodzi
na myśl dzieła Tycjana i Rubensa. (...) wielka afirmacja
życia, obrazowanie obfitości jego darów i pełni
zmysłowych przejawów.”

,,EWA” 1889, Pantaleon Szyndler;
akademizm.

,,AKT LEŻĄCY Z RĘKAMI SKRZYŻOWANYMI POD GŁOWĄ” 1917, Amadeo Modigliani

Dzieła artysty zawierają w sobie elementy ekspresjonizmu, kubizmu i symbolizmu; nawiązuje do sztuki antyku,
renesansu i manieryzmu; charakterystyczne dla niego jest wydłużenie proporcji i uproszczenie formy, cienki
i giętki kontur, puste oczy portretowanych. Pozy modelek nie są zgodne z akademickimi wymogami (wpływ
akademii Colarossiego). Jego dzieła służą jedynie zaprezentowaniu nagości, ciało stanowi centralną część
obrazu, który nie emanuje przesadnie erotyzmem.