zasady zachowania
Prawa mówiące, że całkowita wartość pewnej wielkości fizycznej w układzie, np. masy,
energii lub ładunku elektrycznego, pozostaje niezmienna, mimo że może zachodzić
wymiana tej wielkości pomiędzy składnikami układu. Jeśli na przykład na stole stoi
butelka z roztworem soli (NaCl), butelka z roztworem azotanu srebra (AgNO ) i zlewka,
3
to masa stołu i tego, co na nim stoi, nie zmieni się, gdy zawartość butelek wlejemy
do zlewki. W wyniku reakcji między substancjami chemicznymi pojawią się w zlewce
nowe związki (chlorek srebra i azotan sodu):
NaCl + AgNO AgCl + NaNO ,
3 3
ale całkowita masa stołu i tego, co się na nim znajduje, nie ulegnie zmianie. Ta zasada
zachowania masy ma szerokie i ogólne zastosowanie. Jest ona prawdziwa
dla Wszechświata jako całości, jeśli Wszechświat można uważać za układ zamknięty,
z którego nic nie ucieka i do którego nic się nie przedostaje. Zgodnie z einsteinowską
zależnością między masą i energią, każda ilość energii E odpowiada masie m równej
E/c2, gdzie c jest prędkością światła w próżni. Jeśli zatem masa jest zachowana, zasada
zachowania energii musi mieć równie szerokie zastosowanie. (Częściej to zagadnienie
ujmuje się od drugiej strony, przypisując zasadzie zachowania energii  a nie masy 
znaczenie nadrzędne). Zasadę zachowania pędu i zasadę zachowania momentu pędu
także uważa się za zawsze prawdziwe.
Ponieważ nieznana jest metoda tworzenia ani metoda niszczenia ładunku elektrycznego,
zasada zachowania ładunku jest także prawem, które stosuje się uniwersalnie. Istnieją
też inne wielkości zachowywane w oddziaływaniach między cząstkami elementarnymi.