„Coś dla taty”

Edyta Grabowska - Gwardiak

Dzisiaj opowiem wam o tym, jak niezwykłe rodzeostwo z małego domku przy ulicy Radosnej

uczciło Dzieo Ojca. A było tak. Na kilka dni przed zbliżającym się świętem, zgodnie z tradycją, odbyła
się w pokoju Eli tajna narada, podczas której ustalono co, gdzie, jak i kiedy należy przygotowad. Tym
razem do pomysłu dzieci wtajemniczyły mamę. Jej niewielka pomoc okazała się niezbędna. Święto
ojca wypadało w niedzielę, co niezwykle

ułatwiło realizację planu. Nadszedł wreszcie oczekiwany dzieo i cała rodzina, wstając z łóżek nieco
później niż zwykle, ujrzała piękny słoneczny poranek.

Pierwsza z niespodzianek czekała w łazience. Była to nieduża, ale zabawna i pięknie pachnąca
butelka wody po goleniu. Tato był wielkim miłośnikiem nowych zapachów, więc nikogo nie zdziwił
widok rozczochranej głowy rodziny wybiegającej w pośpiechu z łazienki z radosnym

okrzykiem na ustach: „Kochane dzieci! Takiej wody jeszcze nigdy nie miałem!” Wiemy, wiemy. –
odpowiedziało rozbawione rodzeostwo - Sami ją przecież kupiliśmy.

Kolejna niespodzianka stała na kuchennym stole. Był to narysowany przez Elę portret
przedstawiający tatę trzymającego na kolanach śpiącego Nitka. Nitek, jak pamiętacie, to ukochany
kot babci, którego tato znalazł porzuconego na progu lecznicy. Do portretu dołączona była papierowa
strzałka z napisem „Szukaj dalej”. Zaciekawiony ojciec podążył więc we wskazanym przez nią
kierunku, czyli do gościnnego pokoju. Tam na bujanym fotelu , w którym zwykle sam zasiadał , leżała
czerwona koperta zawierająca bilet do kina. Jego fundatorem, lub jak się często teraz mówi
sponsorem, były dzieci, a fundatorem biletów dla dzieci była mama. W ten oto sposób cała czwórka
udała się po południu do kina. Mama wymówiła się od wspólnej wyprawy tym, że obiecała już
wcześniej wizytę u babci.

Do kina „Niezapominajka” pojechaliśmy samochodem, bo było ono dośd daleko. Ela oczywiście
zabrała mnie ze sobą, ale, jak się domyślacie, jako pluszowy miś nie musiałem kupowad biletu. Film
opowiadał o przygodach 6-cio letnich bliźniaczek Molly i Polly, które sprytnie wykorzystywały swoje
niezwykłe wprost podobieostwo, co powodowało wiele zabawnych sytuacji. Mnie, podobnie jak
tacie, który wybuchał co chwilę głośnym

śmiechem, film bardzo się podobał. A najbardziej rozbawiło mnie to, że kiedy wychodziliśmy z kina,
wiele osób jakoś dziwnie na nas, a właściwie na Jaśka i Staśka spoglądało. Czy domyślacie się
dlaczego?

Po powrocie do domu tato znalazł jeszcze jeden prezent - niespodziankę. Był to wielki, posypany
grubo cukrem pudrem, pachnący placek z truskawkami. Autorką tego smakowitego arcydzieła była
babcia. Tato najpierw zaniemówił z wrażenia, ale kiedy przeczytał dołączoną do ciasta kartkę z

napisem „Kochanemu Ojcu - kochająca rodzina” odzyskał głos i ruszył z otwartymi ramionami aby
uściskad całą swoją pomysłową rodzinę. Zauważyłem, że był bardzo wzruszony i nawet mnie dostał
się jeden uścisk.

Nie muszę chyba dodawad, że ten ogromny i pyszny placek szybko zamienił się w smętną kupkę
okruszków, bo, jak już wiecie od dawna, tato jest wyjątkowym łasuchem, a bliźniacy skutecznie
odziedziczyli po nim tę cechę. Dzieo Ojca zakooczył się więc wielką truskawkową ucztą, bo oprócz
placka dzieci przygotowały wcześniej truskawkową galaretkę i bitą śmietanę, również z truskawkami.

Wieczorem, całując na dobranoc swoje pomysłowe pociechy, tato zapytał z niewinnym
uśmiechem czy Święto Ojca nie mogłoby byd obchodzone przynajmniej raz w miesiącu? Zdawało mi
się, że całkiem niedawno słyszałem podobną propozycję.

A czy wy kochani nie zapomnieliście o Dniu Ojca i czy pomyśleliście już o jakiejś miłej
niespodziance. Pamiętajcie, że 23 czerwca to dla was bardzo ważna data.