N

O W O C Z E S N Y

T

E C H N I K

D

E N T Y S T Y C Z N Y

60

P R A W O

W jedności siła

– echa artykułu sprzed lat

Z pewnego pisma nadesłanego przez
prezesa URPLWMiPB 30 marca 2011 r.:

„Na podstawie art. 63 ust. 1 Ustawy

z 20 maja 2010 r. o wyrobach medycz-
nych (Dz.U. nr.107, poz. 679), w związku
z dokumentacją złożoną 20.12.2010 r.
prezes Urzędu Rejestracji Produktów
Leczniczych Wyrobów Medycznych
i Produktów Biobójczych wzywa do uzu-
pełnienia dokumentacji (…) poprzez:
• Dostarczenie kodu według Globalnej

Nomenklatury Wyrobów Medycznych
(GMDN) albo innej uznanej nomenkla-
tury wyrobów medycznych wraz z na-
zwą tej nomenklatury dla zgłoszonych
wyrobów oraz nazwę rodzajową zgod-
nie z zastosowaną nomenklaturą.

• Podanie prawidłowej klasy oraz zasto-

sowanie reguły klasyfikacyjnej.

• Dostarczenie oświadczenia dotyczą-

cego wyrobu wykonywanego na za-
mówienie zawierającego informacje,
że wyrób wykonany jest z pisemnym
przepisem lekarza, przeznaczony
do wyłącznego stosowania u określo-
nego pacjenta i niebędący produkowa-
nym seryjnie.

• Podanie krótkiego opisu wyrobu i jego

przewidzianego zastosowania w języ-
ku polskim i angielskim.

• Urząd informuje, że zgłoszone wyroby:

protezy dentystyczne, aparaty ortodon-
tyczne nie spełniają kryteriów jednej
nazwy handlowej podanej na końcu
formularza zgłoszeniowego nr 2.

• Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra

Zdrowia z 22 września 2010 r. w spra-
wie wysokości opłat za zgłoszenia
i powiadomienia dotyczące wyrobów
medycznych (…) należy uiścić opłatę
w wysokości 300 zł za jeden zgłaszany
wyrób.

• Dla każdej nazwy handlowej należy

dostarczyć poprawnie wypełniony

tech. dent. Andrzej Wilk*

R

egulacje prawne
są potrzebne, chociażby

z powodu niedopuszczania
do zawodów medycznych
osób bez kwalifikacji, ustawa

wprowadza mechanizmy

niezbędne dla zawodu, ale
panujący bałagan prawny
i różne interpretacje prze-
pisów tego nie ułatwiają.

załącznik nr 2 wraz z wersją elektro-
niczną (płyta CD lub DVD) oraz skory-
gowany załącznik nr 1 w pozycji 1.070
(część H)”.
Dla zainteresowanych: rzecz dotyczy

techników dentystycznych i prac pro-
tetycznych wykonywanych przez nich
na zamówienie. Jednocześnie prezes in-
formuje, że zgodnie z art. 93 ww. ustawy,
kto wbrew obowiązkowi przeprowadze-
nia oceny zgodności wyrobu dopuszcza
do wprowadzenia do obrotu wyroby
bez przeprowadzenia tej oceny, podlega
grzywnie, karze ograniczenia wolno-
ści albo pozbawienia wolności do lat 2,
a zgodnie z art. 100, kto nie dokonuje
zgłoszenia, podlega grzywnie. A miało
być tak pięknie.

Trochę historii. Nieśmiałe ślady re-

gulacji zawodu technika dentystyczne-
go to tzw. instrukcja Rady Lekarskiej
z czasów Księstwa Warszawskiego,
z 1839 roku, kiedy to technicy den-
tystyczni nosili miano „mechaników
zębów” i mieli prawo do „mechanicz-
nego wyjmowania, plombowania, chę-
dożenia i wprawiania sztucznych zę-
bów”. W czasie zaborów, np. w Galicji
w 1842 r., wydano Ustawę zakazującą
im dokonywania zabiegów w jamie ust-
nej, a zezwalającą na wyrób sztucznych
zębów i szczęk, traktując penetrację jamy
ustnej jako partactwo podlegające karze.
Wywołało to liczne spory kompetencyj-
ne, odwołania i reskrypty, aż w 1892 r.
wprowadzono obowiązek ubiegania się
przez techników o koncesję.

Rozporządzenie Prezydenta RP

z 1927 r. O wykonywaniu praktyki denty-
stycznej było poważnym aktem prawnym
regulującym działalność zawodową tech-
ników, wprowadziło tytuł „uprawnione-
go technika dentystycznego”, co dało
możliwość zakładania pod własnym

3

/ 2 0 1 1

61

P R A W O

szyldem pracowni, umożliwiło rejestra-
cję w Ministerstwie Opieki Społecznej
za pośrednictwem właściwych urzędów
administracyjnych, a zaświadczenia
o rejestracji wydawał wojewoda! Dzisiaj
obowiązującym aktem prawnym jest tzw.
Dekret z 1946 r. o wykonywaniu czynno-
ści techniczno-dentystycznych podpisa-
ny przez B. Bieruta. W latach 1951-1979
obowiązywało prawo do wykonywania
zawodu na podstawie tzw. rejestracji.
W 1988 r. minister zdrowia zarządził,
że wykonujący zawód medyczny poza
zakładami społecznej służby zdrowia
mogą ogłaszać się, podając imię, nazwi-
sko, stopień naukowy, określenie zawo-
du oraz godziny przyjęć.

W okresie kilkudziesięciu ostatnich

lat środowisko techników dentystycz-
nych wielokrotnie podejmowało próby
uregulowania statusu swojego zawodu.
Od 1981 r. wspólne komisje Związko-
we NSZZ „Solidarność” oraz ZZ Pra-
cowników Służby Zdrowia, negocjując
z MZiOS, wypracowały porozumienie,
które nie doszło do realizacji po ogłosze-
niu stanu wojennego. Powołane w 1985 r.

Polskie Towarzystwo Techników Denty-
stycznych, a także powstały w 1995 r.
Ogólnokrajowy Związek Zawodowy
Techników Dentystycznych, bezskutecz-
nie wnosiły projekty ustaw o zawodzie
technika dentystycznego oraz o Izbach
Techników Medycznych.

Ostatni znany projekt to ustawa o za-

wodach medycznych, która po konsulta-
cjach społecznych, 31.05.2010 r. została
skierowana pod obrady Komitetu Stałego
Rady Ministrów. Ustawa dotyczy 16 spe-
cjalności medycznych, obejmie ponad
100 000 pracowników i zdaniem ustawo-
dawcy – wywoła duże skutki społeczne.
Zgodnie z Dyrektywą 2005/36/WE usta-
wa określa warunki wykonywania zawo-
dów w ochronie zdrowia przez obywateli
państw Unii Europejskiej, zawiera m.in.
przepisy dotyczące rejestracji zawodów.
Wpis do takiego rejestru prowadzonego
przez ministra zdrowia będzie dobrowol-
ny, aczkolwiek odpłatny – 50 zł, jednak
osoby wpisane będą miały korzystniejszą
sytuację w procesie uznawania kwalifi-
kacji w innych państwach UE. Inne pro-
ponowane rozwiązania to np. obowiązek

prowadzenia dokumentacji, a także od-
bycie stażu uzupełniającego, jeżeli okres
niewykonywania zawodu wynosi więcej
niż 5 lat, mówi też o odpowiedzialności
zawodowej – z zawieszeniem prawa
wykonywania zawodu do lat 3 lub po-
zbawienia tego prawa itd. Ustawa jesz-
cze nie obowiązuje, ale, jak widać, nasi
urzędnicy wykazują wiele inwencji i spo-
sobów na fiskalizację i biurokratyzację
naszej działalności.



*10-089 Olsztyn

ul. Gałczyńskiego 29/13

tel. kom. 603 924 829

e-mail: [e-mail]

Piśmiennictwo
1. Jesionowski M.: Historia Stomatologii Polskiej.

PZWL, Warszawa 1963.

2. Urbanek B.: Zawód dentysty – lekarza stomato-

loga na ziemiach polskich w XIX i XX w. Wyd.
Makmed, Lublin 2007.

3. „Biuletyn Związku Zawodowego Techników

Dentystycznych”, Lwów 1938 r.

4. „Biuletyn Polskiego Towarzystwa Techników

Dentystycznych”, Łódź 1994 r.

5. „Protetyk”, Biuletyn Ogólnokrajowego Związ-

ku Zawodowego Techników Dentystycznych,
2/96.