Jest to odwieczna walka między

tymi dwiema zasadami—

dobra i zła

— Abraham Lincoln

A wiele z tych, którzy śpią w prochu ziemi,

ocucą się

. . .

— Daniel 12:2

Prolog

Nie jestem taka jak Evie. Nie należę do jakiegoś wspaniałego romansu. Jestem po prostu
najlepsza przyjaciółka w tle. Zawsze tam, zawsze niezawodna, aż do ziemi. Dobra stara
Sarah. Tak to zawsze było. Aż do teraz.

Teraz muszę podjąć najtrudniejszą decyzję w życiu. Czy iść dalej czy wrócić.

Stoję na stronie wzgórza nad Wyldcliffe. Słońce zachodzi nad szeroką, dziką ziemią.

Kocham to miejsce. Kocham wiatr na mojej twarzy i wysokie wołanie ptaków i głębokie
życie i historię tych pradawnych wzgórz. Skały, które leżały jak kości pod wrzosem i
janowcem mówił do mnie o mocy i sile i wieczności.

Kiedy to wszystko się zaczęło, myślałam, że mogę być jak ta skała: trzon siły dla

każdego. – Dobra stara Sarah, poradzi sobie ze wszystkim. – Odkryłam, mimo, że jestem
słaba. Okazuje się, że nie chce tylko pielęgnować i kształtować potrzeby innych. Ja też mam
uczucia— i słabości. Kocham. Nienawidzę. Czuję złość. I to co czuję przeraża mnie. To może
powstrzymać mnie od zrobienia tego co muszę zrobić.

Słońce już teraz prawie znikło. Noc zaczęła się rozprzestrzeniać nad wrzosowiskami.

Tam, na ziemi, która kocham, Evie jest zagubiona. Została zabrana przez wroga i jest
więźniem na bezszelestnej i tajemniczej ziemi. Tylka ja mogę ją ocalić. To moja kolej by
działać.

Gdzie teraz jest moja odwaga? Gdzie moja siła? Co powinnam zrobić?

Nie było odpowiedzi. Dzień się skończył. Muszę wybrać. Zaczęłam schodzić w dół

wzgórza, pod ciemnym niebem, do doliny, która nazywa się Śmierć.

Tłumaczenie Lili2412