Episode 29 - "The crack" - "P kni cie"

- Wniebowzi ty? - Chuck skrzywi

ł si z niedowierzaniem. - Ale jak to niby wniebowzi ty,

mam umrze

ć i i ć do nieba?

- Dok

ładnie - odparł nieco zniecierpliwiony Gabriel. - Słuchaj, musz co zrobić, ale nie mam

pomys

łu, co z tob mam pocz ć, wi c decyduj si w miar szybko.

- Czyli co? - zirytowa

ł si były prorok. - Tak po prostu powiem ci, eby mnie zabił i na tym

koniec?

- A mo e wolisz zosta

ć tutaj, otoczony Croatami ze wszystkich stron i czekać, a ci zjedz ? -

Wygl da

ło na to, e cierpliwo ć Gabriela wła nie si sko czyła.

- Croatami? - Chuck zastanowi

ł si przez moment. - A widzisz tu jakich ?

Istotnie. Gabriel zawaha

ł si , zanim odpowiedział. Od dłu szego czasu nie widzieli adnych, a

przecie ca

ła okolica powinna być ich pełna. Z tego, co archanioł zd ył si zorientować, te

stworzenia grasowa

ły tylko w miastach.

- Nie - przyzna

ł cicho. - I nie mam poj cia, dlaczego.

Chuck spojrza

ł na niego podejrzliwie, ale wyczuł szans na uratowanie ycia.

- W takim razie...- powiedzia

ł wolno. - Co powiesz na zmian swojego planu?

- Co? A tak - prorok wyrwa

ł Gabriela z zastanowienia. - Wracasz do obozu, robisz tam

zamieszanie swoim powrotem i próbujesz jak najlepiej dzia

łać na nasz korzy ć.

- Mowy nie ma! - wrzasn

ł Chuck. - Mówiłe , e nie b dziesz mnie zabijał!

- S

łuchaj, potrzebuj tam kogo , ja mam zamiar udać si na poszukiwanie naszej zagubionej

duszyczki i nie mog wlec za sob miertelnika!

- Przyda

łbym si ! - warkn ł prorok, ale skin ł głow . - Dobra. Spróbuj pomóc.

Gabriel nie odpowiedzia

ł, spojrzał tylko na człowieka, po czym oddalił si pospiesznym

krokiem - nie mia

ł ochoty na podejmowanie kolejnej próby lotu, mógł jej po prostu nie

prze y

ć...Nie w tym wiecie.

***

John Winchester wci próbowa

ł dodzwonić si do syna, wiedział, e ten nie zmieniłby numeru

tak szybko, ale skoro jego próby spe

łzły na niczym, dał sobie spokój po której minucie i

zastanowi

ł si chwil . Je eli jego dzieci nie odpowiadały - bo i równie Sam nie odbierał

telefonu - w takim razie pozostawa

ła tylko rozmowa z Bobby'm. Łowca wybrał numer i znów

cierpliwie czeka

ł.

***

I czeka

ł. Bo sk d mógł wiedzieć, e prawie w tym samym czasie do zdumionego Singera

podchodzi Karen, wci tak samo s

łodko wygl daj ca i u miechni ta, jak za dawnych czasów?

- Co si sta

ło? - spytała, zmartwiona. - Czy by mnie nie poznawał?

By

ć mo e wykrztusiłby nawet kilka słów, ale co zawi zało mu gardło na supeł. Przecie sam

j zabi

ł, a potem walczył z jej op tan , przera aj c wersj - dlaczego wi c teraz znowu go

nachodzi, kiedy rozprawi

ł si z ni dawno temu?

Podesz

ła powoli do siedz cego na krze le i tak samo wstrz ni tego - ale z innego powodu -

demona i stan

ła naprzeciwko niego. Singer otrz sn ł si na tyle z szoku, e korzystaj c z

okazji, i kobieta na niego nie patrzy, si gn

ł po trzyman w specjalnej skrytce bro . Miał ju

j wycelowa

ć prosto w plecy przybysza i dać wyja nie - bo ani troch nie wierzył, e to

prawdziwa Karen - gdy co zmrozi

ło mu dusz .

- Kochanie, chyba nie zabijesz matki swojego ukochanego dziecka? - us

łyszał głos stoj cej

przed Crowley'em postaci. - Mo e nie zgadzali my si za bardzo, ale nasz ma

ły synek bardzo

by po mnie p

łakał, prawda?

Singer zauwa y

ł co jeszcze - nie mógł si poruszyć, drgn ć i chocia wci czuł ci ar

strzelby w r ce, siedzia

ł tak i patrzył, jak przybyła kobieta głaszcze demona po głowie,

szepcz c czu

łe słowa, jakby próbowała go uspokoić.

- B d spokojny, tatu na pewno nie zrobi krzywdy mamusi.

A kiedy zadzwoni

ł telefon, odwróciła si znów przodem do Singera i powiedziała:

- Nie martw si ...ja odbior .

Po czym znikn

ła w korytarzu.

***

Balthazar zdecydowa

ł si dosyć szybko. Być mo e bracia byli wa ni, ale nie na tyle, by

porzuca

ć pierwotny plan uwi zienia Castiela na Cmentarzu Zapomnienia. Je eli Lucyfer go

wezwa

ł, musiał mieć naprawd cholernie dobry powód. Anioł przymkn ł oczy i po chwili stał

ju ko

ło tego, który go wzywał.

Mina Balthazara wyd

łu yła si jednak, gdy zorientował si , e nie s sami. Oprócz mierci - co

akurat by

ło do ć zrozumiałe - stał tam równie i Burzyciel Snów.

- Och. Có . Tego si nie spodziewa

łem.

- Doszli my z t oto istot do pewnego porozumienia...- powiedzia

ł wolno Lucyfer. mierć

przygl da

ł si z boku im obu.

***

Roxanne by

ła w ciekła. Starała si , by to uczucie wzi ło nad ni gór i przezwyci yło,

st

łumiło inne - ogarniaj c j rozpacz. To niemo liwe, ona nie ma zamiaru poddać si tak łatwo

i pozwoli

ć, eby dusza jej przyjaciela...

Zacisn

ła powieki, by powstrzymać nadpływaj ce do oczu łzy i powiedziała:

- Sam, ja...

Spojrza

ła na ciało Future Castiela, jakby szukaj c w nim odwagi, pocieszenia, jakby sam fakt

obecno ci ziemskiej pow

łoki byłego anioła miał jej pomóc. I nagle dotarło do niej, co naprawd

widzi.

- Mój Bo e, Sam! - krzykn

ła. - On nie oddycha!

Dziesi

ć minut. Dziesi ć długich minut z r kami na jego klatce piersiowej, na jego ciele,

dziesi

ć minut prób ratowania mu ycia. Nie chciała zrezygnować, za nic. Sze ćset sekund z

ustami na jego wargach nie po to, by ca

łować, a po to, by tchn ć w jego płuca yciodajne

powietrze. Wszystko na pró no.

***

W tej samej chwili, kiedy Castielowi z przysz

ło ci zabrakło tchu i nigdy miał ju go nie

odzyska

ć - o ile po prostu nie stanie si cud - w innym miejscu, na Cmentarzu Zapomnienia,

Lucyfer zamkn

ł oczy, jakby zastanawiaj c si , jak ma wyja nić Balthazarowi, co si naprawd

dzieje. A w rzeczywisto ci powtórzy

ł jeszcze raz wezwanie, wołaj c Castiela le cego u jego

stóp, do powstania i stawienia czo

ła temu, co go czeka.

Przez kilka sekund nic si nie dzia

ło, ale za par chwil praktycznie martwy anioł poruszył si ,

westchn

ł z bólem i otworzył oczy. W tym samym momencie zauwa ył, e pochyla si nad nim

Burzyciel Snów, istota chc ca wyssa

ć z niego dusz i n dzne resztki sił witalnych, jakie mu

pozosta

ły. Oczywi cie nie poj ł całego planu potwora od razu, czuł jednak, e jest to ten, przed

którym nale y chroni

ć wiat...i braci.

W g

łowie mu si kr ciło, rany paliły ywym ogniem, strumienie krwi nagle o yły i znów

p

łyn ły mu w gór , prosto do serca, ale wstał. Rozwin ł skrzydła, zakurzone, potargane,

dziurawe i pokryte czym dziwnym, jakby rop i nie bacz c na to, e ka dy oddech jest dla
niego eksplozj bólu, spojrza

ł w oczy Burzyciela, by potem wyci gn ć r k w jego stron i

wys

łać w jego kierunku zabójczy promie niewidzialnej energii. Potwór zachwiał si tylko

lekko. Castiel nie by

ł pewien, dlaczego tamten nie zaatakował, ale zrozumiał chwil potem - to

Lucyfer przesy

ła mu uzdrowicielsk moc, równocze nie powstrzymuj c Burzyciela sił

umys

łu.

Cas czu

ł jednak, e to na długo nie starczy, e potwór zaraz si otrz nie i uderzy. Spojrzał na

Balthazara, który w

ł czył si do planu, w sekundzie orientuj c si w sytuacji. Było ich teraz

trzech przeciwko jednej istocie.

Przewaga liczebna nie zdawa

ła si na nic, kiedy stawali w szranki z takim przeciwnikiem.

Powstrzymali go tylko na kilka sekund. Castiel chcia

ł wystrzelić jeszcze jeden ładunek, ale nie

zd y

ł. Istota wyrwała si spod kontroli i błyskawicznie posłała fal mocy w pier anioła.

Nim jednak dosi gn

ła go mierć, co si wydarzyło. Balthazar, ten, który - wydawałoby si -

nie darzy

ł ani braci ani Castiela zbytnim przywi zaniem i dbał o własn przyjemno ć - skoczył

w kierunku os

łabionego współtowarzysza broni. Odepchn ł go, przyjmuj c cały promie na

siebie.

- Balthazar, nie! - jeden, krótki krzyk wyrwa

ł si z ust członka Teamu Free Will.

Skrzyd

ła Castiela zafalowały gro nie, przez moment chciał ratować przyjaciela, ale wiedział, e

pokonanie istoty jest wa niejsze. Je eli tego nie dokona i tak wszyscy zgin .

***

Jakim cudem, nadludzkim wysi

łkiem udało si Future Castielowi wynurzyć do połowy z tej

rzeki krwi - mia

ł nawet wra enie, e strumie najzwyczajniej w wiecie wypu cił go z obj ć -

zapewne po to, by dalej go dr czy

ć, tylko na inny sposób. Ci ko dysz c, jakby ka dy z

oddechów mia

ł być tym ostatnim, wydostał si na co , co przypominało powierzchni - nie

mia

ł nawet ochoty si zastanawiać, dlaczego nagle znajduje si na gołej ziemii, a nie na

pod

łodze mieszkania jego rodziny - czy czymkolwiek byli ci ludzie.

Nie mia

ł te siły na otwarcie oczu, odczołgał si tylko kilka metrów i padł kawałek dalej, nie

dbaj c o to, czy woda nie dostanie go tutaj w jakim nag

łym przypływie i nie zabierze z

powrotem. W sumie nic go ju nie obchodzi

ło.

Gdzie w g

ł bi tej tak tragicznie straconej na rzecz demona duszy cieszył si nawet, e umrze.

O ile ju nie by

ł martwy. Zaczerpn ł powietrza z czym na kształt szlochu i pogodził si z

my l , e kona, kiedy jego policzka dotkn

ło co ciepłego. Zadr ał pod wpływem tej

pieszczoty, ba

ł si , e na koniec otrzyma kolejn porcj bólu, ale tym razem ten nie nadszedł.

- Nie bój si . Jestem przy tobie.

Ten szept rozstroi

ł go całkowicie. Przecie to jej głos...Jej, Roxanne! Nagle j pami tał,

wszystko to, co si mi dzy nimi zdarzy

ło. Zacz ł płakać rzewnymi łzami, same leciały mu z

oczu, jakby sam jej dotyk przynosi

ł mu niewysłowion ulg .

- Nie p

łacz...- szepn ła ponownie, po czym musn ła mu policzek palcami, jakby chc c otrzec

jego

łzy.

Przesta

ł płakać, nie chciał jej przecie zasmucać, a poza tym teraz czuł si bezpiecznie jak

nigdy. Skoro ona jest tutaj, niczego si ju nie boi, bo...

I w tej samej chwili spostrzeg

ł, e jednak nadal roni łzy. Tym razem były to łzy krwiste, tak

samo, jak rzeka, a ka da z nich

łobiła mu piek c ran na policzkach. Sekund pó niej,

zupe

łnie bez udziału jego woli, przewrócił si na plecy tak, by musiał patrzeć na Roxanne. Co

nie pozwoli

ło mu zamkn ć oczu. Kucała przy nim, wci szepcz c:

- Dlaczego mnie zawiod

łe , Cas?

Zawiód

ł j ? Jak to? Kiedy? Jej słowa tak strasznie zapiekły go w sercu...Skrzywdzić - mo e,

by

ć mo e którego dnia powiedział co pod wpływem alkoholu, ale zawie ć? Jedyn

dziewczyn , której móg

ł opowiedzieć to...co jej kiedy opowiedział?

- Co ja zrobi

łem? - wyszeptał.

- Nie udawaj, e nie pami tasz - odpowiedzia

ła mu nadal łagodnie, ale wci z wyrzutem w

g

łosie. - Pewnie pami tasz dzie , kiedy próbowałe si zabić?

Jak e móg

łby go zapomnieć...Miał ju w r ce pistolet, przyło ył go sobie nawet do skroni - był,

co rzadkie dla niego w tamtych czasach - ca

łkowicie trze wy i wiadom tego, co robi - i kiedy

jego palec naciska

ł spust, weszła wła nie ona, Roxanne.

Rozmawiali przez d

ługi czas, Cas nawet nie pami tał, jak długo, być mo e nawet z godzin ,

kiedy w ko cu da

ł si przekonać i odło ył bro do szafki - tej samej, któr jego przyjaciółka

odkry

ła przez Samem i Deanem nie tak dawno temu.

- Tak...Oczywi cie, e tak...Gdy ju odebra

ła mi delikatnie pistolet, tuliła mnie wtedy tak

mocno, jakby nigdy nie mia

ła pu cić...A ja...ja...

- Zosta

łam przy tobie na kilka dni, bo bałe si zostać sam. Prosiłe mnie, ebym zamieszkała z

tob na pewien czas, bo w nocy nachodz ci dziwne my li. A potem przyszed

ł Dean...

- I chcia

ł, ebym szedł z nim na misj ...- kontynuował wspomnienia Future Castiel.

Rozmawiali wci szeptem, jakby boj c si , e kto mo e ich pods

łuchać.

- Rozmawia

łam z nim, kłóciłam si , a w ko cu dał ci spokój i pozwolił pozostać w obozie.

Powiedzia

łem, e potrzebujesz jeszcze czasu na odpoczynek.

- Sta

łem wtedy przy tobie i byłem ci taki wdzi czny...

- Jeste idiot , Cas! - przerwa

ła mu w pół słowa. - Powiniene i ć na t misj ! To wła nie

wtedy mnie zawiod

łe , ty tchórzu!

- Ale...ale...wtedy mówi

ła co innego...Kiedy Dean wyszedł, obj ła mnie i powiedziała , e si

mn zaopiekujesz, e nie dasz mi zgin

ć gdzie po ród Crotów...

- Mia

łe zaprzeczyć - sykn ła. - Miałe si ze mn nie zgodzić, wyj ć z Winchesterem i

walczy

ć.

- Wiesz, e zgin

łbym za rogiem, ja naprawd nie byłem w stanie, ja...- czuł, e musi si jej

tlumaczy

ć, e zale y mu, by wła nie ona zrozumiała go do ko ca...tak, jak zawsze to robiła.

- I co z tego? - szorstkie s

łowa zabrały mu dech. - Przynajmniej do czego by si nadał, a nie

gni

ł w obozie ywy, ale nikomu niepotrzebny!

- Zostaw mnie...Zostaw mnie! - próbowa

ł podnie ć głos, ale z ust wyszedł mu tylko cichy j k.

To nie mog

ła być Roxanne, nie jego Roxanne...Ona nigdy by nie wypowiedziała takich

strasznych s

łów...

***

Nim si podda

ła, min ł naprawd długi czas. Miała jeszcze nadziej , póki widoczny był lad w

kszta

łcie trupa s pa, ale kiedy zauwa yła, e ten zbladł, a w ko cu znikn ł zupełnie,

zaprzesta

ła masa u serca. Sam spojrzał na ni dokładnie i wtedy go to uderzyło - nie miała w

oczach smutku, tylko zag

ład .

- Pomszcz ci ...- szepn

ła cicho, nie wiadoma tego, e umysł Castiela wci jest czynny, tylko

znajduje si w innym wiecie.

- Czy on...- spyta

ł Winchester, czuj c si dosyć dziwnie, bo chyba po raz pierwszy to on musiał

zachowywa

ć si jak ucze , a nie jak łowca.

- Tak - odpar

ła krótko. W ko cu ycie - i ksi ka Deana nauczyły j , e kiedy lad zanika, nie

ma ju ratunku. - Teraz musimy znale

ć Chucka i dowiedzieć si , co robić dalej.

- A co z...cia

łem?

- Nic. Zostawimy go tutaj.

- Co? - zszokowa

ł si Sam. - Przecie jeszcze przed chwil tak o niego dbała , chciała ...

- Zamknij si - odpowiedzia

ła mu krótko. - Je eli nie uda si cofn ć energii takiego człowieka,

nie powinno si go dotyka

ć. Co takiego grozi zara eniem pewn niemił chorob i

przemienieniem si w zombie gdzie tak po dwóch godzinach. Nie s dz , eby Castiel chcia

ł,

ebym umar

ła.

- Ale ty...- Winchester zamacha

ł r kami w powietrzu. - Przed chwil go dotkn ła ! Robiła mu

nawet sztuczne oddychanie!

- Wiem - odpar

ła spokojnie. - Bo tu po znikni ciu naznaczenia ma si jakie sze ć minut na

pomoc. Zosta

ło jakie trzy, a ja...chc si jeszcze po egnać...on ju ...odszedł za daleko...

Pochyli

ła si nad ciałem i delikatnie przysun ła swoje wargi do ust Future Castiela, po czym

uca

łowała go z czuło ci .

- eg...- zacz

ła.

Nigdy jednak nie sko czy

ła swojej wypowiedzi. Winchester skoczył ku niej, z całej siły

chwyci

ł j za gardło, a przewrócił na podło e i zacz ł dusić.