Artykuł pobrano ze strony

eioba.pl

Inna wielka tajemnica Wyspy Wielkanocnej

Wyspa Wielkanocna jest znana w naszej świadomości jako dom tajemniczych i wielkich posągów Moai - ale to nie jedyny
sekret jaki kryje przed nami ta wyspa.

Wyspa Wielkanocna jest znana w naszej świadomości jako dom tajemniczych i wielkich posągów Moai - ale to nie jedyny
sekret jaki kryje przed nami ta położona na południowym Pacyfiku wyspa. Kiedy posągi Moai fascynują nieznanym
pochodzeniem i celem ich autorów, tak zaginiony język Rongorongo jest równie interesującym tematem.

Posągi Moai

Unikalny pisany język ukazał się nagle w 1700 roku, jednak zaledwie na przełomie dwóch wieków został skazany na wygnanie
w mrok zapomnienia. Znany jako Rapa Nui - dla mieszkańców wyspy, Rongorongo jest systemem piśmiennictwa opartym o
piktogramy. Został znaleziony wyrzeźbiony w wielu prostokątnych drewnianych tablicach i na innych artefaktach znalezionych
na wyspie.

Sztuka pisania nie była znana na pobliskich wyspach - zatem jej istnienie na Wyspie Wielkanocnej intryguje antropologów.
Najbardziej wiarygodnym wytłumaczeniem jest fakt, że wyspiarze nauczyli się tego pisma od hiszpanów w roku 1770 kiedy Ci
odwiedzili wyspę. Ciekawym jest fakt, że pomimo iż język ten jest stosunkowo młody, żaden językoznawca czy archeolog nie
jest w stanie rozszyfrować Rongorongo.

Przykład pisma

Kiedy Europejczycy odkryli Wyspę Wielkanocną, zobaczyli izolowany ekosystem cierpiący ze względu na ograniczone ilości
bogactw naturalnych, ogołocenie z lasów i przeludnienie. W ciągu kolejnych lat, populacja wyspy licząca początkowo 4000
mieszkańców, została zniszczona przez zachodnią chorobę i wytrzebiona przez kupców niewolników. Do 1877 roku, pozostało
na niej tylko 110 mieszkańców. Język Rongorongo był ofiarą tych wydarzeń. Kolonizatorzy Wyspy Wielkanocnej zdecydowali,
że ten dziwny język należy do pogańskiej przeszłości wyspy i zakazali jego używania. Misjonarze zmusili mieszkańców aby Ci
zniszczyli tablice z inskrypcjami Rongorongo.

W 1864 roku, Ojciec Joseph Eyraud został pierwszą osobą - nie pochodzącą z Wyspy Wielkanocnej - który zarejestrował ten
język. Zanim pismo całkowicie upadło, Joseph Eyraud zanotował, że tajemnicze znaki znajdują się na wszystkich drewnianych
stołach w domostwach mieszkańców wyspy. Pokrywają także inne drewniane sprzęty. Pomimo zainteresowania w temacie
Josepha Eyrauda, nie był on w stanie znaleźć wyspiarza, który zechciałby przetłumaczyć to pismo. Wyspiarze byli zrozumiale
bardzo niechętni do pomocy, z uwagi na to, że Europejczycy forsownie zmusili ich do zniesienia ich rodzimego pisma.

Jakiś czas później, biskup Florentin Jaussen z Tahiti podjął się próby przetłumaczenia tekstów. Młody mieszkaniec Wyspy
Wielkanocnej zwany Metero, oświadczył, że umie czytać Rongorongo i przez kolejne 15 dni, biskup notował wszystko co
tłumaczył chłopiec. Biskup Jaussen zrezygnował z dalszej pracy, gdy zrozumiał, że Metero był oszustem. Chłopiec wyznaczył
kilka znaczeń dla jednego symbolu.

W 1886 roku William Thompson ze statku USS Mohican zainteresował się systemem piktograficznym podczas swojej podróży
zebrania artefaktów dla Narodowego Muzeum w Waszyngtonie. Miał on dwa rzadkie tablety z wygrawerowanym pismem i był
zaciekawiony treścią przekazu. Zapytał 83-letniego wyspiarza Ure Va'e Iko czy może pomóc w tłumaczeniu, ponieważ jego
wiek wskazuje na to, że może znać ten język. Człowiek ten przyznał, że zna zapis, ale nie zechciał łamać rozkazów misjonarzy.
W skutek tego treść języka nadal była nieznana.

Przykład pisma

Thompson był zdeterminowany. Zdecydował, że być może Ure Va'e Iko zechce współpracować pod wpływem alkoholu. Po
kilku drinkach uprzejmie dostarczonych przez Thompsona, wyspiarz popatrzył raz jeszcze na drewniane tablice i zaczął nucić
piosenkę, w której opisywał gody bogów i bogiń. William Thompson i jego towarzysze szybko zaczęli zapisywać jego słowa. To
był duży przełom, choć Thompson miał problem z przypisaniem słów do piktogramów. Ponadto nie mógł znaleźć innego
wyspiarza, który byłby skory do pomocy, aby potwierdzić dokładność tłumaczenia. Kiedy Thompson nie był już w stanie
dokończyć dalszego tłumaczenia Rongorongo, cześć jaką dostarczył Iko stała się wartościową wskazówką dla innych
badaczy.

W ciągu kolejnych dekad, wielu uczonych próbowało zrozumieć sens tej tajemnicy. W 1932 roku, Wilhelm de Hevesy
spróbował połączyć Rongorongo z indyjskim zapisem cywilizacji "Indus Valley" twierdząc, że co najmniej 40 symboli
Rongorongo ma odpowiadające symbole języka indyjskiego. Dalsze analizy wykazały jednak, że podobieństwa są bardzo
znikome. W 1950 roku Thomas Barthel stał się jednym z pierwszych językoznawców nowej ery, który podjął się badania
Rongorongo. Stwierdził on w swoich badaniach, że system zawiera 120 elementów podstawowych, formujących 1500 różnych
znaków. Ponadto, podkreślił w swoich badaniach, że symbole reprezentowały zarówno przedmioty jak i idee / pomysły. To
czyniło ten język jeszcze trudniejszym, na tyle, że uniemożliwiało stworzenie tłumaczenia, ponieważ indywidualny symbol mógł
potencjalnie reprezentować całe zdanie. Barthel był jednak nieugięty - zidentyfikował artefakt znany jako tablet Mamri jako
kalendarz księżycowy.

Niektóre z interesujących badań były przeprowadzane przez językoznawcę Stevena Fischera. Studiował on prawie każdy
istniejący przykład języka Rongorongo, szczególnie ceniąc sobie berło o długości 1,2 metra - będące własnością naczelnika
wyspy. Artefakt jest pokryty piktogramami. Fischer zauważył, że co trzeci znak na berle ma przypisany dodatkowy "wyglądający
jak fallus" symbol. To doprowadziło Fischera do twierdzenia, że teksty Rongorongo mają strukturę opartą o 3 znaki lub triady.
Fischer studiował również monotonny śpiew starca Ure Va'e Iko - co zaprowadziło go do poparcia swojej tezy. Fischer
próbował także udowodnić, że teksty Rongorongo opowiadają mity stworzenia.

Rongorongo jest obiektem zainteresowania wielu językoznawców, antropologów i archeologów. Przetrwało tylko 25 tekstów.
Być może wiedza zawarta na istniejących tablicach pomogłaby wyjaśnić sekret posągów Wyspy Wielkanocnej, nagłego
pojawienia się tego pisanego języka i innych sekretów i zwyczajów wyspiarzy. Jednakże, tak samo jak potężne posągi
zniewalające wyobraźnię, tak Rongorongo do dziś nie poddaje się próbom tłumaczenia.

Tłumaczenie Eurycide
www.paranormalne.pl

http://www.damninteresting.com/?p=710#more-710

Autor: Eurycide
Przedruk ze strony:

http://www.paranormalne.pl/index.php?autocom=articles&code=showarticle&id=42

Artykuł pobrano ze strony

eioba.pl