Radio
1. Specyfika medium oraz rynku radiowego
2. Rynek radiowy w Polsce
3. Najważniejsze podmioty (PR S.A., RMF FM, Radio Zet)
1. Specyfika medium i rynku radiowego
– radio jest silnie związane z rynkiem geograficznym
– paralelizm rynku krajowego i regionalnego
–
łatwość przełączania się słuchaczy pomiędzy odmiennymi stacjami
– formaty radiowe / grupa docelowa
– format radia: styl muzyczny, informacja, publicystyka
–
najbardziej popularne formaty: CHR (Contemporary Hit Radio), AC (Adult
Contemporary - muzyka nowa i z ostanich kilkunastu lat), N (News), CL
(Classic), U (Urban), format religijny
– silniej sformatowane są radia regionalne, co powoduje większą
fragmentaryzację rynku lokalnego
1. Specyfika medium i rynku radiowego
– radio jest silnie uzależnione od osobowości dziennikarskich
– programy na żywo stanowią znaczną część programu
– osobowość DJ’a
– w radiu znaczna część zawartości programowej jest pozyskiwana, a nie
wytwarzana
– główną materią radia jest muzyka (ponad 50%, nawet do 80%)
– audytorium radia jest niestabilne i zmienne
– różna intensywność korzystania z radia w zależności od pory dnia,
nawyków, etc.
–
np. w USA 33% czasu poświecanego na słuchanie radia jest związane z
dojazdami do/z pracy (słuchanie w samochodzie)
1. Specyfika medium i rynku radiowego
– rynek radiowy poddany jest regulacjom
– KRRiTV, ustawodawstwo, koncesje
– rynek radiowy jest skoncetrowany, ale jednocześnie dość konkurencyjny
– w Polsce działa 180 rozgłośni w tym 21 publicznych
– koncetracji sprzyja silna pozycja nadawcy publicznego (ok 31% udział w
rynku)
– radio nie wymaga wysokich nakładów finansowych
– niewielkie nakłady na stworzenie radia
– łatwość tworzenia sieci radiowych
– niewielkie nakłady na tworzenie programu
–
PR Jedynka - koszt realizacji 1h programu to ok. 3,8 tys zł
–
1 program TVP - koszt realizacji 1h programu to ok. 74 tys zł
– niewielki udział w wydatkach na reklamę
– lata 90. 7-9%
2. Rynek radiowy w Polsce
– audytorium ogólnopolskich stacji radiowych
styczeń - marzec 2009
luty - kwiecień 2008
RMF FM
25.8%
23.1%
Radio ZET
16.6%
18.9%
Jedynka - Program 1 PR
12.0%
12.3%
Trójka - Program 3 PR
6.3%
5.9%
Radio Maryja
2.2%
2.2%
Dwójka - Program 2 PR
0.6%
0.5%
Bis PR
0.2%
0.4%
stacje ponadregionalne
Radio WaWa
0.9%
1.3%
Radio Tok FM
11%
1.2%
2. Rynek radiowy w Polsce
– audytorium ogólnopolskich stacji radiowych w weekendy
styczeń - marzec 2007
styczeń - marzec 2008
RMF FM
24.0%
22.5%
Radio ZET
18.7%
19.1%
Jedynka - Program 1 PR
15.0%
16.0%
Trójka - Program 3 PR
6.9%
4.9%
Radio Maryja
1.5%
2.1%
Dwójka - Program 2 PR
0.7%
0.5%
Bis PR
0.2%
0.4%
2. Rynek radiowy w Polsce
– audytorium sieci radiowych w Polsce
styczeń - marzec 2009
ESKA (35 stacje radiowe)
7.4%
Audytorium 17 (17)
5.4%
Złote Przeboje (18)
2.6%
RMF MAXXX (15)
2.4%
Plus (13)
0.8%
VOX FM (10)
0.7%
Antyradio (3)
0.5%
RMF Classic (9)
0.4%
2. Rynek radiowy w Polsce
– audytorium stacji radiowych w Warszawie
2. Rynek radiowy w Polsce
– audytorium stacji radiowych w Łodzi
2. Rynek radiowy w Polsce
– audytorium stacji radiowych w Krakowie
2. Rynek radiowy w Polsce
– udział w rynku grup radiowych / koncentracja rynku
– Grupa TIME ZPR
–
udział w rynku: 9%
–
48 stacji, m.in. Radio Eska, Gold FM,
– Audytorium 17
–
udział w rynku: 4,6%
–
17 stacji regionalnych Polskiego Radia
– Grupa Agora
–
udział w rynku: 3,7%
–
28 stacji, m.in. Radio TOK FM, Złote przeboje, Roxy FM, Blue FM
– Grupa RMF
–
udział w rynku: 2,9%
– Grupa Eurozet
–
udział w rynku: 2,9%
–
m.in. Radio Zet, Planeta FM, Antyradio, Radio Pogoda Łódź, Radio WaWa, Radio
Plus (sieć katolicka)
3.1. Polskie Radio S.A.
– do 1993 r. Polskie Radio pozostawało w strukturach Radiokomitetu
– Radiokomitet (Komitetu do Spraw Radiofonii "Polskie Radio", a
następnie - od grudnia 1960 r. - Komitetu do Spraw Radia i
Telewizji "Polskie Radio i Telewizja" )
–
w latach 1951-1993 instytucja ta zajmowała się organizacją państwowych
stacji radiowych i telewizyjnych
–
pod jego kontrolą były wszystkie ogólnopolskie i lokalne stacje Polskiego
Radia i Telewizji Polskiej.
–
ustalenie wytycznych programowych oraz rozwoju radiofonii i telewizji,
–
budowa i eksploatacja na zasadach wyłączności rozgłośni radiofonicznych i
telewizyjnych,
–
wspieranie twórczości artystycznej, literackiej i naukowej w dziedzinie
radiofonii i telewizji, oraz współpraca międzynarodowa.
3.1. Polskie Radio S.A.
– od 1989 r. do 1993 r. - proces przekształceń Radiokomitetu
– inwentaryzacja i podział majątku,
– kontrola procesu zmianny kadry kierowniczej w rozgłośniach
regionalnych
– 1994 r. - na mocy Ustawy o radiofonii i telewizji zostaje utworzone
publiczne Polskie Radio
– 18 jednoosobowych spółek skarbu państwa
–
spółka akcyjna "Polskie Radio S.A." - rozgłośnia ogólnopolska oraz
międzynarodowa (program I, II, III, oraz BIS)
–
17 spółek radiofonii regionalnej
–
we wszystkich 17 ośrodkach lokalnych powołano rady nadzorcze i zarządy;
starano się przy tym, by zyskały one akceptację lokalnych społeczności.
–
8 kwietnia 1994 r. powołano Informacyjnej Agencję Radiowej (IAR)
3.1. Polskie Radio S.A.
– problem upolitycznienia radia publicznego
–
początkowo wydawało się, że Polskie Radio S.A. nie stanie się - podobnie jak TVP -
przedmiotem ostrej walki politycznej
–
jednak przynajmniej od 1998 r. nominacje do zarządów i rad nadzorczych spółek
Polskiego Radia - zarówno anteny ogólnopolskiej, jak rozgłośni lokalnych - zwykle
uzależnione są od aktualnej konfiguracji na scenie politycznej.
– zmiana władz spółki w 1998 r.
–
media publiczne podzielono pomiędzy ustępującą koalicję rządzącą - SLD
obsadził telewizję, a PSL otrzymało radio.
–
na prezesa PR SA powołano rekomendowanego przez PSL Stanisława Popiołka.
–
szefem Rady Nadzorczej był w tym czasie Włodzimierz Czarzasty (SLD)
–
po koniec 1999 r. prasa ujawniła list dyrektora organizacyjnego PR Ryszarda
Ochwata do prezesa Stanisława Popiołka, w którym Ochwat pisał, że mimo trudnej
sytuacji w rozgłośni (spór zbiorowy i zakaz przyjmowania do pracy nowych osób)
udało mu się zatrudnić na wysokich stanowiskach pięciu nowych pracowników
popieranych przez ludowców. Zapowiadał też obsadzenie członkami PSL
wicedyrektorów I i III programu.
–
w styczniu 2000 r. Rada Nadzorcza odwołała Popiołka z Zarządu PR, a jego miejsce
zajął inny działacz PSL-u Ryszard Miazek (późniejszy prezes TVP S.A.)
3.1. Polskie Radio S.A.
– zmiana władz spółki w 2006 r.
–
w Radzie Nadzorczej znaleźli się jedynie przedstawiciele koalicji rządzącej
(pięciu członków z PiS, a po dwóch z Samoobrony i LPR).
–
rada dokonała wymiany kadry kierowniczej Polskiego Radia.
–
prezesem został Krzysztof Czabański,
–
polityczny wybór zarządu został złagodzony wyborem szefów stacji
radiowych: szefem I programu został Marcin Wolski, II programu Krzysztof
Zalewski, IAR Maciej Łętowski, III programu - Krzysztofa Skowrońskiego i
Radia Bis - Jacka Sobalę.
3.1. Polskie Radio S.A.
– misja i profil radia
– na początku lat 90. za priorytetowe dla publicznej radiofonii uznawano
spełnianie trzech funkcji - informacyjnej, kulturotwórczej (mecenat),
oraz edukacyjnej
– struktura gatunkowa w Polskim Radio w 2005
–
muzyka - 58% (w 1999 r. 48%)
–
informacje - 8,5% (w 1999 r. 10%)
–
publicystyka - 22% (w 1999 r. 12,5%)
– poszczególne programy mają ściśle określony profil
–
zabiegają o odmiennych słuchaczy o zróżnicowanych zainteresowaniach i
upodobaniach.
– rozgłośnie regionalne
–
Radio Białystok, Radio Gdańsk, Radio Katowice, Radio Kielce, Radio Koszalin,
Radio Kraków, Radio Lublin, Radio Łódź, Radio Olsztyn, Radio Opole, Radio
Pomorza i Kujaw (Bydgoszcz), Radio Rzeszów, Radio Szczecin, Radio Wrocław,
Radio Dla Ciebie (Warszawa), Radio Merkury (Poznań), Radio Zachód (Zielona
Góra)
3.1. Polskie Radio S.A.
– finansowanie radia / kondycja finansowa
– mimo poważnych zadań programowych Polskie Radio S.A. nie
dysponuje wysokim budżetem
–
40% wpływów abonamentowych dla wszystkich spółek, które stanowią
70 - 75% przychodów PR.
–
środki pozyskane z reklam mają charakter pomocniczy - jedynie ok 15%
– w 1996 r. spółka straciła płynność finansową
–
wszelkie inwestycje techniczne na początku istnienia Polskiego Radia
S.A. były finansowane ze środków własnych,
–
długo utrzymywano zbyt wysokie zatrudnienie, rozbudowane i niekiedy
dublujące się struktury organizacyjne
3.1. Polskie Radio S.A.
– finansowanie rozgłośni regionalnych
–
80% ich dochodów stanowią wpływy z abonamentu.
–
około 45% kwoty przeznaczanej dla PR trafia do rozgłośni regionalnych
–
budżet przeciętnej rozgłośni regionalnej rocznie wynosi około 10 mln
–
lokalne radia mają coraz większe kłopoty finansowe i zaczynają
wykazywać straty.
– zatrudnienie
–
do 1998 roku w polskiej radiofonii publicznej zatrudniano około 3,6 tys.
osób.
–
w 1999 roku w PR S.A. zmniejszono zatrudnienie o około 200 osób.
–
w 2003 roku o kolejne 200 osób zmniejszono zatrudnienie w rozgłośniach
regionalnych.
–
po tych redukcjach PR SA zatrudniało około 1,5 tys. osób, a spółki
regionalne około 1,6 tys. osób
3.1.1. Jedynka - I program Polskiego Radia
– profil programu
– program o największym audytorium spośród programów PR (3 miejsce
w ogóle)
–
był zawsze jednym z podstawowych mediów informujących mieszkańców małych
społeczności o wydarzeniach na świecie i w kraju, ale także o tym, co zdarzyło
się w najbliższej okolicy.
– zorientowany nie tylko na ogólnopolską publiczność, ale też na
społeczności lokalne.
–
powstawał dzięki znaczącej współpracy rozgłośni regionalnych.
– zasięg
–
audycje programu I PR nadawane są na falach długich (zasięg całej Europy)
–
w niektórych miastach Polski emitowany jest on też na falach UKF
3.1.1. Jedynka - I program Polskiego Radia
– struktura programowa
–
muzyka: 1996 r. - 19% / 2005 r. - 40%
–
informacja: 1996 r. - 20% / 2005 r. - 18%
–
publicystyka: 1996 r. - 31% / 2005 r. - 20%
– popularne programy
–
w porannym najchętniej słuchanym paśmie radiowym - największą
popularnością cieszyły się istniejące od wielu lat programy informacyjno-
publicystyczne: Sygnały dnia, Radio biznes, Radio kierowców
–
słuchowiska, powieści rodzinne - od 1956 r. “Matysiakowie” i od 1960 r.
“W Jezioranach”
–
“Lato z radiem” - program o największej słuchalności (w 1995 r. - 18,6
mln)
3.1.2. Dwójka - II program Polskiego Radia
– profil programu
– program kulturalny (elitarny - muzyka klasyczna, jazz, folklorystyczna
literatura, dramat)
–
rejestrowanie najważniejszych imprez kulturalnych,
–
wydarzenia polskie oraz europejskie (dzięki współpracy z Europejską Unię Radiową)
–
inspirowanie i realizacja wiele wydarzeń kulturalnych
– zasięg
–
do 1994 r. program emitowano na falach średnich i mógł być on odbierany na
około 40% terytorium kraju.
–
po 1994 r. program został przeniesiony na pasmo fal UKF, co umożliwiało
pokrycie sygnałem 90% terytorium Polski.
–
w latach 1997-2000 program emitowano na tej samej częstotliwości, na której
nadawane było Radio Bis (program IV PR). Program 2 był emitowany pomiędzy
godziną 6.00 a 17.00, później zaś częstotliwość zajmowało Radio Bis.
3.1.2. Dwójka - II program Polskiego Radia
– struktura programowa
–
muzyka: 1997 r. - 70% / 2005 r. - 65%
–
informacja: 1997 r. - 4,6% / 2005 r. - 4,1%
–
publicystyka: 1997 r. - 9,2% / 2005 r. - 9,2%
–
audycje literackie i formy udramatyzowane: 1997 r. - 12% / 2005 r. - 7,6%
3.1.3. Trójka - III program Polskiego Radia
– profil programu
– program ma charakter publicystyczno-muzyczny.
– adresowany do audytorium młodego i wielkomiejskiego
– program był zawsze silnie identyfikowany z osobowościami radiowymi
–
Wojciech Mann, Marek Niedźwiecki (dziś Złote przeboje), Monika Olejnik (radio Zet),
Beata Michniewicz, Artur Andrus
– konfrontacja z rozgłośniami prywatnymi spowodowała znaczne zwiększenie
udziału muzyki
–
z radia publicystyczno-muzycznego Trójkę przekształconow tzw. radio towarzyszące,
czyli muzyczne (głównie po 2002 r., kiedy szefem programu III został Witold
Laskowski)
–
audycje publicystyczne emitowane w paśmie porannym skrócono i urozmaicono, w godz.
9.00-16.00 emitowano głównie muzykę wzbogacaną serwisami informacyjnymi.
–
dłuższe i bardziej złożone formy publicystyczne pojawiały się dopiero po godzinie 21.00
–
dzięki temu udało się powstrzymać spadek słuchalnoścl oraz nieco odmłodzić audytorium.
–
powrót do wyjściowej formuły przez Krzysztofa Skowrońskiego po 2006 r.
3.1.3. Trójka - III program Polskiego Radia
– struktura programowa
–
muzyka: 1997 r. - 46,6% / 2003 r. - 65,9%
–
informacja: 1997 r. - 9,1% / 2005 r. - 8,2%
–
publicystyka: 1997 r. - 31% / 2005 r. - 10,2%
– popularne programy
–
Salon Polityczny Trójki, Śniadanie w Trójce, Tanie granie, Akademia
Rozrywki, Akademia Muzyczna, Prywatna kolekcja, Za, a nawet przeciw.
3.1.3. Radio BIS - IV program Polskiego Radia
– profil programu
– radio BIS powstało w 1994 r. wyniku całkowitej reorganizacji IV
program PR
–
początkowo w Radiu BIS retransmitowano audycje programowe
wyprodukowane dla innych anten.
–
później zadaniem tego kanału była szeroko rozumiana edukacja.
–
radio BIS zamierzało wspomagać polski system edukacji,
–
programy edukacyjne były adresowane zarówno do konkretnych grup
społecznych (młodzież, bezrobotni, menedżerowie itp.) jak i do szerokiego
audytorium.
– w 2003 r. formułę programu określono mianem “młodzieżowego
radia poznawczego”
3.1.3. Radio BIS - IV program Polskiego Radia
– w 2004 r. radio przemianowano na “Bardzo Inną Stację” i
zwiększono udział muzyki
–
antena zaczęła upowszechniać niezspotykane u innych nadawców
gatunki muzyczne: awangardową muzykę elektroniczną, czy
muzykę etniczną (“Masala” Maksa Cegielskiego),
– od 2006 r. zaczęto wycofywać się z tej formuły.
–
radio zaczęło emitować muzykę popularną
3.2. Radio RMF FM
– historia
– założycielem radia był fizyk Stanisław Tyczyński
–
radio zaczęło nadawać 15 stycznia 1989 r. w Krakowie.
–
początkowo retransmitowano w nim audycje zagraniczne,
–
od sierpnia 1990 r. RMF zaczęło nadawać regularne serwisy informacyjne, a od
października 1991 r. - całodobowy program.
– w maja 1994 r. radio otrzymuje koncesję ogólnopolską
–
koncesja została przedłużona w 2001 r. jednak bez możliwości nadawania przez
RMF FM audycji lokalnych tzw. rozszczepień programowych
–
praktyka wprowadzania lokalnych “wstawek” wywoływała protesty lokalnych
rozgłośni (walka o rynek reklamy) - w 1997 r. Konwent Nadawców Radiowych (56
rozgłośni) wystosował protest, atakując RMF, ale i Radio Zet i Radio WAWA
–
zdecydowana reakcja Tyczyńskiego, który zaskarżył decyzję KRRiTv do NSA, a
ponadto złożyłw prokuraturze doniesienie o przestępstwie popełnionym przez
członków Krajowej Rady Adama Halbera i Włodzimierza Czarzastego
–
mimo tych spektakularnych działań Radio RMF nie odzyskało prawa do rozpinania
sieci.
–
po decyzji Krajowej Rady zatrudnienie w RMF spadło o 50% (z 250 osób do
180) w tym wielu znanych dziennikarzy
3.2. Radio RMF FM
– w 1999 r. 51% udziałów RMF za ponad 25 mln wykupiła spółka Broker, a
nieco później 50% udziałów Brokera stało się własnością
Tyczyńskiego.
–
w lipcu 2000 r. Broker trafił na giełdę papierów wartościowych
–
dzisiaj Broker FM posiada 99,9% udział w RMF FM
– w 2006 r. pakiet kontrolny Brokera FM trafia w ręce Bauer Media Invest
–
swoje udziały sprzedaje Stanisław Tyczyński
–
udziałowcy Broker FM, podpisali list intencyjny solidarnej sprzedaży
posiadanych przez siebie akcji tej firmy
– Spółka Broker FM jest obecnie jedną z większych grup medialnych w
Polsce
–
obok RMF FM posiada także radia RMF Classic i RMF MAXXX oraz
ukraińskiego radia "Radio MAN"
–
jest też współwłaścicielem Interii.pl
3.2. Radio RMF FM
– profil
– zespół:
–
Radio RMF ze Stanisławem Tyczyńskim tworzyli Edward Miszczak (dyrektor anteny do
października 1997 r.), Tomasz Wróblewski (dyrektor anteny od 1997 r.), Piotr Metz,
Marcin Jędrych, Andrzej Sołtysik, Marcin Wrona, Bogdan Rymanowski, Ewa Drzyzga
oraz Brian Scott.
– populistyczna, komercyjna formuła programowa
–
radio zawsze stroniło od treści politycznych
–
muzyczny i popkulturowy charakter
–
bardzo krótkie serwisy informacyjne
–
70% czasu antenowego wypełnia muzyka
–
bezpośredni kontakt z słuchaczem - otwarta i dynamiczna formuła
–
program w większości nadawano na żywo,
–
dzięki wozom transmisyjnym słuchacze RMF uczestniczyli w licznych wydarzeniach z życia
społecznego
–
liczne konkursy - JW-23 (Marcin Jędrych i Marcin Wrona)
–
Tyczyński: Radiofonia komercyjna nie powinna być wplątana w żadne “misje” ani
“zadania specjalne”.[...] Naszą misją jest budowanie największej sieci komercyjnej
Europy.
3.2. Radio RMF FM
– akcje promocyjne i wydarzenia muzyczne
–
letnia impreza pod nazwą “Inwazja mocy”. (6 edycji - od 1995 r.)
– zasięg
–
RMF dociera do 80% wszystkich Polaków
–
dzięki satelitom Astra oraz Hot Bird, jest odbierane także w Europie Zachodniej
oraz retransmitowane do USA - w okolice Nowego Jorku, Chicago i Detroit.
–
radio obecne jest również na platformach cyfrowych oraz w sieciach kablowych
– RMF jest jedną z najlepiej wyposażonych technicznie polskich
rozgłośni.
–
dysponuje własnymi satelitarnymi wozami transmisyjnymi, dzięki którym mogło
bezpośrednio nadawać relacje z różnorodnych imprez plenerowych i
nadzwyczajnych wydarzeń,
–
posiada nowoczesne studio komputerowego opracowania materiałów
3.3. Radio Zet
– historia radia
– radio rozpoczęło nadawanie w 1990 r.
–
początkowo stacja nosiła nazwę “Gazeta”, ponieważ była własnością Agory, ale w
już 1991 r. Agora przekazała 90% akcji pracownikom radia, które w tym czasie zyskało
nową nazwę Zet
–
Radio powstało dzięki staraniom Adama Michnika, pomocy finansowej francuskiej
organizacji Euro Libe oraz pomocy technicznej francuskiej rozgłośni RFI.
–
w następnych latach udziały w radiu sukcesywnie gromadził były aktor, konferansjer,
poeta, osobowość telewizyjna - Andrzej Woyciechowski, by ostatecznie skupić w
swych rękach 88,5% akcji.
– w 1994 r. radio uzyskało koncesję ogólnopolską
–
według zawartych w umowie koncesyjne zapisów, radio miało charakter informacyjno-
publicystyczny, zaś muzyka stanowiła uzupełnienie programu.
– w 1995 r. po śmierci Woyciechowskiego powołano spółkę Eurozet
–
w skład spółki wchodziły Radio Zet, Radiostacja i węgierskie Radio 1
–
40% udziałów posiadała francuska firma Europe Development International (EDI), a po
23% żona i córka Woyciechowskiego
–
w 2004 r. spadkobierczynie Woyciechowskiego sprzedały udziały spółce EDI
3.3. Radio Zet
– w 1999 r. podpisano z CNN kontrakt, na mocy którego Radio Zet stało
się wyłącznym partnerem radiowym CNN w Polsce
–
pierwszy taki kontrakt podpisany przez CNN w Europie Środkowej.
– zespół
– po śmierci Andrzej Woyciechowski radiem kierował zespół, w którym
coraz ważniejszą rolę zaczął odgrywać Robert Kozyra.
–
od 1996 r. był dyrektorem programowym, w 1999 r. powołano go na stanowisko
redaktora naczelnego, a w 2000 r. - na funkcję prezesa.
– z biegiem czasu nasilał się konflikt pomiędzy Kozyrą a częścią
pracowników radia zajmujących się informacją i publicystyką
–
w 2000 r. 28 dziennikarzy niemal jednocześnie złożyło wymówienia, ostatecznie
jednak odeszło około dwudziestu osób - m.in. Paulina Stolarek, Justyna
Pochanke, Krzysztof Skowroński i Andrzej Morozowski
– ważne postaci radia:
–
Janusz Weiss, Rafał Bryndal, Edyta Jungowska, Monika Olejnik, Beata
Pawlikowska, Wojtek Jagielski.
3.3. Radio Zet
– formuła programowa
– początkowo radio było dość eklektyczne
–
równe proporcje pomiędzy informację i publicystyką, a muzyką
–
adresatem była głownie klasa średnia mieszkająca w dużych
miastach(przeglądy pracy, informacje gospodarcze, publicystyka
polityczna i kulturalna)
– formuła uległa zmianie po 1996 r.
–
poszerzono grupę docelową o słuchacza młodego (15 - 25 lat)
–
ponad 60% audycji muzycznych.
–
idea polegała na pozycjonowaniu Zetki pomiędzy formułą RMF i
publicznej Trójki.
–
zabiegi te przyniosły dobre efekty, bowiem pół roku później popularność
Radia "Zet" niemal dorównała RMF.
–
z biegiem czasu zawartość programu ewoluowała w stronę formuły
popularnej - bliskiej RMF (ostatnio obie stacje miały niemal identyczne
proporcje programowe: około 75% czasu emisji stanowiła muzyka, a po
10% przeznaczano na audycje informacyjno-publicystyczne i reklamę.
3.3. Radio Zet
– popularne programy
–
Rozmowy rolowane (R. Bryndal, E. Jungowska, B. Szyc)
–
Świat według blondynki (B. Pawlikowska)
–
Dzwonię do Pani, Pana w bardzo nietypowej sprawie (J. Weiss)
–
Gość Radia Zet, 7 dzień tygodnia (M. Olejnik)
–
Dzień dobry bardzo (J.Budnik i M. Starybrat)