Mateusz Stoszko
BIOTECHNOLOGIA FARMACEUTYCZNA
Działanie antybiotyków na wybrane szczepy drobnoustrojów (test płytkowo – dyfuzyjny) Przebieg doświadczenia:
+ na pow płytki Petriego z bulionem agarowym wysiano powierzchniowo 0.2 cm3 hodowli E. coli
+ po ok. 4 minutach na pow pożywki z bakteriami umieszczono 4 krążki bibułowe nasączone amoksycyliną, cefuroksymem, klindamycyną, sulfmetaksazolem w stężeniu 250 %mg. Płytkę pod spodem opisano.
+ płytki wstawiono do inkubacji w termostacie na 7 dni
Obserwacje:
Strefa zahamowania wzrostu
Amoksycylina
10 mm
Cefuroksym
0 mm
Klindamycyna
0 mm
Sulfmetaksazol
7 mm
Wnioski:
Bakterie były najbardziej wrażliwe na amoksycylinę ponieważ strefa zahamowania wzrostu komórek bakterii wokół krążka nasączonego tym antybiotykiem była największa. Kolejnym antybiotykiem który ograniczył rozwój drobnoustrojów był sulfmetaksazol jednak jego działanie było nieco słabsze w porównaniu do amoksycyliny.
Określenie mocy antybiotyku (test otworów w agarze)
Przebieg doświadczenia:
+ na pow płytki Petriego z bulionem agarowym wysiano powierzchniowo 1cm3 hodowli komórek bakteri E. coli
+ po upływie ok. 10 minut wycięto w agarze korkoborem 4 otwory o średnicy 5 mm
+ do otworów wkropiono r-ry cefuroksymu o stężeniach 500mg%, 250mg%,100mg% oraz 50mg%; dno płytki opisano
+ płytkę przeniesiono do inkubacji
Obserwacje:
Wokół krążków o stężeniu antybiotyku 500mg% powstała strefa zahamowania wielkości 5mm, zaś wokół
stężenia 250mg% wielkość strefy zahamowania wzrostu wyniosła 2mm. Przy pozostałych stężeniach komórki bakterii nadal się rozwijały.
Wnioski:
Drobnoustroje radziły sobie i wzrastały wokół niskich stężeń cefuroksymu, natomiast wokół
większych stężeń wzrosty był zahamowany – brak pełnej odporności na antybiotyk. Ponadto wokół wyższego stężenia strefa zahamowania była większa, co świadczy o tym, że stężenie antybiotyku w podłożu wpływało na bakterie hamująco. Im wyższe stężenie antybiotyku tym rozwój bakterii jest bardziej hamowany.
Test pasmowy – określenie spektrum działania antybiotyku.
Przebieg doświadczenia:
+ pożywkę wylaną na płytkę Petriego podzielono na 3 segmenty za pomocą 3 promienistych linii
+ na środku płytki umieszczono cylinderek
+ wnętrze cylindra wypełniono 500 mg% r-ru cefuroksynu
+ zaszczepiono promieniście 2 rodzaje bakterii: Bacillus ,Micrococcus oraz bakterie z gatunku E. coli
+ przeniesiono do inkubacji
Obserwacje:
Kolonie bakterii w wyniku niewłaściwego posiania wymieszały się miedzy sobą. Żółta kolonia Micrococcus przy cylindrze miała ograniczony rozwój. Natomiast Bacillus oraz E. coli rosły w miejscu cylindra, prawdopodobnie Bacillus przerósł kolonie E. coli.
Wnioski:
Komórki Micrococcus były wrażliwe na działanie antybiotyczne cefuroksymu albo przegrały konkurencję o pożywienie najprawdopodobniej z komórkami z rodzaju Bacillus. Natomiast komórki E.coli i Bacillus zmieszały się miedzy sobą. Antybiotyk nie zadziałał hamującą na rozwój komórek E. coli a także Bacillus można więc wnioskować ze te bakterie są odporne na działanie cefuroksymu. Natomiast Micrococcus mogą być prawdopodobnie wrażliwe na działanie tej substancji.
Jednak ze względu na olbrzymi błąd jaki popełniono przy posiewie bakterii wyklucza możliwość wyciągnięcia jednoznacznych, pełnych i zgodnych z rzeczywistością wniosków. Komórki nie zostały wysiane promieniście, ponadto uległy wymieszaniu – zakażeniu.