renesans020aangelsa

Temat: Pieśni - filozofia życia.

Gatunek pieśni wywodzi się ze starożytności. Jest utworem zrytmizowanym o różnej
tema-tyce - patriotycznej, obywatelskiej, refleksyjnej, filozoficznej,
dziękczynnej.
Pieśń IX" (Chcemy sobie być radzi") odwołuje się do filozofii epikurejskiej.
Szczęście człowieka polega na doznawaniu przyjemności - obraz biesiady przy
winie i muzyce. Wobec ulotności szczęścia, należy z niego korzystać nie zważając
na przyszłość, którą zna tylko Bóg. Kochanowski upomina, aby wykorzystywać życie
umiarkowanie i rozważnie. Człowieka nurtuje nie dający przewidzieć się rozumem
los, zmienne szczęście - Fortuna. Nie może uwolnić się spod jej ślepych praw.
Samotna walka z losem jest niemożliwa - człowiek powinien zaufać Bogu, jako
przeznaczeniu. Celem życia jest szczęście stateczne", osiągnięte przez cnotę.
Pieśń IX" (Nie porzucaj nadzieje") nawiązuje do filozofii stoickiej. Postawa
wobec życia nie powinna być zależna od okoliczności; od otoczenia. Człowiek
przeżywa cierpienie, które jednak kiedyś mija, nadchodzą lepsze dni. Jednostka
zdana jest na działanie Fortuny - przemijanie. Przemiany pór roku obrazują
cykliczną radość i troskę ludzką. Aby człowiek był szczęśliwy - musi cierpieć.
Wiara może sprawić, iż los będzie się układał w szczęście.
Pochwałę spokojnego życia na wsi zawiera Panna XII" (Wsi spokojna, wsi wesoła,
który głos twej chwale zdoła") - Kochanowski uważa, iż człowiek żyje uczciwie,
pobożnie i bez-piecznie. Dalekie są tu problemy dworu, wypraw podróżników. Uwagę
skupia praca na roli, w sadzie, pasiece lub jako pasterz. Zapewnia ona radość
obcowania z przyrodą (łowienie ryb, myślistwo, słuchanie odgłosów natury) oraz
dostatek. Młodzież przebywając na wsi zdobywają szacunek dla innych i przywykają
do skromnego, umiarkowanego życia.