renesans025aangelsa

Temat: Obraz życia chłopów pańszczyźnianych w "Żeńcach" Szymona
Szymonowica.

Szymon Szymonowic pochodził ze średnio zamożnej rodziny mieszczańskiej i jako
pisarz był jednym z nielicznych, nie posiadających tytułu szlacheckiego.
Otrzymał go nieco później za pomoc w organizowaniu Uniwersytetu Zamojskiego.
Większą część utworów napisał w łacinie. Po polsku stworzył zbiór "Sielanek",
który zawierał 20 utworów i został wydany w 1614 roku. Sielanka jako utwór
literacki wywodzi się ze starożytności. Wergiliusz napisał wtedy "Bukoliki".
Miały one charakter konwencjonalny, umowny. Ich bohaterowie nie byli
autentycznymi wieśniakami. Najczęściej ludzie wykształceni przebierali się za
ubogich mieszkańców wsi. Taki sam charakter ma "Pieśń świętojańska o Sobótce"
Jana Kochanowskiego.
Szymonowic zmienia charakter sielanki. Staje się ona szczera i bardziej
realistyczna, a zarazem traci swoją pierwotną wesołość. Tekst ma formę dialogu
prowadzonego przez Oluchnę i Pietruchę, które żną zboże na pańskim polu.
W "Żeńcach" autor zawarł smutny obraz życia chłopów pańszczyźnianych, których
reprezentują pracujące przy żęciu zboża kobiety nadzorowane przez Starostę -
urzędnika szlacheckiego. Szymonowic zwraca uwagę na wielogodzinny dzień pracy -
od wschodu do zachodu słońca, ogromny wysiłek żeńców, zmęczenie i lejący się z
czoła pot oraz nieludzki stosunek Starosty do kobiet: ustawicznie ponagla je do
pracy, grozi biczem, nawet go używa, o czym świadczy zbicie do krwi Maruszki.
Ponieważ utwór jest sielanką, autor próbuje ponurą rzeczywistość rozpogodzić i
upiększyć poprzez powtarzający się motyw piosenki o słoneczku.