Przygotowali:
Marcin Durka
Karol Bednarski
Ocenianie
ludzi należy do
najtrudniejszych zadań
przełożonych na każdym szczeblu
zarządzania. Wynika to stad, iż w
życiu codziennym staramy się
powstrzymywać od oceniania
innych, chcemy być chłodni i
zdystansowani, nie wartościujący.
Ocenianie
innych powoduje u nich chęć
oceniania nas. Takie sytuacje prowadzą
często do negatywnych reakcji osób
ocenianych. Ocenianie więc połączone jest z
ryzykiem wywołania niechęci, silnych emocji
a może prowadzić nawet do konfliktów.
Ocenianie
innych, jako czynność zawodowa,
wymaga wiedzy o człowieku, a także
umiejętności trafnego postrzegania ludzi.
Jest podstawą wydawania decyzji
personalnych czy premiowych, które muszą
być racjonalne i sprawiedliwe. Dzięki temu
stwarzamy warunki do prawidłowego
rozwoju pracowników.
3 funkcje oceniania
pracowników
informacyjna:
oceniany otrzymuje wiedzę
na temat tego, jak jest postrzegany, jakie
miejsce zajmuje w świadomości swojego
szefa i w grupie kolegów, czego nie może
oczekiwać, czy będzie nagrodzony czy
ukarany, jak może przebiegać jego kariera,
jakie ma perspektywy w tym miejscu pracy.
motywacyjna:
ocena zła lub dobra wywiera
w większości przypadków bardzo silny
wpływ na ocenianego.
decyzyjna:
dokonanie oceny ułatwia
podjęcie decyzji co do przesunięć,
awansów, szkoleń, planowania kariery itp.
Kryteria i mierniki
ocen efektów zespołowych
lub grupowych powinny wynikać z głównych
celów i zadań firmy.
Oceny efektów grupowych i zespołowych
dokonywane są na bieżąco lub okresowo:
Oceny bieżące
koncentrują się zwykle na
ocenie rezultatów (wymiernych wyników,
stopnia wykonania zadań, przestrzegania
standardów).
Oceny okresowe
, nazywane też "ocenami
rozwojowymi" są wykorzystywane jako
podstawa identyfikacji potencjału
rozwojowego, określenia potrzeb
szkoleniowych, awansów i stopnia
powiększenia kompetencji.
Jednym z najtrudniejszych aspektów
procedury oceniania
ludzi w
instytucjach są pytania: co oceniamy?
Jakie są kryteria oceniania? Co
możemy oceniać, a czego nie?
Ocena pracownika nie może być oceną
osoby ani oceną moralną.
Oceniamy
zachowania, działania i ich skuteczność
lub metody, formy zachowania czy
wykonywania pewnych działań. Nie
formułujemy natomiast ocen
dotyczących człowieka „w ogóle”.
Przystępując do konstruowania
systemowej procedury oceniania,
przestrzegajmy podstawowych zasad
skutecznego oceniania
Precyzyjne określenie przedmiotu(ów)
ocen.
Jasność kryteriów oceniania.
Obiektywizacja procesu oceniania
Efektywność metody
Pamiętajmy jednak, że podstawą
oceniania nie mogą być nie
sprawdzone opinie, pogłoski lub plotki.
Wszelkie informacje należy dobrze
sprawdzić i tra ktować krytycznie -
chodzi o dobro ludzi, których
oceniamy!
Ocenianie odbywa się najczęściej
przy użyciu pewnych metod i
środków technicznych
Oceny jakościowe
wyrażają słownie (przy
pomocy przymiotników i przysłówków) pewne
cechy lub ich poziom: najlepszy, średni, mający
cechy optymalne, nie kwalifikujący się itp.
Oceny ilościowe
są przekładem ocen
jakościowych na liczby, stopnie określonej skali,
punkty lub formalne kategorie: A, B, C...
Oceny globalne
(syntetyczne) ujęte są w formie
jednego zwięzłego określenia, odpowiednio
zdefiniowanego: „mierny", „dobry" „doskonały".
Oceny analityczne
zawierają czasami bardzo
złożone dane o szczegółowych aspektach
zachowania ocenianych osób: profile, skale,
opisy poszczególnych „sfer" działania itp.
Rankingi
(ang. rank - położenie, pozycja,
miejsce) są po prostu listami
przedstawiającymi kolejność grupy osób z
punktu widzenia pewnego kryterium, np.
liczby zdobytych punktów w jakimś teście,
punktów obrazujących zbiorczy wynik oceny
itp.
Rekomendacje
i plebiscyty popularności
to
różno rodne techniki zbierania informacji o
tym, jak postrzegani są pewni pracownicy,
przełożeni, pod pewnymi względami. Kto z
nich jest najbardziej lubiany, oceniany jako
kompetentny, twórczy, mający autorytet...
Dziękujemy za
uwagę
Mamy nadzieje ze dzisiejsza
prezentacja rozjaśniła
problematyke oceny zespołu i
pomoże w przyszłym życiu
zawodowym.