JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

KURS

DOWÓDCZO-

METODYCZNY

NYSA 2014

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

TAKTYKA

NYSA 2014

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

TEMAT 3:

PRZYGOTOWANIE SYSTEMU OGNIA

PODODDZIAŁÓW LEKKIEJ

PIECHOTY

I KIEROWANIE NIM W WALCE

NYSA 2014

OPRACOWAŁ:
plut. ZS Marcin
BANERA

CEL:

Zapoznać:

•Rolą przygotowania systemu ognia i
rolą dowódcy w kierowaniu ogniem w
walce;

Uczyć:

• Przygotowania walki i systemu ognia
oraz kierowania ogniem w walce.

• Wskazywania celów, stawiania zadań i
komend ogniowych.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

ZAGADNIENIA

1. Miejsce i rola przygotowania systemu

ognia i kierowania ogniem w procesie
przygotowania i kierowania walką.

2. Wskazywanie celów, stawianie zadań i

wydawanie komend ogniowych.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

1

. Miejsce i rola przygotowania

systemu ognia i kierowania

ogniem w procesie

przygotowania i kierowania

walką.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Walka jest rozumiana jako

skupione w czasie i przestrzeni

starcie dwóch przeciwstawnych

stron w skali taktycznej. Walka,

niezależnie od charakteru jej

prowadzenia łączy w sobie dwa

zasadnicze elementy: ogień i

manewr, a całość przedsięwzięć

realizowanych przez dowódcę w

tym okresie nazywamy kierowaniem

walką, która obejmuje: kierowanie

ogniem i kierowanie

manewrem.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Przygotowanie walki to zbiór czynności

planistyczno – organizacyjnych dowódcy

pododdziału oraz podwładnych w celu

stworzenia dogodnych warunków

precyzyjnego wykorzystania skuteczności

prowadzonego ognia i wykonywanych

manewrów zgodnie z przyjętą koncepcją

(zamiarem) rozegrania walki.

PRZYGOTOWA

NIE

WALKI

PRZYGOTOWANI

E

SYSTEMU

OGNIA

PRZYGOTOWAN

IE

MANEWRU

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Przygotowanie manewru

taktycznego, jako jednego z elementów

przygotowania walki, polega na

zaplanowaniu i zorganizowaniu

właściwego wykorzystania pododdziałów

(sił i środków) zgodnie z podjętą decyzją

dowódcy (zamiarem rozegrania walki)

celem osiągnięcia powodzenia w

wykonaniu otrzymanego zadania. Ma on

na celu przyjęcie stosownego

ugrupowania (uszykowania)

pododdziałów (środków ogniowych) w

określonym miejscu i czasie zgodnie z

ostatecznym wariantem

prawdopodobnego rozegrania walki.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Kierowanie manewrem w

działaniach polega na odpowiednim

wykorzystaniu pododdziałów

(środków ogniowych) w czasie i

przestrzeni, zgodnie z planem walki

oraz dokonywaniu korekt w

manewrze stosownie do zmian

zachodzących na polu walki.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Manewr taktyczny, zarówno w

czasie jego przygotowania, jak i

kierowania, musi być ściśle

powiązany z manewrem ogniem w

celu ekonomicznego wykorzystania

potencjału bojowego pododdziału

(możliwości ogniowych środków

walki) dla osiągnięcia przewagi nad

przeciwnikiem.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Formami manewru taktycznego są:

UDERZENIE

CZOŁOWE

POKONANIE

UDERZENIE
CZOŁOWE

1

2

MANEWR MYLĄCY

DEMONSTRACJA

PRZENIKANIE

ODEJŚCIE

OSKRZYDLENIE

OBEJŚCIE

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Kierowanie ogniem jest to

zorganizowane i umiejętne

wykorzystanie przez dowódcę

możliwości bojowych środków

ogniowych (swojego pododdziału)

będących w jego dyspozycji,

zgodnie z zaplanowanym

systemem ognia w bezpośrednim

starciu z przeciwnikiem dla

osiągnięcia celu działania.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

System ognia to zaplanowany i skoordynowany
sposób wykorzystania w walce różnych środków
ogniowych (organicznych i przydzielonych oraz
wspierających) według podjętej decyzji (zamiaru
rozegrania walki) w celu wykonania otrzymanego
zdania w określonym miejscu i czasie.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

W kierowaniu ogniem wyróżnia się dwa
etapy, wyraźnie oddzielone zakresem
realizowanych przedsięwzięć:

 przygotowanie systemu ognia;

 kierowanie ogniem w walce.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

W etapie przygotowania systemu ognia dowódca
pododdziału powinien uwzględnić skuteczność
oddziaływania ogniowego środków walki:

 przełożonego wykonującego zadania ogniowe w pasie
ognia (na kierunku działania) pododdziału;

 przeciwpancernych pocisków kierowanych;

 armat wozów bojowych (BWP, czołgi);

 granatników przeciwpancernych;

 broni strzeleckiej ręcznej i pokładowej wozów
bojowych;

 karabinków – granatników i granatów ręcznych;

 inżynieryjnych (miny) i chemicznych (środki zapalające,
dymne, miotaczy ognia i inne).

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Przygotowanie systemu ognia w obronie polega na:



utworzeniu strefy ognia przeciwpancernych pocisków kierowanych,

bojowych wozów piechoty (przydzielonych czołgów), broni maszynowej
pokładowej i ręcznej, karabinków i granatników przeciwpancernych;



zabezpieczeniu, wydzielonymi środkami ogniowymi, luk i skrzydeł

pododdziału i uzgodnieniu ogniowego współdziałania wewnątrz
pododdziału i z sąsiadami;



zaplanowaniu odcinków ześrodkowań ogniowych dla broni strzeleckiej

oraz rejonów ześrodkowań ogniowych (granatów odłamkowych i
odłamkowo – burzących);



zaplanowaniu użycia inżynieryjnych i chemicznych środków walki;



ustaleniu sposobów zwalczania środków napadu powietrznego

przeciwnika;



wyborze charakterystycznych punktów terenowych (dozorów)

niezbędnych do przygotowania danych do prowadzenia ognia
i wskazywania celów (obiektów) do niszczenia w pasie ognia
pododdziału.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Przygotowanie systemu ognia w natarciu polega na:

 zaplanowaniu użycia środków walki będących w dyspozycji dowódcy
w poszczególnych etapach natarcia (moment otwarcia, sposób
prowadzenia ognia i zastosowania manewrów ogniowych);

 zabezpieczeniu, wydzielonymi środkami ogniowymi, luk i skrzydeł
pododdziału i uzgodnieniu ogniowego współdziałania wewnątrz
pododdziału i z sąsiadami;

 zaplanowaniu ogniowego zabezpieczenia pokonania zapór
inżynieryjnych własnych i przeciwnika oraz przeszkód terenowych;

 zaplanowaniu użycia chemicznych środków walki;

 ustaleniu sposobów zwalczania środków napadu powietrznego
przeciwnika.

 wyborze charakterystycznych punktów terenowych niezbędnych do
przygotowania danych do prowadzenia ognia i wskazywania celów
(obiektów) do niszczenia na kierunku działania pododdziału.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

KIEROWANIE OGNIEM

PRZYGOTOWANIE

SYSTEMU OGNIA

OBEJMUJE:

KIEROWANIE OGNIEM W

WALCE OBEJMUJE:

 zorganizowanie

ubezpieczenia

i

obserwacji

 wykrywanie,

rozpoznawanie celów,
ocenę ich ważności i
ustalenie

kolejności

zwalczania

ocenę terenu z punktu

widzenia

skuteczności

ognia

 określenie rodzaju i

liczby

środków

niezbędnych

do

wykonania zadań

 wybór i przygotowanie

stanowisk ogniowych

 określenie

sposobów

prowadzenia

ognia,

momentu

jego

otwarcia oraz użycia

uzgodnienie współdziałania

ogniowego

wskazywanie

celów,

stawianie

zadań

i

wydawanie

komend

ogniowych

 przygotowanie danych

do prowadzenia ognia

 obserwację wyników i

poprawianie ognia

 przygotowanie amunicji wykonywanie

manewru

ogniem, pododdziałami
(siłami

i

środkami

ogniowymi)

 opracowanie

dokumentów

 kontrola

zużycia

amunicji

i

jej

uzupełnianie

stawianie zadań ogniowych

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Manewr ogniem jest formą zmiany sposobu

wykonania zadania ogniowego. Najbardziej

ekonomicznym sposobem wykorzystania

rażącego oddziaływania pododdziałów (środków

ogniowych) jest zaplanowanie manewrów w

odległościach uwzględniających skuteczny

zasięg ognia celowanego oraz strzału

bezwzględnego.

Do rodzajów manewru ogniem należą:

ześrodkowanie, przeniesienie i podział

ognia.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

ześrodkowanie ognia - polega na skupieniu ognia

pododdziału (kilku środków ogniowych) w danym

rejonie (rubieży), w określonym czasie, z

odpowiednim natężeniem. Prowadzi się go na

drogach podejścia i rozwinięcia przeciwnika, na

rubieżach jego spieszania i ataku.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

przeniesienie ognia - polega na przerwaniu ognia

prowadzonego do jednego celu i skierowaniu go na

inny. Ogień przenosi się w razie zniszczenia celu,

pojawienia się nowego, ważniejszego lub konieczności

udzielenia pomocy sąsiadowi (pododdziałowi

wspierającemu), a także podczas wykonania na

rozkaz przełożonego ześrodkowania ognia.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

podział ognia – polega na skierowaniu ognia
środków walki (pododdziałów) równocześnie do
kilku celów, do jednoczesnego ich rażenia.
Podziału ognia dokonuje dowódca pododdziału na
podstawie ważności celu (obiektu), odległości do
niego, rodzaju i sposobu jego działania.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Wykonanie zadania w walce, niezależnie

od jej rodzaju oraz środowiska, w

którym jest prowadzona, stawia przed

dowódcą określenie sposobu

prowadzenia ognia (strzelania),

oraz doboru rodzaju ognia.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

RODZAJE

OGNIA

W zależności od

stopnia rażenia

W zależności od

stopnia rażenia

obezwładniający

niszczący

Burzący

(tylko z armaty)

W zależności od

kierunku strzelania

W zależności od

kierunku strzelania

skrzydłowy

czołowy

krzyżowy

W zależności od natężenia

z broni strzeleckiej/ z armaty

W zależności od natężenia

z broni strzeleckiej/ z armaty

seryjny

ciągły

pojedynczy

szybki

salwami

pojedynczy

W zależności od charakteru celu

(tylko z broni strzeleckiej)

W zależności od charakteru celu

(tylko z broni strzeleckiej)

poszerzany

punktowy

posiewany

pogłębiany

W zależności od

sposobu strzelania

W zależności od

sposobu strzelania

pośredni

(z zakrytych

stanowisk

ogniowych)

bezpośredni

(na wprost)

sztyletowy

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

2. Wskazywanie celów,
stawianie zadań i
wydawanie komend
ogniowych

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Niezbędnym elementem kierowania

ogniem jest wskazywanie celów.

Cele wskazują przełożeni

podwładnym, stawiając zadania

ogniowe (podając komendy

ogniowe) i podwładni przełożonym

w meldunkach o wykrytych celach.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

W każdym rodzaju działań taktycznych kierujący ogniem
dowódca pododdziału lekkiej piechoty, stawiając zadania
(komendy) ogniowe, których zasadniczą częścią jest
wskazanie celu, czyni to następującymi sposobami:

 według dozorów;

 według charakterystycznych przedmiotów terenowych;

 według kierunku działania;

 seriami pocisków smugowych, nabojami sygnałowymi,
wybuchami pocisków;

 na podstawie mapy (od szczebla kompanii wzwyż,
niekiedy od szczebla plutonu).

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Jeżeli cel znajduje się blisko i jest dobrze widoczny, to
wystarczy podać kierunek do niego i jego nazwę, np.:

"Na wprost - czołg".

"Z prawej - transporter".

"Z lewej - obsługa karabinu maszynowego".

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Wskazując cel według dozoru (charakterystycznego
przedmiotu terenowego) należy:

 podać nazwę (numer) dozoru lub przedmiotu
terenowego;

 określić położenie celu w stosunku do dozoru (przedmiotu
terenowego) w tysięcznych, w metrach lub działkach
celownika optycznego (szczerbika);

 podać nazwę celu;

 określić odległość do celu w metrach.

"Dozór zamek, w prawo 0-10, czołg, 1500".
"Dozór 13, w lewo 100, obsługa granatnika
przeciwpancernego, 400".
"Dozór drzewo, dwie działki w prawo, obserwator,
700".

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Gdy cel jest słabo widoczny należy
wskazać kierunek do celu i jego
położenie w stosunku do
charakterystycznego przedmiotu
terenowego.

"Na wprost drzewo z jemiołą, obok z
prawej karabin maszynowy".

"Na wprost wiatrak, dalej kępa
drzew,
w lewo od niej transporter, 500„.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Wskazanie celu seriami pocisków
smugowych polega na otwarciu ognia (2-3
serie) w kierunku celu.

"Obserwować smugi pocisków".

Wskazywanie celów nabojami sygnałowymi
stosuje się przede wszystkim w ramach
współdziałania ogniowego.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Wskazywanie celu wybuchami pocisków
polega na celnym prowadzeniu ognia z
granatnika, ppk, moździerza do celu,
uprzedzając o tym fakcie zainteresowanych.
Jeżeli wybuch uchylił się od celu, to wskazujący
cel ustala jego położenie w stosunku do
wybuchu i składa meldunek.

"Krótki - 100".

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Wskazywanie celów na podstawie mapy

polega na określeniu według współrzędnych

prostokątnych płaskich systemu UTM, miejsca

jego położenia w terenie. Sposób ten powinno

się stosować do wskazywania celów, które

znajdują się poza zasięgiem obserwacji

wzrokowej.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Dowódca kieruje ogniem pododdziału głównie poprzez

stawianie zadań i wydawanie komend ogniowych

oraz podawanie ustalonych sygnałów. W walce

komendy przekazuje się tekstem jawnym, przy czym

stanowiska osób funkcyjnych za pomocą kryptonimów

i sygnałów rozpoznawczych, a punkty terenowe - w

stosunku do dozorów lub umownymi nazwami.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Zadanie ogniowe jest formą zadania bojowego,

zobowiązującą wykonawcę do samodzielnego zwalczania

ogniem sił i środków przeciwnika. W jego treści

pododdziałom (środkom ogniowym) określa się rejony, pasy

(sektory) i kierunki odpowiedzialności oraz cele i obiekty

przeciwnika do rażenia (zniszczenia, obezwładnienia).

Dowódca stawia zadania ogniowe w czasie

przygotowania walki (systemu ognia) i kierowania

walką (ogniem).

Dowódca stawiając zadanie ogniowe wyraża swój

zamiar, nie powinien natomiast ograniczać swobody

podwładnemu w wyborze sposobu jego wykonania.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Zadanie ogniowe stawiane w czasie
przygotowania walki:

„dowódca pierwszego plutonu – pas ognia: na prawo – kępa
drzew, dalej skraj lasu, na lewo – mostek, dalej pojedynczy
dom. Zdanie: niszczyć przeciwnika na podejściach od strony
zabudowań począwszy od rubieży skrzyżowania dróg o
grobli, zadać mu straty i nie dopuścić do zorganizowania
ataku na wysokość fałdy terenowej. W razie ataku
przeciwnika – ogniem całego plutonu odciąć piechotę od
czołgów i nie dopuścić do włamania się jej w rejon szosy”

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

W czasie walki w zadaniu ogniowym podaje się:

 wykonawcę;

 rodzaj broni i amunicji;

 cel;

 zadanie (zniszczyć, obezwładnić).

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Zadania ogniowe stawiane w walce:

„Celowniczy karabinu
maszynowego. Dozór zamek,
bliżej 100 - piechota. Zniszczyć!”

"Celowniczy granatnika. Na
wprost - transporter. Zniszczyć!"

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Komenda ogniowa jest formą zadania

ogniowego. Podana głosem lub przez

techniczne środki łączności zobowiązuje

wykonawców do natychmiastowego jej

wykonania. Wyraża ona szczegółową

decyzję dowódcy w zakresie sposobu

prowadzenia ognia. Komendy do otwarcia

ognia przekazuje dowódca, jeśli ma dość czasu

na ich podanie i ma możliwość poprawiania

skuteczności ognia, a także wówczas gdy

wykonawca nie jest dostatecznie przygotowany

do samodzielnego prowadzenia ognia oraz

znajduje się w pobliżu i słyszy głos dowódcy.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

W treści komendy ogniowej podaje się:

 wykonawcę („Szeregowy Nowak”; "Celowniczy km");

 rodzaj amunicji i broni („Granatnikiem"; "Z karabinu
maszynowego”);

 cel, do którego należy prowadzić ogień („Na wzgórzu -
czołg”);

 nastawę celownika („5”);

 nastawę szczerbika („Szczerbik w prawo 2”) lub obliczone
poprawki w metrach, sylwetkach ("Dwie sylwetki w
lewo");

 punkt celowania („W podstawę”; „W środek”);

 sposób prowadzenia ognia („W ruchu”); - tylko z wozu
bojowego

 rodzaj ognia („Długimi seriami”);

 liczbę nabojów;

 hasło do otwarcia ognia.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

„Celowniczy karabinu maszynowego.
Dozór obelisk, bliżej 100, pod
krzakiem -obsługa km. 6. Szczerbik
w lewo 2. Pod cel. Punktowo-
zaryglowanym. Długimi seriami. 20
nabojów. OGNIA!”

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

W zależności od sytuacji bojowej , widoczności
celu oraz czasu, komendy ogniowe podaje się
w pełnym brzmieniu lub skrócone, o ile nie
wpłynie to na ich zrozumienie przez
wykonawcę. Komendy skrócone podaje się
wówczas, gdy cel jest blisko i dobrze widoczny
oraz gdy nie ma czasu na podanie jej w
pełnym brzmieniu.

"Trzecia drużyna - do piechoty. Ognia!"

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Obowiązek prowadzenia obserwacji skuteczności

ognia pododdziału(swojego środka ogniowego)

spoczywa na każdym dowódcy pododdziału (jego

użytkowniku). Stała obserwacja oraz orientowanie się w

skuteczności wykonywanych zadań ogniowych są

niezbędne do poprawiania ognia, zmiany sposobu

jego prowadzenia, wykonywania manewrów ogniowych

lub przerwania ognia.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Wskaźnikami skuteczności ogniowej są:

 zniszczenie lub obezwładnienie celu;

 uzyskanie przewagi ogniowej nad
przeciwnikiem;

 osłabienie aktywności ogniowej
przeciwnika;

 zatrzymanie lub zmiana sposobu działania
przeciwnika.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Kryterium skuteczności ognia

jest zadanie przeciwnikowi

maksymalnych strat w jak

najkrótszym czasie (określonym

miejscu) i kosztem zużycia jak

najmniejszej ilości amunicji!

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

W walce ogień poprawia się na podstawie obserwacji jego

wyników (padania pocisków w stosunku do celu lub wybuchów

granatów w obrębie celu). Poprawianie ognia polega na

zmianie nastaw celownika (szczerbika), punktu celowania,

rodzaju prowadzonego ognia lub zmianie rodzaju amunicji.

Korygowanie ognia jest ściśle związane z jego dyscypliną,

przez którą rozumie się kierowanie zorganizowanym,

oszczędnym a zarazem skutecznym ogniem. W celu

poprawienia ognia dowódca podaje komendę "Przerwij

ogień" , po czym w nowej komendzie podaje tylko

poprawkę w donośności, w kierunku, nowy punkt

celowania oraz rodzaj prowadzonego ognia.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

PYTANIA?

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Przykłady zadań i

komend ogniowych

dowódcy

drużyny/plutonu

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Bokser – 12,” tu „Bokser –

11”. W lewo w skos na

zboczu wzgórza bojowy wóz

piechoty.  Zniszczyć.  Odbiór.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Szer. Nowak. W prawo w

skos pochyłe drzewo z

jemiołą, dalej 300 – grupa

piechoty. Zniszczyć.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

Szer. Nowak i Kowalski. Dozór drugi,

w lewo 200 – czołg i bojowy wóz

piechoty w ruchu skośnym, 250.

Kowalski i ja– do czołgu; Nowak do

bojowego wozu piechoty. Ognia.

JEDNOSTKA STRZELECKA 3053 NYSA

„Bokser – 12, 13”, tu „Bokser –

11”. Lewy skraj zabudowań, bliżej

500, niewielkie zarośla – czołg

okopany, 1700. Zniszczyć. Odbiór.