OSTRA NIEWYDOLNOŚĆ
SERCA W PRZEBIEGU
PĘKNIĘCIA
MIĘŚNIA
BRODAWKOWATEGO.
ALEKSANDRA KOLOCH
GR. 6
Mięsień brodawkowaty – cylindryczna
wyniosłość mięśniowa w świetle komory
serca. Z obu stron zakończony struną
ścięgnistą. Steruje ruchami płatków
zastawek serca.
Komora prawa 3 mm. brodawkowate
(zastawka trójdzielna)
Komora lewa 2 mm. Brodawkowate
(zastawka mitralna/ dwudzielna)
Co to jest mięsień
brodawkowaty i jak działa?
Pęknięcie mięśnia brodawkowatego
występuje u 2% chorych między 2. a 10.
dniem po
zawale mięśnia sercowego
.
Najczęściej pęka mięsień
brodawkowy tylny
lewej komory
w zawale ściany dolnej ( ok.
10 razy częściej niż m. przedni, który
unaczyniony jest przez gałąź
międzykomorową przednią, jak i gałąź
okalającą lewej tętnicy wieńcowej).
Kiedy dochodzi do pęknięcia
mięśni brodawkowatych?
Pęknięcie mięśnia brodawkowatego
bezpośrednio prowadzi do
ostrej
niedomykalności zastawki mitralnej
(łac.
insufficientia valvulae mitrali, MR),
co skutkuje
obrzękiem płuc.
MR wada serca polegająca na
nieprawidłowym zamykaniu się płatków
zastawki dwudzielnej, co powoduje wsteczny
przepływ krwi z lewej komory do lewego
przedsionka.
Do czego doprowadza pęknięcie
mięśnia brodawkowatego?
Ostra niedomykalność zastawki mitralnej (a
więc i jej przyczyna- pęknięcie mięśni
brodawkowatych), prowadzi do
ostrej
niewydolności serca
(łac. insufficientia cordis
acuta).
Definicja ONS szybko rozwijający się zespół
objawów podmiotowych i przedmiotowych
spowodowanych niezdolnością serca do
zapewnienia organizmowi odpowiedniej
pojemności minutowej krwi mimo prawidłowego
komorowego ciśnienia późnorozkurczowego.
Do czego prowadzi ostra
niedomykalność zastawki
mitralnej?
klasyfikacja Killipa-Kimballa:
I – nie ma objawów klinicznych dekompensacji serca, bez cech zastoju w
krążeniu płucnym,
II – niewydolność serca, zastój poniżej dolnych kątów łopatek objawiający
się wilgotnymi rzężeniami,
III – pełnoobjawowy obrzęk płuc, rzężenia nad ponad połową pól płucnych
IV – wstrząs kardiogenny, hipotonia (ciśnienie ≤90 mm Hg) i cechy
hipoperfuzji obwodowej (oliguria, sinica, zlewne poty)
klasyfikacja Forrestera:
I – chorzy bez objawów hipoperfuzji obwodowej i bez cech zastoju w
płucach;
II – chorzy z izolowanym zastojem w płucach, bez objawów hipoperfuzji
obwodowej;
III – chorzy ze wstrząsem hipowolemicznym, z objawami hipoperfuzji
obwodowej, ale bez cech zastoju w płucach,
IV – chorzy we wstrząsie kardiogennym, z objawami hipoperfuzji
obwodowej i cechami zastoju w płucach.
Klasyfikacje ostrej niewydolności serca
typowy głośny, holosystoliczny szmer nad
koniuszkiem serca, szeroko promieniujący
;
splątanie, senność
blada, chłodna, spocona skóra
tętno nitkowate (słabe, lekko wyczuwalne)
skąpomocz
sinica obwodowa
duszność
kaszel
osłuchowe cechy zastoju nad płucami (rzężenia
drobno- i średniobańkowe)
hipotonia
Ostra niewydolność serca w
wyniku pęknięcia mięśnia
brodawkowego- objawy.
Obrzęk płuc-
w wyniku dysfunkcji
skurczowej/ rozkurczowej, następuje
zmniejszenie objętości wyrzutowej lewej
komory. Powoduje to wzrost ciśnienia w
lewym przedsionku i żyłach płucnych.
Wzrost ciśnienia hydrostatycznego w
naczyniach włosowatych płuc jest przyczyną
przesiąkania płynu z naczyń do
pęcherzyków płucnych, co powoduje obrzęk.
Bardzo często dochodzi do wstrząsu!!
Objawy- ciąg dalszy.
Echokardiografia (tzw. Echo serca)
- celem
odróżnienia pęknięcia m. brodawkowego od
pęknięcia przegrody międzykomorowej;
Elektrokardiografia (przezprzełykowo)-
fragment mięśnia, widoczny w postaci
dodatkowej, chaotycznie poruszającej się
masy, w skurczu wpadającej do lewego
przedsionka (przy całkowitym oderwaniu
się mięśnia).
Badania.
Leczenie OPERACYJNE!!
Leczenie operacyjne polega na wymianie
zastawki.
Niekiedy leczenie zachowawcze
Przeżycie pacjenta wydłuża wykonanie
CABG (Pomostowanie aortalno-wieńcowe,
tzw. Bypass)
Leczenie
Śmiertelność okołooperacyjna wynosi 20-
25%,
60-70% chorych leczonych operacyjnie
przeżywa 5 lat po operacji
Większość chorych leczonych zachowawczo
umiera w ciągu kilku dni lub tygodni
Statystyki
Jak dochodzi do ostrej niewydolności
serca w przebiegu pęknięcia mięśnia
brodawkowatego? Łańcuch zdarzeń.
„Patofizjologia kliniczna. Podręcznik dla studentów
medycyny”, A. Zahorska- Markiewicz, E. Małecka- Tendera,
wyd. Urban&Partner, str. 142-144;
„Choroby wewnętrzne. Stan wiedzy na rok 2010”, pod
redakcją prof. dr. hab. A. Szczeklika, wyd. medycyna
paktyczna, str. 193- 194;
„Anatomia człowieka”, A. Bochenek, M. Reicher,
Wydawnictwo Lekarskie PZWL, tom III, str. 60-91;
„Atlas anatomii człowieka Sobotta”, R. Putz, R.Pabst,wyd.
Urban&Partner, tom II, str. 78- 81;
„Medycyna wewnętrzna. Repetytorium dla studentów
medycyny i lekarzy.”, G. Herold i współautorzy, tom I,
wydanie V, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, str. 238- 240
www.viamedica.pl
Bibliografia
Dziękuję za
uwagę.