Pedagogika

Serca

Maria Łobatkowa

• Pedagog, nauczyciel,
• Redaktor naczelny, rzecznik i

obrońca praw dziecka, posłanka,
senator, autorka kilkunastu książek o
wychowaniu

„Człowiek jest tajemnicą i tak

naprawdę nie zna do końca samego

siebie”

„Kim jest człowiek wobec drugiego

człowieka i jaki być powinien. Co robić,

aby stał się homo amans-

człowiekiem miłującym?”

Na to pytanie znajdujemy odpowiedź w koncepcji

Łopatkowej, według której najważniejszą cechą
tworzącą wychowawczą relację między dzieckiem
a rodzicem powinna być miłość.

Pedagogika ♥ głosi, że bez empatycznej i naturalnej

więzi między dzieckiem a rodzicem nie jest
możliwe ani jego aktualne i przyszłe zdrowie
psychiczne, ani rozwój jego zdolności do kochania.

„Miłość nie rodzi się w próżni, toteż może być w

swoim środowisku zablokowana czy wyparta”

Niezaspokojona u dzieci potrzeba miłości,

przynależności i bezpieczeństwa rodzi negatywne

skutki psychiczne.

Zanik ambicji,

brak

samodzielności,

inicjatywy,

odpowiedzialno

ści, skłonność

do popadania w

nałogi

Zanik ambicji,

brak

samodzielności,

inicjatywy,

odpowiedzialno

ści, skłonność

do popadania w

nałogi

Niechęć do nauki i

szkoły, bierność,

powierzchowność,

agresywność,

zamykanie się w

sobie, niski poziom

myślenia

abstrakcyjnego, brak

poszanowania rzeczy,

duża roszczeniowość

Niechęć do nauki i

szkoły, bierność,

powierzchowność,

agresywność,

zamykanie się w

sobie, niski poziom

myślenia

abstrakcyjnego, brak

poszanowania rzeczy,

duża roszczeniowość

Opóźnienia w

rozwoju,

nadpobudliwoś

ć, brak

koncentracji,

„uczuciowy

imbecylizm”

Opóźnienia w

rozwoju,

nadpobudliwoś

ć, brak

koncentracji,

„uczuciowy

imbecylizm”

„Od tysiącleci występuje dziedziczne

dyskryminowanie jednej generacji przez

drugą. Nie wychowanie jednak temu winne,

ale wychowujący, ich dobór, kształcenie,

warunki pracy”

W przedmiotowym traktowaniu pedagogika ♥ upatruje

przyczyn niepowodzeń w wychowaniu dziecka jako
homo amans. Zbyt wiele jest w otoczeniu dziecka
nieprawidłowych wzorców, opartych nie na miłości i
szacunku, lecz na sile i władzy.

A więc w dużym stopniu odpowiedzialnością za

destrukcyjne postawy dzieci i młodzieży wobec siebie
i innych ludzi należałoby obciążyć właśnie rodziców,
opiekunów, nauczycieli i cały system edukacyjny.

„Dominuje u większości osób dorosłych

pogląd, że rodzic jest właścicielem

dziecka, jego panem i władcą. (…)”

Termin „władza rodzicielska” nabrał pejoratywnego
znaczenia, podkreśla bowiem panowanie rodzica nad
dzieckiem. Łopatkowa proponuje więc termin „pieczy
rodzicielskiej”.

„Opieka, troska wspieranie,

składające się na pojęcie pieczy

nie wywodzi się z żądzy władzy,

lecz z miłości, a miłość wobec obiektu

kochania jest zawsze służebna”

„ Wolność jako niezbędny warunek

szczęścia, powinna być głównym atrybutem

dzieciństwa. Tylko w warunkach wolności i

swobody można poznać indywidualne cechy

wychowanka i pomóc mu je rozwijać.

Granice wolności, których nie wolno

przekroczyć, to ewidentne narażenie dobra

własnego i cudzego.

Lecz źle pojęta, przesadna troska o dobro

dziecka (…)nie jest już dobrem, a krzywdą.”

„Gdy więc w człowieku dają o sobie znać silne

skłonności ku złu, jest konieczne wsparcie z zewnątrz”

Nawiązani

e kontaktu

emocjonal

nego z

dziećmi

Nawiązani

e kontaktu

emocjonal

nego z

dziećmi

inicjatywnoś

ć

inicjatywnoś

ć

Zaangażowa

nie,

ciekawość

Zaangażowa

nie,

ciekawość

Postawa
moralna

nauczyciela

Postawa
moralna

nauczyciela

Umiejętność

organizowani

a życia

kulturalnego

Umiejętność

organizowani

a życia

kulturalnego

Doskonaleni

e swego

charakteru

Doskonaleni

e swego

charakteru

Twórczość

Twórczość

Aktywność

społeczna

na rzecz

dzieci i

młodzieży

Aktywność

społeczna

na rzecz

dzieci i

młodzieży

Kryteria

przyjmowa

nia do

zawodu

pedagoga

Kryteria

przyjmowa

nia do

zawodu

pedagoga

„Wzorowanie się na kimś, kogo kochamy i

podziwiamy, a kto na tę miłość i podziw

zasłużył, nie zagraża naszej wolności, bo

jest to nasz wybór”

Pedagogika ♥ dostrzega również

pozytywną rolę wzorców osobowych.

Nie mogą one być jednak narzucone,

a raczej wskazane. Do dziecka

powinna należeć decyzja czy dana

osoba jest godna naśladowania i które

jej cechy są pozytywne i pożądane w

życiu społecznym.

„Dziecko jest człowiekiem i wszystkie prawa

należne człowiekowi są należne również jemu.(…)

Z prawami związane są jednakże obowiązki i

odpowiedzialność, a z nimi- możliwości.

Szczęśliwe dzieciństwo, a tylko takie sprzyja

fizycznemu i duchowemu rozwojowi człowieka w

dużej mierze zawdzięcza się mniejszym

obowiązkom, mniejszej odpowiedzialności od tych

jakie przysługują dorosłym. Owa nierówność jest

jednak warunkiem istnienia tak ważnej cechy

dzieciństwa jak beztroska”

„Dzieciństwo ma swoją autonomiczną

wartość, niepowtarzalną i jedyną. Nie

wolno więc niszczyć istniejącego

szczęścia dziecka w imię jego

przyszłości(…)

Dziecko ma prawo do szczęścia tu i

teraz.

Ma też prawo do tego co daje

szczęście jemu, a nie do tego co

dorośli uważają za źródło szczęścia.”

•