Pedagogika serca Maria Łopatkowa

I Skutki niezaspokojonej potrzeby miłości: u dzieci w wieku przedszkolnym:

- opóźnienia w rozwoju,

- nadpobudliwość,

- brak koncentracji,

- uczuciowy imbecylizm,

u dzieci w wieku szkolnym:

- niechęć do nauki i szkoły,

- bierność,

- powierzchowność,

- agresywność lub wycofywanie się z kontaktów społecznych,

- zamykanie się w sobie,

- obniżenie poziomu myślenia abstrakcyjnego i logicznego,

- brak poszanowania rzeczy,

- zwiększona roszczeniowości czy postawa konsumpcyjna,

u młodzieży:

-zanik ambicji,

- brak samodzielności, inicjatywy, odpowiedzialności za siebie i innych,

-skłonność do spożywania alkoholu

- wczesna inicjacja życia seksualnego.

II Podstawy pedagogiki serca:
Pedagogika serca Marii Łopatkowej wprowadza w miejsce władzy rodzicielskiej kategorie pieczy rodzicielskiej. W stosunkach między rodzicami a dziećmi powinna występować mądra, wymagająca miłość, nie odwołująca się do władzy, siły, czy poczucia wyższości. Dziecko powinno podlegać opiece rodziców, autorytetowi ich serca i ducha a nie rodzicom jako osobom fizycznym z prawnymi instrumentarium władzy. Rodzice sprawujący pieczę, mogą służyć jedynie dobru dziecka, troszcząc się zarazem o siłę duchową swojego autorytetu wobec niego.

Tak rozumiana pedagogika poprzez wprzęgnięcie jej do polityki opiekuńczej państwa stała się pedagogiką stosowaną. Bazuje na ufności w rozwój i obronę człowieczeństwa, których mieliby dokonywać pedagodzy posiadających moc miłości, siłę dążącą do uczynienia świata ludzkim. M. Łopatkowa ma nadzieje, ze wystarczy zmienić kryteria przyjmowania do zawodu pedagoga by zatryumfowała w codziennym życiu miłość. Bez mądrej miłości dziecko nie stanie się dobrym człowiekiem.

W naturze ludzkiej jest dobro i zło, toteż trzeba zarazem przewidywać niechęć dzieci do aprobowania kreowanych przez dorosłych wzorców życia. Wychowanie jest niezbędne, musi jednak odwoływać się do dobrej woli wychowawców, ich autentycznej postawy miłości wobec dzieci, z których to warunków zrodzi się dopiero respekt wobec podmiotowości dziecka.

M. Łopatkowa dostrzega pozytywną rolę wzorów osobowych w kształceniu i wychowaniu, przy tym ma na uwadze bycie naturalnym wzorem osobowym dla dziecka jak i wychowywania poprzez wzory osobowe.

Metody oparcia instytucjonalnego wychowania i kształcenia dzieci o miłość :
- poszukiwanie dziecku bliskich osób lub osób które mogłyby stać się dla dziecka bliskimi,
- utrwalanie więzi emocjonalnej między dzieckiem a bliskimi mu osobami,
- wykorzystywanie związków uczuciowych dziecka do osiągania celów wychowawczych.