??podejście warstwowe (krótka charakterystyka)
Podejście warstwowe polega na dzieleniu systemu operacyjnego na warstwy, przy czym każda następna warstwa jest zbudowana powyżej niższych warstw. Najniższą warstwę stanowi sprzęt, najwyższą jest interfejs użytkownika.
??podstawowa zaleta (krótkie charakterystyka)
Główną zaletą podejścia warstwowego jest modularność. Warstwy wybrane w ten sposób, że każda używa funkcji i korzysta z usług tylko niżej położonych warstw. To podejście upraszcza wyszukiwanie błędów i weryfikację systemu.
??dwie podstawowe wady podejścia warstwowego (dokładne omówienie)
Jedną z głównych trudności w podejściu warstwowym jest pieczołowite zdefiniowanie warstw, ponieważ dana warstwa może używać tylko warstw niższych od niej. Na przykład program obsługi obszaru dysku używanego przez algorytmy pamięci wirtualnej powinien być na niższym poziomie niż procedury zarządzania pamięcią, ponieważ wymagają one możliwości korzystania z tego obszaru.
Realizacje warstwowe bywają mniej wydatne od innych. Jeżeli na przykład program użytkowy wykonuje operację wejścia-wyjścia, a ta wywołuje funkcję systemową, która prowadzi do warstwy mniej wydatne od innych. Jeżeli na przykład program użytkowy wykonuje operację wejścia-wyjścia, a ta wywołuje funkcję systemową a ta wywołuje warstwę zarządzania pamięcią i poprzez warstwę planowania przydziału procesora przekazuje operację do sprzętu. W każdej warstwie mogą występować zmiany parametrów, przenoszenie danych itd. Każda warstwa zwiększa koszt odwołania do systemu, zatem łącznie wykonanie funkcji systemowej trwa dłużej niż w systemie nie podzielonym na warstwy.