Dwudziesto013aangelsa

Temat: Cechy dramatua awangardowego na przykładzie "Szewców".

W XX-leciu oryginalnością odznacza się rozwój dramatu jako gatunku literackiego,
między innymi nurtu groteski i drwiny, zaliczającego się do ówczesnego nurtu
awangardy; nurt ten oznaczał się współczesnym humorem, wyczuciem aktualnych
problemów, nowoczesnością formy literackiej, śmiałością eksperymentatorską no i
wybiegającą w przyszłość wyobraźnią;
Witkiewicz dodatkowo starał się wprowadzić w życie swoją ideę Czystej Formy,
która miała całkowicie zrewolucjonizować teatr współczesny; najważniejsze było
zerwanie z tradycją teatru naturalistycznego; ma to być sztuka dla sztuki; może
być odrealniona, autor może zgodnie ze swoim zamysłem dowolnie deformować
rzeczywistość, tak aby pasowała do przemyślanej scenicznej konstrukcji całego
przedstawienia; celem ma być wprowadzenie widza w wyjątkowy stan ducha, nie
osiągalny innymi sposobami, który umożliwi mu poznawanie tajemnicy istnienia
(słowa Witkiewicza); w tym celu często posługiwał się groteską, która idealnie
pasowała do założeń jego teorii;
W "Szewcach" odnajdujemy wiele cech teatru awangardowego XX-lecia;
zaprezentowany świat jest nierealny; nie jest określony czas ani miejsce;
przedstawione postacie są groteskowe, zaprezentowane są jako realizacja pewnych
schematów, zachowanie ich również jest schematyczne; przedstawione są w
absurdalnych sytuacjach; posługują się groteskowym językiem pełnym neologizmów;
umowność jest podkreślona przez pojawiające się na scenie napisy ("Nuda"); jest
to odbicie rzeczywistości w krzywym zwierciadle.
Oczywiście ma to jakiś cel: ogólnie jest to groteskowa wizja przyszłości; jest
to przestroga przed odindywidualizowaniem jednostek w społeczeństwie, co może
doprowadzić do destrukcji kultury i sztuki; pokazuje i przestrzega przed
rewolucją i jej zgubnymi następstwami; krytykuje rzeczywistość Polski
międzywojennej.