WZW TYPU B PRZEWLEKŁE
HEPATITIS VIRALIS B CHRONICA


Z. Dziubek �Choroby zakaźne i pasożytnicze"





definicja
brak normalizacji klinicznej i biochemicznej, oraz utrzymywanie się
znaczników HBV w surowicy po upływie 6 miesięcy


EPIDEMIOLOGIA:

� u dorosłych ok. 5
10%




ETIOLOGIA:

�



PATOGENEZA:

� teoria powstawania mutantów e
minus :

w historii zakażenia HBV występują 2 fazy :
� faza tolerancji immunologicznej
� faza immunoeliminacji
przejście z jednej fazy do drugiej może zakończyć się eliminacją HBV
(klinicznie obostrzenie objawów)
ważne znaczenie ma ekspresja HBeAg, który ma zarówno własności wywoływania
tolerancji, jak i eliminacji immunologicznej
jego � ekspresja na powierzchni błony komórkowej hepatocytu zaburza tę
równowagę
komórki cytotoksyczne eliminują hepatocyty z taką ekspresją
mogą się wytworzyć mutanty e
minus
taki mutant unika odpowiedzi typu cytotoksycznego, co umożliwia mu przetrwanie
(selekcja ujemna)
mutant w takich warunkach może podtrzymywać swoją replikację

� zaburzenia syntezy interferonu i IL
2 :





KLASYFIKACJA PRZEWLEKŁYCH ZAPALEŃ WĄTROBY :

� przewlekłe przetrwałe zapalenie wątroby :

hepatitis chronica persistens
nacieki limfocytowe w przestrzeniach wrotnych i nieznaczne włóknienie

� przewlekłe aktywne zapalenie wątroby :

hepatitis chronica activa
nacieki z limfocytów i plazmocytów w przestrzeniach bramnych przechodzące przez
blaszkę graniczną
martwica kęsowa hepatocytów




OBRAZ KLINICZNY:

ZAPALENIE TYPU PRZETRWAŁEGO :

objawów może nie być, lub mogą być skąpe

� objawy podmiotowe :

uczucie zmęczenia
pobolewanie w prawym podżebrzu
nietolerancja tłuszczu i alkoholu

� tkliwość i powiększenie wątroby :

niewielkiego stopnia

� badania dodatkowe :

niewielka hiperbilirubinemia
okresowy (sinusoidalny) � AT
wskaźnik de Ritisa < 1
� IgG


ZAPALENIE AKTYWNE :

dolegliwości może niebyć, lub mogą być bardzo dotkliwe


stan podżółtaczkowy :
� okresowo zanikający
wątroba może być różnej wielkości
rumień dłoniowy
okresy � aktywności AT są dłuższe niż remisji
stałe hipoalbuminemia i hipergammaglobulinemia
cechy marskości rozwijają się po kilku latach (rzadziej po kilkunastu
miesiącach)





ROZPOZNANIE:

� biopsja wątroby :

jest podstawą rozpoznania
u chorych z marskością wynik może być mylący (odpowiadać może cechom zapalenia
przetrwałego)


RÓŻNICOWANIE:

�

LECZENIE:

LECZENIE PRZECIWWIRUSOWE :

u chorych z cechami replikacji wirusa (HBsAg + i HBeAg +)
stosuje się interferon a i lamiwudynę jako leki równorzędne (stosowanie łączne
w fazie prób)
można też podawać przez pierwsze 3 miesiące lamiwudynę, a potem IFN a

� interferon a :

3 M. j. 3 x tyg. przez okres pół roku
wyniki leczenia są tym lepsze im proces trwa krócej i ma większą aktywność
powodzenie terapeutyczne : 40
60%
przeciwwskazania :
� ciężkie choroby serca, nerek, szpiku
� niewyrównana marskość wątroby
� ciąża, karmienie
� padaczka
� ciężka depresja
� choroby autoimmunologiczne
działania niepożądane :
� objawy grypo podobne
� obfite poty
� dolegliwości zez strony przewodu pokarmowego
� przemijająca leukopenia
� zawroty głowy
� zaburzenia snu
� � RR

lamiwudyna :

p.o. 1 tabl. (100 mg)/dz przez pół roku (do uzyskania serokonwersji w układzie
HBs, lub HBe w 2 kolejnych próbkach)
przeciwwskazania :
� nadwrażliwość na lamiwudynę
� I trymestr ciąży
� karmienie piersią
działania niepożądane :
� lek jest dobrze tolerowany
� Ż samopoczucie, uczucie zmęczenia
� zaburzenia ze stronny przewodu pokarmowego




POWIKŁANIA:

�


ROKOWANIE:

�


PROFILAKTYKA:

�


PATRZ TEŻ:

� WZW typ B ostre