Wykład 2 27.10.12
T : Koń do hipoterapii.
CHARAKTER i TEMPERAMENT :
Koń, który wykorzystywany będzie w hipoterapii musi odznaczać się łagodnym charakterem i
zrównoważonym temperamentem.
Koń taki zachowuje się spokojnie i przyjaz
nie wobec człowieka zarówno podczas karmienia,
czyszczenia, zakładania rzędu, jak i podczas pracy.
Nie wykonuje wrogiej postawy wobec dzieci im obcych
Nie jest płochliwy
Nie jest wrogo nastawiony do innych konicz
Nie może także przejawiać narowów, które mogłyby utrudniać obsługę, czy użytkowanie
(gryzienie, kopanie, niechęć do zakładania rzędu itp.)
Niepożądane są również nałogi. Lykawość może powodować kolki, a to z kolei czasowo wyłącza
konia z pracy. Inne nałogi konia (tkanie, wędrowanie) powoduje nieprawidłowe i przedwczesne
zużycie kończyn, mogą doprowadzić do wycofania konia z pracy, bądz
ujemnie wpływać na jakość
chodów.
UMIEJ
TNOŚCI :
Zanim koń zacznie pracę z pacjentami musi umieć :
* chodzić w równowadze w stępie, kłusie i galopie, zarówno na lonży, jak i pod siodłem
* reagować na komendy słowne
* prowadzony w ręku musi umieć wydłużać i skracać krok, przyspieszać i zwalniać, ruszać i
zatrzymywać się na komendę prowadzacego
* akceptować bez protestu jez
dz
ca siedzącego na oklep w róznych miejscach grzbietu, od szyi do
zadu włacznie
* tolerować dotyk i nacisk w okolicach brzucha i słabizn, dotykanie i łapanie za uszy, łapanie za
ogon, ciągnięcie za grzywę, krzyki
* nie może reagować negatywnie na zmany środka ciężkości jez
dz
ca, czy na jakiekolwiek
ćwiczenia wykonywane w pozycji "stój" czy w stepie
* musi tolerować dwoch jez
dz
ców na grzbiecie (asekuracja "z góry") i jednocześnie osoby idacej z
jego boku
* dla konia nie moze mieć znaczenia czy osoba,która go prowadzi bądz
asekuruje pacjenta idzie z
jego lewej czy prawej strony. Podobnie jak nie powinno mieć znaczenia z której strony wsiada
pacjent
* musi umieć cierpliwie stać bez ruchu przez długi czas
* nie może negatywnie reagować na owady
* nie może się bać różnego rodzaju urządzeń pomocniczych, takich jak :
- wózki
- kule
- rampa do wsiadania
- zabawki wykorzystywane podczas jazdy
RASA :
Nie ma jednej ścisłej określonej rasy wykorzystywanej w hipoterapii. Z zasady przyjmuje sie, że
konie ras czystych nie powinny być używane ze względu na zbyt żywy temperament.
Z powodzeniem sprawdzaja się z kuców i koni małych, m.in. :
* fiordingi
* koniki polskie
* hucuły
* haflingery
* inne
Z koni dużych najczęściej użytkuje się konie krajowych ras półkrwi :
- wielkopolskie
- szlachetne półkrwi
- małopolskie
- śląskie
POKRÓJ :
Przede wszystkim koń "terapeutyczny" musi charakteryzować się równomiernym obszernym,
miękkim, elastycznym ruchem, co w dużej mierze zależy od prawidłowego eksterieru.
Cechy budowy zapewniające prawidłowy i obszerny ruch :
+ skośna łopatka
+ prawidłowe postawy kończyn
+ zdrowe kopyta
+ silny i dobrze umięśniony zad
Ważna jest budowa grzbietu. Zarowno grzbiet jak i lędz
wie muszą być proste, dość długie i
szerokie, a przede wszystkim dobrze umieśnione.
Kłąb powinien być łagodnie wysklepiony i dobrze umięśniony. Jez
dz
cowi siedzacemu na oklep, a
głownie tak prowadzi sie zajęcia, nie mogą przeszkadzać wyrostki kolcowe kręgów grzbietowych.
Przydatne są konie o zróżnicowanej wysokości w klębie (120 - 160 cm) i szerokości kłody
(węższe - dla pacjentow z duzą spastyką, szersze - przy zaburzeniach równowagi).
 PA
EĆ :
Generalnie przyjmuje się, że do zajeć w hipoterapii nie wykorzystuje się ogierow, ze względu na
ich temperament i trudności w przewidywaniu zachowania.
Zaleca się użytkowanie wałachów i tych klaczy, które nie wykazują niewłaściwych zachowań w
czasie rui.
WIEK, ZDROWIE, KONDYCJA :
W Polsce nie istnieją przepisy określające wieku koni użytkowanych w hipoterapii.
Polskie Towarzystwo Hipotrapeutczne zaleca, aby minimalny wiek konia wynosił 5 lat.
Średni wiek pracujacych koni w hipoterapii waha się w granicach od 5 do 16-17 lat.
Dolna granica wieku podyktowana jest przede wszystkim zrównowaąeniem nerwowym, nabyciem
przez konia odpowiednich, opisanych umiejętności.
Górna granica wieku uwarunkowana jest stanem zdrowia konia. U koni w starszym wieku może
pojawiać się sztywność chodu, zanik mięśni i temu podobne dolegliwości, wplywajace ujemnie na
ruch.