KORPORACJONIZM (łac, corporatio - zrzeszenie, stowarzyszenie)
Wypracowana przez katolicyzm społeczny XIX i XX w. koncepcja ustroju społeczno-gospodarczego o charakterze samorządu stanowo-zawodowego. Podstawą tego ustroju są stany zawodowe, korporacje, które jako instytucje publiczno-prawne przymusowo zrzeszają wszystkich zatrudnionych w danym zawodzie i to zarówno pracobiorców, jak i pracodawców. Istnienie takich zrzeszeń nie wyklucza jednak możliwości zakładania związków zawodowych o charakterze klasowym, zrzeszających osobno przedsiębiorców, a osobno robotników. Celem korporacji jest nie tylko wytwarzanie określonych dóbr, ale także rozwój kulturalno-społeczny ich członków. Korporacje cieszą się autonomią w ramach wspólnoty państwowej.
Model takiego ustroju stano-wozawodowego przedstawił w encyklice Quadragesimo anno (1931) papież Pius XI. Współczesna nauka społeczna Kościoła zrezygnowała z proponowanych rozwiązań modelowych, akcentując inspirującą rolę zasad społecznych w przekształceniach mających na celu humanizację stosunków społecznych w każdym istniejącym ustroju.
Nazwa "korporacjonizm" używana również bywa na oznaczenie średniowiecznego ustroju społeczno-gospodarczego, opartego na stanowej strukturze społeczeństwa, oraz na określenie ustrojów faszystowskich Włoch, Portugalii za Salazara i Austrii za E. Dollfusa (tzw. korporacjonizm etatystyczny).