Politechnika Wrocławska

Wydział Geoinżynierii

Górnictwa i Geologii

Wrocław 31.05.2010

Projekt z Mechaniki Górotworu

Temat: Ocena obciążeń działających na obudowę wyrobisk korytarzowych.

Prowadzący:

Dr inż. Andrzej Wojtaszek

Wykonały:

Joanna Bury 172638

Monika Stach 172485

1. Wprowadzenie

1. Temat projektu

Ocena obciążeń działających na obudowę wyrobisk korytarzowych w Zagłębiu Górnośląskim.

2. Cel i zakres opracowania

Głównym celem projektu jest wyznaczenie obciążeń działających na obudowę w wyrobisku korytarzowym o szerokości b = 5,5m i wysokości h = 4,5m zalegającym na głębokości H = 880m.

Projekt zawiera obliczenia dotyczące:

- warunków geotechniczno-górniczych wokół projektowanego wyrobiska;

- pierwotnego stanu naprężeń działających w miejscu lokalizacji wyrobiska;

- wtórnego stanu naprężeń dla górotworu, jako modelu ośrodka sprężystego i prognozy lokalnej utraty stateczności po wykonaniu wyrobiska;

- ciśnienia statycznego górotworu (metoda Cymbarewicza, hipoteza Sałustowicza);

- stanu naprężeń dla wyrobiska posadowionego poniżej H_kr (model sprężysto-plastyczny z osłabieniem);

- naprężeń wtórnych w strefach wokół wyrobiska;

- charakterystyki obciążeniowej górotworu i jej ilustracja graficzna;

- ustalenia obciążeń działających na obudowę projektowanego wyrobiska korytarzowego.

Powyższy zakres obliczeń pomoże zaprojektować wyrobisko stateczne i bezpieczne dla ludzi i kopalni podziemnej. Co jest celem projektu.

2. Warunki Geotechniczno-górnicze wokół projektowanego wyrobiska

Górnośląskie Zagłębie Węglowe - jest największym ośrodkiem górnictwa węglowego w kraju. W granicach zakładów górniczych znajdują się najbardziej węglozasobne i wydajne złoża węgla kamiennego. W wyniku prowadzonej ponad 300 - letniej działalności górniczej wyeksploatowano już w znacznej mierze pokłady węgla o najdogodniejszych grubościach. Górnośląskie Zagłębie Węglowe znajduje się w południowo- zachodniej części Polski. Zostało utworzone na przedpolu geosynklinowego zapadliska przedgórskiego wschodnich Sudetów. Jego ukształtowanie związane jest z waryscyjską epoką tektoniczną, w czasie której utworzyło się szereg fałdów i niecek, a także nasunięć oraz liczne uskoki. Najsilniejsza aktywność tektoniczna wystąpiła w zachodniej, a szczególnie w południowo - zachodniej części Zagłebia. Granice Zagłębia stanowią wychodnie utworów produktywnych karbonu górnego, gdyż brak jest wyróżnionych granic strukturalnych.

W Górnośląskim Zagłębiu Węglowym warunki eksploatacji wahają się od niezbyt trudnych do bardzo trudnych. Na warunki eksploatacji mają wpływ następujące czynniki: duże zróżnicowanie miąższości pokładów, stosunkowo prosta tektonika, małe zawodnienie, duże zagrożenie naturalne (gazowe i tąpaniami), duża głębokość występowania maksimum zasobów, średnie zróżnicowanie typów węgla, trudne warunki geotermiczne, podrzędne występowanie kopalin towarzyszących.

1. Zestawienie parametrów geotechnicznych skał budujących strop bezpośredni, ociosy i spąg projektowanego chodnika

Zachowanie górotworu względem obudowy wyrobiska wynika z jego budowy geologicznej oraz parametrów wytrzymałościowych wyznaczanych na podstawie badań laboratoryjnych na próbach skalnych oraz na podstawie rozpoznania geologiczno-inżynierskiego górotworu. Każde badanie wykonywane w laboratorium obarczone jest błędem, dlatego nanosi się zgodnie z zasadami statystyki matematycznej poprawki i w ten sposób otrzymuje się parametry normowe. Jednak, że każde badanie przeprowadzane na wybranych próbach górotworu nie oddaje złożoności jego budowy i cech, dlatego tez na parametry normowe nanoszone są kolejne poprawki, co tworzy nam parametry obliczeniowe wykorzystywane do dalszych prognoz zachowania górotworu.

Tabela 1. Parametry normowe skał występujących wokół wyrobiska

	Miąższość	Rozmakalność	Podzielność
		m			[MPa]	[MPa]	[GPa]	[-]	[º]
Iłowiec szary średniozwięzły	12,0	0,9	Pł	48,0	3,3	8,2	0,22	43,0
Węgiel kamienny	1,1	0,8	K	26,0	1,7	5,5	0,37	37,0
Pyłowiec kruchy	0,8	0,8	Pł	29,00	2,2	6,0	0,25	40,0
Pyłowiec przeławicony węglem	2,6	0,8	K	25,0	1,9	5,9	0,36	35,0
Pyłowiec	7,5	0,9	Pł	33,0	2,5	6,0	0,24	40,5

Gdzie:

- normowa wytrzymałość na ściskanie, MPa,

- normowa wytrzymałość na rozciąganie, MPa,

- normowy moduł sprężystości skał, GPa,

- normowy współczynnik Poissona,

- normowy pozorny kąt tarcia wewnętrznego skał, wyrażony w stopniach

Parametry obliczeniowe skał otrzymano poprzez pomnożenie parametrów normowych przez odpowiedni współczynnik niejednorodności zawarty w tabeli 2

Parametr						C
k	0,7	0,6	0,7	0,9	0,9	0,7

Tabela 2. Współczynniki niejednorodności dla poszczególnych parametrów

Przykładowe obliczenia dla iłowca szarego średniozwięzłego

=

,

=

,

=

,

=

,

=

Tabela3. Parametry obliczeniowe skał występujących wokół wyrobiska

	Miąższość	Rozmakalność	Podzielność
		m			[MPa]	[MPa]	[GPa]	[-]	[º]
Iłowiec szary średniozwięzły	12,0	0,9	Pł	33,6	1,98	5,74	0,198	38,7
Węgiel kamienny	1,1	0,8	K	18,2	1,02	3,85	0,333	33,3
Pyłowiec kruchy	0,8	0,8	Pł	20,3	1,32	4,2	0,225	36
Pyłowiec przeławicony węglem	2,6	0,8	K	17,5	1,14	4,13	0,324	31,5
Pyłowiec	7,5	0,9	Pł	23,1	1,5	4,2	0,216	36,45

2. Oznaczenie obliczeniowych parametrów geotechnicznych w warstwach masywu skalnego otaczającego wyrobisko korytarzowe.

Parametry geotechniczne górotworu określono wg PN-G-05020:1997. Wartości k₀ i k₁ zależne są od podzielności i rozmakalności skały.

Tabelka 4. Wartości współczynników k₀ i k₁ są zależne od podzielności i rozmakalności skał

Lp.	Podzielność skał karbońskich	Odstępy powierzchni spękań i warstwowania	k0		k1
						r ≥ 0,8	0,5 ≤ r ≤ 0,8	r ≥ 0,8	0,5 ≤ r ≤ 0,8
			1	Masywna	Powyżej 2,0	1,0	0,5	1,05	Ił. muł. łw.	1,10
												piask. zlep.	1,05
			2	Blokowa	Od 0,5 do 2,0				0,9	0,5	1,05	Ił. łw. muł. piask.	1,15
												zlep.	1,10
			3	Płytowa	Od 0,1 do 0,5				0,7	0,5	1,05	Ił. łw. muł.	1,20
												piask. zlep.	1,10
			4	Kostkowa	Do 0,1				0,5	0,5	1,05	Ił. łw. muł.	1,25
												piask. zlep.	1,10

Wzory i przykładowe obliczenia dla iłowca szarego średniozwięzłego:

- wytrzymałość górotworu na ściskanie

- współczynnik sprężystości górotworu

- współczynnik Poissona

- kąt tarcia wewnętrznego górotworu

Tabela 5. Parametry obliczeniowe górotworu w warstwach wokół wyrobiska.

	Miąższość	Rozmakalność	Podzielność	k0	k1	Rcg	Rr	Esg	vg	Фg
	[m]					[MPa]	[MPa]	[GPa]	[-]	[º]
Iłowiec szary średniozwięzły	12,0	0,9	Pł	0,7	1,05	23,52	1,98	5,47	0,19	36,86
Węgiel kamienny	1,1	0,8	K	0,5	1,05	9,10	1,02	3,67	0,33	31,71
Pyłowiec kruchy	0,8	0,8	Pł	0,7	1,05	14,21	1,32	4,00	0,23	34,29
Pyłowiec przeławicony węglem	2,6	0,8	K	0,5	1,05	8,75	1,14	3,93	0,32	30,00
Pyłowiec	7,5	0,9	Pł	0,7	1,05	16,17	1,50	4,00	0,22	34,71

3. Określenie obliczeniowych parametrów geotechnicznych masywu uśrednionego

Parametry geotechniczne wyznaczono jako średnią ważoną z wzoru

p_i - wartość parametru.

Przykład obliczenia uśrednionego R_cg:

R_cg=

Tabela 6.

parametry masywu uśrednione
Rcg	Rrg	Esg	vg	Фg
[MPa]	[MPa]	[GPa]	[-]	[º]
16,56	1,55	4,54	0,25	34,16

3. Pierwotny stan naprężeń w miejscu lokalizacji wyrobiska

1. Określenie składowych pierwotnego stanu naprężeń (pionowe i poziome) w warstwach górotworu wokół wyrobiska

Rys 1 Składowe Px i Pz

RYSUNEK

Wyrobisko korytarzowe wykonane zostało na głębokości H = 880m. Obszar nad wyrobiskiem traktujemy jako jednorodny nadkład o jednorodnym ciężarze objętościowym uśrednionym

Nadkład wywołuje ciśnienie pionowe działające na układ warstw.Powstałe w ten sposób ciśnienie jest przyczyną wielokierunkowego stanu naprężęń pierwotnych. Górotwór traktujemy jako ciało spręzyste. Składowe ciśneinia (pionowa i pozioma) w górotworze nienaruszonym obliczone zostały ze wzorów:

• Wzór na naprężenia pierwotne pionowe w górotworze:

• Wzór na naprężenia pierwotne poziome w górotworze:

Gdzie:
=

Ciężar objętościowy oraz współczynnik Poissona dla poszczególnych skał określono na podstawie normy PN-81-B-03020

Tabela 7. Pierwotny stan naprężeń

Nazwa skały	Głębokość spągu warstwy	Miąższość	Ciężar objętościowy γ	Współczynnik Poissona ν	Geostatyczny współczynnik parcia bocznego	Rcg w warstwach	Pierwotny stan naprężeń pionowych Pz	Pierwotny stan naprężeń poziomych Px
		[m]	[m]	[KN/m3]			[MPa]	[MPa]	[MPa]	[MPa]
nadkład	868,00	868,00	26,00				22,57	w stropie	w spągu
Iłowiec szary średniozwięzły	880,00	12,00	26,00	0,24	0,32	23,52	22,88	7,22	7,32
Węgiel kamienny	881,10	1,1	14,00	0,35	0,54	9,10	22,90	12,36	12,37
Pyłowiec kruchy	881,90	0,8	20,70	0,24	0,32	14,21	22,92	7,33	7,33
Pyłowiec przeławicony węglem	884,50	2,6	26,00	0,23	0,30	8,75	22,99	6,88	6,90
Pyłowiec	892,00	7,5	27,00	0,22	0,28	16,17	23,19	6,44	6,49

Analiza stanu wytężenia masywu przed wykonaniem wyrobiska

Jeżeli R_cg > P_z to dana warstwa znajduje się w stanie sprężystym.

Jeżeli R_cg < P_z to dana warstwa znajduje się w stanie ukrytej plastyczności

Nazwa skały	Rcg w warstwach	Pierwotny stan naprężeń pionowych Pz	Stan wytężenia
		[MPa]	[MPa]
nadkład	-	22,57	-
Iłowiec szary średniozwięzły	23,52	22,88	Sprężysty
Węgiel kamienny	9,10	22,90	Ukrytej plastyczności
Pyłowiec kruchy	14,21	22,92	Ukrytej plastyczności
Pyłowiec przeławicony węglem	8,75	22,99	Ukrytej plastyczności
Pyłowiec	16,17	23,19	Ukrytej plastyczności

1. Wykres naprężeń pierwotnych w otoczeniu wyrobiska

4. Stan naprężeń wokół wyrobiska korytarzowego - rozwiązanie według teorii sprężystości

Teoria sprężystości określa zależności między odkształceniem, naprężeniem, przemieszczeniem oraz obciążeniem. Zmiany stanu równowagi określamy w sposób matematyczny

1. Określenie wtórnego stanu naprężeń dla modelu górotworu jako środka sprężystego i prognoza możliwości lokalnej utraty stateczności po wykonaniu wyrobiska

Po wykonaniu każdego wyrobiska w górotworze znacznie pogarsza się jego wytrzymałość. Z prawa Hooke'a wynika, że naprężenie jest wprost proporcjonalne do odkształcenia. W górotworze zostaje wykonane wyrobisko o kształcie prostokątnym (o wymiarach; b = 5,5m i h = 4,5m) zaburzające układ półprzestrzeni sprężystej. Do obliczeń projektowych założono, że górotwór jest ośrodkiem sprężystym. Na wyrobisko działa ciśnienie pionowe Pz i poziome Px.

Wielkość i rozkład naprężeń w najbliższym sąsiedztwie wyrobiska zależy od stosunku, szerokości do wysokości wyrobiska (b/h)

Dla:

Po obliczeniu stosunku wysokości do szerokości wyrobiska otrzymana została wartości na podstawie której sczytano α i β z poniższego wykresu:

Wykres zależności α = f ( b / h ) oraz β = f ( b /h). Na podstawie tablicy 3.1 z podręcznika „Geomechanika górnicza ” Kłeczek

α=0,925

β=0,77

Zmiana stanu naprężeń będzie taka, żę w stropie wyrobiska pojawią się naprężenia rozciągające, a w ociosach ściskające. Po za wyrobiskiem powstaje bardzo wytrzymały pierścień skalny.

Rys. Zmiany naprężeń w wyrobiskach

W ociosach i w ich sąsiedztwie naprężenia pionowe (ściskające) σ_z osiągają największą wartość dla pyłowca przeławiconego węglem (najmniejsza wartość Px)

Rcg = 8,75

Porównując otrzymane wartości naprężeń do wytrzymałości na ściskanie w przypadku najsłabszej warstwy ociosu

W stropie wyrobiska występują naprężenia poziome (rozciągające) przybierające najwyższą wartość w środkowym punkcie stropu. Obliczenia wykonano dla iłowca szarego średniozwięzłego, który znajduje się w stropie.

Rr = 3,30 [MPa]

Porównując otrzymane wartości naprężeń do wytrzymałości na rozciąganie w warstwie stropowej

Obliczenia potwierdziły lokalną utratę stateczności w stropie i ociosach. W stropie bezpośrednim skały ulegną zniszczeniu.

2. Określenie ciśnienia statycznego górotworu jako skutek lokalnej utraty stateczności

Ciśnienie statyczne - jest to ciężar zniszczonego, oderwanego od reszty górotworu, leżącego na obudowie, aby je wyznaczyć należy określić wysokość strefy obwału - h_o

1. Metoda Cymbarewicza

Metoda Cymbarewicza - bazuje na modelu górotworu przyjętym przez Protodiakonowa, traktuje skały jako ośrodek rozdrobniony. Ponadto zakłada zniszczenie ociosów, a kryterium zniszczenia jest wytrzymałość na ścinanie. Określa odległość, na jakiej nastąpi zniszczenie ociosów po płaszczyźnie klinów odłamu. Skały położone w tym obszarze obciążają obudowę dając obciążenie w kierunku pionowym i poziomym. Obciążenie pionowe to ciężar skał stropowych, natomiast obciążenie poziome stanowi efekt zsuwania się skał wzdłuż założonej płaszczyzny poślizgu pod wpływem ciężaru warstw wyżej leżących.

Rys. Rejon zniszczenia według Cymbarewicza i rozkład działających sił.

Obciążenia pionowe to ciężar skał znajdujących się w strefie wyrobiska opisywanym równaniem paraboli, natomiast obciążenie poziome spowodowane jest ruchem posuwistym skał po teoretycznych płaszczyznach poślizgu pod wpływem obciążenia warstw nadległych.

Nazwa skały	Miąższość	γ	Rcs	k1			średnie
	[m]	[KN/m3]	[MPa]	[-]	[º]	[º]	[º]
nadkład	868,00	26,00	33,6	1,05	-	-	-
Iłowiec szary średniozwięzły	12,00	26,00	18,2	1,05	61,21	58,29	58,29
Węgiel kamienny	1,1	14,00	20,3	1,05	63,77	60,73	61,69
Pyłowiec kruchy	0,8	20,70	17,5	1,05	60,25	57,38
Pyłowiec przeławicony węglem	2,6	26,00	23,1	1,05	66,59	63,42
Pyłowiec	7,5	27,00	33,6	1,05	-	-	-

Wzory i obliczenia pozornych kątów tarcia (przykładowe):

• Górotworu w stropie wyrobiska dla iłowca szarego średniozwięzłego:

• Górotworu w ociosie wyrobiska dla warstwy węgla kamiennego (przykładowe):

Uśrednione wartości kątów tarcia dla ociosów:

Wartość stropowego ciśnienia statecznego górotworu należy obliczać, podstawiając zasięg strefy odprężonej według wzoru

=

Dla:

h=4,5m

b=5,5m

Obliczamy naprężenia pionowe q_z

Zakładamy, że ze względów bezpieczeństwa średni ciężar objętościowy w skałach nadkładu możemy ustalić na 26 kN/m3

Ze względu na dużą różnicę między naprężeniami poziomymi w stropie i spągu konieczne jest wyznaczenie tych dwóch wartości naprężeń:

Naprężenia poziome w stropie:

Obliczenia dla ociosów:

Ciśnienie boczne (ociosowe) statyczne:

Strefa zniszczenia w ociosach:

Tabela Zestawienie wyników z metody Cymbarewicza

[m]	[m]	[kPa]	[kPa]	[kPa]
1,13	2,40	62,40	3,93	11,30

1. Zmodyfikowana hipoteza Sałstowicza

Zmodyfikowana hipoteza Sałustowicza mówi, że na obudowę oprócz ciśnienia statycznego działa ciśnienie deformacyjne. W wyniku rozciągań w stropie, skały zaczynają rozluźniać się. Obrys rozluzowania wyznacza linia zaklinowania się materiału skalnego. Materiał, który przekroczy wartość wytrzymałości na rozciąganie oderwie się od całości, część, która pozostanie nienaruszona jest częścią sprężystą.

Wg Sałustowicza wytrzymałość na rozciąganie zostaje przekroczona w stropie i spągu wyrobiska. Wyrobisko samoistnie będzie dążyło do przyjęcia takiego kształtu, dzięki któremu naprężenia powstające nie przekroczą wytrzymałości na rozciąganie. Najbardziej optymalnym kształtem jest elipsa. Powierzchnia pomiędzy linią kształtu wyrobiska a elipsą stanowi strefę odprężoną.

Rys. Obszar zniszczenia dla modelu obciążenia obudowy wg Sałustowicza z uwzględnieniem zniszczenia ociosów

Obliczenia:

Strzałka sklepienia ho

Ciśnienie stropowe:

Strefa zniszczenia w ociosach

Tabela Zestawienie wyników z hipotezy Sałustowicza

b	h	Rrs	Pz	m
[m]	[m]	[Mpa]	[Mpa]	-	[ ]	[m]	[m]	[m]	[kPa]
5,5	4,5	1,98	22,88	5,05	61,69	3,32	4,48	2,23	57,98

Wybór metody obliczeń

Zasięg strefy odprężonej:

• hipoteza Cymbarewicza h_o = 2,40 m,

• hipoteza Sałustowicza h_o = 2,23 m.

Wartości te różnią się znacznie między sobą, podobnie jak wartości obciążenia pionowego:

• wg hipotezy Cymbarewicza q_z = 62,40 kPa ,

• wg hipotezy Sałustowicza q_z = 57,98 kPa

Z dwóch hipotez jako bardziej wiarygodną należy przyjąć hipotezę Cymbarewicza, która uwzględnia obciążenia poziome występujące w ociosach wyrobiska. Jest to istotne zwłaszcza w przypadku wyrobisk o znacznej wysokości, a także gdy w ociosach występują skały o niewielkiej wytrzymałości na jednoosiowe ściskanie R_c.

Do dalszych obliczeń przyjęto wyniki uzyskane z metody Cymbarewicza

5. Stan naprężeń wokół wyrobiska korytarzowego posadowionego poniżej głębokości krytycznej - rozwiązanie według modelu, sprężysto plastycznego z osłabieniem

Rys Model sprężysto plastyczny z osłabieniem

1. Określenie głębokości krytycznej w masywie uśrednionym i prognoza globalnej utraty stateczności

- głębokość posadowienia wyrobiska: H=880 m;

- ciężar skał:
;

- wytrzymałość na ścinanie masywu uśrednionego:

Wyrobisko posadowione jest poniżej głębokości krytycznej. Przyczyni się to do globalnego zniszczenia pierścienia wokół wyrobiska. Rozpatrywany będzie zatem model sprężysto-plastyczny z osłabieniem z uwzględnieniem wytrzymałości resztkowej R_cr.

5.2 Ustalenie modelu (schematu) obliczeniowego, założenia do obliczeń metodami analitycznymi.

Poprzez przekroczenie głębokości krytycznej następuje utrata globalnej statyczności objawiając się wyróżnieniem w górotworze na skutek przyjęcia do obliczeń modelu ośrodka sprężysto-plastycznego z osłabieniem, dwóch stref:

- sprężystej: nienaruszonej, z obecnością naprężeń wtórnych pochodzących od ciężaru masowego nadkładu. Jej zasięg wynosi: r > r_L . Oddziałuje na strefę plastyczną ciśnieniem Pg;

- plastycznej: górotworu wtórnie zniszczonego, występującej bezpośrednio przy wyrobisku

r_w <r <r_l . Zachowuje ona wytrzymałość resztkową R_cr.

Założenia do modelu:

- wydzielona nieważka tarcza;

- układ osiowo symetryczny w otoczeniu wyrobiska;

- płaski stan odkształcenia;

- ośrodek jednorodny wokół wyrobiska;

- występuje stan naprężenia na brzegu tarczy (P_x=P_z).

Rys. Układ stref wokół wyrobiska - model obliczeniowy

Gdzie:

r_w- promień wyrobiska,

r₁- promień strefy plastycznej,

q - oddziaływanie statyczne w stropie wyrobiska,

P_a - oddziaływanie deformacyjne,

P_g - oddziaływanie radialne strefy sprężystej,

P_z - pierwotny stan naprężeń pionowych

W przyjętym układzie ośrodek skalny działa na obudowę wyrobiska jako:

• Oddziaływanie deformacyjne P_a jako resztkowe ciśnienie pierwotne wynikające z oddziaływania strefy sprężystej - czyli odpowiednio zredukowane ciśnienie P_z

• Oddziaływanie statyczne w stropie wyrobiska q jako bezpośrednie ciśnienie spowodowane ciężarem strefy odprężonej - czyli rozłożony ciężar strefy plastycznej.

5.3 Obliczenie i wykres naprężeń wtórnych w strefach obliczeniowych wokół wyrobiska

Rcr	Rcg	b	Фg	Pz	rw
[MPa]	[MPa]	[m]		[MPa]	[m]
2,4	16,56	5,5	34,16	22,88	2,75

Obliczenia:

=

Zasięg strefy plastycznej:

Naprężenia w strefie sprężystej r > rl

Naprężenia w strefie plastycznej rw < r < rl

Dla r = rw, naprężenia radialne σr=0

σ_t = 2p_z

σ_t = Rcg

Głównie miarą zniszczenia będą ścięcia.

Rozkład naprężeń w strefie plastycznej:

Rozkład naprężeń w strefie sprężystej:

1. Oddziaływanie górotworu na obudowę wyrobiska - obciążenie jako funkcja zasięgu strefy zniszczonej

Założenia:

rw	Rcr	β	Pg	rlg
[m]	[MPa]		[MPa]	[m]
4,5	6,5	1,73	6,30	7,95

Oddziaływania statyczne górotworu w stropie wyrobiska

6. Charakterystyka obciążeniowa górotworu według modelu ciśnień deformacyjnych

Gdzie:

r_w - promień wyrobiska w wyłomie,

r_l - zasięg strefy plastycznej,

P_g - naprężenia radialne na granicy strefy plastycznej i sprężystej,

Pa - oddziaływanie deformacyjne,

u_w - przemieszczenie konturu wyrobiska

Rcr	Eg	νg	Pg	Pz	rw
MPa	GPa		MPa	MPa	m
6,5	19,04	0,18	6,30	24,74	4,5

Charakterystyka obciążeniowa górotworu

Oddziaływanie deformacyjne

Oddziaływanie statyczne

u_opt znajduje się w punkcie przecięcia się obydwu krzywych i wynosi u_opt = 0,015573

Dla u_opt=0,015573 p_min=0,08370 kPa

1. Ustalenie obciążeń działających na obudowę stropu i ociosów projektowanego wyrobiska korytarzowego

Obliczenie obciążenia działającego w górnej części ociosów:

Obliczenie obciążenia działającego w dolnej części ociosów:

7. Literatura

• Norma PN-G-05020,

• Norma PN-81-B-03020,

• Z. Kłeczek ,, Geomechanika górnicza ''Katowice 1994.

20

P_a

P_g

r_w

r_l

u_l

u_w

---