Wykład X  XII 00 Żyły


Żyły.

  1. Żyła główna dolna

  2. Żyła wrotna

  3. Zespolenia obu żył głównych

  4. Zespolenia układu żyły wrotnej z żyłami głównymi.

Ad 1.

Żyła główna dolna jest największą żyłą ustroju. Zbiera ona krew żylną z podprzeponowej części ciała i odprowadza ją do przedsionka prawego serca, powstaje ona w j. brzusznej ze zjednoczenia się obu żył biodrowych wspólnych.

Przebiega zaotrzewnowo po stronie prawej aorty brzusznej. Przechodzi przez otwór żyły głównej w przeponie brzusznej, przebiega w śródpiersiu przednim, wchodzi do worka osierdziowego i kończy się na ścianie tylnej prawego przedsionka.

Ma zatem dwa odcinki: brzuszny i piersiowy.

Ż. g. d. podobnie jak wszystkie żyły w kierunku dosercowym zyskuje (przybiera) na średnicy. W miejscu dwu jej największych dopływów tj. żył nerkowych i wątrobowych jest ona silnie poszerzona, co nosi miano zatoki nerkowej i wątrobowej.

Ż. g. d. ma dopływy początkowe i odpływy boczne;

Ad 2.

Żyła wrotna jest naczyniem czynnościowym ustroju, a nie odżywczym wątroby, która zbiera krew z narządów nieparzystych brzucha z wyjątkiem wątroby i odprowadza ją do wątroby, której oddaje metabolity białek i węglowodanów. Cechą charakterystyczną krążenia wrotnego jest obustronna tj. początkowa i końcowa sieć naczyń włosowatych, sieć żylna włosowata początkowo oplata jelita przez co umożliwia odbiór metabolitów, a sieć żylna włosowata końcowa oplata hepatocyty, którym oddaje metabolity. Osobliwością układu żyły wrotnej jest również brak zastawek żylnych, co umożliwia dwukierunkowy przepływ krwi, od ciśnienia większego do mniejszego. W wielu przypadkach patologicznych wzrasta ciśnienie w żyle wrotnej powyżej 25 cm słupa wody i powstaje nadciśnienie wrotne - wówczas krew z żyły wrotnej przepływa w odwrotnym kierunku i „przecieka” do układu żył głównych.

Dopływami początkowymi żyły wrotnej są trzy żyły: śledzionowa, kreskowa górna i kreskowa dolna.

Z ich zlania powstaje pień żyły wrotnej, który przebiega najpierw za trzustką, potem za opuszką dwunastnicy, a w końcu w więzadle wątrobowo - dwunastniczym i po rozgałęzieniu się na gałąź lewą i prawą uchodzi do wątroby.

Dopływami bocznymi pnia żyły wrotnej, są żyły żołądkowe prawa i lewa, żyła pęcherzykowa, żyły przypępkowe i żyła trzustkowo - dwunastnicza górno - tylna.

Ad 3.

Pomiędzy ż. g. g. a ż. g d. występują 4 zespolenia.

I - zespolenie lędźwiowe wstępujące; II - zespolenie nabrzuszne głębokie; III - zespolenie nabrzuszne powierzchowne; IV - zespolenie okołokręgowe (okołokręgosłupowe).

ad I. zespolenie lędźwiowe wstępujące umożliwia żyła lędźwiowa wstępująca, która łączy w pionie żyły lędźwiowe a sama uchodzi do żyły nieparzystej.

ad II. zespolenie nabrzuszne głębokie - występuje na pow. tylnej m. prostego brzucha, zespala się tutaj żyła nabrzuszna dolna, która jest gałęzią żyły biodrowej, zew. z żyłą nabrzuszną górną, która poprzez żyłę piersiową uchodzi do żyły ramienno - głowowej.

ad III. zespolenie nabrzuszne powierzchowne (skórne) - tworzą żyła nabrzuszna powierzchowna, która napływa do żyły udowej i żyły piersiowo - nabrzusznej, które przez żyłę piersiowo - boczną uchodzą do żyły pachowej.

ad IV. zespolenie okołokręgosłupowe umożliwiają sploty żylne kręgowe, wew. i zew., które oplatają kręgosłup od zew. i od wew. na całej jego długości; sploty żylne w odc. lędźwiowym uchodzą do żyły głównej dolnej, a w piersiowym poprzez żyłę nieparzystą krótką do ż. g. g.

Wszystkie te zespolenia stanowią osnowę dla rozwoju krążenia obocznego przy zaburzeniach odpływu z ż. g. g. albo ż. g. d.

W utrudnionym odpływie z układu ż. g. g następuje przekrwienie bierne nadprzeponowej części ciała co objawia się tzw. twarzą lwią (facies leomina).

Ad 4.

Anastomeus porto - cavales.

Wyróżnia się 4 zespolenia żyły wrotnej z układem żył głównych, które w przypadkach patologicznych (np. marskości wątroby, zakrzepica żyły wrotnej lub żył wątrobowych) stanowią podstawę dla powstania krążenia obocznego obu żył głównych z pominięciem wątroby. Znaczne poszerzenie żyły tworzą wtedy żylaki np. przełyku, odbytu, bądź okolicy pępka (głowa meduzy).

Wyróżnia się 4 zespolenia: I - przełykowe, II - odbytnicze, III - pępkowe, IV - zaotrzewnowe (leciusa).

ad I zespolenie przełykowe umożliwiają żyły przełyku, które uchodzą z części piersiowej żyły nieparzystej krótkiej, a z cz. brzusznej do ż. wrotnej.

ad II zespolenie odbytnicze umożliwiają żż. odbytnicze, z których górna uchodzi do żyły wrotnej poprzez żyłę krezkową, a środkowe i dolne poprzez żż. biodrowe do ż. gł. dolnej.

ad III zespolenie pępkowe umożliwiają żż. przypępkowe, które łączą pień ż. wrotnej z żż. okolicy pępka, te zaś uchodzą do układu ż. gł, górnej bądź ż. gł. dolnej.

ad IV zespolenie zaotrzewnowe umożliwiają żż. wstępnicy i zstępnicy, które uchodzą do żył krezkowych, ale poprzez ścisłe przyleganie tych narządów do ścian brzucha, łączą się one z żyłami ściennymi brzucha, które uchodzą do ż. gł. dolnej.

2

Wykład X - 15.XII.2000r.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
PATOMORFOLOGIA wykład 12, PATOMORFOLOGIA wykład 12 (18 XII 00)
PATOMORFOLOGIA wykład 11, PATOMORFOLOGIA wykład 11 (11 XII 00)
PATOMORFOLOGIA wykład 10, PATOMORFOLOGIA wykład 10 (4 XII 00)
Wykład XII
Wykład XII Rachunek podziałów
12i13Prawo Cywilne Wykład XII i XIII 7 i! styczeń
Wyklad XII- Przedstrunowce Strunowce- Ryby, Biologia, zoologia
IKONOGRAFIA ŚWIĘTYCH, WYKŁAD XII, 01 11
Mikrobiologia wykład XII, XIII
Wykład XII  01 01 Splot lędźwiowy
WYKŁAD XII (4)
Teoria polityki, Wykład 5, Wykład 5 - 1 XII 2005r
Wykład XII
7 wykład XII
Wykład XII, Studia Biologia, Mikrobiologia, wykłady z ogólnej
PATOMORFOLOGIA wykład 04, PATOMORFOLOGIA wykład 4 (23 X 00)
FARMAKOLOGIA wykład 08, FARMAKOLOGIA wykład 8 (2 XII 01)
wykłady, WYKŁAD XII

więcej podobnych podstron