1)Reedukacja ruchu-ponowne nauczanie umiejętności ruchu po np.urazie Reedukacja posturalna,chodum, nerwowo-mięśniowa2)Umiejętności elementarne- nabywane w sposób spontaniczny przez całe nasze życie
3)Umiejętności specjalne- leża u podstaw sportowych, zawodowych. Wszystkie umiejętności ruchowy rozwijają się na bazie umiejętności motorycznych. 4)Zdolności motoryczne to: siła,szybkość, wytrzymałość,zwinność, gibkość,koordynacja ruchowa. W Fizjoterapii dążymy do sprawności fizycznej. 5)Sprawny fizycznie to człowiek który ma sprawny ukł.krążenia, oddychania, wydalania,termoregulacji zdolnej do wykonania pracy fizycznej wymagającej zaangażowania siły,szybkości,wytrzymałości.6)Obszary kultury fizycznej:
Wychowanie fizyczne- wspomaganie rozwoju motorycznego fizycznego i zdrowia Rekreacja fizyczna-odnowa siły,przeciwdziała chorobą cywilizacyjnym(osteoporoza,bóle kręgosłupa,zaburzenia krążenia,oddychania)
Rehabilitacja ruchowa-forma uczestnictwa w kulturze fizycznej pełnej części społ.która częściowo lub trwale jest niepełnosprawna cel.przywracanie utraconych funkcji lub ubytków psychomotorycznych. -wychowanie fizyczne specjalne:tyflopedagogika, oligofrenopedagogika, surdopedagogika -sport inwalidzki Sport-dla osób o odpowiednich dyspozycjach. 7)Proces kształcenia umiejętności przebiega etapowo(ogniwa): Diagnoza- określenie umiejętności każdego pacjenta -przeprowadzenie badań -testy sprawności i funkcjonalności -na podst.diagnozy określamy cel oraz dobór środków.Prognoza-przewidywanie skutków,określenie możliwych do uzyskania rezultatów. Ordynacja-dobór środków najwłaściwszych aby uzyskać cele kształcenia ruchowego. Realizacja-stosowanie środków zgodnie z planem,przestrzeganie zasad i metod. Ocena uzyskiwanych rezultatów-powtrzatrzanie co pewien czas badań,pomiarów i testów.Celem nadrzędnym rehabilitacji jest-przywracanie osobie niepełnosprawnej pełnej lub max.możliwej sprawnośći fizycznej i psychicznej.
8)Zadania kształcenia ruchowego: -ustalanie rodzaju i stopnia dysfunkcji -określenie celu usprawniania na poszczególnych etapach -dobór form,środków,metod postępowania -okresowa kontrola stanu usprawnianego -modyfikowanie celów usprawniania na podst.kontroli -prowadzenie odp.dokumentacji.9) Ogólne zasady nauczania ruchu w kontekście fizjoterapii. 1.zasada nieszkodzenia 2.zasada wczesności 3.zasada kompleksowości inaczej wszechstronności (patrzymy na stronę fizyczną i psychiczną pacjenta) 4.zasada systematyczności inaczej ciagłości 5.Zasada podmiotowego traktowania osoby usprawnionej 6.Zasada świadomego i aktywnego udziału pacjenta w procesie usprawniania 7.Zasada dostępności(stopniowania trudności) 8.Zasada poglądowosci-zmierza do wyrobienia odpowiednich wyobrażeń ruchowych,podstawą jest pokaz danego ćw.wykorzystuje różne pomoce np.lustra,laski 9.Zasada kolektywności-ćw.prowadzimy zbiorowo 10.zasada trwałosci 11.zasada współpracy z otoczeniem 12.zasada indywidualizacji 13.zasada wszechstronności(zmienności pracy mięsniowej,stopniowania natężenia wysiłku).10)Metody stosowane na Wf-ie: 1.metody rozwijania zdolności motorycznych 2.metody nauczania ruchu 3.Metody przekazu wiedzy(pokaz,opowiadanie,wykład,opowiadanka) 4.metody wychowawcze
11)Metody nauczania ruchu:1.Metoda syntetyczna-całościowe ujęcie ruchu.Najbardziej naturalna metoda nauczania ruchu.Wadą jest powstawanie nawyków trudnych do skorygowania.Nadaje sie do nauczania ćw.trudnych. 2.Metoda analityczna-nauczanie ćw.częsciami. 3.Metoda kompleksowa-połączenie dwóch poprzednich. 12)Metody nauczania ćw.wg.Stanisława Strzyzewskiego: 1.Metody reproduktywne(odtwórcze) -metoda naśladowo-ścisła(wady:niesamodzielność,bierność,brak inicjatywy) -metoda zadaniowo ścisła(uzmysłowienie nieumiejętności ruchu) -metoda programowego uczenia się(czytanie np.z tablicy,rozumowanie) 2.Metody praktyczne ( usamodzielniające) -metoda zabawowo-naśladowcza(do pracy z dziećmi) -metoda zabawowo-klasyczna(źródłem jest fabuła zabawy,przepis gry) -metoda bezposredniej celowości ruchu(samodzielne rozwiązywanie zadania) -metoda usprawniania się(ścieżka zdrowia) 3.Metody kreatywne(twórcze) -metoda ekspresji twórczej:metoda Orfa(używanie rytmu) metoda R.Labana (zabawa,inscenizacja,taniec,muzyka) -metoda problemowa(zadanie pytania uczniowi) 13)Formy prowadzenia zajęć. 1.Frontalna(duża intensywność ćw.,łatwa organizacja ćw.)wady:ograniczenie samodzielności 2.Zajęcia w zespołach (wady:przestój). 3.Zajecia w zespołach z dodatkowymi zadaniami 4.Obwodowa(stosujemy do kształcenia sprawności motorycznej o charakterze siłowo-wysiłkowym 5.stacyjna(4-6stacji,4-5min.ćw.na stacje,1min.na stacje) 6.strumieniowa(tor przeszkód)7.Indywidualna 14)Środki ćwiczeń:1.Baza(sala itp.) 2.Przyżądy 3.ćw fizyczne Ćw.Fizyczne-sterowane przez ukł.nerwowy,a wykonane przez ukł.mięśniowy organizmu polegające na zmianach ułożenia poszczególnych cz.ciała w przestrzeni.Odbywa sie to przy współdziałaniu z innymi układami.15)Cele lekcji:1.Temat 2.Zadania główne Zadania główne-komunikat o tym co będzie wykonywane: -w zakresie umiejętności -w zakresie sprawności motorycznej i psychomotorycznej -w zakresie wiadomości -w zakresie kształtowania postaw Opisując zadanie należy:-określić cel -przedstawić program 16)Konspekt:1.cz.wstępna 5-7min. 2.cz. główna 3.cz.końcowa Najwyższe tętno pacjent powinien uzyskać w ¾ lekcji a potem powinno spadać. Nie wprowadzać ćw.statycznych i intensywnych na początku lekcji. Nie stosować po sobie ćw.o dużym natężeniu.Ćw.intensywne i wytrzymałościowe powinny trawać krótko.Ćw.kształtujące powinny być przeplatane ćw.kształtującymi zdolności motoryczne.Ćw.nie powinno angażować wybranych grup mięśniowych.Trzeba zmieniać pozycje wyjściowe do ćwiczeń.