Potrzeby psychospołeczne osób upośledzonych umysłowo

Potrzeba	Brak zaspokojenia potrzeby	Wpływ otoczenia i wpływ na otoczenie
akceptacji ze strony innych	Niska samoocena; zaburzenia w zachowaniu (agresja, autoagresja); ucieczka przed innymi; zahamowanie rozwoju psychospołecznego (dziecko nie osiąga możliwego dla siebie stopnia rozwoju); brak motywacji, stereotypia ruchowa	Rodzice - zaprzeczanie ,że występuje upośledzenie; zamykanie dziecka w domu (ograniczanie kontaktów dziecka z innymi, co blokuje jego rozwój społeczny); błędy typu: nadopiekuńczość, stawianie zbyt wielkich wymagań dziecku; agresja słowna wobec dziecka (złość na dziecko i inne negatywne emocje wobec niego) Otoczenie - unikanie osoby upośledzonej i jego rodziny; strach przed dzieckiem spowodowany niewiedzą o upośledzeniu; dziecko często odbiega wyglądem i stanem umysłowym od swoich rówieśników co powoduje trudności w nawiązywaniu kontaktów z otoczeniem (często występuje też brak umiejętności kontaktu z innymi)
miłości (poprzez słowa i czyny)	Brak akceptacji; zaburzenia emocjonalne; nieumiejętność okazywania uczuć; niepewność co do innych osób i sytuacji; lęk; zaburzenia zachowania; poczucie winy u dziecka; stereotypia ruchowa	Rodzice- bezwarunkowa miłość oznacza akceptację dziecka takiego jakim ono jest; brak tej miłości może spowodować agresję fizyczną, słowną lub nawet porzucenie dziecka; Często bywa to też powodem nieporozumień między małżonkami.
bezpieczeństwa	Brak stałości miejsca i osób; niepokój; narastające zagrożenie mogące wywołać zaburzenia emocjonalne, agresję; zamknięcie w sobie; Zahamowanie kontaktów z otoczeniem (strach przed tym co obce); stereotypia ruchowa;	Rodzice - poczucie bezpieczeństwa wiąże się z opieką i troską wobec dziecka upośledzonego; sama obecność dziecka upośledzonego powoduje brak poczucia bezpieczeństwa u rodziców (dotyczy to np. niepewności co do przyszłości dziecka). Zapewnienie dziecku opieki często wiąże się z wieloma wyrzeczeniami ze strony rodziców. Otoczenie - dla osób zdrowych obecność osoby upośledzonej umysłowo stanowi często zagrożenie. Wynika to z niezrozumienia tego rodzaju niepełnosprawności; osoby upośledzone umysłowo mogą okazywać agresję, zaburzenia emocjonalne itp. Strach powoduje unikanie osób upośledzonych umysłowo.
aktywności (potrzeba ruchu, zabawy)	Bierność; zahamowanie rozwoju poznawczego; mała sprawność fizyczna i manualna; stereotypia ruchowa	Rodzice - często ograniczają aktywność dziecka, są nadopiekuńczy lub boją się że dziecko zrobi sobie krzywdę lub spowoduje zniszczenia; hamując aktywność dziecka, zmniejszają możliwość jego rozwoju Otoczenie- nie zawsze akceptuje osobę upośledzoną jako towarzysza do zabaw; strach przed niekontrolowanymi emocjami, agresją; często boją się że dzieci zdrowe nie będą w pełni rozwijały się w obecności osób upośledzonych umysłowo
sprawności	Brak motywacji do działania; zaniżona wartość siebie; bierność; brak radości z wykonywanych działań; unikanie samodzielnych działań; zahamowanie rozwoju poznawczego (dziecko nie ma możliwości poznania sytuacji i działań w których się sprawdzi)	Rodzice- radość z podejmowanych przez dziecko działań i jego samodzielności; działalność dziecka pomaga ocenić jego sprawność; wyręczanie dziecka we wszystkim powoduje, że nie ma ono motywacji by robić cokolwiek. Otoczenie - strach, lęk że dziecko zrobi sobie lub innym krzywdę; niedocenianie dziecka może powodować u niego frustracje
samorealizacji	Zahamowanie lub niepełny z możliwych rozwój poznawczy; unikanie samodzielnych działań; bierność	Rodzice - nadopiekuńczość i złe rozumienie choroby; traktowanie osoby upośledzonej umysłowo jako niezdolnej do podejmowania jakichkolwiek działań Otoczenie- najczęściej uznaje osobę upośledzoną umysłowo za niezdolną do samodzielnych wyborów i decydowania o sobie, a także nie zdolną do działań
osiągnięć	Brak motywacji, bo dziecko nie widzi efektów swej działalności; brak sukcesów powoduje negatywne emocje, niską samoocenę; niechęć do podejmowania działań; zahamowanie aktywności.	Rodzice- wyręczają dziecko w wielu czynnościach nie dając mu możliwości działania; sukcesy dziecka są też sukcesami rodziców. Rodzice powinni motywować dziecko do działań. Otoczenie- często nie traktuje efektów działalności dziecka jako jego sukces; brak pochwały powoduje brak motywacji u dziecka
uznania	Spadek lub brak motywacji; utrata wiary we własne siły; niska samoocena; bierność; niechęć do innych	Spostrzeganie i okazywanie radości z odniesionych przez dziecko sukcesów sprawia że ma ono zachętę do pokonywania trudności.
niezależności (starsze dzieci i młodzież)	Zachwianie psychiki; nasilona agresja; konflikty; rezygnacja; brak wytrwałości; bierność (aż do apatii);trudności w nawiązywaniu kontaktów; poczucie słabości; uleganie opiniom innych	Traktowanie osoby upośledzonej umysłowo jako małe dziecko;
przynależności do grupy	Wycofywanie się z kontaktów z innymi ludźmi; brak samoakceptacji a także akceptacji innych; zahamowanie rozwoju społecznego	Rodzice- często ograniczają kontakty dziecka z innymi ludźmi zwł. z osobami zdrowymi; boja się że dziecko nie zostanie zaakceptowane w takiej grupie Otoczenie- często nie akceptuje osoby upośledzonej umysłowo jako równoprawnego członka; unika kontaktu z nim;

---