Charakterystyka kompleksu torfowiskowego Bagno Bubn贸w:
Jest ono jednym z czterech kompleks贸w torfowiskowych wyr贸偶niaj膮cych si臋 w granicach Poleskiego Parku Narodowego. Do 1991 roku Bagno Bubn贸w znajdowa艂o si臋 w obr臋bie Che艂mskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu, a w 1991 obj臋to je ochron膮 jako rezerwat torfowiskowy, a w 1994 zosta艂o w艂膮czone do Poleskiego Parku Narodowego, co stworzy艂o szans臋 na zachowanie unikalnej pozosta艂o艣ci pierwotnej przyrody Polesia. Po艂o偶one jest ono w okolicy miejscowo艣ci Pikulawka. Le偶y w strefie kraw臋dziowej Pag贸rk贸w Che艂mskich, G贸ry Chutczy i Piko艂owa na po艂udniu. Od p贸艂nocy i od wschodu graniczy z wyniesieniem Guza Andrzejowa. Z Bagnem Bubn贸w rejon PPN powi膮zany jest dwoma korytarzami ekologicznymi - jeden wychodz膮cy z rejonu jeziora Sumin stanowi膮 艂膮ki po艂o偶one na p贸艂noc od wsi Ostr贸wek Podyski i na po艂udnie od wsi J贸zef贸w i drugi, wychodz膮cy z jeziora U艣ciwierz, 艂膮ki z licznymi torfowiskami i zadrzewieniami od rezerwatu 艢wierszcz贸w, a dalej na p贸艂nocny-wsch贸d - 艂膮ka Wielkie Bagno i uroczysko Czemiernik. Bagno Bubn贸w zajmuje powierzchnie 700 ha; uwodnienie powy偶ej 20 cm. Kompleks obejmuje niewielkie wzniesienie kredowe (tzw. gr膮dzik) i otaczaj膮ce je torfowisko niskie i torfowiska w臋glanowe. Odczyn wykazuje w艂a艣ciwo艣ci alkaliczne, a samo z艂o偶e zawiera wi臋cej ni偶 1% w臋glanu wapnia. Z okresu zlodowacenia 艣rodkowopolskiego stadia艂u Warty pochodz膮 piaski i mu艂ki jeziorno-rozlewiskowe, tworz膮ce do艣膰 rozleg艂e zwarte powierzchnie w otoczeniu Bagna Bubn贸w. Oko艂o 80% powierzchni torfowiska jest otwarte - pozbawione ro艣linno艣ci drzewiastej i krzewiastej, za wyj膮tkiem pojedynczych drzew i k臋p, bardzo atrakcyjnych krajobrazowo. Ro艣linno艣膰:
Kalcyfilna, sucholubna z klasy Festuco-Brometea
Osobliwo艣ci: g艂owienka wielokwiatowa i selernica 偶y艂kowata
Obrze偶e gr膮dzika porasta zesp贸艂 Molinietum Medioeuropaeum z: trz臋slic膮 modr膮, go藕dzikiem pysznym, goryczk膮 w膮skolistn膮, ciemi臋偶yc膮 zielon膮 i kruszczykiem b艂otnym
Pozosta艂膮 cz臋艣c powierzchni zajmuj臋 zbiorowiska z klasy Magnocaricion z: turzyc膮 Buxbauma i turzyc膮 Davalla, z domieszk膮 ro艣lin z klasy Scheuchzerio Caricatea fuscae: bobrek tr贸jlistkowy, turzyca prosowata, turzyca 偶贸艂ta, siedmiopalecznik b艂otny.
Ponadto: na terenie Bagna Bubn贸w wyst臋puje najwi臋ksza ilo艣膰 torfiarek, a w nich bardzo interesuj膮ce gatunki ramienic i obfite ilo艣ci grzybieni bia艂ych
Wyst臋puje tu kilkadziesi膮t gatunk贸w zwierz膮t planktonowych, 340 gatunk贸w motyli, z贸艂w b艂otny, bardzo bogata anifauna rezerwatu, najcenniejszy gatunek - wodniczka, stanowi膮ca oko艂o 10% ca艂ejk europejskiej populacji tego gatunku. Inne rzadkie gatunki: kulik wielki, 偶uraw i sowa b艂otna.
Bagno Bubn贸w zaliczane jest do najcenniejszych obiekt贸w przyrodniczych w Polsce. W chwili rozpocz臋cia stara艅 o obj臋cie Bagna ochron膮 rezerwatow膮 rozpocz臋to w jego bezpo艣rednim otoczeniu prace melioracyjne. Inn膮 przyczyn膮 drastycznych zmian w szacie ro艣linnej by艂o zaprzestanie w 1994 roku ekstensywnego wypasania, wykaszania, a w szczeg贸lno艣ci wypalania. Po偶ary przyczyni艂y si臋 do eliminacji ro艣linno艣ci drzewiastej i krzewiastej. Od momentu w艂膮czenia - po偶ary usta艂y. Obszar charakteryzuje si臋 znacznie ni偶szymi walorami ni偶 tereny wypalane. Niebezpieczne zmiany w szacie ro艣linnej i procesie torfotw贸rczym w ostatnim czasie dynamicznie ulegaj膮 przyspieszeniu. Najwi臋ksze zagro偶enie - obni偶enie poziomu lustra wody, a nast臋pnie zarastanie kompleksu przez ro艣linno艣膰 drzewiast膮 i krzewiast膮. Wysoka ro艣linno艣膰 zacienia z regu艂y 艣wiat艂olubne ro艣liny torfowiskowe i poprzez g艂臋boko si臋gaj膮ce korzenie wydobywa substancje alkalizuj膮ce na zewn膮trz. Efektem - osuszenie i eutrofizacja torfowiska. Rada naukowa PPN zdecydowa艂a, 偶e temu procesowi nale偶y zapobiega膰 przez:
Eliminowanie ro艣linno艣ci drzewiastej i krzewiastej, kt贸ra wypiera unikalne gatunki flory z torfowisk oraz zapobieganie odp艂ywowi wody z tego terenu.
W 1997 roku na terenie Bagna rozpocz臋to pionierskie, dora藕ne dzia艂ania, kt贸re pomog膮 zachowa膰 r贸偶norodno艣膰 biologiczn膮 torfowiska - przetamowano g艂贸wne rowy odwadniaj膮ce obszar torfowisk oraz w jesieni wyci臋to na paru eksperymentalnych powierzchniach (ka偶da po 1 ha) wszystkie krzewy i drzewa.