MPC=∆C/∆Y; MPS=1-MPC; ∆Y=m*∆I(lub ∆G); C=MPC*∆T(przy zmianie podatków); MPS*Y=I+G(przy tabelce); m=1/(1-MPC(1-T)+MPI. Podatek= wydatki- wydatki/(1+t);
Podstawa opodatkowania= wydatki/(1+t)
Wydatki: G+F(transfery)+D(dług)*R(st. Procentowa);
Deficyt absolutny= podatki(T)- wydatki; deficyt względny=def. Absolutny/Y(PKB); deficyt pierwotny=T-(G+F); deficyt strukturalny=(G+F+D*R)-T; deficyt cykliczny=def.rzeczywisty-def. Strukturalny; DI=Y-T; AD=Y=C+I+G+(X-M); Y>Yp- występuje luka inflacyjna.
PKB=Y=C+I(jak nie ma państwa od strony wydatków); Warunki dla równowagi(bez sektora rządowego):I=S; Y=C+I; Warunek równowagi z sektorem rządowym:I+G=S+T; poziom równowagi: I=S+C.
Rynek:dóbr i usług, kapitałowy, pracy. Podaż pracy(od strony pracowników)- ilość osób, które są zdolne i chętne do pracy przy różnych stawkach płac i innych czynnikach ceteris paribus. Determinanty: ilość osób w kraju, ilość osób w wieku prod., struktura wg płci, od wysokości płac, od polityki socjalnej, od ilości godzin pracy, koszty alternatywne wolnego czasu. Popyt na prace(od strony pracodawców)- zapotrzebowanie na pracę ze strony wszystkich podmiotów gospodarczych przy różnych stawkach płac i innych czynnikach ceteris paribus. determinanty: stawka płac, technologia, koniunktura gosp., ilość i wielkość firm, polityka państwa, koszty pracy, polityka monetarna, rozmiary Szarej strefy, zasoby kapitału, wydajność pracy. Płaca- wynagrodzenia za pracę. Bezrobotny- osoba zdolna do pracy i chętna do pracy, ale tej pracy nie mogąca znaleźć. Rodzaje bezrobocia: frykcyjne(przemieszczanie się ludności), strukturalne(struktura popytu i podaży na rynku pracy nie jest zgodna ze sobą), płacowe(zbyt wysoka stawka płacy), technologiczne(zastępowanie pracy „maszynami”), koniunkturalne(cykliczne, Keynsowskie, popytowe)- z niedostatku popytu co wpływa na gorsza koniunkturę; sezonowe, chroniczne(dotyka pewnych grup osób). Prawo Okuna- jeżeli stopa bezrobocia wzrasta o 1% powyżej naturalnej stopy bezrobocia to luka PKB z tego tytułu wynosi 3%.Histereza bezrobocia- jeżeli koniunktura się poprawia, a bezrobocie jeszcze spada. Krzywa Philipsa- pokazuje zależność miedzy stopą inflacji i bezrobocia. Krzywa IS(zależność pomiędzy stopą procentową, a dochodem; występuje ona jeżeli rynek dóbr i usług jest w równowadze); nachylenie jej zależy od wrażliwości popytu globalnego na zmiany stopy procentowej; przesuniecie: obniżenie podatków, polityka fiskalna. Krzywa LM(różne kombinacje dochodu, a stóp procentowych, w którym rynek jest w równowadze; rynek pieniądza). Nachylenie zależy od wrażliwości popytu na pieniądz na zmiany dochody oraz stopy procentowe.
MPC=∆C/∆Y; MPS=1-MPC; ∆Y=m*∆I(lub ∆G); C=MPC*∆T(przy zmianie podatków); MPS*Y=I+G(przy tabelce); m=1/(1-MPC(1-T)+MPI. Podatek= wydatki- wydatki/(1+t);
Podstawa opodatkowania= wydatki/(1+t)
Wydatki: G+F(transfery)+D(dług)*R(st. Procentowa);
Deficyt absolutny= podatki(T)- wydatki; deficyt względny=def. Absolutny/Y(PKB); deficyt pierwotny=T-(G+F); deficyt strukturalny=(G+F+D*R)-T; deficyt cykliczny=def.rzeczywisty-def. Strukturalny; DI=Y-T; AD=Y=C+I+G+(X-M); Y>Yp- występuje luka inflacyjna.
PKB=Y=C+I(jak nie ma państwa od strony wydatków); Warunki dla równowagi(bez sektora rządowego):I=S; Y=C+I; Warunek równowagi z sektorem rządowym:I+G=S+T; poziom równowagi: I=S+C.
Rynek:dóbr i usług, kapitałowy, pracy. Podaż pracy(od strony pracowników)- ilość osób, które są zdolne i chętne do pracy przy różnych stawkach płac i innych czynnikach ceteris paribus. Determinanty: ilość osób w kraju, ilość osób w wieku prod., struktura wg płci, od wysokości płac, od polityki socjalnej, od ilości godzin pracy, koszty alternatywne wolnego czasu. Popyt na prace(od strony pracodawców)- zapotrzebowanie na pracę ze strony wszystkich podmiotów gospodarczych przy różnych stawkach płac i innych czynnikach ceteris paribus. determinanty: stawka płac, technologia, koniunktura gosp., ilość i wielkość firm, polityka państwa, koszty pracy, polityka monetarna, rozmiary Szarej strefy, zasoby kapitału, wydajność pracy. Płaca- wynagrodzenia za pracę. Bezrobotny- osoba zdolna do pracy i chętna do pracy, ale tej pracy nie mogąca znaleźć. Rodzaje bezrobocia: frykcyjne(przemieszczanie się ludności), strukturalne(struktura popytu i podaży na rynku pracy nie jest zgodna ze sobą), płacowe(zbyt wysoka stawka płacy), technologiczne(zastępowanie pracy „maszynami”), koniunkturalne(cykliczne, Keynsowskie, popytowe)- z niedostatku popytu co wpływa na gorsza koniunkturę; sezonowe, chroniczne(dotyka pewnych grup osób). Prawo Okuna- jeżeli stopa bezrobocia wzrasta o 1% powyżej naturalnej stopy bezrobocia to luka PKB z tego tytułu wynosi 3%.Histereza bezrobocia- jeżeli koniunktura się poprawia, a bezrobocie jeszcze spada. Krzywa Philipsa- pokazuje zależność miedzy stopą inflacji i bezrobocia. Krzywa IS(zależność pomiędzy stopą procentową, a dochodem; występuje ona jeżeli rynek dóbr i usług jest w równowadze); nachylenie jej zależy od wrażliwości popytu globalnego na zmiany stopy procentowej; przesuniecie: obniżenie podatków, polityka fiskalna. Krzywa LM(różne kombinacje dochodu, a stóp procentowych, w którym rynek jest w równowadze; rynek pieniądza). Nachylenie zależy od wrażliwości popytu na pieniądz na zmiany dochody oraz stopy procentowe.
MPC=∆C/∆Y; MPS=1-MPC; ∆Y=m*∆I(lub ∆G); C=MPC*∆T(przy zmianie podatków); MPS*Y=I+G(przy tabelce); m=1/(1-MPC(1-T)+MPI. Podatek= wydatki- wydatki/(1+t);
Podstawa opodatkowania= wydatki/(1+t)
Wydatki: G+F(transfery)+D(dług)*R(st. Procentowa);
Deficyt absolutny= podatki(T)- wydatki; deficyt względny=def. Absolutny/Y(PKB); deficyt pierwotny=T-(G+F); deficyt strukturalny=(G+F+D*R)-T; deficyt cykliczny=def.rzeczywisty-def. Strukturalny; DI=Y-T; AD=Y=C+I+G+(X-M); Y>Yp- występuje luka inflacyjna.
PKB=Y=C+I(jak nie ma państwa od strony wydatków); Warunki dla równowagi(bez sektora rządowego):I=S; Y=C+I; Warunek równowagi z sektorem rządowym:I+G=S+T; poziom równowagi: I=S+C.
Rynek:dóbr i usług, kapitałowy, pracy. Podaż pracy(od strony pracowników)- ilość osób, które są zdolne i chętne do pracy przy różnych stawkach płac i innych czynnikach ceteris paribus. Determinanty: ilość osób w kraju, ilość osób w wieku prod., struktura wg płci, od wysokości płac, od polityki socjalnej, od ilości godzin pracy, koszty alternatywne wolnego czasu. Popyt na prace(od strony pracodawców)- zapotrzebowanie na pracę ze strony wszystkich podmiotów gospodarczych przy różnych stawkach płac i innych czynnikach ceteris paribus. determinanty: stawka płac, technologia, koniunktura gosp., ilość i wielkość firm, polityka państwa, koszty pracy, polityka monetarna, rozmiary Szarej strefy, zasoby kapitału, wydajność pracy. Płaca- wynagrodzenia za pracę. Bezrobotny- osoba zdolna do pracy i chętna do pracy, ale tej pracy nie mogąca znaleźć. Rodzaje bezrobocia: frykcyjne(przemieszczanie się ludności), strukturalne(struktura popytu i podaży na rynku pracy nie jest zgodna ze sobą), płacowe(zbyt wysoka stawka płacy), technologiczne(zastępowanie pracy „maszynami”), koniunkturalne(cykliczne, Keynsowskie, popytowe)- z niedostatku popytu co wpływa na gorsza koniunkturę; sezonowe, chroniczne(dotyka pewnych grup osób). Prawo Okuna- jeżeli stopa bezrobocia wzrasta o 1% powyżej naturalnej stopy bezrobocia to luka PKB z tego tytułu wynosi 3%.Histereza bezrobocia- jeżeli koniunktura się poprawia, a bezrobocie jeszcze spada. Krzywa Philipsa- pokazuje zależność miedzy stopą inflacji i bezrobocia. Krzywa IS(zależność pomiędzy stopą procentową, a dochodem; występuje ona jeżeli rynek dóbr i usług jest w równowadze); nachylenie jej zależy od wrażliwości popytu globalnego na zmiany stopy procentowej; przesuniecie: obniżenie podatków, polityka fiskalna. Krzywa LM(różne kombinacje dochodu, a stóp procentowych, w którym rynek jest w równowadze; rynek pieniądza). Nachylenie zależy od wrażliwości popytu na pieniądz na zmiany dochody oraz stopy procentowe.