Systemy chowu i hodowli drobiu1. System wybiegowy ekstensywny, tzw. przyzagrodowy stosowany jest w gospodarstwach drobnotowarowych dla własnych potrzeb, a nadwyżki produkcji przeznaczone są na sprzedaż. Zakłada możliwość korzystania ptaków z nieograniczonych wybiegów. Jaja i mięso uzyskane tym systemem posiadają największe walory smakowe i osiągają wysoką cenę. Wadą systemu jest ograniczona możliwość powiększenia stada.Systemy chowu i hodowli drobiu2. System wybiegowy półintensywny jest pracochłonny, wymaga ręcznej obsługi ptaków. Drób korzysta z ograniczonych wybiegów, przylegających do budynku. Bliski kontakt ptaków między sobą oraz -przebywanie w tym samym terenie -sprzyja rozwojowi chorób -pasożytniczych i powoduje-konieczność systematycznego -odrobaczania stada.Systemy chowu i hodowli drobiu3. Chów bezwybiegowy w kurnikach jednopoziomowych prowadzony jest na różnych rodzajach podłogi: ściółkowej, ściółkowo-rusztowej, ściółkowo-siatkowej. W kurnikach jednopoziomowych ściółkowych powierzchnia produkcyjna przypadająca na jednego ptaka równa się jego powierzchni życiowej. Zwykle panuje duże zagęszczenie ptaków. Systemy chowu i hodowli drobiu;Karmidła, poidła oraz gniazda nieśne ulokowane są blisko siebie. Obsada ptaków nie przekracza 6 sztuk na metr kwadratowy powierzchni podłogi w stadach towarowych oraz do 18 sztuk w brojlerach. W systemie o podłogach ściółkowych najtrudniej jest utrzymać odpowiednią wilgotność powietrza - zwykle jest ona poniżej normy. Powstaje zapylenie i gromadzą się szkodliwe gazy. Ptaki są podatne na infekcje górnych dróg oddechowych oraz choroby pasożytnicze.Systemy chowu i hodowli drobiu 4. Kurniki i wychowalnie z podłogami dwu- i wielopoziomowymi, gdzie podłogi ustawione są jedna nad drugą, dając możliwość przemieszczania się ptaków z jednoczesnym łatwiejszym dostępem do gniazd nieśnych, paszy i wody. Obsada kur nieśnych wynosi do 10 sztuk na m2 powierzchni podłogi.
Ptaki mogą zachowywać hierarchię w stadzie, co daje poczucie bezpieczeństwa i dodatnio wpływa na nieśność. Systemy chowu i hodowli drobiu5. Klatkowy system chowu z pełną mechanizacja komputerową: obsada kur niosek na metr kwadratowy powierzchni podłogi w zależności od rodzaju baterii wynosi:baterie płaskie 8-10 szt.
baterie kaskadowe 10-12 szt.3-kondygnacyjne 16-18 szt. 4-kondygnacyjne 18-22 szt.
Systemy chowu i hodowli drobiu Parametry dla klatek przyjęte w krajach EWG:
powierzchnia klatki na 1 kurę 430 cm2;wysokość klatki stanowiącej co najmniej 65% podłogi 40 cm
spadek podłogi 14% długość brzegu karmidła na sztukę 10 cm;liczba poideł przypadających na 1 klatkę 2 smoczkowe lub 2 miseczkoweZalety chowu systemem klatkowym:na niewielkiej powierzchni i przy ograniczonej liczbie pracowników jest możliwość 3-krotnego zwiększenia pogłowia i 3-krotnie większej efektywności produkcji umożliwia pełne zmechanizowane karmienia, pojenia i zbioru jaj zapewnia możliwość utworzenia bardzo dobrych warunków mikroklimatycznych
docelowo jest możliwość obniżenia cen detalicznych produktów drobiowych Wady systemu klatkowego:kapitałochłonność przedsięwzięcia,ograniczona możliwość dowolnego doboru ras i typu kur do chowu klatkowego,względy humanitarne,obniżone walory smakowe jaj i mięsa
Koń domowy (Equus caballus L.) - ssak nieparzystokopytny z rodziny koniowatych. Koń został udomowiony stosunkowo późno prawdopodobnie na terenie północnego Kazachstanu w okresie kultury Botai tj. około 3,5 tys. lat p.n.e.[1][2] Przodkiem konia domowego były prawdopodobnie koń Przewalskiego i tarpan oraz wymarłe azjatyckie konie tundrowe i leśne[potrzebne źródło]. Ważna jest informacja, iż koń Przewalskiego wcale jeszcze nie wyginął, a tarpan odnajduje zamienną odmianę w koniku polskim[potrzebne źródło]. Takie same z wyglądu, stają się nowocześniejszymi potomkami wymarłych tarpanów[potrzebne źródło]. W styczniu 2007 zespół naukowców z Massachusetts Institute of Technology i Uniwersytetu Harvarda poinformował, że stworzył wstępną mapę genomu konia. Wysokość konia mierzy się w kłębie specjalną laską zoometryczną. Niegdyś najpopularniejsze zwierzę pociągowe, następnie wyparte przez maszyny (zob. traktor, kombajn). Dziś używany w celach rekreacyjnych i sportowych, jako zwierzę pociągowe - jedynie w biedniejszych gospodarstwach. Przeciętna długość życia koni wynosi 25-30 lat.
Umaszczenia koni-Konie charakteryzują się wielką różnorodnością umaszczeń, które w większości przypadków nie jest cechą rasową. Wyjątkami od tej reguły są rasy: haflinger (umaszczenie kasztanowate z konopiastą grzywą i ogonem), appaloosa (umaszczenie tarantowate), konik polski (umaszczenie myszate), palomino (umaszczenie izabelowate), fiording (umaszczenie bułane) oraz koń fryzyjski (umaszczenie kare, jedyną możliwą odmianą jest mała gwiazdka na czole), albino (umaszczenie białe).
Appaloosa należą do koni o maści leopard. Są to wszystkie ubarwienia koni, na których widać kropki. Jednym z rzadszych rodzajów leopard jest snowflake, jasne kropki na ciemnej powierzchni.
Ciekawe kolory sierści charakteryzują także Quarter horse, m.in. buckskin: sierść beżowa, grzywa ciemna, paint indiana: nieregularne plamy różnych kolorów. Istnieje też silver dapple: czekoladowo-szara sierść z srebrną grzywą i ogonem.
Chody konia Wśród naturalnych chodów konia rozróżnia się (w kolejności według prędkości):
Kłus wyciągnięty w wykonaniu siwego ogiera rasy andaluzyjskiej * stęp - chód czterotaktowy; koń stawia nogi w kolejności: lewa tylna, lewa przednia, prawa tylna, prawa przednia. Rodzaje stępa: zebrany, pośredni, roboczy i wyciągnięty.* kłus - chód dwutaktowy, koń stawia dwie nogi po przekątnej (prawa przednia i lewa tylna, lewa przednia i prawa tylna). Rodzaje kłusa: zebrany, pośredni, roboczy, wyciągnięty. Z punktu widzenia jeźdźca w rekreacji - kłus anglezowany, ćwiczebny (pełny siad) lub w półsiadzie. Kłusaki mają również kłus szybki, który u innych koni nazywamy już galopem.W jeździe rekreacyjnej oraz sportowej jeździec anglezując, powinien podnosić się z siodła w momencie, gdy koń stawia przednią, zewnętrzną nogę. W konkursach ujeżdżeniowych na czworoboku stosuje się tylko kłus ćwiczebny.* galop - trzytaktowy chód konia (źle ułożone konie czasem galopują czterotaktem), koń stawia najpierw nogę tylną, potem dwie nogi po przekątnej, a następnie przednią prowadzącą - w zależności więc od tego, która noga stawiana jest jako ostatnia, rozróżnia się galop na lewą i prawą nogę. Rodzaje galopu: równy, zebrany, roboczy, pośredni, wyciągnięty. Można galopować w półsiadzie lub w pełnym siadzie.Koń powinien galopować na tę samą nogę, w którym kierunku idzie (w lewo - na lewą, w prawo - na prawą). Jeśli tak nie jest, a jest to zamierzone mówi się, że jeździec prowadzi konia kontrgalopem. Jazda kontrgalopem jest trudnym technicznie elementem, bowiem utrudnia koniowi zachowanie równowagi. Jeśli kontrgalop nie był zamierzony to nazywamy go galopem fałszywym.
Cwał - na podstawie 16 zdjęć Eadwearda Muybridgea z 1887 roku* Cwał - jest najszybszym rodzajem galopu, często uważany za odrębny chód, gdyż w przeciwieństwie do innych rodzajów galopu jest czterotaktowy. Koń stawia nogi w kolejności: lewa tylna, prawa tylna, lewa przednia, prawa przednia, lub odwrotnie, po czym następuje faza lotu (na animacji).
Oprócz tych podstawowych chodów konia wyróżnia się jeszcze dwutaktowy inochód (koń stawia nogi w kolejności: prawa przednia z prawą tylną, a następnie lewa przednia z lewą tylną) oraz tölt. Istnieje również wiele chodów sztucznych, czyli wyuczonych przez człowieka np. piaff, pasaż czy stęp hiszpański.Chody mogą być wrodzone (stęp, galop, kłus, cwał) lub nabyte (piaff, pasaż). Każdy z wymienionych powyżej chodów ma dwa rodzaje (tempa): szybki i wolny i można w nim wprowadzać modyfikacje, takie jak skracanie czy wydłużanie kroku.
Uzębienie konia Końskie zęby stale rosną, mniej więcej 4 mm rocznie. Są one systematycznie ścierane ok. 2 mm na rok, wskutek rozcierania pobieranego pokarmu. Szczęka jest szersza niż żuchwa, dlatego zęby trzonowe i przedtrzonowe ścierają się nierównolegle, pod kątem. Miękki pokarm powoduje, że zęby trzonowe i przedtrzonowe nie ścierają się równomiernie na całej powierzchni, co powoduje że na zewnętrznej stronie zębów górnych i wewnętrznej stronie zębów dolnych tworzy się ostra jak nóż krawędź. Należy przynajmniej raz do roku skontaktować się z weterynarzem, który sprawdzi stan uzębienia zwierzęcia i w razie potrzeby odpowiednio je starnikuje. Problemy związane z uzębieniem przekładają się bardzo często na kłopoty w pracy z końmi - trudności przy kiełznaniu, niespokojna głowa, nieakceptowanie wędzidła, problemami z pobieraniem pokarmu oraz przeżuwaniem. Rasy
Wyhodowano wiele ras koni. Najpopularniejsze to:* czystej krwi arabskiej - jego krzyżówki dały początek wielu innym rasom* pełnej krwi angielskiej - konie wyścigowe
Polskie rasy koni: * rasa wielkopolska (wlkp) * rasa huculska (hc)* rasa śląska (śl) * rasa małopolska (młp)* Konik polski (kn) oraz jego odmiana konik biłgorajski (knb)* Kuc feliński (kf) * Polski koń zimnokrwisty (z)Nazwy koni w zależności od wieku:* sysak - młody koń do około 6 miesiąca życia, odżywia się głównie mlekiem matki.* odsadek - młody koń odłączony od klaczy matki * źrebię - młody koń poniżej 1 roku.* klaczka - samica konia w wieku 1-3 lat. * ogierek - samiec konia w wieku 1-3 lat.* klacz, kobyła - samica konia powyżej trzeciego roku życia.* ogier - samiec konia powyżej trzeciego roku życia, zazwyczaj hodowany dla rozrodu.
Systemy chowu i hodowli drobiu1. System wybiegowy ekstensywny, tzw. przyzagrodowy stosowany jest w gospodarstwach drobnotowarowych dla własnych potrzeb, a nadwyżki produkcji przeznaczone są na sprzedaż. Zakłada możliwość korzystania ptaków z nieograniczonych wybiegów. Jaja i mięso uzyskane tym systemem posiadają największe walory smakowe i osiągają wysoką cenę. Wadą systemu jest ograniczona możliwość powiększenia stada.Systemy chowu i hodowli drobiu2. System wybiegowy półintensywny jest pracochłonny, wymaga ręcznej obsługi ptaków. Drób korzysta z ograniczonych wybiegów, przylegających do budynku. Bliski kontakt ptaków między sobą oraz -przebywanie w tym samym terenie -sprzyja rozwojowi chorób -pasożytniczych i powoduje-konieczność systematycznego -odrobaczania stada.Systemy chowu i hodowli drobiu3. Chów bezwybiegowy w kurnikach jednopoziomowych prowadzony jest na różnych rodzajach podłogi: ściółkowej, ściółkowo-rusztowej, ściółkowo-siatkowej. W kurnikach jednopoziomowych ściółkowych powierzchnia produkcyjna przypadająca na jednego ptaka równa się jego powierzchni życiowej. Zwykle panuje duże zagęszczenie ptaków. Systemy chowu i hodowli drobiu;Karmidła, poidła oraz gniazda nieśne ulokowane są blisko siebie. Obsada ptaków nie przekracza 6 sztuk na metr kwadratowy powierzchni podłogi w stadach towarowych oraz do 18 sztuk w brojlerach. W systemie o podłogach ściółkowych najtrudniej jest utrzymać odpowiednią wilgotność powietrza - zwykle jest ona poniżej normy. Powstaje zapylenie i gromadzą się szkodliwe gazy. Ptaki są podatne na infekcje górnych dróg oddechowych oraz choroby pasożytnicze.Systemy chowu i hodowli drobiu 4. Kurniki i wychowalnie z podłogami dwu- i wielopoziomowymi, gdzie podłogi ustawione są jedna nad drugą, dając możliwość przemieszczania się ptaków z jednoczesnym łatwiejszym dostępem do gniazd nieśnych, paszy i wody. Obsada kur nieśnych wynosi do 10 sztuk na m2 powierzchni podłogi.
Ptaki mogą zachowywać hierarchię w stadzie, co daje poczucie bezpieczeństwa i dodatnio wpływa na nieśność. Systemy chowu i hodowli drobiu5. Klatkowy system chowu z pełną mechanizacja komputerową: obsada kur niosek na metr kwadratowy powierzchni podłogi w zależności od rodzaju baterii wynosi:baterie płaskie 8-10 szt.
baterie kaskadowe 10-12 szt.3-kondygnacyjne 16-18 szt. 4-kondygnacyjne 18-22 szt.
Systemy chowu i hodowli drobiu Parametry dla klatek przyjęte w krajach EWG:
powierzchnia klatki na 1 kurę 430 cm2;wysokość klatki stanowiącej co najmniej 65% podłogi 40 cm
spadek podłogi 14% długość brzegu karmidła na sztukę 10 cm;liczba poideł przypadających na 1 klatkę 2 smoczkowe lub 2 miseczkoweZalety chowu systemem klatkowym:na niewielkiej powierzchni i przy ograniczonej liczbie pracowników jest możliwość 3-krotnego zwiększenia pogłowia i 3-krotnie większej efektywności produkcji umożliwia pełne zmechanizowane karmienia, pojenia i zbioru jaj zapewnia możliwość utworzenia bardzo dobrych warunków mikroklimatycznych
docelowo jest możliwość obniżenia cen detalicznych produktów drobiowych Wady systemu klatkowego:kapitałochłonność przedsięwzięcia,ograniczona możliwość dowolnego doboru ras i typu kur do chowu klatkowego,względy humanitarne,obniżone walory smakowe jaj i mięsa
Koń domowy (Equus caballus L.) - ssak nieparzystokopytny z rodziny koniowatych. Koń został udomowiony stosunkowo późno prawdopodobnie na terenie północnego Kazachstanu w okresie kultury Botai tj. około 3,5 tys. lat p.n.e.[1][2] Przodkiem konia domowego były prawdopodobnie koń Przewalskiego i tarpan oraz wymarłe azjatyckie konie tundrowe i leśne[potrzebne źródło]. Ważna jest informacja, iż koń Przewalskiego wcale jeszcze nie wyginął, a tarpan odnajduje zamienną odmianę w koniku polskim[potrzebne źródło]. Takie same z wyglądu, stają się nowocześniejszymi potomkami wymarłych tarpanów[potrzebne źródło]. W styczniu 2007 zespół naukowców z Massachusetts Institute of Technology i Uniwersytetu Harvarda poinformował, że stworzył wstępną mapę genomu konia. Wysokość konia mierzy się w kłębie specjalną laską zoometryczną. Niegdyś najpopularniejsze zwierzę pociągowe, następnie wyparte przez maszyny (zob. traktor, kombajn). Dziś używany w celach rekreacyjnych i sportowych, jako zwierzę pociągowe - jedynie w biedniejszych gospodarstwach. Przeciętna długość życia koni wynosi 25-30 lat.
Umaszczenia koni-Konie charakteryzują się wielką różnorodnością umaszczeń, które w większości przypadków nie jest cechą rasową. Wyjątkami od tej reguły są rasy: haflinger (umaszczenie kasztanowate z konopiastą grzywą i ogonem), appaloosa (umaszczenie tarantowate), konik polski (umaszczenie myszate), palomino (umaszczenie izabelowate), fiording (umaszczenie bułane) oraz koń fryzyjski (umaszczenie kare, jedyną możliwą odmianą jest mała gwiazdka na czole), albino (umaszczenie białe).
Appaloosa należą do koni o maści leopard. Są to wszystkie ubarwienia koni, na których widać kropki. Jednym z rzadszych rodzajów leopard jest snowflake, jasne kropki na ciemnej powierzchni.
Ciekawe kolory sierści charakteryzują także Quarter horse, m.in. buckskin: sierść beżowa, grzywa ciemna, paint indiana: nieregularne plamy różnych kolorów. Istnieje też silver dapple: czekoladowo-szara sierść z srebrną grzywą i ogonem.
Chody konia Wśród naturalnych chodów konia rozróżnia się (w kolejności według prędkości):
Kłus wyciągnięty w wykonaniu siwego ogiera rasy andaluzyjskiej * stęp - chód czterotaktowy; koń stawia nogi w kolejności: lewa tylna, lewa przednia, prawa tylna, prawa przednia. Rodzaje stępa: zebrany, pośredni, roboczy i wyciągnięty.* kłus - chód dwutaktowy, koń stawia dwie nogi po przekątnej (prawa przednia i lewa tylna, lewa przednia i prawa tylna). Rodzaje kłusa: zebrany, pośredni, roboczy, wyciągnięty. Z punktu widzenia jeźdźca w rekreacji - kłus anglezowany, ćwiczebny (pełny siad) lub w półsiadzie. Kłusaki mają również kłus szybki, który u innych koni nazywamy już galopem.W jeździe rekreacyjnej oraz sportowej jeździec anglezując, powinien podnosić się z siodła w momencie, gdy koń stawia przednią, zewnętrzną nogę. W konkursach ujeżdżeniowych na czworoboku stosuje się tylko kłus ćwiczebny.* galop - trzytaktowy chód konia (źle ułożone konie czasem galopują czterotaktem), koń stawia najpierw nogę tylną, potem dwie nogi po przekątnej, a następnie przednią prowadzącą - w zależności więc od tego, która noga stawiana jest jako ostatnia, rozróżnia się galop na lewą i prawą nogę. Rodzaje galopu: równy, zebrany, roboczy, pośredni, wyciągnięty. Można galopować w półsiadzie lub w pełnym siadzie.Koń powinien galopować na tę samą nogę, w którym kierunku idzie (w lewo - na lewą, w prawo - na prawą). Jeśli tak nie jest, a jest to zamierzone mówi się, że jeździec prowadzi konia kontrgalopem. Jazda kontrgalopem jest trudnym technicznie elementem, bowiem utrudnia koniowi zachowanie równowagi. Jeśli kontrgalop nie był zamierzony to nazywamy go galopem fałszywym.
Cwał - na podstawie 16 zdjęć Eadwearda Muybridgea z 1887 roku* Cwał - jest najszybszym rodzajem galopu, często uważany za odrębny chód, gdyż w przeciwieństwie do innych rodzajów galopu jest czterotaktowy. Koń stawia nogi w kolejności: lewa tylna, prawa tylna, lewa przednia, prawa przednia, lub odwrotnie, po czym następuje faza lotu (na animacji).
Oprócz tych podstawowych chodów konia wyróżnia się jeszcze dwutaktowy inochód (koń stawia nogi w kolejności: prawa przednia z prawą tylną, a następnie lewa przednia z lewą tylną) oraz tölt. Istnieje również wiele chodów sztucznych, czyli wyuczonych przez człowieka np. piaff, pasaż czy stęp hiszpański.Chody mogą być wrodzone (stęp, galop, kłus, cwał) lub nabyte (piaff, pasaż). Każdy z wymienionych powyżej chodów ma dwa rodzaje (tempa): szybki i wolny i można w nim wprowadzać modyfikacje, takie jak skracanie czy wydłużanie kroku.
Uzębienie konia Końskie zęby stale rosną, mniej więcej 4 mm rocznie. Są one systematycznie ścierane ok. 2 mm na rok, wskutek rozcierania pobieranego pokarmu. Szczęka jest szersza niż żuchwa, dlatego zęby trzonowe i przedtrzonowe ścierają się nierównolegle, pod kątem. Miękki pokarm powoduje, że zęby trzonowe i przedtrzonowe nie ścierają się równomiernie na całej powierzchni, co powoduje że na zewnętrznej stronie zębów górnych i wewnętrznej stronie zębów dolnych tworzy się ostra jak nóż krawędź. Należy przynajmniej raz do roku skontaktować się z weterynarzem, który sprawdzi stan uzębienia zwierzęcia i w razie potrzeby odpowiednio je starnikuje. Problemy związane z uzębieniem przekładają się bardzo często na kłopoty w pracy z końmi - trudności przy kiełznaniu, niespokojna głowa, nieakceptowanie wędzidła, problemami z pobieraniem pokarmu oraz przeżuwaniem. Rasy
Wyhodowano wiele ras koni. Najpopularniejsze to:* czystej krwi arabskiej - jego krzyżówki dały początek wielu innym rasom* pełnej krwi angielskiej - konie wyścigowe
Polskie rasy koni: * rasa wielkopolska (wlkp) * rasa huculska (hc)* rasa śląska (śl) * rasa małopolska (młp)* Konik polski (kn) oraz jego odmiana konik biłgorajski (knb)* Kuc feliński (kf) * Polski koń zimnokrwisty (z)Nazwy koni w zależności od wieku:* sysak - młody koń do około 6 miesiąca życia, odżywia się głównie mlekiem matki.* odsadek - młody koń odłączony od klaczy matki * źrebię - młody koń poniżej 1 roku.* klaczka - samica konia w wieku 1-3 lat. * ogierek - samiec konia w wieku 1-3 lat.* klacz, kobyła - samica konia powyżej trzeciego roku życia.* ogier - samiec konia powyżej trzeciego roku życia, zazwyczaj hodowany dla rozrodu.
Systemy chowu i hodowli drobiu1. System wybiegowy ekstensywny, tzw. przyzagrodowy stosowany jest w gospodarstwach drobnotowarowych dla własnych potrzeb, a nadwyżki produkcji przeznaczone są na sprzedaż. Zakłada możliwość korzystania ptaków z nieograniczonych wybiegów. Jaja i mięso uzyskane tym systemem posiadają największe walory smakowe i osiągają wysoką cenę. Wadą systemu jest ograniczona możliwość powiększenia stada.Systemy chowu i hodowli drobiu2. System wybiegowy półintensywny jest pracochłonny, wymaga ręcznej obsługi ptaków. Drób korzysta z ograniczonych wybiegów, przylegających do budynku. Bliski kontakt ptaków między sobą oraz -przebywanie w tym samym terenie -sprzyja rozwojowi chorób -pasożytniczych i powoduje-konieczność systematycznego -odrobaczania stada.Systemy chowu i hodowli drobiu3. Chów bezwybiegowy w kurnikach jednopoziomowych prowadzony jest na różnych rodzajach podłogi: ściółkowej, ściółkowo-rusztowej, ściółkowo-siatkowej. W kurnikach jednopoziomowych ściółkowych powierzchnia produkcyjna przypadająca na jednego ptaka równa się jego powierzchni życiowej. Zwykle panuje duże zagęszczenie ptaków. Systemy chowu i hodowli drobiu;Karmidła, poidła oraz gniazda nieśne ulokowane są blisko siebie. Obsada ptaków nie przekracza 6 sztuk na metr kwadratowy powierzchni podłogi w stadach towarowych oraz do 18 sztuk w brojlerach. W systemie o podłogach ściółkowych najtrudniej jest utrzymać odpowiednią wilgotność powietrza - zwykle jest ona poniżej normy. Powstaje zapylenie i gromadzą się szkodliwe gazy. Ptaki są podatne na infekcje górnych dróg oddechowych oraz choroby pasożytnicze.Systemy chowu i hodowli drobiu 4. Kurniki i wychowalnie z podłogami dwu- i wielopoziomowymi, gdzie podłogi ustawione są jedna nad drugą, dając możliwość przemieszczania się ptaków z jednoczesnym łatwiejszym dostępem do gniazd nieśnych, paszy i wody. Obsada kur nieśnych wynosi do 10 sztuk na m2 powierzchni podłogi.
Ptaki mogą zachowywać hierarchię w stadzie, co daje poczucie bezpieczeństwa i dodatnio wpływa na nieśność. Systemy chowu i hodowli drobiu5. Klatkowy system chowu z pełną mechanizacja komputerową: obsada kur niosek na metr kwadratowy powierzchni podłogi w zależności od rodzaju baterii wynosi:baterie płaskie 8-10 szt.
baterie kaskadowe 10-12 szt.3-kondygnacyjne 16-18 szt. 4-kondygnacyjne 18-22 szt.
Systemy chowu i hodowli drobiu Parametry dla klatek przyjęte w krajach EWG:
powierzchnia klatki na 1 kurę 430 cm2;wysokość klatki stanowiącej co najmniej 65% podłogi 40 cm
spadek podłogi 14% długość brzegu karmidła na sztukę 10 cm;liczba poideł przypadających na 1 klatkę 2 smoczkowe lub 2 miseczkoweZalety chowu systemem klatkowym:na niewielkiej powierzchni i przy ograniczonej liczbie pracowników jest możliwość 3-krotnego zwiększenia pogłowia i 3-krotnie większej efektywności produkcji umożliwia pełne zmechanizowane karmienia, pojenia i zbioru jaj zapewnia możliwość utworzenia bardzo dobrych warunków mikroklimatycznych
docelowo jest możliwość obniżenia cen detalicznych produktów drobiowych Wady systemu klatkowego:kapitałochłonność przedsięwzięcia,ograniczona możliwość dowolnego doboru ras i typu kur do chowu klatkowego,względy humanitarne,obniżone walory smakowe jaj i mięsa
Koń domowy (Equus caballus L.) - ssak nieparzystokopytny z rodziny koniowatych. Koń został udomowiony stosunkowo późno prawdopodobnie na terenie północnego Kazachstanu w okresie kultury Botai tj. około 3,5 tys. lat p.n.e.[1][2] Przodkiem konia domowego były prawdopodobnie koń Przewalskiego i tarpan oraz wymarłe azjatyckie konie tundrowe i leśne[potrzebne źródło]. Ważna jest informacja, iż koń Przewalskiego wcale jeszcze nie wyginął, a tarpan odnajduje zamienną odmianę w koniku polskim[potrzebne źródło]. Takie same z wyglądu, stają się nowocześniejszymi potomkami wymarłych tarpanów[potrzebne źródło]. W styczniu 2007 zespół naukowców z Massachusetts Institute of Technology i Uniwersytetu Harvarda poinformował, że stworzył wstępną mapę genomu konia. Wysokość konia mierzy się w kłębie specjalną laską zoometryczną. Niegdyś najpopularniejsze zwierzę pociągowe, następnie wyparte przez maszyny (zob. traktor, kombajn). Dziś używany w celach rekreacyjnych i sportowych, jako zwierzę pociągowe - jedynie w biedniejszych gospodarstwach. Przeciętna długość życia koni wynosi 25-30 lat.
Umaszczenia koni-Konie charakteryzują się wielką różnorodnością umaszczeń, które w większości przypadków nie jest cechą rasową. Wyjątkami od tej reguły są rasy: haflinger (umaszczenie kasztanowate z konopiastą grzywą i ogonem), appaloosa (umaszczenie tarantowate), konik polski (umaszczenie myszate), palomino (umaszczenie izabelowate), fiording (umaszczenie bułane) oraz koń fryzyjski (umaszczenie kare, jedyną możliwą odmianą jest mała gwiazdka na czole), albino (umaszczenie białe).
Appaloosa należą do koni o maści leopard. Są to wszystkie ubarwienia koni, na których widać kropki. Jednym z rzadszych rodzajów leopard jest snowflake, jasne kropki na ciemnej powierzchni.
Ciekawe kolory sierści charakteryzują także Quarter horse, m.in. buckskin: sierść beżowa, grzywa ciemna, paint indiana: nieregularne plamy różnych kolorów. Istnieje też silver dapple: czekoladowo-szara sierść z srebrną grzywą i ogonem.
Chody konia Wśród naturalnych chodów konia rozróżnia się (w kolejności według prędkości):
Kłus wyciągnięty w wykonaniu siwego ogiera rasy andaluzyjskiej * stęp - chód czterotaktowy; koń stawia nogi w kolejności: lewa tylna, lewa przednia, prawa tylna, prawa przednia. Rodzaje stępa: zebrany, pośredni, roboczy i wyciągnięty.* kłus - chód dwutaktowy, koń stawia dwie nogi po przekątnej (prawa przednia i lewa tylna, lewa przednia i prawa tylna). Rodzaje kłusa: zebrany, pośredni, roboczy, wyciągnięty. Z punktu widzenia jeźdźca w rekreacji - kłus anglezowany, ćwiczebny (pełny siad) lub w półsiadzie. Kłusaki mają również kłus szybki, który u innych koni nazywamy już galopem.W jeździe rekreacyjnej oraz sportowej jeździec anglezując, powinien podnosić się z siodła w momencie, gdy koń stawia przednią, zewnętrzną nogę. W konkursach ujeżdżeniowych na czworoboku stosuje się tylko kłus ćwiczebny.* galop - trzytaktowy chód konia (źle ułożone konie czasem galopują czterotaktem), koń stawia najpierw nogę tylną, potem dwie nogi po przekątnej, a następnie przednią prowadzącą - w zależności więc od tego, która noga stawiana jest jako ostatnia, rozróżnia się galop na lewą i prawą nogę. Rodzaje galopu: równy, zebrany, roboczy, pośredni, wyciągnięty. Można galopować w półsiadzie lub w pełnym siadzie.Koń powinien galopować na tę samą nogę, w którym kierunku idzie (w lewo - na lewą, w prawo - na prawą). Jeśli tak nie jest, a jest to zamierzone mówi się, że jeździec prowadzi konia kontrgalopem. Jazda kontrgalopem jest trudnym technicznie elementem, bowiem utrudnia koniowi zachowanie równowagi. Jeśli kontrgalop nie był zamierzony to nazywamy go galopem fałszywym.
Cwał - na podstawie 16 zdjęć Eadwearda Muybridgea z 1887 roku* Cwał - jest najszybszym rodzajem galopu, często uważany za odrębny chód, gdyż w przeciwieństwie do innych rodzajów galopu jest czterotaktowy. Koń stawia nogi w kolejności: lewa tylna, prawa tylna, lewa przednia, prawa przednia, lub odwrotnie, po czym następuje faza lotu (na animacji).
Oprócz tych podstawowych chodów konia wyróżnia się jeszcze dwutaktowy inochód (koń stawia nogi w kolejności: prawa przednia z prawą tylną, a następnie lewa przednia z lewą tylną) oraz tölt. Istnieje również wiele chodów sztucznych, czyli wyuczonych przez człowieka np. piaff, pasaż czy stęp hiszpański.Chody mogą być wrodzone (stęp, galop, kłus, cwał) lub nabyte (piaff, pasaż). Każdy z wymienionych powyżej chodów ma dwa rodzaje (tempa): szybki i wolny i można w nim wprowadzać modyfikacje, takie jak skracanie czy wydłużanie kroku.
Uzębienie konia Końskie zęby stale rosną, mniej więcej 4 mm rocznie. Są one systematycznie ścierane ok. 2 mm na rok, wskutek rozcierania pobieranego pokarmu. Szczęka jest szersza niż żuchwa, dlatego zęby trzonowe i przedtrzonowe ścierają się nierównolegle, pod kątem. Miękki pokarm powoduje, że zęby trzonowe i przedtrzonowe nie ścierają się równomiernie na całej powierzchni, co powoduje że na zewnętrznej stronie zębów górnych i wewnętrznej stronie zębów dolnych tworzy się ostra jak nóż krawędź. Należy przynajmniej raz do roku skontaktować się z weterynarzem, który sprawdzi stan uzębienia zwierzęcia i w razie potrzeby odpowiednio je starnikuje. Problemy związane z uzębieniem przekładają się bardzo często na kłopoty w pracy z końmi - trudności przy kiełznaniu, niespokojna głowa, nieakceptowanie wędzidła, problemami z pobieraniem pokarmu oraz przeżuwaniem. Rasy
Wyhodowano wiele ras koni. Najpopularniejsze to:* czystej krwi arabskiej - jego krzyżówki dały początek wielu innym rasom* pełnej krwi angielskiej - konie wyścigowe
Polskie rasy koni: * rasa wielkopolska (wlkp) * rasa huculska (hc)* rasa śląska (śl) * rasa małopolska (młp)* Konik polski (kn) oraz jego odmiana konik biłgorajski (knb)* Kuc feliński (kf) * Polski koń zimnokrwisty (z)Nazwy koni w zależności od wieku:* sysak - młody koń do około 6 miesiąca życia, odżywia się głównie mlekiem matki.* odsadek - młody koń odłączony od klaczy matki * źrebię - młody koń poniżej 1 roku.* klaczka - samica konia w wieku 1-3 lat. * ogierek - samiec konia w wieku 1-3 lat.* klacz, kobyła - samica konia powyżej trzeciego roku życia.* ogier - samiec konia powyżej trzeciego roku życia, zazwyczaj hodowany dla rozrodu.